www.wimjongman.nl
Correct indelen laat zien dat de kerk de sabbat niet gewijzigd heeft van zaterdag naar zondag.
Het kerkperiode heeft een andere tempel, een andere hogepriester; het heeft geen bijzondere sabbatdag voor aanbidding. Waarom eist God niet dat gelovigen in de kerkperiode de sabbatdag in acht nemen? Omdat gelovigen in de kerkperiode een intieme en persoonlijke relatie hebben met de Heer van de sabbatdag, Jezus Christus.
Door Geoffrey Grider - 21 december 2018
Heel vaak zie ik online artikelen over hoe de pausen en de Katholieke kerk 'de sabbatdag' hebben veranderd van de laatste dag van de week, onze zaterdag, naar de eerste dag van de week, die we kennen als de zondag. Dit soort berichten zijn altijd erg polariserend als zijnde voor en tegen elkaar. Maar één ding is zeker, de Bijbelse sabbatdag is inderdaad op de zaterdag.
"Neem de sabbatdag in acht om die te heiligen, zoals de HEERE, uw God, u geboden heeft." Deuteronomium 5:12 (KJV)
Wat is de sabbatdag? Eerst en vooral werd de sabbatdag ingesteld voor Israël als een teken van het verbond tussen het Joodse volk en de God van Abraham. Hier begint de sabbatdag als een dag van aanbidding:
"Verder zei de HEERE tegen Mozes: U dan, spreek tot de Israëlieten en zeg: U moet zeker Mijn sabbatten in acht nemen, want dat is een teken tussen Mij en u, al uw generaties door, zodat men weet dat Ik de HEERE ben, Die u heiligt. Ja, u moet de sabbat in acht nemen, want die is voor u heilig. Wie hem ontheiligt, moet zeker gedood worden, ja, ieder die op die dag werk verricht, die persoon moet uitgeroeid worden uit het midden van zijn volksgenoten. Zes dagen zal er werk verricht worden, maar op de zevende dag is het sabbat, een dag van volledige rust, heilig voor de HEERE. Ieder die op de sabbatdag werk verricht, moet zeker gedood worden. Laat de Israëlieten dan de sabbat in acht nemen, door de sabbat te houden, al hun generaties door, als een eeuwig verbond. Hij zal tussen Mij en de Israëlieten voor eeuwig een teken zijn, want de HEERE heeft in zes dagen de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag heeft Hij gerust en Zich verkwikt." Exodus 31:12-17 (HSV)
Zo zien we dat de sabbatdag alleen aan Israël toebehoort, het is een van de vele beloften die God hun heeft gedaan over hun eeuwige relatie met elkaar. Nergens in de bijbel is iemand buiten het volk geboden om op de sabbatdag te aanbidden en die in acht te nemen. De Joodse sabbatdag maakt deel uit van de wet die God aan Mozes heeft gegeven.
In het begin van het Nieuwe Testament, in de evangeliën, zien we dat de sabbatdag nog steeds door het Joodse volk in acht werd genomen. Dit gaat helemaal door tot het einde van Handelingen hoofdstuk 7, waar de prediking van de Heilige Geest door Stephanus wordt afgewezen en de koninkrijksperiode wordt opgeschort. Na dit punt begint, met de roeping van Paulus, de kerkperiode, en nu zijn er nieuwe regels om aan te voldoen. Paulus onthult de verborgenheden die hem door Jezus gegeven zijn, en nu zien we dat gelovigen, zowel Joden als niet-Joden, één zijn in het Lichaam van Christus.
"Want zoals het lichaam één is en veel leden heeft, en al de leden van dit ene lichaam, hoewel het er veel zijn, één lichaam zijn, zo is het ook met Christus." 1 Korintiërs 12:12 (HSV)
In de kerkperiode is er niet langer een fysieke tempel, zoals God die voor de Joden en Israël had ingesteld. Nu is het lichaam van de gelovige de tempel van de Heilige Geest. Jezus is onze hogepriester geworden, en Hij en Zijn werk aan het kruis is het offer dat ons redt en behoudt.
"Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, Die de hemelen is doorgegaan, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten wij aan deze belijdenis vasthouden. Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde. Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip." Hebreeën 4:14-16 (HSV)
Correcte indeling laat zien dat christenen en de kerk de Joden en Israël niet vervangen, ook niet op de lange duur. De kerkperiode is datgene wat God heeft opgericht heeft toen Hij de aan de Joden beloofde koninkrijksperiode in de ijskast zette. Maar na de Opname van de Gemeente voor de Verdrukking zal God opnieuw het Joodse volk bezoeken. En wat in Handelingen 7 'opgeschort' werd, zal worden afgemaakt. Dus hoe zit het dan met de sabbatdag?
De kerkperiode heeft een andere tempel, het heeft een andere hogepriester, het heeft een ander evangelie, en het heeft geen specifieke sabbatdag voor aanbidding. Waarom eist God niet dat gelovigen in de kerkperiode de sabbatdag in acht nemen? Omdat gelovigen in de kerkperiode een intieme en persoonlijke relatie hebben met de Heer van de sabbatdag, Jezus Christus.
"Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel." Matteüs 11:28,29 (HSV)
In het Oude Testament hadden de Joden geen persoonlijke een-op-een relatie met God, het werd allemaal uitgevoerd door hun profeten en hogepriesters. Maar als christenen kennen wij Hem persoonlijk, iets wat de overgrote meerderheid van de Joden in de koninkrijksperiode onthouden werd.
Dus toen de kerkperiode begon, op welke dag kozen Paulus en de kerk van eerste eeuw ervoor om hun erediensten te houden, was het op zaterdag zoals de Joden gewend waren? Nee, in het boek Handelingen zien we een typische kerkperiode-eredienst, en die werd op zondag gehouden:
"En op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, sprak Paulus hen toe, omdat hij de volgende dag wilde vertrekken; en hij liet zijn toespraak voortduren tot middernacht." Handelingen 20:7 (HSV)
De rooms-katholieke kerk verscheen pas in het begin van het jaar 300 na Christus, ongeveer 3 eeuwen nadat Paulus en zijn volgelingen op een zondag begonnen te aanbidden. Ja, het is waar dat Rome een vijandige overname van het Bijbelse christendom heeft uitgevoerd en het in heidense bastaard-rommel heeft gerold, welke in die toestand zou blijven tot aan de protestantse reformatie ruim duizend jaar later. Maar geen enkele Romeinse paus heeft ooit de sabbatdag veranderd, omdat, zoals ik je heb laten zien, christenen geen sabbatdag hebben en dat ook nooit hebben gehad.
We zien Paulus en de christenen van de eerste eeuw op een zondag, op de eerste dag van de week, aanbidden, want dat is de dag dat Jezus opstond uit het graf. Paulus is de door God gewijde en onbetwiste leider van de kerkperiode, en toch schrijft hij van Romeinen tot Filemon geen enkel woord om aan een christen te vertellen dat hij de Joodse sabbatdag in acht moet nemen. In feite doet Paulus het tegenovergestelde:
"...en het handschrift dat tegen ons getuigde, uit te wissen. Dit handschrift was met zijn bepalingen tegen ons gericht, en Hij heeft dat uit het midden weggenomen door het aan het kruis te nagelen. Hij heeft de overheden en de machten ontwapend, die openlijk te schande gemaakt en daardoor over hen getriomfeerd. Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten. Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus." Kolossenzen 2:14-17 (KJV)
De afschuwelijke ketterij van de Vervangingstheologie wil dat je Gods beloften van de Joden steelt en toepast op de Kerk, maar een correcte verdeling laat ons anders zien. Gods plan voor de kerkperiode is heel anders dan zijn plan voor Israël en de koninkrijksperiode. De koninkrijksperiode is in Handelingen 7 overgegaan naar de kerkperiode en de kerkperiode zal overgaan in de koninkrijksperiode, te beginnen met de periode van Jakobs benauwdheid die komt na Openbaring 4:1,2.
De sabbatdag werd door God aan de Israël gegeven als een teken aan Israël, en het is iets dat zal bestaan tijdens het Duizendjarig Rijk van Koning Jezus Christus, en inderdaad ook door de eeuwigheid heen. Christenen in de kerkperiode, bestaande uit Joden en heidenen, hebben nooit een sabbatdag gehad en zullen die ook nooit hebben. Het was nooit, en zal ook nooit worden veranderd door de katholieke kerk of iemand anders.