Turkije bouwt moskeeën en wist het christendom

De Turkse regering besteedt honderden miljoenen dollars aan de bouw van moskeeën als onderdeel van een langdurige inspanning om de islam wereldwijd te promoten. Veel moslims hopen dat de nieuwe moskeeën in heel Europa hun wens zal bevorderen om de islam te verspreiden naar niet-islamitische landen en de christelijke "ongelovigen" zal overhalen om hun geloof op te geven ten gunste van de islam.

Op 29 september opende de Turkse president Recep Tayyip Erdogan de nieuwste Europese moskee van Turkije, "De Centrale Moskee van Keulen", gelegen in Keulen, Duitsland.

Het door de Turkse regering gefinancierde Anadolu Agency rapporteerde op 25 september:

De Centrale Moskee van Keulen, gebouwd door de Turks-Islamitische Unie voor Religieuze Zaken (DITIB) na acht jaar bouwen, heeft een capaciteit van 1200 mensen."

"Het wordt de belangrijkste en een van de grootste moskeeën van Europa en Duitsland. Het heeft een symbolische betekenis voor onze moslimbroeders die hier wonen," vertelde Nevzat Yasar Asikoglu, voorzitter van de DITIB, verslaggevers. "Onze moskee symboliseert ook vrede, broederschap en de cultuur van coëxistentie," zei hij.

Het 17.000 vierkante meter grote moskeecomplex heeft ook een winkelcentrum, een tentoonstellingsruimte en een seminariezaal, een conferentiezaal met een capaciteit van 600 personen, een bibliotheek, werkkantoren en een parkeerplaats op de begane grond.

Duitsland, een land met meer dan 81 miljoen inwoners, heeft na Frankrijk de grootste moslimbevolking van West-Europa. Van de bijna 4,7 miljoen moslims zijn er drie miljoen van Turkse afkomst.

Als in Duitsland een enorme nieuwe moskee wordt ingehuldigd is ondertussen de grootste christelijk-orthodoxe theologische school, gelegen op het eiland Halki (Heybeliada) in de Zee van Marmara, al bijna 50 jaar gesloten op bevel van de Turkse regering. Bovendien, op minder dan een kilometer afstand van het gesloten christelijke seminarie, is er een planning voor de bouw van een nieuw centrum van islamitische studies met een totale oppervlakte van 200 hectare.

DITIB, de groep die de nieuwe Keulse moskee bouwde, heeft meer dan 900 moskeeën in heel Duitsland. Deze moskeeën zijn verbonden met het Directoraat voor Religieuze Zaken van de Turkse regering, of Diyanet, dat imams levert aan de DITIB-moskeeën.

De Duitse media meldden onlangs dat de inlichtingendienst van het land overweegt om DITIB onder toezicht te stellen, na haar betrokkenheid bij verschillende schandalen, zoals hun imams die de Turkse diplomatieke posten bespioneren, de weigering om een "antiterrorisme mars" in Keulen bij te wonen, oproepen aan gelovigen om te bidden voor een Turkse militaire overwinning op de Koerden in Noord-Syrië, en het houden van een militaire opvoering met Turkse vlaggen en nep-wapens in handen van aan kind-"martelaren".

De weerstand tegen de activiteiten van DITIB in Duitsland neemt ook toe. "Degenen die hier in opdracht van de Turkse regering nationalisme, haat tegen christenen, Joden of mensen zonder geloofsovertuiging verspreiden en spioneren, kunnen geen partner zijn in de strijd tegen religieus extremisme in Duitsland", aldus Christoph de Vries, lid van het parlement.

Ondertussen gaat de Turkse regering door met het vernietigen van het christelijk erfgoed in Turkije. Zo is het orthodoxe theologische seminarie een symbool geworden van de systematische discriminatie waaraan christenen in Turkije zijn blootgesteld.

De enige school voor de opleiding van de leiders van het orthodoxe christendom, was het Halki-seminarie, dat in 1971 door de Turkse regering werd gesloten. Sindsdien is het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel niet in staat geweest geestelijken en potentiële opvolgers op te leiden voor de positie van patriarch.

