Rothschild, Soros, Corbyn en een Verenigd Europa - het pad naar een wereldregering

In 2007 zei Peter Mandelson in een toespraak tot Chatham House: "We leven in een periode van wereldwijde verandering die dieper, sneller en breder is dan we ooit hebben geweten." Mandelson had het over de vernietiging van de natiestaat en het opleggen van een mondiaal bestuur, dat wil zeggen de Nieuwe Wereldorde. De wereldwijde verandering waarnaar Mandelson verwijst, is niet toevallig: zoals Stephen MacMillan opmerkt: "Het is het doel van een club van internationale bankiers die al meer dan een eeuw aandringen op het creëren van een "wereldsysteem".

Het plan voor één wereldregering

In februari 1891 stelde een groep elites - Cecil Rhodes, William Stead en Lords Esher, Rothschild, Salisbury, Rosebery en Milner - een plan op voor een geheim genootschap dat alle leefbare delen van de wereld onder hun invloed en controle wilde brengen. (Zie Gerry Docherty en Jim Macgregor, New World Order: The Founding Fathers)

Deze maatschappij werd de Ronde Tafel en ontwikkelde daaruit de in de VS gevestigde Raad voor Buitenlandse Betrekkingen (CFR) en uiteindelijk de in 1954 opgerichte Bilderberg Groep, de Club van Rome (1968) en in 1973 de Trilaterale Commissie, het geesteskind van David Rockefeller.

Al deze organisaties zijn toegewijd aan wereldwijde regering en er is een grote overlapping in termen van hoofdrolspelers. Daniel Estulin gaf in zijn boek Bilderberg dit commentaar:

Als je de ledenlijst van de CFR bekijkt, zul je zien dat 90% ofwel in de Trilaterale Commissie zit, of tot de Bilderberg Groep behoort. (p. 126)

David Rockefeller was een gemeenschappelijke noemer onder deze groepen, omdat hij persoonlijk en financieel zeer actief was bij de Trilaterale Commissie, de CFR en de Bilderberg. Een andere figuur die bij alle drie was betrokken, is Henry Kissinger, die nauwe relaties had met David Rockefeller.

Het Coudenhove-Kalergi-plan

In 1922 richtte Richard von Coudenhove-Kalergi de 'Pan-Europese Beweging' op, die tot doel had een Nieuwe Wereldorde te creëren, te beginnen met Europa, wat hij uitlegt in zijn boek 'Praktischer Idealismus'. Kalergi's boek trok de belangstelling van baron Louis de Rothschild, die hem in contact bracht met een van zijn vrienden, bankier Max Warburg, die op zijn beurt Kalergi's beweging financierde.

De vernietiging van de natiestaat is een belangrijk onderdeel van de strategie om tot een mondiaal bestuur te komen. Het Coudenhove-Kalergi-plan is door sommigen beschreven als een plan voor de genocide van de Europese bevolking.

Waartoe Kalergi opriep was niet alleen de vernietiging van Europese natiestaten, maar ook de doelbewuste etnocide van het inheemse, meestal Kaukasische ras van het Europese continent. Hij stelde voor dit te doen door middel van gedwongen massamigratie om een ongedifferentieerde homogene massa van horigen te creëren die gedomineerd moet worden door een welvarende, zelf verkiesbare elite." (cymrusofren)

Kalergi's nalatenschap leeft voort in de European Society Coudenhove-Kalergi die Angela Merkel in 2010 de 'European Award' gaf.

De Bilderberg Groep

De Bron: Bilderberg groep, opgericht in 1954, is illustratief voor een schaduwrijk netwerk van super-elites die vaak beslissingen nemen in geheime bijeenkomsten die van invloed zijn op het leven van miljoenen mensen. De jaarlijkse conferentie wordt bijgewoond door 120 tot 150 elites die bijeenkomen om mondiale kwesties te bespreken met een focus op Noord-Amerikaanse en Europese uitdagingen. Het omvat een scala aan individuen: van de hoofden van multinationals tot de leiders van landen, van bankdirecteuren tot mediatitanen. (Steven MacMillan, BBC Bias, Brexit, de EU, Bilderberg en Global Government)

Bilderberg zou de creatie zijn geweest van Victor Rothschild en Laurance Rockerfeller, de oudere broer van David. Volgens een populair citaat onthulde Agnelli van Fiat dat deze twee met de gekozen 100 van de wereldelite voor de eerste Bilderberg conferentie samenkwamen. Hun doel was om Europa te regionaliseren. Nicholas Hager in The Secret American Dreamis ook de verdienste van de Rothschilds en de Rockefellers, die 'samenwerkten om Europa te verenigen en verantwoordelijk waren voor het Verdrag van Rome van 1957 dat de Gemeenschappelijke Markt creëerde, een voorloper van de huidige Europese Unie.' Het Verdrag van Rome is opgesteld door Robert Rothschild, neef van Victor Rothschild.

