DE PALESTIJNEN ZAKKEN VERDER WEG NAAR DE BODEM

Door Caroline Glick - 8 januari 2018

Het probleem voor de PLO/PA is dat de wereld ingrijpend is veranderd, terwijl zij nog bezig zijn met het omarmen van terroristen, en steeds verder weg zakken.

De PLO en de Palestijnse zaak in het algemeen zinkt steeds verder weg in irrelevantie, en in plaats van dat ze hun beleid en standpunten hervormen, hebben zij een tactiek van de verschroeide aarde aangenomen, welke slechts hun afzakken naar de bodem versterkt.

Op het eerste gezicht lijkt de situatie niet slecht. Vorige maand kreeg de PLO 128 landen achter zich die stemde ten gunste van hun anti-Amerikaanse afwijzing van de resolutie van de Amerikaanse President Donald Trump ter erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël. Een van de staten die voor stemde was India.

Israël was geschokt door deze stap van India.

Premier Benjamin Netanyahu wees terecht op de groei van de bilaterale betrekkingen van Israël met deze grootste democratie ter wereld. De Indiase premier Narendra Modi bracht in juli een buitengewoon bezoek aan Israël en onderstreepte de verandering. Netanyahu's bezoek aan New Delhi later deze maand zal de nieuwe alliantie versterken.

En niet alleen heeft Modi met enthousiasme nauwe banden gekweekt met Israël, hij naderde ook dichter tot Israël in het conflict met de PLO, meer dan al zijn voorgangers. In 2015 onthield India zich van een anti-Israël-resolutie bij de VN-Mensenrechtenraad. Modi weigerde om een bezoek te brengen aan de Palestijnse Autoriteit tijdens zijn bezoek aan Israël. Toen PLO-chef en PA-voorzitter Mahmoud Abbas een bezoek aan India brachten eerder dit jaar, weigerde Modi om te zeggen – wat zijn voorgangers wel hebben gezegd - dat de hoofdstad van een Palestijnse staat in Oost-Jeruzalem zou moeten worden gevestigd.

En toch, vorige maand bij de VN, leek het alsof er niets van dit alles was gebeurd. India keerde terug naar de vorige houding van blinde ondersteuning van de PLO en sloot zich aan bij het hele koor in hun aanval op Amerika vanwege de erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël.

De Palestijnen van hun kant waren terecht opgetogen. Nu, zo dachten ze, waren ze terug in de stoel van de bestuurder. Trump was een afwijking en de wereld - met inbegrip van India - blijft hen steunen, in welke kwestie ook. Ze zouden vandaag weer terug zijn waar ze waren in 1975 toen de Algemene Vergadering van de VN Resolutie 3371 aannam die de Joodse nationale bevrijdingsbeweging definieerde als een vorm van racisme.

Vervolgens, minder dan een week na de stemming in de VN, kwam de PLO-afgezant naar Pakistan, Walid Abu Ali, en deelde het podium in Rawalpindi met het brein van de terroristische aanslagen in Mumbai in 2008.

De leider van Lashkar-e-Taibi, Hafiz Muhammad Saeed, wordt door India gezocht, niet alleen voor het afslachten van meer dan 160 mensen bij de aanslagen in Mumbai. Hij wordt ook gezocht voor zijn betrokkenheid bij de terroristische aanslagen in die stad in 2006, waarbij meer dan 200 mensen omkwamen, en ook nog voor een schietpartij op het Indiase Parlement, een incident waarbij 14 anderen werden gedood in 2001.

Abu Ali dacht dat er geen prijs zou hoeven te worden betaald voorn zijn besluit om een massa-moordenaar-terrorist te omarmen. Dit is wat de PLO altijd heeft gedaan. En dus heeft hij foto's van zichzelf met Saeed online geplaatst.

Maar het blijkt dat ondanks India's stemming, de dingen zijn veranderd. Heel veel.

