KIJKEN NAAR NETANYAHU IN TEHERAN

Door Caroline Glick - 13 mei 2018

De enige manier om te voorkomen dat Iran zonder een grote oorlog een kernmacht wordt, is het regime omver te werpen. Netanyahu's presentatie bracht dat doel op een diepgaande manier dichterbij.

Diezelfde dag onthulde premier Benjamin Netanyahu dat Israël het Iraanse archief in Teheran in beslag nam over hun militaire nucleair programma en hij bezielde Israël, er werd een video geplaatst van IDF-soldaten die Soltane Ghalbha zingen, een traditioneel Perzisch liefdeslied - in het Perzisch.

Samen tonen de twee evenementen het doel aan van Netanyahu's presentatie.

Netanyahu's tegenstanders in de VS en Israël noemden zijn presentatie als een honden- en ponyshow. "Hij vertelde ons niets van wat we niet al jaren wisten," sniffelden ze.

Bovendien, zo benadrukten ze, was Netanyahu's presentatie eigenlijk contraproductief, omdat hij niet kon aantonen dat Iran de nucleaire overeenkomst die het in 2015 sloot, schond, en het er dus niets toe deed om de Europeanen ervan te overtuigen de overeenkomst op te geven.

Geen van deze beweringen is correct. Mossad-agenten die een halve ton documenten en computerschijven uit een geheim magazijn in Teheran in beslag namen, leverden het bewijs dat Iran al sinds 1999 liegt over haar nucleaire ambities. De informatie werd nooit meer dan vermoed door nucleaire experts.

Wat de nucleaire overeenkomst betreft is het archief zelf reeds een materiële inbreuk op de nucleaire overeenkomst. Punt T.82 van de overeenkomst verbiedt Iran "activiteiten uit te voeren die kunnen bijdragen tot het ontwerpen en ontwikkelen van een nucleair explosiemiddel".

Aangezien het archief alleen bedoeld was om Iran in staat te stellen voort te bouwen op de vooruitgang die het reeds had geboekt bij het ontwerpen en ontwikkelen van een nucleair explosiemiddel, was het bestaan ervan een schending van paragraaf T.82.

Wie onder de indruk was en wie niet... ook dat mist de kern van de zaak.

De Trump-regering was niet alleen maar onder de indruk van Netanyahu's presentatie. De trump-regering was een volwaardige partner in het besluit van Israël om de presentatie te geven. Netanyahu informeerde naar verluidt President Donald Trump en zijn hoogste adviseurs over de verrichtingen en zijn aanvankelijke bevindingen tijdens zijn bezoek aan het Witte Huis op 5 maart. Diezelfde dag overhandigden de Mossad de CIA een kopie van het hele archief.

Netanyahu coördineerde afgelopen zaterdag en zondag zijn presentatie met Trump en de minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo.

De Europeanen zijn geen hoofdrolspelers. Als Trump de nucleaire overeenkomst opgeeft, zal het Congres de sancties herstellen die in januari 2016, toen de overeenkomst van kracht werd, werden opgeschort. En dan zullen de Europeanen een gemakkelijke keuze kunnen maken. Handel met de VS óf handel met Iran.

Dat brengt ons bij de soldaten die een liefdeslied zingen in het Perzisch op de dag van Netanyahu's toespraak.

Netanyahu had maandagavond twee belangrijke doelgroepen: Het Iraanse regime en het Iraanse volk. Zijn presentatie berustte op twee belangrijke opmerkingen. Ten eerste gelooft het Iraanse regime in zijn antisemitische retoriek.

De basis daarvan is Jodenhaat als een neurotische aandoening. Antisemieten vrezen Joden. Ze zien ze allemaal als machtig. Dit neurotische wereldbeeld maakt een rationele analyse onmogelijk voor antisemieten. Alles is een Joods complot voor hen. Door dit cirkelredeneren zien antisemieten de Joodse vinger in alles wat hen overkomt.

Netanyahu's presentatie drukte op de neurotische antisemitische knoppen van alle Iraanse leiders.

Netanyahu opende door het bestaan te onthullen van Iran's geheime archief, haar militaire nucleaire programma.

"Weinig Iraniërs wisten waar het was, heel weinig," zo begon hij.

En zonder een slag te missen, alsof hij het voor het hand liggende zei, voegde hij er nonchalant aan toe: "En ook een paar Israëli's."

Met andere woorden, Netanyahu vertelde de Iraniërs dat de Joden alles over hen weten, precies waar ze zo bang voor zijn. De Joden kennen hun diepste geheimen. Het maakt niet uit hoe goed een geheim bewaakt is. De Joden weten het.

Dat zou voldoende zijn geweest om bijvoorbeeld de Iraanse commandant van de Revolutionaire Garde Korps Gen naar huis te sturen.

Kassem Suleimani in een foetushouding. Maar Netanyahu raakte net opgewarmd.