Noch Laurance Rockefeller, noch Victor Rothschild hebben deze eerste bijeenkomst bijgewoond. David Rockefeller, broer van Laurance, was aanwezig en woonde deze regelmatig bij tot aan zijn dood, samen met verschillende Rothschilds of Rothschild vertegenwoordigers, terwijl Bilderberg door velen nog steeds wordt beschouwd als een Rothschild/Rockefeller onderneming.

Waar de CFR alleen Amerikaanse leden heeft, heeft de Bilderberg Groep leden uit de VS, Canada en West-Europa.

De Bilderbergbijeenkomst is een jaarlijks drie dagen durend forum voor informele besprekingen ter bevordering van de dialoog tussen Europa en Noord-Amerika [.....] In de context van een geglobaliseerde wereld is het moeilijk om eenzijdig aan te pakken problemen in Europa of Noord-Amerika voor te stellen" (Bilderbergbijeenkomst). (website van de Bilderberg-bijeenkomsten)

Het sleutelwoord is 'globalisering'.

In zijn boek The True Story of the Bilderberg Group (hier door Stephen Lendman besproken en samengevat) beschreef Daniel Estulin het grote ontwerp van de groep als 'één wereldregering (World Company) met één mondiale marktplaats, gecontroleerd door één wereldleger en financieel gereguleerd door één 'Wereldbank (Centrale Bank)' met één mondiale munt. Deze conclusie wordt in wezen bevestigd door de Bilderbergers zelf: David Rockefeller, bijvoorbeeld, schreef op pagina 405 van zijn Memoires:

"Sommigen geloven zelfs dat we deel uitmaken van een geheime 'cabal' die tegen de belangen van de Verenigde Staten in werkt en die mijn familie en mijzelf als 'internationalisten' karakteriseert en die samen met anderen over de hele wereld samenspant om een meer geïntegreerde mondiale politieke en economische structuur op te bouwen - één wereld, zo u wilt. Als dat de aanklacht is, ben ik schuldig en daar ben ik trots op."

Denis Healey, al 30 jaar oprichter en lid van de Bilderberg Groep, vertelde Jon Ronson:

"Om te zeggen dat we streven naar een één-wereldregering is overdreven, maar niet geheel oneerlijk. Diegenen onder ons in Bilderberg vonden dat we niet eeuwig met elkaar konden blijven vechten voor niets en dat we niet voor niets mensen konden doden en miljoenen mensen dakloos konden maken. We hadden dus het gevoel dat één enkele gemeenschap in de hele wereld een goede zaak zou zijn."

Bilderberg doelstellingen

Het grote ontwerp van de Groep, volgens Estulin, is voor 'één wereldregering (wereldconcern) met één mondiale marktplaats, gecontroleerd door één wereldleger en financieel gereguleerd door één 'Wereldbank' met één mondiale munt. Hun 'verlanglijstje' omvat:

• Eén internationale organisatie identificeert [met inachtneming van] één set aan universele waarden";


• gecentraliseerde controle van de wereldbevolking door 'mind control'; met andere woorden, het beheersen van de publieke opinie in de wereld;


• een Nieuwe Wereldorde zonder middenklasse, alleen 'heersers en dienaren (horigen)', en natuurlijk geen democratie;


• een 'nulgroeisamenleving' zonder welvaart of vooruitgang, alleen maar meer rijkdom en macht voor de heersers;


• gefabriceerde crises en eeuwigdurende oorlogen;


• absolute controle over het onderwijs om de publieke geest te programmeren en de mensen die gekozen zijn voor verschillende rollen op te leiden;


• gecentraliseerde controle over al het buitenlands en binnenlands beleid'; één maat voor iedereen wereldwijd;


• het gebruik van de VN als een de facto wereldregering die een VN-belasting oplegt aan "wereldburgers";


• uitbreiding van de NAFTA en de WTO wereldwijd;


• van de NAVO een wereldleger maken;


• het opleggen van een universeel rechtssysteem; en


• een wereldwijde 'welvaartsstaat waar gehoorzame slaven worden beloond en non-conformisten worden beloond met uitroeiing'.

