ALSHEICH - ISRAËLS GROOT-INQUISITEUR

Door Caroline B. Glick - 8 februari 2018

Woensdagavond was een eye-opener voor veel Israëli's.

Woensdagnacht kregen de Israëli's een nieuwe demonstratie van 's lands wanhopige behoefte aan een juridische hervorming.

De media in Israël – net als hun tegenhangers in de VS - noemen zichzelf de waakhonden van de democratie. Maar woensdagnacht zagen we eens te meer dat onze grootste journalisten eigenlijk het schoothondje zijn van onze niet-gekozen juridische broederschap, waarvan de leden hun haat voor premier Benjamin Netanyahu en hun algemene gehechtheid aan ideologische links delen.

Woensdagavond was het eerste nieuws waarmee ze allen openden in hun nieuwsuitzendingen, het sensationele nieuws dat de hoogste opsporingsambtenaren van de politie van de eenheid Lahav 433 - het FBI-equivalent van Israël - op dat ogenblik met politiecommissaris Roni Alsheich bijeen zaten om te beslissen voor welke misdaden van Netanyahu ze bij procureur-generaal Avichai Mandelblit zouden aanbevelen om hem aan te klagen.

Volgens lekken door de politie is het hun bedoeling om aan te bevelen dat Mandelblit Netanyahu zal beschuldigen voor ten minste één geval van omkoping.

Netanyahu zou zijn oude vriend, de Hollywood-film mogul Arnon Milchan, hebben geholpen om zijn Amerikaanse visum te verlengen. In de loop der jaren zou Milchan Netanyahu en zijn vrouw Sara daarvoor onder sigaren en champagne hebben bedolven.

Een uur nadat de nieuwsuitzendingen eindigden kwam het toonaangevende Israëlische tijdschrift Uvda, met de uitzending van een fijngekleurd, urenlang interview door presentator Ilana Dayan, opgenomen gedurende verscheidene weken met Alsheich.

Voor alle duidelijkheid, het interview van Dayan was geen totaal liefdesverhaal. Ze stelde Alsheich verschillende scherpe vragen. Maar over het geheel genomen deed Dayan alles wat ze kon doen om Alsheich te presenteren als een held, een self-made man en een ontzagwekkende kerel van alle markten thuis.

Dayan wijdde een grote portie van haar interview aan Alsheichs tragische verlies van zijn geliefde moeder op 14 jarige leeftijd. Met nauwelijks ingehouden tranen vertelde Alsheich Dayan dat hij besloot om zijn verlies hem niet te laten weerhouden, en bracht toen nederig, dat hij zich feitelijk had opgewerkt nadat ze overleed.

Dayan bracht nog een lange gedeelte in haar interview met Alsheich door met zijn rol te bespreken als Shin Bet ondervrager in de tragische Nachshon Wachsman-affaire.

In 1994 ontvoerden Hamas-terroristen IDF Cpl. Nachshon Wachsman, een parachutist die liftte aan de kant van de snelweg in Midden-Israël.

In die tijd was Alsheich een Shin Bet onderzoeker. Het blijkt dat hij de officier was die de medeplichtigen van de ontvoerders van Wachsman ondervroeg. Door hem heeft de Shin Bet het huis bij Ramallah gelokaliseerd waar Wachsman werd vastgehouden, en de omstandigheden van zijn opsluiting ontdekte.

Toenmalige Eerste Minister en Minister van Defensie, Yitzhak Rabin, en de toenmalige IDF-chef-staf generaal Ehud Barak gaven de elite-verkenningseenheid Sayeret Matkal van het IDF opdracht om het huis te bestormen en Wachsman te redden. De reddingspoging mislukte, Wachsman werd vermoord en een van zijn redders, Capt. Nir Poraz, werd bij de inval gedood. De Wachsman-gebeurtenis was een nationale tragedie, die het hele land traumatiseerde.

Door Alsheich in het middelpunt van het drama te plaatsen en videobeelden van mw. Rabin in haar gesprek met Alsheich te plaatsen, presenteerde dit Dayan Alsheich als de eervolle held in de nationale tragedie. Daarmee maakte ze hem effectief onaanraakbaar.

Toen ze Alsheich als held had opgebouwd, verschoof ze haar aandacht naar de Netanyahu-onderzoeken. En toen Alsheich begon te spreken, begreep je waarom hij die opbouw nodig had.

Niet om er een te groot punt van te maken, maar Alsheich klonk als een samenzweerder in een complot toen hij begon te praten over zijn onderzoeken van de premier.

Alsheich presenteerde Dayan met vier afzonderlijke criminele samenzweringen, waarvan hij direct of indirect beweerde dat het Netanyahu's werk was. Het is belangrijk om op te merken dat elk van de samenzweringen die hij opvoerde, te maken hebben met misdaden die veel ernstiger zijn dan het accepteren van teveel sigaren van een oude vriend. En geen ervan wordt momenteel onderzocht.

