De beesten van de pers

Door Jack Engelhard - 21 mei 2018

Dus... waar waren we gebleven? Oh ja. We zijn gestopt bij de media onder leiding van The New York Times, en we hebben via de schreeuwerige krantenkoppen onthouden dat "Israël tientallen Palestijnen heeft gedood", maar later vergaten te vermelden dat de meeste van hen, 90 procent, actieve leden van Hamas waren - beesten, met andere woorden.

We komen straks bij het "beesten"-gedeelte.

Ondertussen noem ik dit: wens-journalistiek.

Dat is: dat je publiceert wat je wilt dat waar is, in plaats van de waarheid, en dat in de hoop dat je lezers het verschil niet zullen weten, een trend die zo duidelijk is vandaag.

Je publiceert dus wat je wilt dat waar is, in plaats van de waarheid, in de hoop dat je lezers zal het verschil niet zullen merken ... Een perfect voorbeeld daarvan is dat de bedoeling van deze rellen in Gaza tegen de Israëliërs is om "hun grens te vernielen en hun hart uit te rukken".

Kreeg je dat mee? "Scheur hun hart eruit."

Vreemd genoeg hebben de media dat gemist, maar dit is waar het om gaat, dames en heren, dit is waar de beesten van Hamas betrouwbaarder zijn dan de NY Times - want dat citaat komt direct en zonder honing-smeren weg bij Hamas-leider Yahya Sinwar, een man die zijn brood verdient als een islamitische krijgsheer.

Je publiceert wat je wilt dat waar zou zijn, in plaats van de waarheid, in de hoop dat je lezers het verschil niet zullen merken...

Sinwar flapte het eruit, ondanks de angst van de media, die wensten dat hij gewoon zou zwijgen. Wie vroeg erom? Wie moet dat nu weten?

Wie, zo zeiden de media, wie heeft die informatie nu nodig die Hamas hier vermorst en, lievehelp, die de publieke opinie te behoeve van de Israëli's gunstig zou kunnen stemmen?

Voor premier Benjamin Netanyahu was het een opluchting om van een terrorist te horen wat nooit gehoord zal worden van de mainstream media, die het haten als hun verzinsels worden afgebroken door de feiten. Zij hebben een verhaal te vertellen, een standpunt aan te leveren, en een scheve neiging om fabels te borduren en te brouwen, wat er ook maar nodig is om ons te verwarren en te misleiden, en ons te laten slapen met hun slaapliedjes, terwijl we blijven verwijzen van boek naar boek.

Ze raken erg depressief en geïrriteerd als informatie hen tegenspreekt, dus wensen ze gewoon alles weg en schrijven nog meer sprookjes.

Dus de waarheid werd gesproken, maar je kreeg geen kans het te vernemen, behalve via Arutz Sheva en, neem ik aan, nog een paar andere bronnen.

Heeft iemand gezegd dat de waarheid pijn doet? Nou, ja.. het doet zo veel pijn dat de Times, NBC, CBS en ABC het liever allemaal vergeten, en over iets anders praten.

Het kon alleen maar Donald Trump zijn. Ze zouden willen dat hij geen president was. Ze wensen dat zo erg, zo erg, dat ze hun toevlucht nemen tot fictie, omdat de feiten tegen hem niet werken, zoals de Rusland-collusie. Ik ken fictie, en zoiets bestaat echt niet als in totaliteit. Alle fictie begint met feiten, alleen wat daarna komt is dat wat je verfraait.

Daar is niets mis mee als je Hemingway bent [anti-joods schrijver]. Maar we hebben het over de pers, de jongens en meisjes van vandaag die zijn afgestudeerd aan de Columbia School of Wens-denk-Journalisme.

Dat betekent dat waarheid niets anders is dan overlast en ergernis.

Dus ga je verzinnen. Je creëert dingen die bij je verhaal passen. Je neemt een woord dat Trump over één ding zei en doet alsof hij dit over alles zei.

De New York Times was de eerste, zeker niet de laatste, die wenste dat hij alle illegale immigranten aanduidde als "beesten", zodat hij in het vakje staat "alle fictie is geschikt om te drukken". De redacteuren hierboven hebben hem verkeerd geciteerd om al die mensen samen te voegen wanneer de waarheid wordt verteld (gebeurt zo zelden door de Times), Trump sprak specifiek over een groep, een bende van gewelddadige illegalen bekend als MS-13.

Maar toen sprongen ze er allemaal op in om hem opzettelijk verkeerd te citeren en te beschuldigen van onverdraagzaamheid. En tegen de tijd dat hij erop terugkwam om zichzelf te verklaren, was het te laat.

Het woord was uit - en de laster was binnengehaald.

Beesten... wat kun je er nog meer van zeggen?

De in New York gevestigde Amerikaanse romanschrijver Jack Engelhard schrijft regelmatig voor Arutz Sheva.

Hij is de auteur van de internationale boek-naar-film bestseller "Indecent Proposal", en onlangs nog de twee journalistieke thrillers "The Bathsheba Deadline" en "News Anchor Sweetheart, Hollywood Edition". Engelhard is bekroond met de Ben Hecht Award for Literary Excellence.

Bron: Animals of the press - Israel National News