Analyse: Hoe realistisch is de Jordaanse optie voor de oplossing van het Palestijns-Israëlische conflict?

Na de aankondiging van Abu Mazen dat hem een confederatie met Jordanië werd aangeboden als onderdeel van Trumps deal van de eeuw, moet men zich afvragen hoe realistisch de Jordaanse optie kan zijn om het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen.

Door Rachel Avraham - 13 september 2018

Onlangs werd door Abu Mazen gemeld dat Trumps deal van de eeuw in feite een confederatie is tussen de PA en Jordanië, een idee dat vorig jaar werd besproken op de Jordan Option Conference in het Menachem Begin Heritage Center, en dat ik in een recent artikel in de Christian Post heb besproken.

Terwijl de Jordaanse monarchie het idee van een PA-Jordaanse confederatie van de hand heeft gewezen en Abu Mazen heeft verklaard dat hij het alleen in overweging zal nemen als een dergelijke confederatie ook Israël omvat, wordt het idee nog steeds verdedigd door de rechtse Israëliërs, die vinden dat het Israël zal helpen om zich te bevrijden van gebieden die demografisch gezien problematisch zijn en tegelijkertijd als gebieden op de Westelijke Jordaanoever die strategisch belangrijk zijn voor haar veiligheid.

Hoe realistisch is de Jordaanse optie om het Palestijns-Israëlische conflict op te lossen?

Op dit moment heeft Israël een groot terreurprobleem en deze kwestie vertoont geen enkele aanwijzing dat er niets aan de hand is, tenzij er concreet actie wordt ondernomen. De Southern Command Chief van de IDF heeft onlangs gewaarschuwd dat er de komende tien jaar geen rust zal heersen in de Gazastrook, aangezien de marine waarschuwingsschoten heeft afgevuurd op Gazan-schepen die de blokkade proberen te doorbreken. Volgens Mendi Safadi, die aan het hoofd staat van het Safadi Center for International Diplomacy, Research, Public Affairs and Human Rights, "groeit het terrorisme en bouwt het een geavanceerd internationaal netwerk op dat gebruik maakt van de nieuwste technologische instrumenten en de technologie verandert in een moordinstrument waarvan de effectiviteit soms superieur is aan die van de conventionele wapens".

Inderdaad, hier in Israël hebben we gezien hoe vliegers voor kinderen, rotsen en auto's zijn getransformeerd tot wapens die gebruikt kunnen worden om Israëli's te vermoorden en te verminken, terwijl daarbij het maximale niveau van vernietiging wordt veroorzaakt.

"Terrorisme is een ideologie die hen voedt en stuurt," merkte Safadi op. "De ideologie die dolende jonge mensen zonder doel wegneemt en ze plotseling een verheven doel geeft als hun het paradijs en vele maagden wordt belooft. Deze ideologie wordt elke dag over de hele wereld verspreid. Hoewel de prediking van de ideologie van de terreur dagelijks onder de neus van ons allemaal wordt verspreid, heeft niemand een strategie ontwikkeld om deze te bestrijden, omdat de democratie het mogelijk maakt elke ideologie te prediken die de mens wil verspreiden. Democratie is mooi en uitstekend wanneer zij gepaard gaat met grenzen. Maar wanneer de grenzen van de democratie worden overschreden, wordt het een gevaarlijke anarchie.

Gezien deze realiteit denk ik dat dergelijke moedwillige terreurdaden zullen voortduren zolang Fatah, Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en het Volksfront voor de bevrijding van Palestina, samen met andere terreurgroepen, worden aangemoedigd met de mogelijkheid van een bevrijd Palestina zonder Joden, vergezeld van de droom van een recht op terugkeer door de internationale gemeenschap, vooral wanneer er niets anders op tafel ligt.

