Palestijnen: Hun beste pad naar vrede

door Bassam Tawil | 9 mei 2018

• Als het waar is, zullen de Palestijnen de gerapporteerde concessies die van Israël worden gevraagd om te zullen doen als onderdeel van de "Deal van de eeuw" van de Amerikaanse regering, niet zien als een teken dat Israël vrede zoekt. Zoals het verleden heeft aangetoond, zullen zij door de Palestijnen worden gezien als een vorm van terugtrekken en capitulatie.

• Wat de Palestijnse Autoriteit betreft, hoe meer grondgebied zij door Israël krijgen overgedragen, hoe beter. Het gebied in Jeruzalem is bijzonder welkom, omdat het de Palestijnse Autoriteit een voet aan de grond zal geven in de stad. En een voet aan de grond wil zeggen: voor veel, veel, meer.

• Vergist u zich niet: de Palestijnen zullen hun aanwezigheid in de vier wijken zien als een eerste stap naar de herindeling van Jeruzalem.

• De Palestijnen zullen zeggen dat deze Israëlische concessies niet genoeg zijn. Zij zullen eisen dat Israël hen de controle geeft over alle 28 Arabische wijken.

• Erger nog, de Palestijnen zullen de vier wijken waarschijnlijk gebruiken als springplank voor terreuraanslagen tegen Israël om "de rest van Jeruzalem te bevrijden".

• Waarom zou iemand denken dat deze wijken in de toekomst niet in handen zullen vallen van Hamas en de Palestijnse islamitische jihad?

• Alle Israëlische concessies, met name in dit stadium, zullen door de Palestijnen worden geïnterpreteerd als een beloning voor Mahmoud Abbas en zijn bende, die geen tegenprestatie hoeven te leveren aan Israël.

• Is het gepast en nuttig om Abbas en zijn medewerkers te belonen op een moment dat hij weigert de betalingen aan Palestijnse terroristen en hun gezinnen stop te zetten, en op een moment dat zij hun volk blijven aanzetten tegen de Amerikaanse regering, ambassadeur Nikki Haley, en de Joodse adviseurs, Jason Greenblatt, ambassadeur David Friedman en Jared Kushner?

• Is dit een man die het verdient om beloond te worden? Is dit een man die het verdient om naar Jeruzalem te worden gebracht? Abbas, en niet Israël, zouden om concessies moeten worden gevraagd. Hij moet ophouden met het ontkennen en verdraaien van de Joodse geschiedenis, hij moet ophouden met het belonen van moordenaars van Joden, hij moet ophouden met het prediken van haat naar zijn volk toe. Dat is de beste weg naar vrede.

Al decennialang interpreteren de Palestijnen de Israëlische concessies en gebaren als tekenen van zwakte.

Dit feit is belangrijk om in gedachten te houden nu de Amerikaanse regering zich voorbereidt om haar plan voor vrede in het Midden-Oosten te lanceren, wat president Donald Trump de "deal van de eeuw" heeft genoemd.

In een bericht in het Israëlische dagblad Ma'ariv van 4 mei wordt beweerd dat de "deal van de eeuw" oproept om vier Arabische wijken in Jeruzalem onder controle van de Palestijnse Autoriteit te plaatsen. De vier wijken zijn volgens het rapport Jabal Mukaber, Essawiyeh, Shu'fat en Abu Dis. Ma'ariv schreef dat de details van het Amerikaanse vredesplan vorige week tijdens zijn bezoek aan Washington aan minister van Defensie Avigdor Liberman werden gepresenteerd:

"De principes van het vredesplan dat aan de Lieberman werd voorgelegd, omvatten onder andere grootschalige en belangrijke concessies van de kant van Israël... de VS verwacht dat Israël het plan aanvaardt en in het reine komt met wat de Israëli's als pijnlijke concessies beschouwt.

Als het waar is, zullen de Palestijnen de gerapporteerde concessies die van Israël worden gevraagd afdoen als een onderdeel van de "deal van de eeuw" door de Amerikaanse regering en het niet zien als een teken dat Israël vrede zoekt. Zoals het verleden heeft aangetoond, zal het door de Palestijnen worden gezien als een vorm van terugtrekking en capitulatie.