De eerste samenzweringstheorie die hij als feit presenteerde was zijn bewering dat Netanyahu voor privédetectives zorgde om vuiligheden te verzamelen over de politieagenten die hem onderzoeken.

Alsheich zei dat "zeer machtige krachten" prive-detectives in dienst namen die "rond de onderzoekers zwierven" en "rondsnuffelden".
Vervolgens zei hij dat Dayan "correct" was toen ze vroeg of deze agenten betrokken waren bij de Netanyahu-onderzoeken.

De tweede samenzwering waar Alsheich over getuigde, betrof een vrouwelijke politieagent die als "Z" wordt aangeduid. In 2011 diende Z een klacht in over seksuele intimidatie door de politiechef Roni Reitman, commandant van Lahav 433. Z beweerde dat Reitman haar bij drie gelegenheden seksueel lastiggevallen had. Er waren getuigen in twee van de vermeende incidenten. De Interne Zaken-eenheid van de politie beheerde de leugendetectortests voor Z en Reitman. Zij slaagde. Hij faalde. De onderzoekers hebben aanbevolen om Reitman te beschuldigen.

Na vier jaar op het dossier te hebben gezeten, sloot Yehuda Weinstein de zaak af in 2015, toen nog advocaat-generaal, onder verwijzing naar de lange periode die er was verstreken sinds de vermeende aanranding had plaatsvonden.

Alsheich reageerde op het besluit van Weinstein door Reitman onmiddellijk als commandant van Lahav 433 aan te stellen.

Op aandringen van haar commandant diende Z in 2016 bij het Hoge Hof van Justitie een verzoekschrift in en vroeg Z de gerechtshoven om Alsheich te gelasten om Reitman te ontslaan. Vorig jaar deed de rechtbank uitspraak in de zaak Z ten gunste van Z en gaf Alsheich 60 dagen om Reitman te ontslaan.

Alsheich reageerde op Z's verzoekschrift aan de rechtbank door naar haar te verwijzen als een "crimineel". Hij opende een disciplinair tribunaal tegen Z en haar commandant, omdat ze te veel tijd samen doorbrachten.

Reitmans advocaten beweerden zelfs dat Netanyahu aan Z voorstelde om de petitie in te dienen in een plot om Reitman van zijn zaak af te dwingen. Alsheich heeft herhaaldelijk zijn instemming betuigd met de bewering van Reitman.

In zijn interview met Dayan zei Alsheich: "Ik wil dat de beweringen van Reitman worden onderzocht."

Advocaat Chai Chai Bar-El die Z vertegenwoordigt reageerde cynisch op de complotclaim van Alsheich en Reitman in een interview vorige maand met het online tijdschrift Mida.

Het is goed dat de samenzwering van Alsheich niet is begonnen in 2011, en dat hij niet beweert dat Z 'gestuurd werd voor het verleiden' van Reitman, zodat hij (Netanyahu) een speelkaart zou hebben in zijn toekomstige onderzoeken," zei Bar-El.

Het derde Netanyahu-complot waarover Alsheich iets beweerde in zijn interview met Dayan was dat Netanyahu valse geruchten verspreidde over spanningen in de relatie van Alsheich met Mandelblit om de politieonderzoekers te intimideren.

Een paar weken geleden berichtte Reshet News (op Kanaal 13) dat Mandelblit aan zijn medewerkers vertelde dat als Netanyahu zou worden berecht en onschuldig bevonden, zijn vrijspraak het rechtsstelsel zou vernietigen. Toen Dayan Alsheich vroeg naar het rapport, gaf Alsheich aan dat het vals was en introduceerde zijn derde samenzwering.

Misschien wilde iemand dat de onderzoekers zouden denken dat dit het is wat Mandelblit zei," zo zei hij.

Dayan antwoordde verbaasd: "Beraamde Netanyahu dit ook nog eens?"

Alsheich antwoordde heel zedig: "Zei ik Netanyahu?"

Alsheich's laatste samenzwering is zijn bewering dat Netanyahu hem feitelijk smeergeld aanbood toen hij hem aanstelde als politiecommissaris.

Alsheich fungeerde als adjunct-directeur van de Shin Bet toen Netanyahu hem in 2015 aanwees als politiechef. Alsheich had geen geheim gemaakt van zijn wens om gepromoot te worden tot directeur van Shin Bet. Alsheich vertelde Dayan dat Netanyahu hem bij zijn benoeming vertelde dat hij hem als Shin Bet directeur zou benoemen wanneer hij nog steeds premier zou zijn en wanneer Alsheich zijn dienst bij de politie beëindigde.

In antwoord op het interview van Alsheich, stelde Netanyahu opnieuw zijn frequente eis dat de beweringen van Alsheich zouden worden onderzocht. Netanyahu merkte op dat met onderzoekers die er van overtuigd zijn dat hij het equivalent is van een maffiabaas, er geen manier is om een eerlijke behandeling te verwachten.

