www.wimjongman.nl

(homepagina)

De Palestijnse strijd tegen een plan dat niet bestaat

Door Khaled Abu Toameh | 15 oktober 2018

Geen Palestijn - of iemand anders in die kwestie - heeft kennis genomen van het langverwachte plan van de V.S. President Donald J. Trump voor vrede in het Midden-Oosten, dat ook wel "de overeenkomst van de eeuw" is genoemd. Dit kleine detail heeft de Palestijnen er echter niet van weerhouden het vermoede plan te verwerpen, onder het voorwendsel dat het gericht is op het "liquideren" van de Palestijnse zaak en haar nationale rechten.

Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat de Palestijnse leiders en ambtenaren uit het hele politieke spectrum zich gedragen alsof ze elk detail van de "overeenkomst van de eeuw" kennen. De Palestijnen zijn niet eens bereid om te wachten tot de Amerikaanse regering daadwerkelijk een plan gaat presenteren.

De Palestijnse afwijzing van een nog niet aangekondigd vredesplan zou niemand moeten verbazen. De Palestijnen zullen nooit een plan van een Amerikaanse regering accepteren, die zij als extreem "vijandig" beschouwen tegenover de Palestijnen en "bevooroordeeld" ten gunste van Israël.

Zelfs voordat Trump in december 2017 besloot om Jeruzalem te erkennen als Israëlische hoofdstad, hadden de Palestijnen al een beslissing genomen: Aangezien de regering van Trump aan de kant van Israël staat, en haar beleid voornamelijk bedoeld lijkt te zijn om Israël te sussen en te versterken, besloten de Palestijnen blijkbaar dat ze de Amerikaanse regering zouden moeten boycotten. Het is onwaarschijnlijk dat deze boycot in de nabije toekomst zal eindigen, vooral in het licht van de aanhoudende Palestijnse aanklachten tegen de Amerikaanse regering en haar beleid ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict.

De Palestijnen lijken gegijzeld te worden door hun eigen giftige retoriek. Het is moeilijk in te zien hoe een Palestijnse leider na bijna een jaar van aanvallen op de regering-Trump in staat zou zijn om nog een voorgestelde "overeenkomst van de eeuw" te accepteren, wat er ook in staat, of om enige omgang te hebben met Amerikaanse functionarissen. De massale anti-Amerikaanse campagne die de Palestijnse leiders de afgelopen maanden in de media en op elk beschikbaar platform hebben gevoerd, heeft het voor elke Palestijnse leider onmogelijk, zo niet zelfs gevaarlijk, gemaakt om zaken te gaan doen met de regering-Trump.

Terwijl de Palestijnse haat tegen Trump en zijn regering niet als een verrassing komt, is het vreemd dat de twee Palestijnse facties - Fatah op de Westelijke Jordaanoever en Hamas in de Gazastrook - nu gebruik maken van het plan van President Trump om modder naar elkaar te gooien.

De twee rivaliserende Palestijnse partijen hebben elkaar al vele jaren naar de keel gegrepen en zijn nog steeds in een machtsstrijd verwikkeld. Hamas en Fatah haten elkaar zozeer dat ze zelfs bereid zijn elkaar te beschuldigen van "samenwerking met de vijanden", Amerika en Israël.

President Trump is zich er waarschijnlijk niet eens van bewust dat hij geheime Palestijnse "agenten" in Fatah en Hamas heeft die voor hem werken. Dit is natuurlijk alleen waar als men de wederzijdse beschuldigingen van Fatah en Hamas serieus neemt.

Welkom in het Palestijnse Theater van het Absurde, waar verzinsels, leugens en complottheorieën al lang deel uitmaken van het weefsel van de Palestijnse cultuur en samenleving.

Het is een teken van de tijd, dat Fatah, geregeerd door president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit, Hamas ervan zou beschuldigen samen te werken met een Israëlisch-Amerikaans complot "om het Palestijnse nationale project te vernietigen". Met andere woorden, Fatah vertelt de wereld dat Hamas - een islamistische beweging die sinds haar oprichting drie decennia geleden duizenden Joden en vele anderen heeft gedood en verwond - nu samenwerkt met de vijanden van de Palestijnen tegen de belangen in van haar eigen volk.

Denk bijvoorbeeld aan de reactie van Fatah en haar leiders op de recente inspanningen om het elektriciteitstekort in de door Hamas bestuurde kustenclave van Gaza op te lossen. Qatar betaalde voor de brandstof die nodig was om de centrale draaiende te houden, terwijl Israël de levering van de brandstof vergemakkelijkte met de hulp van de Verenigde Naties. Woedend over de hulp aan de Gazastrook beweerde het Fatah van Abbas dat Hamas "de overeenkomst van de eeuw" praktisch ten uitvoer bracht. Fatah lijkt ervan overtuigd dat het plan van Trump tot doel heeft de Westelijke Jordaanoever van de Gazastrook te scheiden en alleen in de Gazastrook een onafhankelijke Palestijnse staat op te richten. Fatah en zijn leider Abbas beweren dat de bereidheid van Hamas om indirecte onderhandelingen met Israël te voeren - over een wapenstilstand en humanitaire en economische hulp aan de Gazastrook - het doel van de Amerikaanse regering vergemakkelijkt om de kloof tussen de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook te "consolideren".

