door Eitan Shishkoff, 13 augustus 2018
Wat is de plaats van Messiaanse Joden in de samenleving van Israël? Als een Jood, die gelooft in Yeshua zich aanmeldt om Israëlisch staatsburger te worden onder de “Wet van terugkomst”, wordt hij of zij dan ontvangen als welke andere Jood dan ook, die terugkeert naar ons Bijbelse thuisland? Als ze proberen een eigendom te kopen als Messiaanse bediening, wordt er dan gediscrimineerd? Als een hedendaagse Israëlische discipel van de Messias solliciteert naar een baan, heeft die gelovige gelijke kansen aangenomen te worden?
Terwijl het antwoord op deze vragen genuanceerd en verschillend kan zijn, afhankelijk van de situatie, is het nuchtere feit dat we niet dezelfde rechten hebben als andere Joden die terugkeren naar het land van Abraham, Izak en Jacob.
Onderbreken van de Status-Quo
Om te weten waarom deze intolerantie voorkomt – vooral ironisch in een land waarvan de geschiedenis vol is van boosaardige slachtoffermaking – heb je alleen maar wat basiskennis nodig van de Joodse geschiedenis de afgelopen 2000 jaar. Te rechtvaardigen, de meeste Joodse associaties met Jezus en het Christendom zijn allesbehalve positief, marteling lijkt er meer op. We kunnen protesteren dat “Jezus Joods is. Het Nieuwe Testament is gebaseerd op de Hebreeuwse Schrift en de inhoud is de eerste eeuw Israël.” Maar die feiten zijn nog grotendeels onbekend. Maar, er begint verandering te komen. En het versnellen van die verandering is het doel van dit artikel.
Deze situatie biedt ons, als Messiaanse Joden, samen met al onze vrienden over de wereld een diepe verantwoordelijkheid. Zonder overdrijven, ons is een gelegenheid gegeven om op te staan tegen deze kolossale misvatting – dat (A) Men kan niet in Jezus geloven en een getrouwe Jood blijven, en (B) De Israëlische samenleving heeft geen “plaats aan de tafel” voor haar Messiaanse Joden.
Historische Voorbeelden van Succes
Twee voorbeelden van andere etnische groepen die stuitten op vooroordelen in de samenleving inspireren me. Als anderen bevolkingsgroepen fanatisme overwonnen hebben, vooral door de moedige daden van zeer gemotiveerde leiders, kunnen wij dan een dergelijk pad volgen?
In zijn boek Profiles in Audacity (profielen in stoutmoedigheid), beschrijft Alan Axelrod de geschiedenis- veranderende initiatieven van W.E.B. DuBois en Mahanda Gandhi. Dubois weigerde een tweedeklas status voor Afrikaanse Amerikanen te accepteren. Gandhi kwam op tegen de vernederende koloniale regering van het Indiaanse volk door het British Empire. Beide mannen hebben tientallen jaren van hun leven toegewijd aan het werven van de harten van hun respectieve volken. Tegelijkertijd maakten zij gebruik van alle beschikbare middelen (gebrek aan gewelddadige revolutie) om het onrecht aan te pakken, geleden door toedoen van het dominante ras. Gandi’s moedige, geweldloze tegenstand tegen de Britse oppositie heeft in hoge mate onafhankelijkheid afgedwongen voor India. DuBois, de eerste Afrikaanse Amerikaan die een Ph.D. kreeg op de Harvard Universiteit (in 1985), schreef en sprak onvermoeibaar voor gelijke rechten voor alle Afrikaanse Amerikanen. Wij zijn er getuigen van dat zijn pogingen de geschiedenis veranderd hebben.
Tijd voor Aktie
Waarom geloof ik dat het nu de tijd is de tweedeklas status van Israëlische navolgers van Yeshua aan te vechten?
Laten we inspiratie en moed halen van de leiders in het verleden, als Gandhi en DuBois. De status van Messiaanse Joden in Israël kan veranderen, moet veranderen. Het is aan ons.
Bron: Welke Status hebben Messiaanse Joden in Israël? | De Afgewezen Steen