De Palestijnse Autoriteit zou graag de controle overnemen over de vier Arabische wijken in Jeruzalem. Wat de Palestijnse Autoriteit betreft, hoe meer grondgebied door Israël zal worden overgedragen, hoe beter. Het gebied in Jeruzalem is bijzonder welkom, omdat het de Palestijnse Autoriteit een voet aan de grond zou geven in de stad. Een voet aan de grond wil zeggen: voor veel, veel meer.

De vier wijken liggen op slechts een paar kilometer afstand van de Knesset, het kabinet van de premier en andere symbolen van de Israëlische soevereiniteit. De Palestijnse soevereiniteit over de vier wijken is dus van symbolisch belang. Vergist u zich niet: de Palestijnen zullen hun aanwezigheid in de vier wijken zien als een eerste stap naar de herindeling van Jeruzalem.

De Palestijnen zullen zeggen dat deze Israëlische concessies niet genoeg zijn. Zij zullen eisen dat Israël hen de controle geeft over alle 28 Arabische wijken en dorpen die binnen de grenzen van de gemeente Jeruzalem liggen en onder de Israëlische soevereiniteit vallen. Met andere woorden, de overdracht van de vier gemeenschappen zal de eetlust van de Palestijnen alleen maar aanwakkeren en hen ertoe aanzetten meer te eisen. De Palestijnen zullen aanvoeren dat Israël nu een precedent heeft geschapen, wat gevolgd moet worden door verdere concessies.

In dit verband zij erop gewezen dat de Palestijnse Autoriteit soevereiniteit eist over heel Oost-Jeruzalem, met inbegrip van de oude stad en de westelijke muur. Voor hen zijn de oude stad en alle heilige plaatsen in Jeruzalem eigendom van de Palestijnen en zouden ze allemaal onder Palestijnse soevereiniteit moeten vallen. Ze zullen de vier wijken nemen, maar dat zal nog maar het begin zijn. Nog erger is dat de Palestijnen de vier wijken waarschijnlijk zullen gebruiken als springplank voor terreuraanslagen tegen Israël om "de rest van Jeruzalem te bevrijden".

Laten we eens kijken naar wat er in 2005 is gebeurd, toen Israël zich eenzijdig terugtrok uit de Gazastrook, nadat het meer dan 8.000 Joden uit hun huizen had verdreven en meer dan twintig nederzettingen had vernietigd.

Tot op de dag van vandaag is het moeilijk om een Palestijn te vinden die de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook ziet als een teken dat Israël vrede wil. Integendeel. De Israëlische "terugtrekking" uit de Gazastrook werd door de Palestijnen foutief geïnterpreteerd als een toevluchtsoord voor zelfmoordaanslagen en raketaanvallen.

Voor de Palestijnen werd de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook gezien als een capitulatie voor Hamas en andere terreurgroepen. Deze groepen kregen lof voor het feit dat zij "de Joden uit de Gazastrook hebben verjaagd" door middel van terrorisme.

Als schieten op Israëli's werkt en de Israëli's ertoe dreef zich terug te trekken, wel: Blijf dat doen!

Het is dan ook geen wonder dat Hamas enkele maanden later de Palestijnse parlementsverkiezingen heeft gewonnen. Hamas heeft bij de verkiezingen van januari 2006 opschepperig gelopen op het platform dat Israël had gedwongen de Gazastrook te "ontvluchten" door zelfmoord- en raketaanvallen.

De Palestijnen in de Gazastrook zeiden toen al: "Dit is prachtig, we hebben in vier jaar 1000 Joden gedood en deze Joden vluchten nu weg uit de Gazastrook, dus we moeten op hen blijven schieten. Vandaag de dag vluchten ze weg uit de Gazastrook. Morgen zullen ze weglopen uit Ashkelon, dan Ashdod, dan uit Tel Aviv, en dan naar de zee, en dan zullen we ons doel bereiken in het elimineren van Israël.

Het behoeft geen betoog dat Hamas en zijn aanhangers de aanvallen tegen Israël zijn blijven uitvoeren na de Israëlische terugtrekking tot aan de internationale grens. Zij geloofden oprecht dat de "terugtrekking" van Israël niets anders was dan toegeven aan het geweld.

De discussie die nu wordt gevoerd over de terugtrekking van Israël uit delen van Jeruzalem, brengt ons terug bij het scenario van de Gazastrook.

Ten eerste zal geen enkele Palestijn een dergelijke stap zien als een positief gebaar van de kant van Israël.

