Bescherm Israël tegen terroristen, niet haar critici

door J.S. Tobin | 15 augustus 2018

Het profileren van reële bedreigingen voor de veiligheid is een goede zaak. Het is verkeerd om de critici van de Joodse staat te ondervragen.

Wanneer beveiligingsinbreuken luchthavens bedreigen, bestaat er niet veel twijfel over wie er gewoonlijk worden ingeschakeld om de situatie het hoofd te bieden. Het vermogen van Israël om het hoofd te bieden aan bedreigingen van zijn grenzen, en met name zijn luchtvervoersysteem, is legendarisch.

Wat maakt hun methodes zo betrouwbaar?

Afgezien van de reputatie van taaiheid, slimmigheden en gezichtsanalysetechnieken die de veiligheidsdiensten van de Joodse staat hebben gecultiveerd zowel binnen de luchthavens als tijdens heimelijke operaties, is in feite iets wat niet belachelijk hoeft te worden gemaakt - het is een bereidheid om politiek incorrect te zijn.

In schril contrast met de methoden die in de Verenigde Staten worden gebruikt, beoefenen de Israëliërs zonder verontschuldiging wat Amerikanen raciale profilering noemen.

Daarom had de huidige herrie over de vragen die de Amerikaans-joodse liberale schrijver Peter Beinart onlangs kreeg toen hij Israël binnenkwam, geen zin. Maar hoe dwaas het ook is om groepen en individuen te ondervragen die kritisch staan tegenover de Joodse staat, het mag er niet toe leiden dat Israël, zoals Beinart duidelijk van plan is, haar benadering van veiligheid heroverweegt.

In deze context betekent raciale profilering dat beveiligingspersoneel wordt getraind in het zoeken naar het soort mensen en gedrag dat een rood signaal doet oplichten. Terwijl het personeel van de Transportation and Security Agency op Amerikaanse luchthavens net zo waarschijnlijk een bejaarde grootmoeder of een moeder met een baby voor een speciaal onderzoek zal uitkiezen als ieder ander, richten de Israëliërs hun aandacht op de soorten mensen die meer kans lopen om terroristen te zijn.

Israëli's stellen gerichte vragen aan alle bezoekers van het land om er zeker van te zijn dat ze zijn wie ze zeggen te zijn. Dat betekent onvermijdelijk ook dat ze mensen onderscheiden op basis van etniciteit en leeftijd om slechts twee van de meest prominente indicatoren te nemen van mogelijke problemen bij het stellen van vragen of in het zoeken ernaar. In de praktijk betekent dit dat jongere mannen, die Palestijnse Arabieren en/of moslims zijn, veel meer kans hebben om de derde graad van Israëlische veiligheidspersoneel te halen dan die spreekwoordelijke onschuldige grootmoeder of zogende moeder.

Dat lijkt sommigen onrechtvaardig. Maar de resultaten van Israël zijn uitstekend, vooral in vergelijking met die van andere veiligheidsdiensten die niet dezelfde procedures volgen.

Palestijnse terroristen blijven aanvallen wanneer zij kwetsbare Israëlische doelen kunnen bereiken. Maar het vervoersysteem van Israël, dat normaal het zwakke punt in de defensie van welke natie dan ook is, blijft veilig. Dat komt omdat getrainde beveiligingsmensen hebben geleerd hoe ze problemen moeten herkennen en zich niet hoeven te schamen om uit te zoeken welke types het meest geneigd zijn om chaos te bedrijven. En dat is zo doorgegaan, ook al heeft dat het land de reputatie opgeleverd onvriendelijk te zijn voor Palestijnse en islamitische passagiers en toeristen.

Het plaatst ook de controverses van Israëlische functionarissen, die mensen als Beinart of Simone Zimmerman, de medeoprichter van de antizionistische IfNotNow-groep, bij hun binnenkomst in het land aan ondervragingen hebben onderworpen, in een andere context.

De veiligheid van Israël is slim genoeg om te weten dat Beinart geen bedreiging vormt voor de veiligheid, ook al laten zijn standpunten zien dat hij de realiteit in het Midden-Oosten op schokkende wijze niet kent en dat hij een verbijsterend zelfbeeld heeft. Hetzelfde geldt voor Zimmerman, ook al haar opvattingen zijn weerzinwekkend.

