Uitbreiding van de Iraanse corridor naar Syrië

De verrassingsaankondiging van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken heeft geleid tot bezorgdheid dat Iran nu zijn "landbrug" van Teheran naar Beiroet kan voltooien.

Door Yaakov Lappin - 20 december 2018

In reactie op de verrassende aankondiging afgelopen woensdag van de Amerikaanse president Trump dat alle Amerikaanse strijdkrachten zich uit Syrië terugtrekken, heeft de Israëlische premier Netanyahu een korte verklaring uitgegeven met twee boodschappen.

"Dit is natuurlijk een Amerikaans besluit," zei hij, waarbij hij benadrukte dat het niet Israëls taak is om zijn senior partner te vertellen waar ze hun troepen moeten inzetten. Dit is een belangrijk bericht om uit te sturen, namelijk het respecteren van de interne besluiten door Amerika over het gebruik van militair geweld.

Officieel mag Israël geen rol spelen in de discussie die nu woedt tussen de Amerikaanse defensie-instelling en Trump.

Tegelijkertijd was er in de verklaring van Netanyahu het ontbreken van een lofzang op het besluit, wat een weerspiegeling is van een reële bezorgdheid vanuit het perspectief van Israël over hoe de Amerikaanse exit het regionale machtsevenwicht zal beïnvloeden.

"Wij zullen het tijdschema bestuderen, hoe het zal worden uitgevoerd, en natuurlijk de implicaties voor ons," zei de Premier. "In ieder geval zullen wij ervoor zorgen dat de veiligheid van Israël behouden blijft en dat wij ons op dit gebied verdedigen.

Deze opmerkingen zijn nauwelijks een warme steunbetuiging. De verklaring van Netanyahu weerspiegelt een gesluierde waarschuwing aan de giftige regionale speler die het meeste onmiddellijk voordeel krijgt van deze stap van Trump: Iran.

De Islamitische Republiek werkt hard om haar invloed, proxies, wapens en terrorisme over het Midden-Oosten te verspreiden. Het doel is om een netwerk van gebieden onder haar controle te creëren, gevuld met gewapende organisaties, wapenfabrieken en raketbases. Teheran wil deze troeven opbouwen zodat het deze later kan gebruiken om Israël aan te vallen en om gematigde soennitische staten die de regionale hegemonie in de weg staan, te bedreigen en af te persen.

De Amerikaanse troepenaanwezigheid in het oosten van Syrië blijft deel uitmaken van een "wegversperring" naar Iraans ontwerp om het vanuit Irak te infiltreren.

Het Iraanse regime en zijn elitekorps, het Islamitische Republikeinse Garde Korps (IRGC), willen een landcorridor die zich uitstrekt van Iran, via Irak, Syrië en Libanon. De controle van een dergelijk landcorridor zou Iran in staat stellen om wapens, sjiitische milities en Iraanse militaire formaties vanuit het oosten naar Syrië te verplaatsen, waardoor zowel Israël als Jordanië worden bedreigd.

De ernst van de dreiging werd weerspiegeld in een luchtaanval op 16 juli van dit jaar, toegeschreven door internationale mediaverslagen aan Israël. Die aanval was gericht tegen Iraanse troepen die een dergelijk landcorridor leken op te bouwen. Die aanval op een villa aan de Syrisch-Irakese grens heeft naar verluidt geleid tot een groot aantal slachtoffers onder Iraakse sjiitische militieleden en Iraanse officieren.

Volgens aanvullende rapporten heeft Iran ook ballistische raketten naar Irak verplaatst en deze onder de hoede van sjiitische milities geplaatst, wat heeft geleid tot speculaties dat Israël aanvallen op Iraanse belangen in Irak kan gaan lanceren.

In augustus van dit jaar claimde een Shiitische militie in Irak dat vijandige drones hun opslagfaciliteiten tot doel hadden in een luchtaanval, hoewel ze de aanvaller niet identificeerden.

Proberen om wapens te leveren vanuit Irak

Brig.-Gen. Yossi Kuperwasser, voormalig hoofd van de onderzoeksafdeling van de militaire inlichtingendienst van de Israëlische defensiemacht, zei: "Als met name de [Amerikaanse] strijdkrachten in het zuiden het gebied zouden verlaten, zou dit betekenen dat de [Bashar] Assad-strijdkrachten en de Iraniërs volledige controle zullen hebben over Syrië. Dit zou betekenen dat ze kunnen proberen om wapens te leveren van Iran via Irak naar Syrië, en dan naar Libanon, en er is niets daartussenin om ze tegen te kunnen houden ... dat is waar het probleem ligt."

Kuperwasser verwees naar de Amerikaanse speciale strijdkrachten in de buurt van Tanaf, dat dicht bij de grenzen van Syrië, Irak en Jordanië ligt. Amerikaanse troepen zijn ook verder naar het noorden gestationeerd, vlakbij de Turkse grens, waar ze werken met Koerdische eenheden.