Netanyahu toonde vervolgens foto's van het nucleaire archief - eerst van buitenaf, daarna van binnenuit. Het was net alsof hij schreef: "Kilroy was hier," op de slaapkamer deur van de opperste leider Ayatollah Ali Khamenei.

En toen kwam de genadeslag. Netanyahu trok twee zwarte gordijnen weg en onthulde de bestanden zelf. Tweehonderd ordners vulden drie boekenkasten. Twee panelen bevatten rij na rij CD's - allemaal uit Iran.

Veel toeschouwers krabden zich achter de oren bij deze schijnbaar archaïsche vondst. Waarom hebben de officieren van Mossad de moeite genomen om de feitelijke notitieblokken mee te nemen? Waarom hebben ze ze niet gewoon in een stick gescand, en ze in hun zak gestopt en zo uit Iran weggenomen? Op die manier hadden ze toegang tot het archief kunnen krijgen zonder de Iraniërs in te lichten. De dossiers hadden kunnen blijven staan.

Dit te vragen mist een belangrijk doel van de operatie. Israël wilde juist dat de Iraniërs het zouden weten; dat haar agenten de dossiers in beslag namen.

Jarenlang hebben zowel de vijanden als de bondgenoten van Israël haar technologische dapperheid erkend. Maar ironisch genoeg, in plaats van dat het de angst van haar vijanden aanwakkerde, voedde die technologische superioriteit van Israël ook hun minachting.

De vijanden van Israël drongen erop aan dat Israël zijn toevlucht zou nemen tot cyberoorlogen en andere indirecte aanvallen, omdat zij te bang zijn om hun soldaten de vijand op een fysiek slagveld te moeten zien.

Alleen al het bestaan van het nucleaire archief wijst erop dat het Iraanse regime in deze lijn denkt. Khamenei en Suleimani zouden niet het risico hebben gelopen om het fysieke archief van Irans illegale militaire nucleaire werk onder één dak bij elkaar te brengen als ze hadden gevreesd dat Israël zijn troepen zou sturen om het in beslag te nemen.

Als de Mossad de documenten gewoon op een harde schijf had gescand en niet de moeite had genomen om de bestanden zelf fysiek in beslag te nemen, zou het effect van de inval aanzienlijk zijn verminderd.

Toen Netanyahu de gordijnen weg trok, legde hij niet alleen het verraad van het regime bloot, maar ook zijn zwakte.

De Joden doorbraken de alom geprezen verdediging en maakten zich een uitweg met een halve ton aan belastende documenten zonder ontdekt te worden.

Er kan geen sprake zijn van een grotere vernedering.

Kanaal 10 News Arabische zaken commentator Zvi Yehezkely meldde woensdag dat de Arabische wereld met blijdschap op Netanyahu's toespraak reageerde.

Dit brengt ons dan bij het Iraanse publiek. Hoe reageerde het Iraanse volk op Netanyahu's presentatie? De protesten tegen het regime in Iran in december en januari werden breed uitgemeten. Maar de protesten eindigden niet in januari. Ze zijn nog aan de gang - en ze verspreiden zich.

Volgens de onlangs gepensioneerde adviseur van het Pentagon voor islamitische zaken, Dr. Harold Rhode, breiden de protesten tegen het regime zich uit van de ene kant van Iran tot aan de andere kant en omvatten ze mensen en sectoren uit alle lagen van de bevolking.

"Als je Iraniërs vraagt waar vandaag de dag demonstraties tegen het regime plaatsvinden in Iran, antwoorden ze dat de lijst van steden waar geen demonstraties tegen het regime plaatsvinden korter is dan de lijst van steden waar dat wel gebeurt.

Iraanse vrouwen hebben het gehad met de religieuze dwang van het regime, waardoor ze hoofddoeken moeten dragen, en uit de publieke opinie te worden verdreven door middel van vrouwelijke ploegen die op straat patrouilleren op zoek naar vrouwen die hun haar laten zien en hen te slaan met knuppels.

Iraanse handelaren hebben het met het regime gehad. De groei van ballistische raketten en terreursponsoring heeft de VS ertoe aangezet sancties op te leggen die de toegang van Iran tot het internationale bankwezen ernstig beperken.

De Iraanse munt, de rial, gevrijwaard van open valutahandel, zonk als een baksteen. Iraanse handelaars kunnen geen handel drijven.

Hun benarde situatie zal alleen maar verslechteren en hun woede over het regime zal toenemen wanneer de VS op 12 mei opnieuw nucleaire sancties instellen.

Inwoners van Isfahan hebben het met het regime gehad.

Het waterbeleid heeft de rivier van de stad opgedroogd. Voor het eerst in de geschiedenis lijdt Isfahan aan een acuut watertekort.

