Past Turkije in de toekomst van de NAVO?

door Nonie Darwish | 15 augustus 2018

• Liefde voor de eigen cultuur en zich daar comfortabel bij voelen is normaal. Westerse leiders hebben het recht van nieuwe immigranten gerespecteerd om van hun culturen te houden. Maar helaas verscheuren diezelfde leiders hun eigen cultuur door de liefde voor het eigen land om te zetten in een onvergeeflijke zonde, namelijk wanneer die wordt uitgedrukt door inheemse burgers van hun Westerse landen. Aan deze trend moet een einde komen.
  
  
• Tenzij de leiders van Europa besluiten om de transformatie van het continent een halt toe te roepen met dezelfde vastberadenheid als sommige extremistische leiders die het continent lijken te willen omvormen, is haar toekomst maar al te duidelijk.
  
  
• De Turkse president Erdogan heeft de NAVO-verplichtingen gestaag ingetrokken, zoals "de democratie handhaven, met inbegrip van het tolereren van diversiteit", en dat de leden "goede buren moeten zijn en soevereiniteit buiten hun grenzen moeten respecteren".

De Amerikaanse president Donald J. Trump heeft de neiging te zeggen wat velen in de wereld ook zeggen, maar wat weinigen bereid zijn om publiekelijk te zeggen:

"Ik vind het erg treurig om miljoenen mensen naar Europa te laten komen", zei hij onlangs. Naast de Britse premier Teresa May staande verklaarde hij ervan overtuigd te zijn dat het Europese immigratiebeleid de "samenhang van Europa" aan het veranderen is en de Europese cultuur aan het vernietigen.

Het is een waarschuwing. Europa wordt namelijk overspoeld met miljoenen migranten, vaak uit culturen die openlijk anti-democratisch zijn.

Bovendien moedigen sommige moslimleiders de immigranten aan om zich te verzetten tegen assimilatie met Europese culturen. Dergelijke opzettelijke niet-assimilatie heeft in heel Europa tot culturele botsingen geleid.

De realiteit is dat fundamentalistische islamitische culturen in veel opzichten op gespannen voet staan met seculiere westerse waarden.

Wat de NAVO betreft, zou de stroom immigranten van vandaag uiteindelijk wel eens kunnen proberen om de kern van waarden en doelen te veranderen - "om de vrijheid en veiligheid van de geallieerden te beschermen met politieke en militaire middelen" - iets wat de NAVO-landen samenbracht.

Een dergelijke politieke en culturele transformatie van Europa lijkt al snel tot een enorme culturele, sociale en politieke botsing te komen als die haaks staat op de Europese waarden. Deze mogelijkheid mag niet langer worden beschouwd als een verboden onderwerp van een "beleefd" gesprek.

De oprichtende NAVO-leden kwamen oorspronkelijk bij elkaar in 1949, niet alleen omdat zij na de Tweede Wereldoorlog een "gemeenschappelijke bedreiging" van de Sovjet-Unie deelden. Zij bundelden ook hun krachten omdat zij culturele, politieke en economische doelstellingen deelden - en de joods-christelijke, humanistische waarden - alle verenigende factoren en in overeenstemming met de waarden van de NAVO.

Liefde voor de eigen cultuur en zich daarbij comfortabel voelen is normaal. Westerse leiders hebben het recht van nieuwe immigranten gerespecteerd om van hun culturen te houden. Maar helaas verscheuren diezelfde leiders hun eigen cultuur door de liefde voor het eigen land om te zetten in een onvergeeflijke zonde, namelijk als die wordt uitgedrukt door de inheemse burgers van de Westerse landen. Aan deze trend moet een einde komen.

Tenzij de leiders van Europa besluiten de transformatie van het continent een halt toe te roepen met dezelfde vastberadenheid als sommige extremistische leiders die het continent lijken te willen omvormen, is haar toekomst maar al te duidelijk.

Als de huidige trend van islamisering doorzet, zal het niet lang duren voordat politiek correct Europa moslim-staatshoofden kiest die de naleving van de sharia en tolerantie voor de jihad eisen.

Onwaarschijnlijk? Turkije, lid van de NAVO sinds 1952, was toen het nog een heel ander Turkije, en is al meer dan tien jaar in toenemende mate geradicaliseerd door president Recep Tayyip Erdogan. Erdogan heeft ook de NAVO-verplichtingen gestaag ingetrokken, zoals "de democratie te handhaven, met inbegrip van het tolereren van diversiteit" en dat de leden "goede buren moeten zijn en soevereiniteit buiten hun grenzen moeten respecteren".

De Turkse democratie is aan het afbrokkelen en wordt nu een "holle democratie" genoemd.

Diversiteit tolereren? Denk aan de genocide op Armeense christenen in Turkije en de vervolging en uitzetting van Griekse christenen. Op dit moment houdt Turkije een Amerikaanse voorganger, Andrew Brunson (eerst in de gevangenis en nu onder huisarrest), vast op beschuldiging van "opsplitsing en afscheiding [van Turkije] door middel van kerstening", evenals de valse beschuldigingen van spionage.

Daarnaast is Turkije in januari 2018 het noordwesten van Syrië binnengevallen en heeft de Syrische stad Afrin in beslag genomen, een daad die nauwelijks in overeenstemming is met de minimumvereisten van het NAVO-lidmaatschap, namelijk dat de lidstaten "goede buren moeten zijn en soevereiniteit buiten hun grenzen moeten respecteren".

De westerse beschaving staat op een kruispunt. De waarschuwing van president Trump aan het adres van Europa had niet op een beter moment kunnen komen. Het recente beleid en de recente acties van Turkije weerspiegelen hoe kwetsbaar de NAVO-betrekkingen zijn geworden, als gevolg van het uiteenvallen van de samenhangende cultuur die de NAVO-leden in de eerste plaats bij elkaar heeft gebracht.

Als de kloof tussen sommige NAVO-leden op het gebied van culturele identiteit, waarden en visie blijft groeien, zal de VS zich wellicht moeten voorbereiden op een onzekere toekomst met de NAVO.

Nonie Darwish, geboren en getogen in Egypte, is de auteur van "Wholly Different; Why I Chose Biblical Values Over Islamic Values".

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Does Turkey Belong in the Future of NATO?