De Indiase sociale media zijn geëxplodeerd in woede tegenover de Palestijnen en de PLO. De meest voorkomende mening was: "Zo betalen ze ons terug voor het loslaten van de steun van de VS en Israël bij de VN."

Abu Ali's omarming van Saeed werd breed en boos gemeld in de Indiase media.

In reactie heeft Abbas aangekondigd dat hij Abu Ali heeft teruggeroepen. Dit zou goed zijn geweest als het waar was.

Maar deze week werd gemeld dat Abu Ali weer terug is in de zaken in Islamabad.

Het gedrag van de PLO met Abu Ali en India geeft drie dingen aan. Ten eerste, dat de PLO/PA niet langer immuun is voor kritiek in kringen waar zij vijf decennia lang onvoorwaardelijke steun ontvingen. Ten tweede geeft het aan dat de PLO/PA niet in staat is hun gedrag te veranderen, zelfs niet wanneer men zich ervan bewust is dat het zou moeten. Ten slotte, dat de PLO/PA nog steeds functioneert onder de indruk dat de naties hen voor eeuwig zullen blijven steunen, omdat de basis van die steun ongewijzigd is.

Het probleem voor de PLO/PA is dat de wereld ingrijpend is veranderd, terwijl zij waren bezig waren met het omarmen van terroristen en ze steeds verder wegzakten.

Deze week publiceerde The Economist haar jaarlijkse gegevens over het BBP per inwoner in landen over de hele wereld. Voor de eerste keer, sprong Israëls BBP per hoofd van de bevolking tot boven de $40.000. Volgens de de gegevens van de Economist sprong de BBP per inwoner in Israël van $38,127 in 2016 naar $44,019 in 2017. Vorig jaar groeide het BBP met 4,4%. Vandaag is Israëls BBP per hoofd van de bevolking hoger dan het BBP per hoofd van de bevolking in Japan, Groot-Brittannië en Frankrijk. De kloof van Israëls voordeel wordt verwacht zich te vergroten in de komende jaren als Israëls BBP blijft groeien en het BBP van de Europese landen en Japan blijven stagneren als gevolg van negatieve groei en de blijvende migratie van ongeschoold nieuwkomers, en een gebrek aan innovatie.

In de eigen buurt van Israël zijn de buren door de economische en politieke mand gevallen. Zoals eerder deze week Dr. Guy Bechor in zijn analyse van de gegevens aantoonde, was Egypte's BBP per hoofd van de bevolking 2.519 dollar, dat is een zeventiende deel van dat van Israël. Het inkomen per hoofd van de bevolking van Jordanië daalde vorig jaar van $4.648 naar $4.135 per hoofd van de bevolking en de vooruitzichten voor 2018 zijn niet positief.

De situatie is net zo somber in de Golfstaten, ondanks hun olie- en gasreserves. Iran bijvoorbeeld is arm, en de voorspellingen voor de toekomst zijn verschrikkelijk. Vorig jaar, ondanks de meevaller van 100 miljard dollar die het regime ontvangen heeft door de vrijstelling van sancties, is de BBP per inwoner in Iran gedaald van $6,144 in 2016 naar $5,879. Oorlogen in Syrië, Jemen, Iran, Libanon en Gaza zijn niet goedkoop.

Egypte, Saoedi-Arabië en andere Arabische landen worden niet alleen naar Israël toegetrokken vanwege hun gezamenlijke veiligheidsbelangen ten opzichte van Iran, ze willen ook graag de banden met Israël aanhalen om te profiteren van de civiele technologieën in allerlei sectoren, van landbouw- en watertechnologie tot aan de digitale communicatie. En ze doen geen moeite de Palestijnen af te stoppen in hun tocht naar Israël.

