Zal Israël lijden omdat het van Trump houdt?

Door Jonathan S. Tobin - 30 augustus 2018

Met het verzet ruikende bloed in de Verenigde Staten, is het tijd om de veronderstelling te beoordelen dat de genegenheid van Israël voor de president een lijst van toekomstige problemen heeft gesteld.

De laatste weken zijn niet vriendelijk geweest voor de Amerikaanse President Donald Trump. De schuldig-vonnissen die zijn vroegere campagnemanager Paul Manafort onderuit haalden, en de pleidooiovereenkomst die zijn vroegere advocaat/vaststeller en vurige verdediger Michael Cohen ertoe bracht te verklaren dat de president had deelgenomen aan een schending van de financieringswetten voor de campagne, heeft het anti-Trump verzet bloed laten ruiken.

Hoewel de aanhangers van Trump dit alles afdoen als meer van de poging om de presidentsverkiezingen van 2016 te herzien, dan een geloofwaardige aanklacht tegen de legitimiteit van Trump, heeft het een mainstreammedia-verhaal gecreëerd waarin de mogelijkheid van een aanklacht nu een kwestie van open debat is, eerder dan beperkt tot de marge van de politieke cultuur.

Dat maakt sommige vrienden van Israël ongerust.

Het is niet alleen zo dat Trump een betere vriend van de Joodse staat is geweest dan misschien wel zijn meest vurige aanhangers zich hadden voorgesteld. Het beleid van Trump lijkt niet alleen de regering van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu te bevallen, maar ook het grootste deel van het Israëlische volk. Zoals blijkt uit zowel een recente opiniepeiling van het Amerikaans Joods Comité alsook een onderzoek van de Israel Democracy Institute Peace Index, hebben zijn beleid en het contrast tussen de voormalige president Barack Obama, die in het recente geheugen waarschijnlijk de minst populaire Amerikaanse president onder de Israëli's was, Israël tot het equivalent gemaakt van een 'rode staat' (Republikeinse), die ongevoelig is voor de aanzwellende vloed van anti-Trump sentimenten in de Verenigde Staten.

Dat irriteert de meerderheid van de Amerikaanse Joden, die zich nog meer als liberaal en Democraat identificeren. Ze waren al ontevreden over de herhaaldelijke omarming van Netanyahu door de Israëlische kiezers, aangezien veel Amerikanen het gebrek aan vooruitgang in de richting van vrede ten onrechte toeschrijven aan het Israëlische nederzettingenbeleid - in tegenstelling aan de aanhoudende Palestijnse onbuigzaamheid - en aan zorgen over religieus pluralisme.

Als je ervan uitgaat dat Trump niet alleen gedoemd is te verdwijnen, maar dat elke band met hem iedereen die hem heeft gesteund of van zijn presidentschap heeft geprofiteerd, voor altijd zal zijn bezoedeld, dan biedt zijn populariteit in Israël een ontmoedigend vooruitzicht. Door deze manier van denken zal Israël niet alleen een vriend verliezen als Trump eenmaal is weggestuurd, maar zullen veel Amerikanen het de Joodse staat nooit vergeven dat ze hem gesteund hebben.

Deze theorie wordt verder ondersteund door een stijgend links getij onder de Democraten en niet alleen door de diepkritische over Israël, zoals Vermont Senator Bernie Sanders, maar ook een nieuwe oogst van jonge en populaire radicalen zoals Rashida Tlaib en Alexandria Ocasio-Cortez, die de toekomst van de partij kunnen vertegenwoordigen.

Een Amerika dat zowel Trump als Republikeinse Partij wil verwerpen, zal zich in dit scenario in 2021 tegen Israël keren. De volgende democratische regering in Washington zou nog minder bevriend kunnen blijken te zijn met Netanyahu (die, als hij niet door zijn juridische problemen wordt verwijderd, waarschijnlijk een herverkiezing zal winnen als de Israëli's de volgende keer naar de stembus gaan), dan die van Obama, waardoor Israël volledig geïsoleerd blijft.