De Koerdische, Baluchische en Arabische minderheden in Iran zijn dit regime zat, dat hen onderdrukt vanwege hun etnische identiteit.

Demonstranten tegen het regime, die sinds december vorig jaar de straat op zijn gegaan, schreeuwen slogans die getuigen van hun verlies aan angst voor het regime. De verbluffende staatsgreep van Israël en Netanyahu's steenkoude vernedering van het regime zullen hen er waarschijnlijk niet van overtuigen zich rond hun leiders te scharen. Integendeel, het zal hen in staat stellen om in opstand te komen.

En dat brengt ons bij het strategische doel van Israël. Uit de presentatie van Netanyahu blijkt dat het doel van Israël is om het Iraanse volk in staat te stellen het regime omver te werpen.

De eerste stap om dat doel te bereiken is het regime het vertrouwen in zichzelf te laten verliezen. De VS is partner van Israël om deze stap te zetten.

De dag voordat Netanyahu zijn presentatie gaf, werden massale luchtaanvallen toegeschreven aan Israël, die de bases in Hama en Aleppo vernielden, die grote Iraanse bezittingen huisvesten. Een van de bases was een rekruterings- en opleidingscentrum voor de door Iran georganiseerde sjiitische milities. Een andere herbergde 200 precisie-geleide Iraanse raketten.

Terwijl Iran reageerde met dreigementen van vergelding, nadat Israël op 7 april de T-4 luchtmachtbasis buiten Palmyra had aangevallen, was hun reactie op de aanvallen van zondag gedempt.

Tussen de twee aanslagen door presenteerde zich een nieuwe realiteit voor de Iraniërs.

Sinds de Iraanse Revolutie van 1979 heeft de VS consequent Iran en zijn volmachtpartijen afgeschermd van Israël. In 1982 dwong de VS Israël om zijn troepen uit Beiroet te verwijderen. In 2006 drong de VS erop aan dat Israël het staakt-het-vuren zou accepteren in de oorlog met Hezbollah, die de Libanese bondgenoot van Iran was en de leiding gaf over Zuid-Libanon en de weg vrijmaakte voor een overname van de regering in 2008.

Tijdens de regering-Obama hebben de VS Iran op meerdere fronten afgeschermd van Israël.

De afgelopen maanden hebben commentatoren gemerkt dat Israël in Syrië zijn handschoentjes heeft uitgetrokken.

Velen hebben de toenemende macht van de Israëlische luchtaanvallen toegeschreven aan de toegenomen dreiging die uitgaat van de verschansing van Iran in het land. Hoewel het waar is, heeft de regering-Trump de afgelopen drie weken duidelijk gemaakt dat het niet van plan is Israël aan banden te leggen. Het werkbezoek dat de Centrale Commandant Generaal Joseph Votel vorige week aan Israël bracht, is bewust naar de media gelekt. Het Witte Huis en het Ministerie van Buitenlandse Zaken hebben herhaaldelijk verklaard dat Israël hen op de hoogte heeft gesteld van haar plannen om verschillende luchtaanvallen uit te voeren.

De Iraniërs realiseren zich nu dat Israël van de VS groen licht heeft gekregen om zijn troepen in Syrië te verslaan.

En zij zijn doodsbang. Daarom drongen zij erop aan dat er geen Iraanse troepen zouden worden gedood bij de luchtaanvallen op Iraanse doelen in Syrië op zondag.

De critici van Netanyahu hebben beweerd dat zijn presentatie op maandag, samen met de verwachte aankondiging van Trump dat de Verenigde Staten de nucleaire overeenkomst zal verlaten, de oorlogsdreiging zal verhogen. Maar dat hoeft niet per se het geval te zijn. Zijn presentatie, samen met de aanvallen tegen Iraanse doelen in Syrië en de steun van de VS aan Israël, heeft het vooruitzicht op oorlog naar alle waarschijnlijkheid namelijk verkleind.

Gedekt door een machtig door de VS gesteund Israël en een boos, opstandig Iraans publiek dat net de vernedering op de Israëlische televisie heeft gezien, is het moeilijk in te zien met welk scenario het regime een oorlog begint waarvan het nu overtuigd is dat het die zal verliezen.

De enige manier om te voorkomen dat Iran zonder een grote oorlog een kernmacht wordt, is door het regime omver te werpen. Netanyahu's presentatie bracht dat doel op een diepgaande manier dichterbij. Vriendschapsverklaringen aan het Iraanse volk, zoals het Perzische liefdesliedje van de IDF, geven het Iraanse volk nog meer macht om het regime dat hen onderdrukt en de hele wereld in gevaar brengt, ten val te brengen.

[Opmerking editor: ook Ezech. 38 geeft aan dat ze absoluut niet staan te trappelen om oorlog te voeren, maar God ze hen daartoe dwingt.]

Bron: Watching Netanyahu in Tehran - CarolineGlick.com