Zoals The New York Times vorige week meldde, vertelde een Egyptische inlichtingenofficier, Capt. Ashrag al-Kholi, vorige week aan vier verschillende televisiepresentators dat Ramallah net zo goed als hoofdstad van een Palestijnse staat kan dienen als Jeruzalem. Kholi vertelde vervolgens dat de Palestijnen compromissen moeten sluiten voor een vrede. Met zijn woorden: "Wat is Jeruzalem eigenlijk anders dan Ramallah? Uiteindelijk zal Jeruzalem niet anders zijn dan Ramallah. Het gaat erom een einde te maken aan het lijden van het Palestijnse volk. Concessies moeten. En als we een concessie bereiken waarbij... Ramallah de hoofdstad van Palestina zal zijn, om een einde te maken aan de oorlog, en er dus niemand meer sterft, dan moeten we ervoor gaan.

Kholi legde uit dat een nieuwe Palestijnse terreurcampagne tegen Israël Egypte schade zal berokkenen doordat het de Islamitische Staat (ISIS), Hamas en de Moslimbroederschap versterkt.

Dus, hoewel het klopt dat 128 landen in de VN vorige maand hebben ingestemd met de PLO, tegen Israël en de VS, waaronder India, Egypte en Saoedi-Arabië, het is ook waar dat hun stem niet zo veel betekende als vroeger. Het klopt eveneens dat de Palestijnen hun geduld niet meer kunnen bewaren door te proberen elke dag anti-Israël resoluties door te drukken, zoals ze dat de afgelopen 45 jaar hebben gedaan. Want als de Palestijnen hun oude trucs blijven uitspelen, terwijl Israël een steeds belangrijkere regionale en globale macht wordt - en de naties van de wereld dan niet meer geïnteresseerd zijn in een verzwakken van Israël, wanneer Israël hen gaat helpen om te overleven en op te bloeien.

Terwijl Abu Ali bleef doorgaan met de Pakistaanse shows, in plaats van de verschuivende machtsbalans te herkennen en hun positie daarbij aan te sluiten en bij te werken, is de PLO nog brozer en reactionairder en extremer geworden. Als Egypte niet meer hun oorlog tegen Israël ondersteunt, dan zullen zij hun roadshow overbrengen naar Teheran of zijn Libanese provincie.

Op 31 december had een lid van het Centrale Comité, Fatah Azzam al-Ahmad, een ontmoeting met Hezbollah-chef Hassan Nasrallah in Beiroet. Na de ontmoeting met al-Ahmad vertelde Nasrallah aan al Mayadeen TV dat Fatah - onder leiding van Abbas - had ingestemd met het "activeren van een derde intifada", oftewel een terreuroorlog tegen Israël. PA-parlementsleden bezochten ook Libanon en hadden een ontmoeting met de door Iran gecontroleerde Premier Saad Hariri.

Zondagavond meldde Israëls Channel 2 dat de terroristische ophitsing sterk stijgt in de officiële PA-media en hun sociale media-netwerken. Een video, met een nep-doodschieten van een Palestijns tienermeisje door een acteur gekleed in een uniform van de IDF, ging online, en duizenden kijkers reageerden op deze nep-scène met toezeggingen om Israëli's te doden en deze valse dood te wreken.

Wanneer later deze maand Netanyahu en Modi elkaar in Delhi zullen ontmoeten, zullen de VN-stemming van India, en ook de Abu Ali-omhelzing van Saeed op de agenda staan. En er zijn goede redenen om aan te nemen dat Modi het verband zal herkennen en in de toekomst anders zal stemmen. Net als Netanyahu herkent hij dan dat de basis van de PLO verkeerd is. Vrede wordt bereikt door terroristen te verslaan en niet door hen macht te geven.

Bovendien lonkt Israël. De economische en strategische realiteit van Israël kan niet worden genegeerd. Modi en zijn collega's wereldwijd zijn nu bezig te erkennen dat de Palestijnen hen niets te bieden hebben, zelfs niet een beetje dankbaarheid. Wanneer een kritische massa van Palestijnen zal erkennen dat de PLO-dans voorbij is, zullen ze vrede met Israël maken. Tot die tijd zullen ze blijven dienen als een irritante irrelevantie, en niets anders.

Bron: Our World: The Palestinians’ race to the bottom - Opinion - Jerusalem Post