UNRWA vluchtelingen: Waar zijn ze gebleven?

Shoshana Bryen - 26 december 2017

Palestijnse vluchtelingen - dat is een glibberige bevolking. Maar wanneer 285.535 van hen uit een klein land zoals Libanon vermist worden, moeten we de wenkbrauwen fronzen.

UNRWA in Libanon gaf op haar website te kennen dat er 449.957 vluchtelingen in 12 kampen onder hun bescherming staan. Maar een enquête door het Libanese Centraal Beheer voor de Statistiek, samen met het Palestijnse Centraal Bureau voor de Statistiek konden er slechts 174.535 vinden. De Libanese regering zei dat de anderen "weg gingen". Oke, misschien deden ze dat — Libanon beperkt hen, heel venijnig, dus dat zou zeker kunnen. Maar wat geen steek houdt, is dat de VN aan UNRWA een budget op basis van bijna een half miljoen mensen geeft, terwijl er in feite veel minder dan een kwart miljoen zijn. Wie betaalt dat en wie krijgt dat geld?

Wij zijn het en zij zijn het.

De UNRWA-website toont een budget van $2,41 miljard, gecombineerd voor 2016 en 2017. De VS biedt jaarlijks meer dan 300 miljoen dollar aan UNWRA, ongeveer een kwart van het totaal. In augustus 2017 beweerde UNRWA een tekort te hebben van $126 miljoen. Een vroegere ambtenaar van het Ministerie van Staat zei dat de begrotingstekorten chronisch zijn, maar dat de fondsen uiteindelijk wel aankwamen "na het aandringen bij anderen voor meer geld" - wat extra geld is uit de VS.

De Amerikaanse financiering van UNRWA is problematisch op zichzelf, omdat de organisatie onlosmakelijk verweven is met Hamas in Gaza en Hezbollah in Libanon. Zie hier, hier en hier. En speciaal voor Libanon gaat dit al zo vanaf 2007. Maar we blijven op dit moment zitten met het probleem van de "zwevende" bevolking.

De enorme discrepantie in Libanon suggereert dat UNRWA wellicht ook moeite heeft om vluchtelingen goed te tellen op de Westelijke Jordaanoever, en in Jordanië, Gaza en Syrië. (We laten het nu gaan voor Syrië.) Het probleem is niet nieuw, maar het feit dat Palestijnse agentschappen de volkstelling hebben uitgevoerd, kan de Verenigde Staten helpen om hun eigen langdurige halsstarrigheid te overwinnen om te tellen en betalen.

Tien jaar geleden heeft de Republikein Kirk, in een forum op Capitol Hill, aangedrongen op de internationale controle van de UNRWA. Kirk gaf toe dat hij er maar niet in slaagde om een vraagstelling onder zijn collega's te genereren, ondanks onregelmatigheden zoals een boeking van 13 miljoen dollar voor "onaangemelde uitgaven" in een audit door de eigen raad van bestuur van UNRWA. Bij een wijziging van de Wet Buitenlandse Bijstand van 2006 was er met name gevraagd om een financieel onderzoek naar 2 miljoen dollar aan extra middelen voor UNRWA, maar de wijziging werd op verzoek van het Ministerie van Buitenlandse Zaken weer ingetrokken.

Toen een Senator Kirk een amendement indiende bij het State Department (BuZa) om twee getallen te verstrekken aan het Congres - het aantal Palestijnen fysiek verdreven uit hun huizen in wat Israël werd in 1948, en het aantal nazaten beheerd door de UNRWA - stelde het Ministerie van Buitenlandse Zaken dit amendement aan de kaak, zeggende:

"Dit amendement zou zo worden bekeken door de hele wereld alsof de Verenigde Staten zouden vooruitlopen op de uitkomst van deze gevoelige kwestie."

Maar verre van vooruit te lopen op het resultaat, zou een herziening van het aantal Palestijnse "vluchtelingen" in de wereld en 's werelds verplichting aan hen een eerlijke basis bieden om een beleid te maken.

In 1950 definieerden de Verenigde Naties de Palestijnse "vluchtelingen" als mensen die ontheemd zijn uit het grondgebied dat Israël was geworden na er voor twee jaar of langer te hebben gewoond — dit staat dus los van welke andere bevolking dan ook die zich als vluchtelingen moesten verplaatsen vanuit hun woningen voor een veel langere termijn. Bovendien zijn de Palestijnen de enige "vluchtelingen"-groep die hun status blijven behouden ook door de generaties heen, totdat er een oplossing is voor de status van de oorspronkelijke groep — dat is de reden dat ze worden beheerd door de UNRWA. Alle andere vluchtelingen staan onder de hoede van de Hoge Commissaris van de VN voor vluchtelingen (UNHCR), die een mandaat heeft om deze vluchtelingen te beheren, totdat ze burgers van de nieuwe landen kunnen worden. UNRWA produceert bijgevolg de enige vluchtelingenbevolking die geometrisch groeit in de tijd, in plaats van dat het afneemt wanneer de oorspronkelijke vluchtelingen uitsterven en hun kinderen niet langer statenloos zijn. (Zie de hervestiging van Vietnamese vluchtelingen als een voorbeeld hoe dit voor anderen werkt.)

De oorspronkelijke bevolking van de vluchtelingen werd geschat op 711.000 in 1950. Vandaag lijken er nog 30-50.000 oorspronkelijke vluchtelingen te zijn die resteren. UNRWA claimt de verzorging voor 4.950.000 als zijnde hun nakomelingen. Maar 285.000 lijken er te zijn verdwenen uit Libanon.

Het is al geruime tijd bekend dat er in de vluchtelingenkampen van UNRWA sprake is van ondermaat aan sterfgevallen. Door de dood toe te geven, verliest UNRWA leden die tellen voor de internationale gemeenschap. Het brengt ook een verwoesting voor de Palestijnse volharding met zich mee dat er 6 miljoen vluchtelingen zouden zijn (niet de 5 miljoen van UNRWA) en dat een miljoen mensen niet geregistreerd zijn, maar nog steeds een "recht van terugkeer" zouden moeten hebben naar huizen waarvan hun ouders, grootouders of overgrootouders beweren dat ze die binnen de grenzen van Israël hebben gehad.

Het getallen-spel bestaat ook uit mensen die niet in de vluchtelingenkampen wonen. De Palestijnse Autoriteit telt als ingezetenen ook de 400.000 Palestijnen die voor meer dan een jaar in het buitenland hebben geleefd. En volgens plaatsvervangend minister van binnenlandse zaken, de Palestijnse Hassan Illwi, zijn er meer dan 100.000 baby's geboren in het buitenland en geregistreerd als bewoners van de Westelijke Jordaanoever — hoewel dit in strijd is met de normen van een bevolkingstelling. Jeruzalemse Palestijnen zijn dubbel geteld, eenmaal als de ingezetenen van de Palestijnse Autoriteit, en eenmaal als Israëlische Palestijnen. De PA beweert bovendien dat er geen emigratie is. Statistieken van de Israëlische regering verschillen hiermee.

Hoeveel Palestijnen zouden er in deze gebieden zijn als er nu een behoorlijke volkstelling werd uitgevoerd? Hoeveel "vluchtelingen" zouden er verdwijnen uit de UNRWA-boeken, zoals dat ook ging in Libanon? Hoe kan dit invloed hebben op de begroting?

Kunnen we dat alstublieft eens uitzoeken?

Shoshana Bryen is senior directeur van het Jewish Policy Center.

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Palestinians: Where Have They Gone?