"Sinds de sluiting van het Oecumenisch Patriarchaat heeft het Oecumenisch Patriarchaat de jongemannen uit zijn gemeenschap die het priesterschap wilden betreden naar een van de theologische scholen in Griekenland moeten sturen. In veel gevallen keren ze niet terug, gezien de zware beperkingen bij het verkrijgen van werkvergunningen en het algemene klimaat van intimidatie. Ondanks beloften van de Turkse regering om onze theologische school te heropenen, is er geen vooruitgang geboekt. Het administratieve functioneren en de toekomst van het Oecumenisch Patriarchaat wordt hiermee in gevaar gebracht".

In 2016 heeft het Grieks-orthodoxe aartsbisdom Amerika andere schendingen van de Orthodoxe Kerk door Turkije opgesomd:

De Turkse regering legt beperkingen op aan de verkiezing van de oecumenische patriarch en hiërarchen die op hem stemmen door te eisen dat zij Turkse burgers zijn. In feite kan de regering willekeurig over elke kandidaat voor de functie van oecumenisch patriarch een veto uitspreken.

Met de slinkende bevolking van hiërarchieën en orthodoxe christenen in Turkije is het mogelijk dat we in de niet al te verre toekomst geen oecumenisch patriarch meer kunnen kiezen.

De Turkse autoriteiten staan het gebruik van de term of titel "oecumenisch" voor geen enkele religieuze activiteit toe, ondanks het feit dat deze sinds de 6e eeuw na Christus al zo is gebruikt en over de hele wereld wordt erkend. Turkije beschouwt het patriarchaat als een instelling waarvan de leider wordt gezien als het spirituele hoofd van de orthodoxe christenen in Turkije alleen, en niet als de leider van 300 miljoen orthodoxe christenen wereldwijd.

Het Oecumenisch Patriarchaat heeft geen wettelijke identiteit of een bonafide rechtspersoonlijkheid in Turkije.

Het ontbreken van een wettelijke identiteit is een belangrijke bron van problemen voor het Oecumenisch Patriarchaat, waaronder het niet erkennen van haar eigendomsrechten en het niet afgeven van verblijfs- en werkvergunningen voor "buitenlandse" (dat wil zeggen niet-Turkse) priesters die essentieel zijn voor de continuïteit en het functioneren van het Oecumenisch Patriarchaat. De Turkse autoriteiten staan niet toe dat het Oecumenisch Patriarchaat eigenaar is van enig eigendom - zelfs niet van haar kerken. Het patriarchale huis zelf wordt niet erkend als eigendom van het patriarchaat en zelfs de Girls and Boys Orphanage Foundation op het eiland Buyukada (Prinkipos) waarvoor het patriarchaat sinds 1902 al een akte heeft, wordt niet wettelijk erkend door de Turkse regering. Het onvermogen om werkvergunningen te verkrijgen van "buitenlanders" die bij het Oecumenisch Patriarchaat werken, heeft tot gevolg dat deze personen om de drie maanden het land moeten verlaten om hun toeristenvisa te verlengen, wat de werking en productiviteit van het Oecumenisch Patriarchaat verstoort en personeel uit het buitenland ontmoedigt.

Door middel van verschillende methoden hebben de Turkse autoriteiten in de loop der jaren duizenden eigendommen van het Oecumenisch Patriarchaat en de Grieks-orthodoxe gemeenschap in beslag genomen, waaronder onze kloosters, kerkgebouwen, een weeshuis, particuliere woningen, flatgebouwen, scholen en land.

Om maar aan de beledigen toe te voegen en in plaats van de school te heropenen, hebben de Turkse autoriteiten onlangs een plan aangekondigd om een nieuw groot islamitisch onderwijscentrum op te richten in het midden van het eiland Halki.

Halki is een van de weinige plaatsen in Turkije die nog steeds een Griekse gemeenschap heeft. Het lijkt geen toeval dat de Turkse regering Halki heeft uitgekozen om een groot islamitisch centrum te bouwen. Dit blijkt weer een andere Turkse overheidspolitiek van islamisering te zijn die de uitroeiing van het Griekse culturele erfgoed en het orthodoxe christendom in de regio zal bevorderen.