Eén Europa

De oprichting van de Europese Unie was een belangrijke stap in de richting van één mondiale gemeenschap. De Europese eenheid en een gemeenschappelijke munt werden besproken, zo niet in 1954, dan toch zeker tijdens de tweede Bilderbergbijeenkomst in Garmisch-Patenkirchen in 1955, waarvan de notulen beschikbaar zijn en dit laten lezen:

V. EUROPESE EENHEID
De discussie bevestigde dat het idee van integratie en eenmaking de volledige steun geniet van de vertegenwoordigers van alle zes landen van de Gemeenschap voor Kolen en Staal die op de conferentie aanwezig zijn. Een Europese spreker uitte zijn bezorgdheid over de noodzaak van een gemeenschappelijke munt.

De geleidelijke stappen op weg naar een "verenigd Europa" (opgenomen in Lendman) omvatten de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) in 1951, de Verdragen van Rome tot de oprichting van de EEG en de Europese Commissie voor Atoomenergie in 1957, het Europese Hof van Justitie, eveneens in 1957, de Europese Douane-Unie (1968), het Verdrag van Maastricht van 1992 tot oprichting van de EU en de invoering van de Euro in januari 1999. (Voormalig Bilderberg voorzitter Étienne Davignon erkende publiekelijk dat Bilderberg een rol speelde bij de invoering van de euro.

Meer dan een halve eeuw kostten deze bovengenoemde stappen de EU-leden voor hun soevereiniteit "aangezien zo'n 70 tot 80 procent van de in Europa aangenomen wetten slechts betrekking hebben op het afstemmen van regelgeving die al door de naamloze bureaucraten in 'werkgroepen' in Brussel of Luxemburg is geschreven". (Lendman)

George Soros, de Bilderberg facilitator

Het publieke gezicht van het CFR/Bilderberg plan voor wereldwijde regering is George Soros, een Bilderberger die nauwe banden heeft met de familie Rothschild. Terwijl Soros een vinger in een groot aantal pap-kommen lijkt te hebben, hebben zijn activiteiten een gemeenschappelijk doel, de ineenstorting van de natiestaat en de vorming van een wereldregering.

Soros is sterk betrokken bij drie strategieën die tot doel hebben om de samenlevingen te ontwrichten, te verdelen, te verzwakken en uiteindelijk te vernietigen:

1) regimeverandering door staatsgrepen zoals in Oekraïne of: de oorlogen tegen Libië en Syrië (zie ook Chris Kanthan, Libië, Syrië, Syrië, Oekraïne - Same Playbook, Same Puppet Masters)

2) massamigratie

3) nepliberalisme, d.w.z. het bevorderen van extremistische oorzaken om vervreemding en verdeeldheid te creëren.

Het onderdrukken van dissidenten

Soros' NGO's en zijn aanhangers krijgen acceptatie, of naleving, voor al deze zaken door morele chantage en naamgeving: red de Arabieren van verkrachting door de zwarten van Kadhafi (en vernietig Libië); 'red Aleppo' of 'red Oost-Ghouta' (en vernietig Syrië); 'red de vluchtelingen' (en nodig tegelijkertijd iedereen met een geest uit om vluchteling te worden), het 'Soros/Merkel-plan' (en verander het karakter van Europa ingrijpend).

Wie de agenda's van Soros in twijfel trekt, is een oorlogsmisdadiger, fascist, neo-nazist, racist, homofoob, transfoob, vrouwenhater. Het roepen van namen gaat gepaard met intimidatie, deplatforming en geweld, waarbij morele verontwaardiging als rechtvaardiging wordt aangehaald. Geweld en intimidatie gebruiken voor politieke doeleinden is één definitie van fascisme.

De omwerking van Europa door massamigratie

Soros is op een aantal niveaus betrokken bij de migrantencrisis: hij promoot de oorlogen die vluchtelingen produceren, zijn NGO's faciliteren het verkeer van mensen op een praktisch niveau, van het verstrekken van handleidingen tot aan het regelen van transport, en bovenal werkt hij volhardend aan het verkrijgen van politieke steun voor massale immigratie.