Ten tweede, waarom zou iemand denken dat deze wijken in de toekomst niet in handen zullen vallen van Hamas en de Palestijnse islamitische jihad?

Dat is precies wat er in 2005 is gebeurd, toen Israël de Gazastrook overdroeg aan de Palestijnse Autoriteit, die later is weggelopen, en het heeft overgedragen aan Hamas.

De timing van de voorgestelde Israëlische concessies is ook zeer problematisch. President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit en zijn in Ramallah gevestigde regering en bondgenoten voeren momenteel een ongekende opruiingscampagne tegen Israël.

Ze blijven giftige leugens over Israël verspreiden en zetten hun volk aan tot haat en geweld. Zij blijven terroristen en hun families belonen voor het doden en verminken van Joden. Ze ontkennen nog steeds elke Joodse geschiedenis en connectie met het land en doen hun uiterste best om Joden te delegitimeren en te demoniseren.

Alle Israëlische concessies, met name in dit stadium, zullen door de Palestijnen worden geïnterpreteerd als een beloning voor Mahmoud Abbas en zijn bende, die geen tegenprestatie hoeven te geven aan Israël.

Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat Abbas ons er aan herinnert dat hij geen partner is voor een vredesakkoord met Israël. Is het verstandig om Abbas te belonen nu hij zijn ware antisemitisme aan het licht heeft gebracht? Is het gepast om Abbas voet aan de grond te geven in Jeruzalem nadat hij onlangs beweerde dat volgens hem het gedrag van de Joden, en niet het antisemitisme, de oorzaak was van de Holocaust?

Is het gepast en nuttig om Abbas te belonen op een moment dat hij weigert om betalingen aan Palestijnse terroristen en hun families stop te zetten?

Is het bovendien gepast en nuttig om Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit te belonen op een moment dat zij hun volk blijven aanzetten tegen de Amerikaanse regering en haar Joodse adviseurs Jason Greenblatt, David Friedman en Jared Kushner? Heeft de Palestijnse Autoriteit het verdiend te worden beloond voor haar dagelijkse opruiing tegen de Amerikaanse ambassadeur bij de Verenigde Naties, Nikki Haley?

In het Arabisch kent men het gezegde: "Zij spuugden in zijn gezicht, maar hij noemde het regen".

Hebben de Palestijnen het plan van president Tromp niet reeds verworpen als een "samenzwering gericht op het liquideren van de Palestijnse zaak en de nationale rechten"? Waarom zou de regering-Trump Abbas cadeaus moeten geven in een tijd waarin hij en zijn vrienden de Amerikaanse functionarissen boycotten?

De regering-Trump moet begrijpen dat de Palestijnen de VS als een vijand zien, niet als een vriend. Abbas de controle geven over vier Arabische wijken in Jeruzalem zal de vrede niet ten goede komen.

Geen enkele Palestijn zal de straat opgaan om dankbaarheid te betuigen aan Israël. In plaats daarvan zullen ze de straat opgaan om hun terreuraanslagen op Israël te intensiveren in de hoop dat ze verdere concessies zullen doen.

Abbas heeft bewezen dat hij niet anders is dan zijn voorganger Yasser Arafat. Net als Arafat erkent ook hij niet het recht van de Joden op het land, op welk land dan ook. Kijk maar naar een huidige kaart van "Palestina": het is een exacte kopie van de kaart van Israël, maar met de namen van sommige steden veranderd.

Abbas streeft niet naar controle over bepaalde gebieden alleen in Jeruzalem. Zowel voor Abbas als voor Arafat is Israël één grote nederzetting die moet worden verwijderd. Israël is voor hem, in zijn eigen woorden, een "koloniaal project" waarvan hij beweert dat het niets met het Jodendom te maken heeft. Voor hem zijn de Joden niets anders dan de gulzige geldschieters, geparodieerd in karikaturen, die de Holocaust op zichzelf brachten.

Is dit een man die het verdient om beloond te worden? Is dit een man die het verdient om naar Jeruzalem gebracht te worden? Abbas, en niet Israël, zouden om concessies moeten worden gevraagd. Hij moet ophouden met het ontkennen en verdraaien van de Joodse geschiedenis, hij moet ophouden met het belonen van moordenaars van Joden, hij moet ophouden met het prediken van haat tegen zijn volk. Dat is de beste weg naar vrede.

Bassam Tawil is een moslim uit het Midden-Oosten.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Palestinians: The Best Path to Peace