De Palestijnse Jordaanse dissident Mudar Zahran, die onlangs in het Europees Parlement sprak, gaf aan David Ha'Ivri een interview op de Israëlische radio en verklaarde dat het EU-beleid ten gunste van een tweestatenoplossing een obstakel is voor vrede: "Zij steunen de verkeerde partijen. Allereerst steunen ze de tirannieke corrupte Palestijnse Autoriteit en een dictatuur in het Hasjemitisch Koninkrijk, die 78% van het historische Palestina bezet. De Hasjemieten zijn de bezetters en zij behandelen ons zeer slecht. De Palestijnse Autoriteit is een onwettige creatie die nooit door het volk is gekozen. Er is nooit een referendum over de Palestijnse Autoriteit gehouden.

De meeste Jordaniërs en Palestijnen geloven niet langer in de mythische waarden die aan de basis lagen van het conflict, of de waarden van de voorstanders van een bevrijd Palestina dat de Joden bestrijdt en de Joden wil voeren aan de vissen. Dit waren allemaal de slogans van Nasser van Egypte, koning Hussein en Yasser Arafat. Alle drie de mannen zijn weg. Het is tijd om verder te gaan. De meeste Palestijnen en Jordaniërs zeggen in het geheim wat we in het Europees Parlement in het openbaar hebben gezegd".

"Wij zijn er niet in geïnteresseerd dat de Palestijnse Autoriteit meer land behoudt of inneemt", aldus Zahran. "We hebben er genoeg van. Wij zijn niet geïnteresseerd om als vluchtelingen in Jordanië te blijven." Massad Abu Toameh, een Palestijnse zakenanalist in Jeruzalem, merkte op hoezeer de Palestijnen lijden onder het tirannieke bewind van de Palestijnse Autoriteit: "Het hele welvaartssysteem bestaat niet in de Palestijnse gebieden. Alleen onder de Israëliërs hebben we rechten. Vandaag de dag werken en leren de jongeren in Oost-Jeruzalem in het Hebreeuws en doen ze goed werk.

Mohammed is opgegroeid en is een realistisch mens geworden. Mohammed werkt in de hi-tech, als ingenieur en heeft een visie op iets. Verder krijgen we onder Israël beurzen voor universitair onderwijs. Veel jongeren in de Palestijnse gebieden hebben deze kans niet. Alleen de Jeruzalemieten die onder Israëlisch bewind leven, hebben dat. Steeds meer mensen worden wakker".

De Palestijnse mensenrechtenactivist Bassem Eid merkte op: "Ik betwijfel of er een Arabisch land is dat geïnteresseerd is in een Palestijnse staat. Misschien willen Noorwegen en Denemarken een Palestijnse staat. Ik geloof niet dat de Saoediërs en Qatar een Palestijnse staat willen. Ik denk niet dat er een Palestijnse staat zal worden opgericht. De Arabieren zijn verdeeld. Kijk naar wat er gaande is in Turkije, Saoedi-Arabië, Egypte en de andere landen. Kijk naar wat er gaande is tussen Syrië en andere Arabische landen. Terwijl de Arabieren verdeeld zijn, zie ik geen nieuwe goede ideeën vanuit hen voortkomen.

Ik heb altijd gezegd dat de meerderheid van de Palestijnen tegenwoordig mensen zijn die eerder waardigheid dan identiteit willen. Ik ben niet iemand die zich een politieke oplossing kan voorstellen, maar ik ben iemand die voortdurend roept om economische welvaart voor de Palestijnen. Als u vandaag naar een gewone Palestijn gaat en vraagt naar de drie prioriteiten die hij zoekt, zal hij zeggen: werk, onderwijs en gezondheid.

"Niemand heeft het over nederzettingen of de muur, of de stichting van een Palestijnse staat," verklaarde Eid. "We hebben te maken met een zeer hard dagelijks leven. Dit betekent dat de meeste Palestijnen het vertrouwen in hun eigen leiderschap hebben verloren. Ik denk niet dat Abbas vrede zal brengen of een staat zal opbouwen.

