Door Adam Eliyahu Berkowitz - 23 november 2018
“
Een recentelijke wetenschappelijke studie bevestigde wat Bijbelstudenten al die tijd al wisten: een catastrofe uit de hemel vernietigde al het leven in het gebied van de Dode Zee vele duizenden jaren geleden.
Na een decennium van graven heeft de archeoloog Phillip Silvia van de Trinity Southwest University in Albuquerque vorige week verslag uitgebracht over zijn onderzoek naar de Dode Zee tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Amerikaanse Schools of Oriental Research.
Silvia leidde de opgravingen op vijf grote plaatsen aan de Jordaanse kant van de Jordaan. Volgens Silvia was de 40 km2 cirkelvormige Middle Ghor een vruchtbare vlakte, die minstens 2500 jaar onafgebroken bevolkt is geweest. Een of andere vorm van catastrofe maakte hier 3700 jaar geleden plotseling een einde aan, waardoor alle volgens schatting 40.000 tot 65.000 mensen die het gebied op dat moment bewoonden, werden weggevaagd.
Studies van de overblijfselen van 120 kleine nederzettingen in de regio toonden tekenen van extreme, neerstortende hitte en wind. Er werd ontdekt dat het aardewerk zo intensief aan hitte was blootgesteld dat het tot glas is gesmolten. Zirkoonkristallen in die glasachtige lagen vormden zich binnen een seconde bij extreem hoge temperaturen, misschien wel zo heet als het oppervlak van de zon. De aardewerkfragmenten die op de plaats van Tall el-Hammam werden ontdekt, bevatten kleine, bolvormige minerale korrels die blijkbaar op het gebied neersloegen.
De gebeurtenis was zo catastrofaal dat het gebied 600 jaar onbewoond bleef.
De tekenen waren duidelijk, maar de precieze aard van de catastrofe bleef uit, tot de onderzoekers hun ogen naar de hemel richtten.
Ze vermoedden een enorme en krachtige meteorenaanval, maar het ontbreken van een krater belemmerde dit. Een impact met die intensiteit zou zeker tekenen achtergelaten hebben. De onderzoekers kwamen met een iets ander scenario: een meteorische luchtbreuk zoals 100 jaar geleden in Rusland.
Tunguska is een dunbevolkt bosgebied in Siberië in Rusland. Op de ochtend van 30 juni 1908 werd door een enorme explosie 770 vierkante mijl bos weggevaagd. De explosie wordt over het algemeen toegeschreven aan de luchtbreuk van een meteoor. Wetenschappers concludeerden dat de vernietiging het gevolg was van een luchtbreuk van 3 à 6 mijl boven het vernietigingsgebied. De uitbarsting was gelijk aan die van een kernexplosie van 15 megaton, oftewel 1000 keer krachtiger dan de eerste kernbom die ooit werd gemaakt en 37 jaar later op Hiroshima werd gedropt. Er vielen geen mensenlevens te betreuren tijdens het Tunguska-event.
"De vernietiging van Tall el-Hammam (Sodom), maar ook van zijn buren (Gomorra en de andere steden in de vlakte) werd hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een meteoritische luchtbreuk," concluderen de auteurs.
Silvia vond ook bewijzen dat schokgolven van de explosie een borrelende pekel van Dode Zeezouten over de eenmaal vruchtbare landbouwgrond duwde.
De wetenschappelijke verklaring weerspiegelt duidelijk de bijbelse beschrijving van de vernietiging in hetzelfde gebied van de tweelingsteden in het kwaad.
“
De gelijkenis van hun conclusies is niet verloren gegaan voor de onderzoekers. Medeauteur van het onderzoeksverslag, Dr. Steven Collins, schreef in een artikel in de Bijbelse Archaeology Review dat het Bijbelse verslag het resultaat was van een echte gebeurtenis die in het collectieve onbewuste werd opgenomen en dus in de Bijbel werd opgenomen.
"De herinnering aan de vernietiging van ha-kikkar, met zijn grote bevolking en uitgestrekte landbouwgronden, werd bewaard in het boek Genesis en uiteindelijk verwerkt in een traditioneel verhaal dat, puttend uit de aslaag die de vernietiging van een van zijn grote steden bedekte, een plaats herdacht die door een vurige catastrofe 'uit de hemel' werd verteerd," schrijft hij. "De Bijbel geeft de naam van de stad: Sodom.
Bron: Did Scientists Just Confirm Biblical Account of Sodom and Gomorrah?