Soros was verantwoordelijk voor het Merkel Plan, dat wil zeggen Angela Merkels verrassende uitnodiging aan alle vluchtelingen om naar Europa te komen. In 2015 stelde hij een te-doen-lijst op voor Europese landen in hun reactie op de migrantencrisis:

1) De EU moet jaarlijks minstens een miljoen asielzoekers opnemen voor de nabije toekomst. En om dat te doen, moeten zij de last eerlijk verdelen.

2) De EU moet voor elk van de eerste twee jaar 15.000 euro (16.800 dollar) per asielzoeker ter beschikking stellen om de kosten van huisvesting, gezondheidszorg en onderwijs te helpen dekken.

3) Het plaatsen waar vluchtelingen naartoe willen - en waar zij willen - is een absolute voorwaarde voor succes.

4) De EU moet Libanon, Jordanië en Turkije voldoende middelen ter beschikking stellen om de vier miljoen vluchtelingen die momenteel in deze landen verblijven, te steunen.

5) De EU zou de frontlinielanden ten minste 8-10 miljard euro moeten betalen.

6) De EU moet onmiddellijk beginnen met de oprichting van één EU-agentschap voor asiel en migratie en uiteindelijk één EU-grensbewaking. De huidige lappendeken van 28 afzonderlijke asielstelsels werkt niet (omdat de EU dit verbiedt!).

7) Er moeten veilige kanalen worden gecreëerd voor asielzoekers. De volgende logische stap is het uitbreiden van veilige wegen naar de frontliniestreek, waardoor het aantal migranten dat de gevaarlijke oversteek over de Middellandse Zee maakt, afneemt.

8) De EU moet de particuliere sector - NGO's, kerkgroepen en bedrijven - mobiliseren om als sponsor op te treden.

Hoewel George Soros het publieke gezicht is van het plan van de elite voor de vernietiging van Europa, is de betrokkenheid van Rothschild duidelijk achter de familiebanden met Soros. In Oostenrijk bijvoorbeeld wordt het toezicht op en de ondersteuning van asielzoekers in 2014 toevertrouwd aan een particuliere onderneming, het Zwitserse bedrijf ORS, dat van het Oostenrijkse ministerie van Binnenlandse Zaken ongeveer 21 miljoen euro aan belastinggeld ontvangt. ORS is voor een deel eigendom van Barclays Bank, het 'Rothschild Vlaggenschip'.

Rothschild heeft ook banden met Amnesty International, een van de vele 'charitatieve instellingen' die door Soros worden gefinancierd om oorlog en migratie te faciliteren (zie Alan Buttle's Amnesty International Exposed).

De speciale vertegenwoordiger van de VN voor internationale migratie is Peter Sutherland, Europees commissaris en voorzitter van de Trilaterale Commissie, en voormalig bestuurslid van Rothschilds Goldman Sachs. Hij is voorstander van ongecontroleerde immigratie naar Europa en de uitbanning van homogeniteit.

Jeremy Corbyn: Soros' vaandeldrager in Groot-Brittannië

Zie ook Jeremy Corbyn en George Soros.

Corbyn wordt gezien als de hoop van de arbeidersklasse om een einde te maken aan de bezuinigingen en de NHS te redden, en daarom die reden door iedereen van links gezien dat wie hem bekritiseert ervan wordt beschuldigd een verrader te zijn. Het beleid van Corbyn op het gebied van migratie en 'sociale rechtvaardigheidskwesties' is echter iets van extreem links, vreemd aan dezelfde arbeidersklassen die hem een held noemen, en juist bedoeld om vervreemdend te zijn.

Corbyn zet zich volledig in voor een massale migratie naar het Verenigd Koninkrijk en Europa, waarbij hij de Soros-strategieën van morele chantage en naamgeving gebruikt om elke vorm van oppositie te intimideren en het zwijgen op te leggen, waarbij hij de grenzen van de immigratie als inherent racistisch bestempelt en daarmee overwegingen als banen, criminaliteit en sociale cohesie negeert, en ervan uitgaat dat deze voor anderen van geen waarde zijn.

Corbyn steunt niet alleen shortlists voor vrouwen (van twijfelachtige waarde voor de gemiddelde vrouw, maar ook het opnemen van transgendervrouwen op deze lijsten). Dit beleid, waarbij een zwarte transgendervrouw die racisme als een wit probleem en ook alleen als een wit probleem ziet, als adviseur wordt ingezet, eerder stemmen van de arbeidersklasse zal verliezen dan winnen, of dat nu zwart of blank, mannelijk of vrouwelijk is. Het besluit van de Labour-partij om blanke mensen meer te rekenen voor het bijwonen van een rally die Corbyn in februari in Loughborough toesprak, ging waarschijnlijk nooit op - het was in ieder geval illegaal - maar dat was niet het idee. Het doel was om ongeloof, woede, ontwrichting en racisme op te wekken.