Kuperwasser, die ook diende als voormalig directeur-generaal van het ministerie van Internationale Zaken en Strategie, zei: "Het is waar dat de oorspronkelijke missie, het wegwerken was van ISIS-krachten, wat min of meer volbracht is. Maar de vraag was moet de V.S. nog troepen in Syrië hebben om de Iraanse kwestie wel of niet te behandelen.".

Gevraagd door het Project van Israël's of Teheran door deze beweging zal worden aangemoedigd, antwoordde Kuperwasser dat "de Iraniërs daarmee worden bekrachtigd en zich veel sterker gaan voelen," toevoegend dat "het niet totaal duidelijk is dat de Islamitische Staat niet kan terugkomen, profiterend van de verzwakking van hun tegenstanders op dit gebied, en zij kunnen opnieuw weer verrijzen.

Israël, zo benadrukte hij, zal alle maatregelen nemen die het nodig acht om zichzelf te verdedigen en heeft nooit van de Verenigde Staten verwacht dat zij hen met hun strijdkrachten zouden beschermen.

"Het is een zeer onstabiele situatie".

"Dat is niet de kwestie. De "kwestie is dat wij een gemeenschappelijke vijand hebben," verklaarde Kuperwasser. En het doel van de strijdkrachten van de V.S. in Syrië was een handelen tegenover die gemeenschappelijke vijand, de Islamitische staat, wat zijn de ultra-radicale soennieten, en anderzijds, de ultra-radicale Shi'iten, de Iraniërs. De Amerikaanse aanwezigheid daar was een grote hindernis voor de Iraniërs, die probeerden om van heel Syrië een gebied onder hun controle willen maken. Door het wegtrekken van die strijdkrachten zal het voor de Iraniërs gemakkelijker worden om Syrië volledig onder controle te krijgen. Dit is niet iets waar Israël zich over kan uitspreken. Het is aan de Amerikanen om hun rol te bepalen.

Rusland van zijn kant, dat is uitgegroeid tot een bittere concurrent van de Verenigde Staten in de regio, zal "zeer tevreden" zijn met het besluit van Trump, merkte Kuperwasser op, en het "zal meer vrije hand krijgen om te controleren wat er in Syrië gebeurt."

Kort na de aankondiging van Trump verwelkomde de Russische president Vladimir Poetin deze stap en noemde het "een juiste beslissing".

Kuperwasser wees erop dat Rusland niet in staat is geweest om Iran echt uit de buurt van Zuid-Syrië te houden, ondanks beloften van het tegendeel.

"Zij doen alsof ze de zorg van Israël op zich nemen. In het zuiden [van Syrië], kondigden zij enkel opnieuw aan dat zij erin slaagden om de Iraanse krachten 100 kilometers verder weg te houden vanaf de Syrisch-Israëlische grens," zei hij.

"Maar het feit is dat de Syrische strijdkrachten die op de Golanhoogten worden ingezet helemaal niet Syrisch zijn. Sommigen van hen zijn eigenlijk strijdkrachten die ondergeschikt zijn aan het Iraanse en Hezbollah-commando. En ook al hebben ze een Syrische identiteit, ze nemen feitelijk orders aan van de Iraniërs en Hezbollah. Dit is een situatie waar we erg bezorgd over zijn, en ik denk niet dat de Russen genoeg doen om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt," waarschuwde Kuperwasser.

Rusland heeft echter zijn inspanningen opgevoerd om de Iraniërs ervan te overtuigen geen wapens Syrië binnen te brengen. Als Rusland consequent de wapenhandel van Iran kan verminderen, zou het helpen om de regio te stabiliseren, argumenteerde hij.

"Toch", zo waarschuwde hij, "is het een zeer onstabiele situatie, en wij zullen moeten afwachten en zien of de Iraniërs zich werkelijk op een bepaalde manier houden aan de stabiliteit en de rust in Syrië, en als uitbreiding, wanneer zij Libanon in een onstabiel gebied veranderen.

De recente Hezbollah-aanvalstunnels die door de IDF aan het licht zijn gebracht, en de pogingen van Iran en Hezbollah om precisieraket-plaatsen in Libanon te bouwen, zijn voorbeelden van acties die de regio destabiliseren.

Met veel vraagtekens nog steeds onzeker, lijkt één ding duidelijk te zijn na de aankondiging van Trump: Rusland zal zijn controle over Syrië vastleggen en de relatie van Moskou met Israël zal nog belangrijker worden door het vacuüm dat Trump in de regio achterlaat.

Kuperwasser bood een eenvoudige formule aan om de dynamiek in de relatie van Israël met Rusland te begrijpen:

"De Russen willen geen einde onder ogen zien van de Israëlische vliegtuigen in Syrië," zei hij. De "manier om het te vermijden en te zorgen dat de Iraniërs geen wapens via Syrië brengen, is omdat Israël die levering niet zal tolereren. De beste manier om wrijving te vermijden is simpelweg, de Iraniërs ervan te overtuigen om geen wapens in te brengen".

Bron: Widening the Iranian corridor to Syria | JNS.org