Als we het over de economie hebben, is dit het enige wat voor de Palestijnen nu aantrekkelijk is. Als Israël een onderzoek zou doen naar de annexatie van de Westelijke Jordaanoever door Israël, zou 99 procent het land steunen. Tegelijkertijd denk ik niet dat Israël de Westelijke Jordaanoever zal annexeren. De regering is bang voor de demografische veranderingen in de komende twintig of dertig jaar, want dan zal de meerderheid in de toekomst moslim zijn in plaats van Joods.

Ik denk dat Israël onmiddellijk de economische welvaart van de Palestijnen moet verbeteren. Terwijl Israël de economie van de Palestijnen verhoogt, zal in Israël het Palestijnse geweld verminderen. Het is op dit moment de enige echte oplossing voor de komende tien jaar. Laten we eens kijken wat er na Abbas gaat gebeuren."

Terwijl Zahran, Eid en Abu Toameh opmerkten dat veel Palestijnen niet tevreden zijn met de corrupte Palestijnse Autoriteit, blijft de vraag of dit kan leiden tot de implementatie van de Jordaanse Optie-oplossing, gezien het feit dat Israël niet bereid is om de Westelijke Jordaanoever te annexeren. Eid is een beetje sceptisch en benadrukt dat een confederatie alleen tussen twee onafhankelijke staten tot stand kan worden gebracht en hij is van mening dat de Hasjemitische monarchie stabiel is zolang ze wordt ondersteund door buitenlandse hulp.

Hij gaf aan dat aangezien de Hasjemieten tegen een dergelijke confederatie zijn, de kans dat het gebeurt, gering is. Zahran is het daar niet mee eens, wat erop wijst dat de Jordaanse optie nu binnen het domein ligt met de mogelijke recente ontwikkelingen in Jordanië en de Palestijnse Autoriteit als oplossing voor zowel de benarde situatie van de Palestijnse vluchtelingen als de tirannie die in de PA wordt omarmd.

In feite merkte Zahran op dat de Palestijnen niet de enigen zijn die geïnteresseerd zijn in de Jordaanse optie. "Ook de Bedoeïenen in Jordanië willen een verandering waar ze gelijke rechten hebben," verklaarde Zahran. Zoals de Jordaanse schrijver Muhammed Abu Rumman verklaarde: "Als het alternatieve vaderland (Jordanië is Palestina) betekent dat er een staat wordt gebouwd op burgerschap, gelijkheid in de ogen van de wet, politieke hervormingen, goed bestuur en eerlijke ontwikkeling, dan is dat juist het vaderland dat we wanhopig willen en nastreven".

Volgens Zahran: "De dingen veranderen snel. Ik geloof niet dat de PA na Abbas zal overleven en dat de Hasjemieten niet verder zullen gaan dan deze huidige koning. In feite, wordt hij zeer betwist met protesten die door heel Jordanië gaan. Zo is de situatie en ligt de verandering om de hoek.".

Niet zo lang geleden werd de koning gedwongen om de premier te vervangen vanwege ontevredenheid onder de bevolking over hoe de monarchie zich onderwierp aan het IMF om de corruptie van hun eigen regering te compenseren.

Sommige analisten merkten op dat als de Hasjemieten niet van koers zouden veranderen en niet meer zelfvoorzienend zouden worden, ze de macht zouden kunnen verliezen en deze analisten hebben de Jordaanse monarchie gewaarschuwd om zich op te bouwen voordat het "te laat" is. Anderen hebben echter opgemerkt dat corrupte tirannen zelden van koers veranderen en echte hervormingen doorvoeren, en in plaats daarvan ervoor kiezen om corrupt te blijven tot het einde.

Gezien dit gegeven... zullen dan de Hasjemieten vallen en de conventionele wijsheid over de stabiliteit van de Arabische monarchieën in het Westen veranderen? Alleen de tijd zal het leren. Mochten de Hasjemieten echter omvergeworpen worden en vervangen door een seculiere Palestijn die vrede met Israël steunt als Zahran, dan wordt de implementatie van de Jordaanoptie een mogelijkheid.

