Een staakt-het-vuren in Gaza legt de twee tegenstrijdige verhalen onder de Israëliërs bloot.

Voorlopig is de dreiging vanuit Gaza in het zuiden een factor om minder rekening mee te houden, aangezien de politieke en militaire ogen gericht zijn op de ontluikende dreiging vanuit Iran en Hezbollah in het noorden.

Door Yaakov Lappin - 15 november 2018

Na 24 uur intensieve vuurgevechten bereikten Israël en Hamas dinsdag een staakt-het-vuren-overeenkomst en kwamen er in Israël twee zeer verschillende verhalen naar voren om te beschrijven wat er gebeurd was.

Maar eerst de naakte feiten: Een operatie met speciale troepen in de Gazastrook werd zondagavond door Hamas aan het licht gebracht, en in het resulterende vuurgevecht werden een Israëlische officier en zeven Hamas-leden gedood.

Een dag later besloten de Gazaanse-terreurfracties hun verliezen te wreken door een gecoördineerde massale raketaanval op Zuid-Israël, waarbij zo'n 450 projectielen op Israëlische burgergemeenschappen en een anti-tankraket op een militaire bus werden afgevuurd.

Deze aanvallen resulteerden in de dood van een Palestijnse werker door een directe raketaanval in Ashkelon en met ongeveer 50 gewonde Israëli's, waaronder een ernstig gewonde vrouw, naast een ernstig gewonde soldaat. Verschillende huizen en gebouwen hebben grote schade opgelopen.

Het Iron Dome raketafweersysteem schoot 100 Gazaanse projectielen neer die richting de bebouwde kom gingen, waardoor een veel groter bloedbad op de grond werd voorkomen.

De Israëlische defensiemacht heeft 160 Hamas en Palestijnse Islamitische Jihad-doelwitten in de Gazastrook getroffen, voornamelijk door luchtaanvallen. Vier van de doelen werden door de militairen beschreven als strategische, hoogwaardige vijandelijke middelen, waaronder het militaire inlichtingengebouw van Hamas met meerdere verdiepingen en een Al-Aqsa-televisiestation, die beide volledig werden vernietigd.

Ongeveer 20 Gaza-strijders werden gedood in deze escalatieronde, volgens Israëlische functionarissen. Andere doelwitten van Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad waren onder meer wapenfabrieken, offensieve tunnels en commandoposten.

Hamas maakt aanspraak op de overwinning

In de uren na het bereiken van het staakt-het-vuren verbrandden Israëlische jongeren uit de stad Sderot banden en botsten met de politie, waarbij ze hun woede uitten over wat ze zagen als de capitulatie van de regering voor Hamas' afpersingstactiek en het gebrek aan een beslissende Israëlische overwinning.

Een groot deel van het Israëlische publiek ziet het staakt-het-vuren als een prestatie van Hamas. Veel burgers voelen zich in de steek gelaten en diep gefrustreerd nadat ze het zuiden onder intens terroristisch vuur hebben zien komen liggen, en Israël heeft relatief beperkte, berekende stappen ondernomen in de vorm van luchtaanvallen als reactie daarop.

Sommige defensie-analisten geloven ook dat de tijd is gekomen om een verandering ten goede te forceren in Zuid-Israël, na maanden waarin Hamas geweld initieerde om fondsen voor Gaza veilig te stellen en zijn afschrikkende houding tegenover Israël te versterken.

De eerste narratieve opvattingen zien het staakt-het-vuren van dinsdag als een vernederende en verontrustende goedkeuring van het Hamas' beleid van gokken op geweld. Hamas voelde dat het belangrijke vuurkracht op Israëlische burgers kon loslaten en veilig wegkomen om het verhaal te vertellen. En in hun ogen heeft het dat ook gedaan.

Maar er bestaat ook een tweede en heel ander verhaal in Israël, en dat is er een die door een meerderheid van het diplomatieke-veiligheidskabinet werd aangenomen. Dit verhaal gaat ervan uit dat Hamas pijnlijke aanvallen heeft geabsorbeerd en dit maskeert met propaganda-claims over een overwinning.

Het kabinet hield op dinsdag de hele dag door briefing achter gesloten deuren, en hoorde een opeenvolging van beoordelingen en aanbevelingen door defensiechefs.

Aan het eind van alles, gaf het de kortste van verklaringen vrij, zeggend, "het kabinet instrueerde het IDF om met verrichtingen zoals noodzakelijk verder te gaan. Kort daarna werd de wapenstilstand aangekondigd.

Grotere overwegingen van Hezbollah doemen op

Wat heeft het kabinet, onder leiding van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die onmiddellijk terugvloog naar de Joodse staat na het bijwonen van de herdenkingsplechtigheden in Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, de hele dag gehoord? Terwijl de inhoud van de discussies geclassificeerd blijft, verscheen de vooraanstaand minister van Energie, Minister Yuval Steinitz, in een studio van Channel 2 en liet doorschemeren dat veel bredere overwegingen tot de beslissing van Israël hadden geleid.

