We kunnen onze soevereiniteit terugnemen

11 november 2018 - door Victor Rosenthal

Elke keer als Tzipi Livni haar mond opendoet, komt het woord "democratie" naar buiten. Volgens Livni zijn het de regering en de Knesset, die democratisch gekozen zijn door het volk, die dit voortdurend "bedreigen", "ondermijnen", "in gevaar brengen", enzovoort.

Niets weerspreekt haar krachtiger dan het feit dat haar blok consequent wordt verslagen bij de verkiezingen, die waarschijnlijk de meest vrije en eerlijke verkiezingen ter wereld zijn.

Er is echter een ander woord, dat ze niet zegt - en dat helaas onze zogenaamd "rechtse" regering ook niet vaak genoeg zegt. En dat woord is "soevereiniteit".

Soevereiniteit is veel belangrijker dan democratie, want als je geen controle hebt over wat er in je eigen land gebeurt, dan heb je geen land, democratisch of anderszins.

Israël is het enige land in de wereld waarvan de soevereiniteit van het volk over hun eigen land regelmatig wordt betwist, en dan heb ik het niet alleen over Judea en Samaria. Indicatoren van onenigheid met het bestaan zelf van een Joodse staat zijn onder andere de steun van BDS of een recht op terugkeer voor "Palestijnse vluchtelingen", die beide over de hele wereld verspreid zijn.

Een van de meest vijandige entiteiten voor de Israëlische soevereiniteit is de VN, die zichzelf regelmatig probeert te bemoeien met de interne Israëlische aangelegenheden. Zo is er bijvoorbeeld de Tijdelijke Internationale Aanwezigheid in Hebron (TIPH), opgericht na het bloedbad van Baruch Goldstein, toen de Palestijnse Autoriteit vroeg om iets te doen om "de veiligheid en bescherming van de Palestijnse burgers te garanderen". Oorspronkelijk werd de missie alleen door Noorwegen bemand, maar vandaag de dag zijn er vertegenwoordigers van Noorwegen, Italië, Zweden, Zwitserland en Turkije bij betrokken.

De waarnemers worden verondersteld onpartijdig te zijn en alle "schendingen te melden van de overeenkomsten tussen de Palestijnse Autoriteit en Israël over Hebron, alsook over de schendingen van het internationaal humanitair recht en het internationaal recht op het gebied van de mensenrechten," maar in feite zijn ze zeer partijdig, negeren ze het Arabische terrorisme en melden ze alleen de Palestijnse klachten tegen Israël. Zij nemen deel aan anti-Israël-propaganda-evenementen en intimideren Joodse inwoners van Hebron. Twee recente opvallende incidenten zijn onder andere een waarnemer die een Joods kind slaat en een andere die de banden van een voertuig van een Joodse inwoner doorboort.

Er is een eenvoudige oplossing voor het probleem: de Israëlische regering stemde in eerste instantie in met hun aanwezigheid en de regering kan haar instemming weer intrekken. De premier moet aankondigen dat ze 48 uur de tijd hebben om in te pakken en te gaan. Ik betwijfel of zelfs Tzipi Livni zou beweren dat dat "ondemocratisch" zou zijn.

Dan is er natuurlijk de UNTSO, de United Nations Truce Supervision Organization, die huurvrij is gezeten in het prachtige Armon Hanatziv, het voormalige paleis van de Britse Hoge Commissaris, gelegen op enkele van de duurste onroerende goederen in Jeruzalem. UNTSO werd opgericht in mei 1948, toen de Britten vertrokken, eerst het Rode Kruis en vervolgens de VN kwam erin. Waarschijnlijk was het idee dat de VN het internationale corpus separatum zou besturen en dat het de bedoeling was dat vanaf die mooie plek te doen. De missie van UNTSO is tot vandaag de dag om toezicht te houden op wapenstilstandsovereenkomsten, waarvan de meeste al lang geleden zijn afgelopen.

Miri Regev, een van de weinige Israëlische politici die zich om onze soevereiniteit en nationale eer lijkt te bekommeren, probeerde hen vorig jaar eruit te schoppen, maar is daar niet in geslaagd. Ze betoogde dat hun aanwezigheid in Jeruzalem niet nodig was (aangezien ze alleen nog toezicht moeten houden op de terugtrekkingsresolutie uit 1974 met Syrië) en dat ze zich bezighielden met anti-Israëlische activiteiten. Wat een verrassing! Er zijn daar 376 VN-werknemers en zij zouden kantoorruimte moeten huren zoals iedereen - of beter nog, verhuizen naar Damascus.