Betekent dit dat de Israëliërs hun genegenheid voor Trump moeten heroverwegen?

Een van de eerste verplichtingen van elke Israëlische regering is het belang van de alliantie met de Verenigde Staten in het achterhoofd te houden en ervoor te zorgen dat deze niet de partijpolitieke verhoudingen in beide landen overstijgt. Terwijl wij kunnen debatteren over welke kant het meest fout was, leek de wederzijdse antipathie tussen Obama en Netanyahu deze veronderstelling in gevaar te brengen van 2009 tot 2016. Nu Trump Netanyahu's visie op het conflict met de Palestijnen volledig lijkt te omarmen, lijkt het bipartisaanse karakter van de pro-Israëlische coalitie in gevaar te komen, zij het van de andere kant van het spectrum.

Toch moeten degenen die de Israëliërs aanraden om een begin te maken met het distantiëren door hun regering van Trump, de andere factoren in overweging nemen.

Het eerste is dat, ondanks Manafort, Cohen en het lopende onderzoek dat door Robert Mueller wordt geleid, Trump en de Republikeinen nog verre van hun einde zijn. Gezien de nog steeds stevige steun die hij heeft onder de 46 procent van het land dat in 2016 op hem heeft gestemd, is de herverkiezing van Trump niet onmogelijk. Bovendien, behoudens wat nieuw bewijsmateriaal van bedrog dat door Mueller wordt onthuld, blijven de kansen van een aanklacht klein, zelfs als de Democraten het Huis winnen deze herfst. De kansen op overtuiging en op Trumps uitzetting uit zijn ambt zijn vrijwel nihil. En zelfs als Trump op de een of andere manier van zijn ambt zou worden ontheven, dan zal Vicepresident Mike Pence, die een nog ferventere vriend van Israël is, hem vervangen.

Nog belangrijker is dat de Israëliërs niet de indruk mogen krijgen dat hun probleem met de Democraten beperkt blijft tot hun genegenheid voor Trump.

Hoewel velen veronderstellen dat het contrast tussen de Republikeinse steun aan Israël en een Democratische partij die verdeeld is over hun mening aangaande de Joodse staat een recent probleem is, blijkt uit opiniepeilingen dat deze trend al sinds de jaren negentig bestaat. De beweging van de Democraten in de richting van identiteitspolitiek, wat hen kwetsbaar heeft gemaakt voor misleidende intersectionele argumenten die de Palestijnse oorlog tegen Israël als vergelijkbaar zien met de strijd voor burgerrechten in de Verenigde Staten, begon reeds lang voordat Trump naar Washington kwam. Als de Amerikaanse liberalen ervan overtuigd worden de Joodse staat te zien als een verwerping van hun waarden - een valse aanklacht, die wordt ondersteund door een grotendeels onoprecht debat over de recente goedkeuring van de natiestaat-wet - dan zou zelfs een volledige verwerping van Trump door Israëliërs het probleem niet oplossen.

De problemen tussen Israël en de Democraten gaan niet alleen dieper dan het huidige debat over Trump, maar ze zijn meer een weerspiegeling van de manier waarop Amerikaans links het patroon van de Europese elites volgt als het gaat om het omarmen van valse stereotypen en verhalen over Israël. Hoewel de Amerikaans-Israëlische alliantie in de problemen kan komen, zal dat potentiële gevaar niet worden afgewend door een overhaast en waarschijnlijk contraproductief antagonisme tegen een president die (ondanks manifeste fouten) de Joodse staat steunt op een manier die de Israëliërs begrijpelijkerwijs waarderen en nog steeds nodig hebben.

Jonathan S. Tobin is hoofdredacteur van JNS - Joods Nieuws Syndicaat. Volg hem op Twitter bij: @jonathans_tobin.

Bron: Will Israel suffer for liking Trump? | JNS.org