Eén daarvan lijkt de wens van de Israëlische defensie-instelling te zijn om prioriteit te geven aan militaire paraatheid en middelen voor de grotere bedreigingen die zich in de noordelijke arena ontwikkelen.

"We wegen alles tegen elkaar af. We zien ook het bredere beeld. We hebben enorme uitdagingen, die ik niet in detail kan beschrijven, in de noordelijke arena," zei hij. Terwijl hij sprak, werden scènes van boze demonstranten in Zuid-Israëlische met brandende banden uitgezonden.

In Libanon wil het door Iran gesteunde Hezbollah, dat 120.000 tot 150.000 projectielen op Israël heeft gericht, ook nog geleide raketten te voorschijn brengen in ondergrondse faciliteiten in Beiroet. Het kan bijna op elk punt in Israël toeslaan. In Syrië maakt Iran gebruik van de brute overwinning van president Bashar Assad en zijn partnerschap met Rusland om aanvalsbases tegen Israël te creëren. Het IDF volgt deze ontwikkelingen met grote bezorgdheid en bereidt zich voor op een aantal mogelijke rampen.

Een oorlog in Gaza zou daarom door de verdedigingsplanners worden gezien als een afleiding die moet worden vermeden, indien mogelijk - een beoordeling die Hamas lijkt te hebben opgepikt bij het maken van hun gok om een gecontroleerde escalatie op gang te brengen.

Maj.-Gen. (Res.) Amos Gilead, die tot voor kort directeur beleids en politieke militaire zaken was bij het Israëlische Ministerie van Defensie, verwees naar deze complexe overwegingen tijdens een toespraak die hij gaf aan de Herzliya Conferentie in mei, welke het waard is om opnieuw te bezoeken om een glimp op te vangen van de logica die het kabinet lijkt te hebben geleid.

"Denk eerst, handel als tweede," vertelde Gilead de conferentie op dat ogenblik. "De Iraniërs hebben 'Hezbollahstan' gebouwd, een entiteit in Libanon die sterker is dan Libanon zelf, dat 120.000 raketten heeft, dat zijn 2500 raketten die ze per dag kunnen afvuren. .... Ze willen hier [geleide] raketten aan toevoegen," zei hij.

"Ze willen hier Syrië aan toevoegen. De geruchten over Assads dood waren voorbarig en hij is vastbesloten om te blijven. Hij heeft twee sponsors, de Russen en Iran, en Iran eist de schuld op van Assad. De betaling is het opzetten van een basis op de Syrische Golan en het openen van een tweede front gebaseerd met het Iraanse leger. En om daar duizenden militieleden van over de hele wereld aan toe te voegen", aldus Gilead. "Als Israël dit niet stopt, zal het omsingeld worden. Dit proces is aan de gang".

In het licht van dergelijke beoordelingen lijkt het waarschijnlijk dat het kabinet heeft gehoord dat het niet wenselijk is om op alle fronten tegelijk op te treden, en dat Israël een snelle manier moet vinden om Gaza voorlopig op "mute" te plaatsen en zijn focus en paraatheid tegenover het noorden aan te houden.

"Israël is een klein land... hoeveel kwesties kunnen we tegelijkertijd aanpakken? We moeten prioriteiten stellen. De "eerste prioriteit is Iran," zei Gilead in zijn toespraak. "Daarom moeten we beslissingen nemen die niet eenvoudig zijn.

"Als we Iran willen bestrijden, en we willen ook vechten in de gebieden [de Westelijke Jordaanoever], en vechten in Gaza - dan is dat niet mogelijk," stelde Gilead. Dit zou ook de vitale oorlogstrainingsprogramma's in de weg staan die de afgelopen jaren zonder onderbreking zijn verlopen, voegde hij eraan toe. Terwijl de IDF is ontworpen om in staat te zijn om de overwinning op meerdere fronten tegelijk te behalen, lijkt Israël te willen proberen dat scenario te vermijden als het kan.

Tijdens zijn televisie-interview op dinsdag, wilde Steinitz niet de mogelijkheid uitsluiten van een grootschalige oorlog met Hamas, maar maakte duidelijk dat het kabinet geen belang had om zich te haasten op een gedwongen manier. "Als we besluiten om naar de oorlog in Gaza te gaan, moet het onze beslissing zijn, met strategische doelstellingen die belangrijk, duidelijk en langdurig zijn, zoals het omverwerpen van Hamas. Nu... laten we niet vergeten dat zo'n oorlog een prijs heeft," zei hij, eraan herinnerend hoe miljoenen Israëli's onder vuur kwamen tijdens de laatste oorlog van Israël met Hamas in 2014, en de 72 slachtoffers die het land verloor.

"Ik begrijp de nood van de zuidelijke bewoners - we zijn vastbesloten om hen te beschermen - maar de minister-president verdient een vermelding voor de volwassenheid en verantwoordelijkheid die hij vandaag toonde," concludeerde Steinitz.

De twee verhalen zullen in Israël naar verwachting wel blijven botsen.

Bron: Gaza ceasefire exposes two conflicting narratives among Israelis | JNS.org