Natuurlijk zal de Jordaan-optie niet onmiddellijk alle problemen voor Israël oplossen. Volgens de laatste Palestijnse volkstelling zijn er nog steeds 4,7 miljoen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Terwijl veel Israëliërs ter rechterzijde de juistheid van deze statistieken in twijfel trekken vanwege het feit dat ze de inwoners van Oost-Jeruzalem en ook mensen die jaren geleden de Westelijke Jordaanoever verlieten meetellen, blijft het feit dat er een aanzienlijke Arabische bevolking leeft onder de Joden, zowel in Israël zelf, als in Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever.

Zolang Israël als Joodse staat bestaat, zullen er altijd islamisten zijn die terreuraanslagen tegen Israël willen plegen, ongeacht welk vredesplan wordt gepromoot. Als de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem echter een goed leven leiden en economisch en politiek mondiger worden, zoals de Israëlische Arabieren dat zijn, terwijl Israël tegelijkertijd maatregelen neemt om hun leven in Oost-Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever te verbeteren, zal de steun aan de Palestijnse terreurgroepen op den duur ten onder gaan.

Dit zal met name het geval zijn als de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever als onderdeel van een confederatie volledige burgerrechten krijgen als Jordaanse burgers en tegelijkertijd autonomie krijgen onder de Mordechai Kedar acht-statenoplossing, waardoor zij dezelfde rechten krijgen als degenen die woonden in de oude Griekse stadsstaten, terwijl zij verenigd zijn met Jordanië onder een grote confederatie. De veiligheid van Israël zal niet in gevaar komen onder deze oplossing, want zij zal de gebieden annexeren, niet in deze stadstaten, en de lokale bevolking het Israëlische staatsburgerschap verlenen.

Oost-Jeruzalemieten zullen ook volledige rechten krijgen als Israëlische burgers, en de afstammelingen van Palestijnse vluchtelingen zullen ofwel compensatie krijgen ofwel in Jordanië worden gevestigd, net zoals de Joodse vluchtelingen uit Arabische landen ook compensatie krijgen. De enigen in het Midden-Oosten die zich hier actief tegen zullen verzetten zijn de terreurgroepen, Iran, de Islamisten en de overblijfselen van de PA en bepaalde Arabische dictaturen, maar zonder een Palestijnse basis van steun, zal hun kracht verzwakken.

Hoewel de terreur dus niet van de ene op de andere dag zal verdwijnen na de tenuitvoerlegging van de Jordaanse optie, zal deze optie de Palestijnse gematigden in staat stellen om een fatsoenlijk leven te leiden, om in hun levensonderhoud te voorzien en om goede gezondheidszorg en onderwijs te krijgen ten koste van bepaalde dictaturen, de Islamisten en terreurgroepen. Als de Jordaanse optie wordt uitgevoerd, is dat dus een enorme verbetering ten opzichte van de huidige status-quo.

Hoewel sommige mensen Zahran een dromer zullen noemen, die de ondergang van de koning blijft voorspellen terwijl het nog moet gebeuren, is het belangrijk om eraan te herinneren dat een betere toekomst altijd wordt gebouwd door visionairen die op een dag wakker worden met een droom van een grote toekomst en elke dag vechten om die dromen te verwezenlijken.

Rachel Avraham is de voorzitter van het Dona Gracia Mendes Nasi Centrum voor Mensenrechten in het Midden-Oosten (in oprichting). Ze is ook politiek analist bij het Safadi Center for International Diplomacy, Research and Public Relations en schrijfster bij het Haym Salomon Center. Avraham is de auteur van "Vrouwen en Jihad: Debatteren over Palestijnse vrouwelijke zelfmoordaanslagen in de Amerikaanse, Israëlische en Arabische media.

Bron: Analysis: How Realistic Is the Jordan Option for Resolving the Palestinian-Israeli Conflict? - JOL