Volgens een verklaring van Fatah in Ramallah vereist de (ongeziene) "overeenkomst van de eeuw" dat de Palestijnen "Jeruzalem en het recht op terugkeer en het recht op compensatie voor Palestijnse vluchtelingen opgeven". Het plan van Trump voorziet volgens de verbeelding van Fatah ook in het scheiden van de Westelijke Jordaanoever van de Gazastrook "om de vestiging van een onafhankelijke en soevereine staat te voorkomen, volgens de wapenstilstandsgrens van voor 1967, met Jeruzalem als hoofdstad."

Wat Fatah iedereen vertelt is dat de leiders van Hamas verraders zijn, dit omdat ze ermee instemden om de door Qatar gefinancierde brandstof voor de elektriciteitscentrale in de Gazastrook te accepteren. De Fatah-leiders lijken ook te willen dat de Palestijnen en de rest van de wereld geloven dat Hamas "de rechten van de Palestijnen heeft opgegeven" door de brandstof te accepteren en indirecte onderhandelingen met Israël te voeren om tot een wapenstilstandsovereenkomst in de Gazastrook te komen."

Niemand weet op welke basis Fatah deze beweringen doet over een plan dat nog niet eens bekend is. Misschien zijn deze beschuldigingen terug te voeren op onbevestigde berichten in verschillende Arabische en westerse media. Het is duidelijk dat de Palestijnen deze speculaties als feiten hebben opgevat en er hele argumenten omheen hebben opgebouwd.

Op de Westelijke Jordaanoever heeft het Uitvoerend Comité van de PLO, een ander in Ramallah gevestigd Palestijns lichaam dat gedomineerd wordt door loyalisten van Abbas, dezelfde aanklacht tegen Hamas herhaald. Na een vergadering op 11 oktober bevestigde de commissie "haar afwijzing van het plan om de Gazastrook te scheiden van de Westelijke Jordaanoever" als onderdeel van de "overeenkomst van de eeuw". Nogmaals, dit is een beschuldiging van Abbas en zijn ambtenaren welke erop gericht is de Palestijnen ervan te overtuigen dat Hamas betrokken is bij een samenzwering tegen hen en hun rechten. Abbas wil blijkbaar dat de wereld gelooft dat Hamas werkt voor Trump en Israël.

Hamas van zijn kant wil dat de Palestijnen geloven dat als iets deel uitmaakt van een "samenzwering" met de Trump-regering, dan is het Abbas en zijn Fatah factie. Het bericht van Hamas aan de Palestijnen komt in principe hier op neer: "Wij zijn niet de verraders die met Israël en Trump samenwerken. De echte verraders zijn Abbas en zijn Fatah, die economische sancties opleggen aan de Gazastrook en de inspanningen belemmeren om de levensomstandigheden van de Palestijnen te verbeteren."

"De Palestijnse Autoriteit," aldus Hazel Qassem, woordvoerder van Hamas, "heeft de weg vrijgemaakt voor de implementatie van de Amerikaanse visie op de liquidatie van de Palestijnse zaak." Hij verwees naar de weigering van Abbas om de economische en financiële sancties op te heffen die de president van de PA vorig jaar aan de Gazastrook oplegde, blijkbaar als deel van een poging om Hamas te ondermijnen.

De regering-Trump zou ongetwijfeld overgelukkig zijn om te horen dat Hamas en Fatah "collaborateurs" en "agenten" zijn geworden die met de VS en Israël samenwerken. Aan de ene kant zeggen Fatah en Hamas echter dat ze sterk gekant zijn tegen het aanstaande vredesplan van Trump. Aan de andere kant beschuldigen de twee rivaliserende Palestijnse partijen elkaar er nu van dat ze samenwerken met de regering-Trump om hem te helpen zijn aanstaande "overeenkomst van de eeuw" te laten slagen.

Raad eens wie in het kruisvuur gevangen zit - opnieuw? De Palestijnen. Zij zijn het die de prijs blijven betalen voor de wrede strijd tussen hun "leiders" - zowel op de Westelijke Jordaanoever als in de Gazastrook.

Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist gevestigd in Jeruzalem, is een Shillman journalist medewerker bij Gatestone Institute.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The Palestinian Battle against a Plan that Does Not Exist