Een diepere blik op Psalm 122: Bidden voor de vrede van Jeruzalem

Staflid Kehila | 24 mei 2018

We gaan op naar Jeruzalem - altijd opgaan.

Een pelgrimslied, van David.
Ik ben verblijd, wanneer zij tegen mij zeggen:
Wij zullen naar het huis van de HEERE gaan! (Psalm 122:1)

De uniekheid van Jeruzalem

Het maakt niet uit waar we ons in Israël bevinden, we zeggen altijd dat we 'op' gaan naar Jeruzalem. Zoals zoveel dingen in Gods woord is er een letterlijke betekenis (in termen van standpunt - het is op de berg Zion) alsook een spirituele betekenis: we stijgen op om God te ontmoeten. Psalm 122 begint met een zin die betekent dat men fysiek de heuvel van de Heer zal beklimmen, maar het heeft ook een spirituele betekenis. De hele Psalm blijft op meerdere niveaus de waarheid uitstallen.

Jeruzalem, zoals Yehuda Amichai het ooit formuleerde, is een "Havenstad aan de oever van de eeuwigheid". Het is als een poort naar wat voorbij deze materiële wereld is, tot in de hemelse gewesten. Waarom? Is Jeruzalem een superspirituele stad? Niet op zichzelf, nee. God was bereid om het, samen met zijn eigen tempel meer dan eens te vernietigen. Maar het is heilig omdat God het verkoos. Zoals zijn eigen uitverkoren volk. God koos Jeruzalem als de geografische plaats van waaruit hij de wereld zou verlossen; het is de plaats van de dood en verrijzenis van de Messias. Die gebeurtenis vond plaats in een bepaalde tijd en op een bepaalde plaats, maar de resultaten vloeien door in de eeuwigheid. Het is ook de plaats waar hij terugkomt! Dus Jeruzalem is in real time en ruimte Gods uitverkoren stad, maar de betekenis en het effect is eeuwig.

Een stad die zich verenigt

Onze voeten staan binnen uw poorten, Jeruzalem!
Jeruzalem is gebouwd als een stad die hecht samengevoegd is. (Psalm 122:2-3)

Nu een grappige zin: "gebouwd als een stad die met elkaar is samengebonden".
(כְּעִיר, שֶׁחֻבְּרָה-לָּהּ יַחְדָּו)

Andere vertalingen proberen de betekenis van de Hebreeuwse woorden op verschillende manieren vast te leggen: "Samengebonden", "Samengebreid", "Samengebundeld", en Young's Literal Translation zegt "Met zichzelf verbonden". Het woord "“חֻבּרָה" verschijnt slechts eenmaal in de hele Bijbel - hier.

Het woord "haver" (חבר) betekent vriend, en heeft de betekenis van samen te werken. Zoals de gordijnen in de tabernakel met elkaar verbonden waren (Exodus 26:11 zegt dat ze met elkaar verbonden moeten worden, zodat ze 'één' mogen zijn). Hier in dit vers, Psalm 122:3, staat dat Jeruzalem niet met iets anders verbonden of verbonden is, maar samen met zichzelf - חֻבְּרָה-לָּהּ יַחְדָּו.

In de Babylonische Talmoed (Mas.Taanit 5a) wordt Psalm 122:3 naar voren gebracht om te bewijzen dat, aangezien Jeruzalem "vervlochten" of "samengeperst" is, er twee van hen moeten zijn. Het Hebreeuwse woord חבורה inclusief het woord en concept van חברה of vriend, metgezel, dus moet Jeruzalem een metgezel hebben - een ander Jeruzalem in de hemel. Dit is ook te zien in de spelling van het woord Jeruzalem in het Hebreeuws - het achtervoegsel geeft aan dat het een paar is. Een paar Jeruzalems.

Maar hier iets anders. Hoewel Jeruzalem in 1947 door de VN als internationale stad werd aangewezen, leidde de oorlog van 1948 ertoe dat Jordanië Oost-Jeruzalem veroverde en Israël het Westen overnam. Jeruzalem werd in tweeën gesplitst - tot 1967, toen de stad weer bij elkaar werd gevoegd. Het was een hechte eenheid - een stad die met zichzelf was verbonden.

Een stad voor iedereen

Daarheen trekken de stammen op,
de stammen van de HEERE,
-als een getuigenis voor Israël -,
om de Naam van de HEERE te loven.
Want daar staan de zetels van het recht,
de zetels van het huis van David. (Psalm 122:4-5)

Het hele land Jeruzalem werd opgesplitst in stammen, maar deze stad was toegankelijk voor iedereen. Alle stammen kwamen, net zoals de VN Jeruzalem in 1947 bestempelde als een corpus separandum - een internationale stad voor alle naties. Er is geen andere stad in de wereld die apart is gezet om "internationaal" te zijn als deze, van iedereen!