[Opmerking editor: Wilders vormde ook geen bedreiging voor Engeland, maar werd toch de toegang ontzegd.]

Terwijl Beinarts verslag van een uur vragen beantwoorden van een op het eerste gezicht niet al te heldere Israëlische ambtenaar, toen hij naar een familie-simcha kwam, al te dramatisch was, het even duidelijk is dat het enige doel van dergelijke ontmoetingen, de politiek centraal staat, en intimidatie is, niet veiligheid.

Deze incidenten zijn waarschijnlijk het gevolg van een vorig jaar aangenomen onverstandige wet waarin Israël-activisten van de BDS verboden wordt het land binnen te komen. De wetgeving heeft de veiligheid van Israël niet verbeterd, maar staat wel toe dat mensen met duidelijke kwade bedoelingen martelaar worden. Door hen op deze manier buiten te sluiten schaadt de Joodse staat hen meer dan ze door het land te laten dwalen dat ze willen boycotten. Het is verre van ongekend - zelfs voor democratieën - om mensen die voor hun omverwerping pleiten, zoals het reeds lang bestaande verbod van Amerika op communisten, buiten de deur te houden. Maar terrorisme is het werk van terroristen die niet op de vingers getikt worden vanwege slechte of zelfs weerzinwekkende ideeën.

Daarom heeft de Israëlische premier Netanyahu gelijk om kennis te nemen van het incident met Beinart. Wat de liberale journalist is overkomen, klopt niet. En als het publiceren ervan zal leiden tot een hardhandig optreden tegen een out-of-control veiligheidspersoneel dat de inquisiteur heeft gespeeld met Amerikaanse liberalen, wat de democratisch gekozen premier en regering van het land niet leuk vinden, in plaats van zich alleen maar zorgen te maken over potentiële terroristen, zal Israël er beter aan toe zijn.

Het probleem hierbij is dat Beinarts werkelijke doel met zijn "beproeving" niet alleen is om dergelijke incidenten te voorkomen. Integendeel, hij begrijpt dat hij niet het risico liep opgesloten te worden voor zijn overtuigingen omdat hij Amerikaanse Jood en bekend journalist is en zelfs de zwakste grenswachters hebben begrepen dat hij geen bedreiging vormde. Zoals hij het uitdrukte, was zijn "nationaal, religieus en klassenvoorrecht" van dien aard dat hij nooit bang was.

Wat Beinart wil is ervoor zorgen dat ook Palestijnen niet worden blootgesteld aan harde vragen, over of ze nu passen bij het raciale profiel van een potentiële terrorist. Op dat punt zou hij de discussie moeten verliezen met iedereen die zich bekommert om de bescherming van Israël.

Terwijl dit incident speelt in de linkse verhalen over Netanyahu en de V.S. President Donald Trump die de democratie willen vernietigen, is er een verschil tussen onrechtmatige intimidatie van politieke vijanden en slim beleid dat zich op daadwerkelijke bedreigingen concentreert.

Beinart klaagt graag over de teloorgang van de Israëlische democratie, maar zijn echte verbinding met Israël is, dat Israëli's die zijn opvattingen over het vredesproces delen, al in twintig jaar geen verkiezingen hebben gewonnen. Bovendien is de meerderheid van de Israëliërs het niet alleen niet met hem eens, maar slapen ze ook beter in de wetenschap dat degenen die de taak krijgen om hen te beschermen dit doen zonder zich zorgen te maken over hun politieke correctheid.

Daarom moet Netanyahu ervoor zorgen dat degenen die die baan hebben, ophouden met deze politiek die onbedoeld de tegenstanders van het land onverdiende publiciteit geeft. In plaats daarvan zouden ze zich moeten beperken tot het uitvissen van echte terroristen door profileringstechnieken te gebruiken die hen eraan hadden moeten herinneren dat Beinart geen bedreiging was, of de schrijver het nu leuk vond of niet.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS - Joods Nieuws Syndicaat. Volg hem op Twitter bij: @jonathans_tobin.

Bron: Protect Israel from terrorists, not its critics | JNS.org