De Grieken van Turkije - de overblijfselen van het eens zo grote Byzantijnse Rijk - zijn ernstig vervolgd en zelfs een bijna volledig uitgeroeid volk. Ze zijn onder andere blootgesteld aan een genocide, pogroms en gedwongen deportaties door meerdere Turkse regeringen. Als gevolg hiervan zijn er nog maar ongeveer 1300 Grieken over in Istanbul. Maar ondanks haar kleine omvang lijdt de stervende Griekse gemeenschap nog steeds onder discriminatie en schendingen van haar rechten.

De Turkse regering, die de grootste christelijke theologische school van het land gesloten houdt, besteedt een groot deel van haar jaarlijkse begroting aan de wereldwijde bouw van moskeeën.

Diyanet is de overheidsinstelling die van plan is het islamitisch centrum naast het Halki Orthodoxe Seminarie te bouwen. De totale jaarbegroting van Diyanet bedroeg vorig jaar 8,1 miljard liras (1,38 miljard dollar) en overtrof daarmee de begrotingen van 12 ministeries, waaronder het ministerie van Volksgezondheid en het ministerie van Binnenlandse Zaken, aldus de Turkse pers.

De activiteiten van Diyanet omvatten de bouw van moskeeën over de hele wereld. Volgens haar officiële website heeft Diyanet de bouw van moskeeën voltooid in de Verenigde Staten, Rusland, Wit-Rusland, Duitsland, Somalië, Haïti, Kazachstan en Gaza. Momenteel worden er nieuwe moskeeën gebouwd in Albanië, Kirgizië, het door Turkije bezette Noord-Cyprus, Djibouti, Zweden en Engeland.

Diyanet is ook van plan om moskeeën te bouwen in Kosovo, de regio Karachay-Cherkessia in Rusland, Tsjaad, Ivoorkust, Venezuela, Mauritanië, Niger en op de campus van de Georgetown Universiteit in de Verenigde Staten. Er wordt ook een "Turks cultureel centrum" gebouwd in Tokio, Japan.

Volgens de Diyanet Foundation heeft Diyanet ook moskeeën gebouwd in Libanon, Mali, de Filippijnen en de Krim.

De Turkse regering bevordert de islamisering wereldwijd door haar activiteiten, waaronder de bouw van moskeeën, maar het diepgewortelde christendom van Turkije is een stervende religie. Turkije, dat tegenwoordig Klein-Azië of Anatolië binnen zijn grenzen omvat, heeft meer Bijbelse plaatsen in het land dan enige andere regio in het Midden-Oosten, behalve Israël. Veel christelijke apostelen en heiligen, zoals Paulus van Tarsus, Petrus, Johannes, Timotheüs, Nicolaas van Myra en Polycarpus van Smyrna, hebben in Turkije gediend of gewoond.

De islamisering van de regio is begonnen door de Turkse stammen uit Centraal-Azië, die in de elfde eeuw het Griekse Byzantijnse Rijk binnenvielen. Vandaag de dag is nog slechts 0,1 procent van de Turkse bevolking van bijna 80 miljoen christen - een resultaat van eeuwenlange vervolging van christenen.

De moderne Turkse republiek, opgericht in 1923, heeft de vernietiging van de overgebleven Griekse christenen in het land bijna voltooid door verschillende misdaden en door druk.

De huidige Turkse regering, die blijkbaar handelt in overeenstemming met haar eigen vastberaden jihadistische ideologie, bouwt moskeeën in Europa en daarbuiten, en gebruikt vele ervan voor haar eigen islamitische fundamentalistische agenda en verbreiding. Een zwak en misleid Europa lijkt zich gretig te onderwerpen aan deze ideologie.

Uzay Bulut, een journalist uit Turkije, is een Distinguished Senior Medewerker bij Gatestone Institute. Zij is momenteel gevestigd in Washington D.C.

Turkije bouwt moskeeën, wist het christendom