Het verband tussen de gebeurtenissen van 1947, 1948 en 1967 en de zin in Psalm 122 is niet verloren gegaan voor de Israëlische opvoeder en politicus Rabbi Moshe-Zvi Neria, die sprak over de noodzaak van Jeruzalem voor heel Israël, niet alleen voor bepaalde groepen en delen van de samenleving. Hij speculeerde dat Israël in 1948 zelfs onderling over de stad zou hebben gevochten, maar dat we in 1967 meer verenigd waren en in staat waren om er een stad van te maken die voor iedereen toegankelijk is [1].

In de Jeruzalem Talmud (Hagigah 2,6) zegt Rabbi Yehoshua ben Levi dat het een stad is die "alle Israëli vrienden maakt". Wat is er zo speciaal aan Jeruzalem dat het heel Israël vrienden kan maken? Omdat het van iedereen is.
Vandaag de dag zijn dat Joden, Arabieren en mensen van over de hele wereld.

De meerlagige betekenis van het vragen om "Shalom"

Bid om vrede voor Jeruzalem,
laat het goed gaan met hen die u liefhebben.
Laat vrede binnen uw vestingwal zijn,
rust in uw burchten. (Psalm 122:6-7)

Shalom betekent, zoals we weten, "vrede". Maar de wortel van het woord betekent ook 'compleet', het brengt een begrip van welzijn over, en bevat ook het woord 'betaald voor'. Alleen al de naam Jeruzalem bevat de wortelletters - compleet, voor betaald, vrede. Het is geen toeval dat Yeshua in Jeruzalem onze zonden heeft betaald en ons vrede met God heeft gebracht.

In vers 6 staat dat we moeten bidden voor de vrede van Jeruzalem. We verlangen naar rust, afwezigheid van strijd, welzijn... maar daarnaast kunnen we vragen dat Jeruzalem compleet, heel, verenigd zal zijn. In het Hebreeuws staan verschillende woorden voor vrede - hier worden sjalom en shelva gebruikt. Verschillende woorden worden gebruikt om het thema te versterken, en om ons aan te moedigen om aan verschillende soorten vrede, verschillende betekenissen van vrede te denken: innerlijke vrede, vrede met God, en vrede met elkaar als een contrast in verdeeldheid en oorlog.

Broeders en vrienden

Omwille van mijn broeders en mijn vrienden
spreek ik nu: Vrede zij in u!
Omwille van het huis van de HEERE, onze God,
zal ik het goede voor u zoeken. (Psalm 122:8-9)

Ook hier zien we weer het thema van vriendschap, broederschap en medegenoten herhaald, zoals het begon in vers 6 - Jeruzalem met een "metgezel", samen met zichzelf. Dit is de weg naar vrede en eenheid: rust, welzijn en fysieke 'saamhorigheid'.

Jeruzalem wordt verondersteld een stad te zijn die zowel fysiek als in termen van relaties met zichzelf is verbonden. Vandaag de dag is het een wereldwijd synoniem voor verdeeldheid, precies het tegenovergestelde van Gods uitgesproken verlangen, maar als Jesjoea komt om te regeren, zal het zijn zoals Hij het bedoeld heeft - een plaats die bruist van verzoening tussen God en de mens, en ook tussen ons als volk.

We kunnen God vragen om de verbroken relaties tussen Arabisch en Jood, Izaäk en Ismaël te herstellen - en zelfs tussen Yeshua's eigen discipelen waar veel verbroken relaties zijn... we kunnen bidden om genezing en herstel van relaties in de door God gekozen stad - dat we het goede voor elkaar zoeken, niet naar kwaad. Als een aaneengeschakelde muur zonder gaten of breuken.

Boven is een tempel, een hemels Jeruzalem en een goddelijk plan.

Hoewel de vijand overwerk verricht om het tegenovergestelde van "sjalom" in Jeruzalem te brengen, kunnen we bidden dat de schoonheid van Gods koninkrijk naar beneden komt en de realiteit hiervan op aarde wordt ontmoet, zoals Yeshua ons leerde te bidden:

"Daarom", zegt Jesjoea, "Bid op deze manier:

Onze Vader in de hemel,
heilig is uw naam.
Uw koninkrijk kome,
Uw wil zal worden gedaan
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons deze dag ons dagelijks brood.
En vergeef ons onze schulden
aangezien wij ook onze schuldenaren hebben vergeven.
En leid ons niet in de verleiding,
maar bevrijd ons van het boze.'

(Matt 6:9-13)

Amen daarop.

[1] Ronen Neubert, לגעת בזמן: החגים כחוויה בעולם המדרש, (Mishkal 201משכל 6), blz. 281.

Bron: A Deeper Look at Psalm 122: Praying for the Peace of Jerusalem