Er zijn talloze andere inbreuken op de Israëlische soevereiniteit, waaronder de enorme geldbedragen die aan subversieve NGO's vanuit Europa worden toegewezen, ongeschreven Amerikaanse beperkingen op de bouw in Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem, door de EU gefinancierde en geleide illegale Arabische gebouwen in gebied C van de gebieden, en UNESCO-resoluties die verschillende delen van Israël - waaronder de westelijke muur - tot plaatsen van "Palestijnse erfgoed" verklaren.

Maar al deze zaken verbleken in vergelijking met de grootste, meest flagrante, meest vernederende aantasting van onze soevereiniteit van allemaal, de voortdurende Arabische bezetting van de Tempelberg.

Te oordelen naar de onevenwichtigheid tussen de rechten van moslims en Joden op de berg, kan men zich verontschuldigen vanwege de gedachte dat het in Arabisch land ligt, en niet in het hart van de Israëlische hoofdstad. Joden mogen er niet bidden (zelfs niet om hun lippen zwijgend te bewegen) of de waterkranen te gebruiken, terwijl moslimkinderen op het terrein met een bal mogen spelen en teams van moslimprovocateurs tegen de Joodse aanbidders schreeuwen. De beperkingen worden afgedwongen door Israëlische politieagenten. Vorige week nog hield het Israëlische Hooggerechtshof vast aan het gebruik van metaaldetectoren op de enige ingang van de berg die Joden wel mogen gebruiken, terwijl dergelijke detectoren uit de moslimingangen werden verwijderd, ondanks het feit dat via deze ingangen wapens werden binnengesmokkeld die werden gebruikt om politieagenten te vermoorden.

De Tempelberg stelt in navolging van wat de "status-quo" wordt genoemd, de Jordaanse Waqf in staat om het gebied te besturen en te onderhouden. Maar sinds 1967 is de quo niet meer statisch, met steeds meer beperkingen voor Joden. De Waqf heeft zich beziggehouden met grote bouwprojecten, terwijl het in strijd is met afspraken die archeologisch toezicht vereisen voor dergelijke dingen, wat resulteert in de vernietiging of het verlies van onschatbare artefacten. Velen geloven dat er een bewuste poging is ondernomen om het bewijs van de Joodse geschiedenis op de site te vernietigen. Pogingen van Israël om een gevaarlijke brug te vervangen die naar een van de poorten van de berg leidt, zijn met rellen beantwoord. De brug is een "tijdelijke" vorm, reeds sinds 2004.

Wat wordt bedreigd en ondermijnd en in gevaar gebracht, is niet de democratie. We hebben veel democratie, soms zozeer dat de regering niet in staat is om iets tot stand te brengen - zoals het oplossen van het probleem van de illegale migranten - zonder te worden belemmerd door domme binnenlandse politiek, maar ook door de "bewakers van de democratie", de subversieve, door Europa gefinancierde NGO's en het Hooggerechtshof. Wat in gevaar is, is onze soevereiniteit - in de gebieden, in Jeruzalem, zelfs in de brandende landerijen rond de Gazastrook, waar we niet in staat of niet bereid lijken te zijn om onze eigen bevolking te beschermen.

Soevereiniteit is kostbaar - en delicaat. Het kan worden versterkt of uitgehold door precedenten als we toestaan dat er precedenten worden geschapen. Vanwege de typische Israëlische houding dat "symbolische zaken er niet toe doen" en de wens om elke vorm van conflict tot elke prijs te vermijden, laten we belangrijke principes wegglijden, en al snel veranderen "symbolische zaken" in onomkeerbare feiten op de grond.

Onze overheid zou een lesje kunnen leren van Donald Trump. Je kunt Jeruzalem niet erkennen als de hoofdstad van Israël, zo werd hem verteld, er zal onrust komen. Je kunt de ambassade niet verplaatsen, zeiden ze, er zullen rellen zijn. U kunt niet de financiering aan UNRWA afsnijden of eisen dat de PA moet stoppen met het betalen van terroristen. U kunt niet de overeenkomst met Iran verbreken en opnieuw de sancties opleggen. Maar hij deed al die dingen en de lucht kwam niet naar beneden.

We kunnen onze soevereiniteit terugnemen - rond Gaza, op de Tempelberg en van de VN en van de EU. Het zal er niet voor zorgen dat iedereen van ons zal houden - dat kan niet in de wereld van vandaag - maar het zal ons misschien wel enig respect opleveren.

Bron: We can take back our sovereignty | Abu Yehuda