Door enerzijds de ouderwetse arbeidswaarden van sociaal welzijn en vrije gezondheidszorg te belichamen, kostbaar voor de Britse arbeidersklasse, en anderzijds de Soros-prioriteiten van massale immigratie en extremistisch liberaal beleid, die impopulair is bij diezelfde arbeidersklasse, verpersoonlijkt Jeremy Corbyn de verdeeldheid.

Voor al zijn gepraat over 'hoop' en 'solidariteit' is de taal van Corbyn om consequent verdeeldheid te zaaien, gericht op 'andere' verschillende opvattingen over immigratie of sociale kwesties. Degenen die het er niet mee eens zijn, zijn 'vol haat', en 'zaaien verdeeldheid'. In een korte toespraak waarin hij Theresa May's migrantenbeleid aanviel, gebruikte Corbyn de termen 'haat', 'gehaat' en 'vol van haat' minstens zeven keer.

Corbyn verbindt Brexit en Brexiteers met racisme door de Tories aan te vallen voor het aanwakkeren van 'de vlammen van angst over immigratie, die de haat aanwakkeren in de referendumcampagne, bijvoorbeeld door hun Ukip sidekicks'. Corbyns haatdragende toespraak beperkt zich niet tot aanhangers van de UKIP, maar omvat ook andere dissidenten, zoals degenen die in Charlottesville protesteren: zelfs de New York Times gaf toe dat sommige demonstranten niets meer waren dan gewone conservatieven die vrije meningsuiting wilden of zich verzetten tegen de verwijdering van een deel van hun geschiedenis, maar Corbyn veroordeelde alles als neonazi's en blanke suprematie-mannen.

Corbyns aanvallen op de UKIP-aanhangers en demonstranten in de VS is slechts één uitdrukking van de Soros-strategie om dissidenten te onderdrukken. De zuivering van activisten die de waarheid spreken, zoals Ken Livingstone, is een andere.

Jeremy Corbyn wordt gesteund door groepen als Hope not Hate, die meer dan eens als fascistisch zijn omschreven vanwege hun strategieën om politieke doelen te bereiken door intimidatie, zoals de ondergang van de UKIP en alle oppositie tegen immigratie, door intimidatie, en nu Jewdas, een 'extreem-linkse' groep die wordt gekenmerkt door het gebruik van gewelddadige taal als 'f..k de politie' en 'f..k de koningin'. Maar door gebruik te maken van de strategieën van morele chantage, verbaal misbruik en uitsluiting, in plaats van actief geweld, wordt Jeremy Corbyn gezien als het aanvaardbare gezicht van het fascisme.

Wat betreft de andere tak van de Soros-strategie, oorlog en regimeverandering, is Corbyns rol enigszins duister. Terwijl de Britse kiezers, die zich verzetten tegen Blairs immorele oorlogsvoering, maar ook wanhopig zijn om een einde te maken aan de bezuinigingen door Tory, en blij zijn Corbyn te zien als een soort 'peacenik', treedt Corbyn op als een poortwachter die zich verzet tegen bombardementen en tegelijkertijd Syrië en Rusland veroordeelt voor hun acties om Syrië te verdedigen, fondsenwerving voor een entiteit die een no-flyzone in Syrië eist en met een defensiebeleid dat militaire uitgaven (en vermoedelijk militaire activiteiten) op hetzelfde niveau houdt.

Het zal interessant zijn om te zien hoe het buitenlands beleid van Labour zich zal ontwikkelen als de partij regering wordt. In ieder geval zal het extremistische liberale beleid en de massale immigratie waarschijnlijk doorgaan en de vrijheid van meningsuiting verder worden aangevallen.

In de aanloop naar de Britse algemene verkiezingen van 2017 betoogde Ken Craggs in: Corbyn en de Rothschilds:

Ongeacht op welke politieke partij je stemt in de algemene verkiezingen, de Rothschilds zijn het die je krijgt.

Bron: Rothschild, Soros, Corbyn and One Europe – the Road to Global Governance – barbaramckenzie