En nogmaals, elk van de vermeende samenzweringen van Alsheich is een exponentieel ernstiger overtreding dan het accepteren van sigaren en champagne van een oude maat.

Dayan vroeg Alsheich waarom hij zijn eigen beweringen niet onderzoekt. Alsheich antwoordde afwijzend dat een onderzoek "niet de huidige belangen van onze centrale onderzoek dient".

Alsheich maakte een nog meer bizarre bewering, dat de samenzweringen niets zijn om zich over te bekommeren, want door ze gewoon aan het publiek openbaar te maken, maakt hij er een einde aan.

Deze bewering is bijzonder verontrustend omdat zij de diepe onwetendheid van de politiechef over de basisregels van wetshandhaving blootlegt.

Als Elzasch een bende bankovervallers zou kunnen stoppen met het begaan van nieuwe bankovervallen door hun operatie openbaar te maken, zou dat dan betekenen dat hij hun vorige overvallen zou moeten laten vallen?

HET POLITIEONDERZOEK van Netanyahu vertoont een buitengewone gelijkenis met de door de speciale raadsman van de VS geuite beschuldigingen dat Rusland tijdens de presidentsverkiezingen van 2016 aan het samenspannen was met de Trump-campagne. Maar er is één groot verschil. In Israël is er geen equivalent van een Congres dat toezicht houdt op de uitvoerende macht.

Afgelopen weekend hebben de VS een publieke en constitutionele aardbeving meegemaakt met de publicatie van de zogenaamde Nunes memo. De memo geeft een samenvatting van de bevindingen van de House Select Committee on Intelligence's onderzoek van hoge ambtenaren van de FBI en het Departement Justitie, die blijkbaar misbruik maakten van hun bevoegdheid om een surveillancebevel uit te vaardigen tegen een campagneadviseur van kandidaat Donald Trump.

Het bleek dat die topambtenaren van de Foreign Intelligence Surveillance Court voor de rechters het feit verborgen, dat de basis voor hun toezichtaanvraag een dossier was dat was opgesteld door het particuliere onderzoeksbureau Fusion GPS, dat werd betaald door het Democratisch Nationaal Comité en de presidentiële campagne van Hillary Clinton.

De memo van Nunes is een aardbeving, omdat het heeft aangetoond dat de hoogste echelons van de Amerikaanse rechtshandhavingsgemeenschap een ernstige vertrouwensschending hebben begaan en de fundamentele democratische normen hebben ondermijnd. De informatie die in de loop van de onderzoeken van het Congres aan het licht is gekomen, maakt duidelijk dat deze topambtenaren gemotiveerd waren om te handelen zoals ze deden door hun partijdige overtuigingen en diepgewortelde vijandschap tegenover Trump en zijn aanhangers.

VANUIT Israëlisch perspectief is het meest bijzondere aspect van het onderzoek door de Inlichtingencommissie en de parallelle onderzoeken die door andere Parlementaire en Senaatscommissies worden uitgevoerd, dat ze überhaupt plaatsvinden.

De grondwet van de VS voorziet in persvrijheid en begrijpt de sleutelrol die een vrije pers in een democratie kan spelen. Maar de grondwet geeft het Congres de bevoegdheid om toezicht te houden op de uitvoerende macht.

In Israël beschikt de Knesset niet over een dergelijke macht. De Likud-wetgevers hebben geen toezichtsmacht. Zij kunnen Alsheich niet dwingen om een basis uit te leggen voor zijn beweringen dat Netanyahu Z ertoe heeft aangezet tot een verzoekschrift aan het Hooggerechtshof. Ze kunnen hem niet dwingen ondersteuning te geven aan zijn bewering dat Netanyahu prive-detectives heeft ingehuurd om zijn onderzoekers te bespioneren. Zij kunnen geen onderzoek instellen naar het lekken van politieonderzoekers, die Netanyahu zijn basisrechten ontnemen voor verdachten van misdrijven en het vermoeden van onschuld.

Ze kunnen geen dagvaarding uitsturen over politiemededelingen om het motief te ontdekken voor Lahav 433's besluit om Netanyahu te onderzoeken, en andere politici tegen wie veel zwaarder beschuldigingen zijn gericht, niet te onderzoeken.

Woensdagavond was een eye-opener voor veel Israëliërs die voor de eerste keer Alsheich zagen in een samenzweerderige obsessie tegenover Netanyahu.

Maar bij gebrek aan een grondige herziening van het rechtsstelsel, op een manier die de Knesset de beschikking geeft over de instrumenten om toezicht te houden op de uitvoerende macht en de rechterlijke macht, zal er niets worden gedaan om de situatie te verbeteren, en de toekomst van het democratische systeem van Israël zal blijven berusten op de goede wil van onze niet-gekozen, en niet-verantwoordelijke procureur-generaal.

Bron: Column One: Alsheich - Israel’s grand inquisitor - Opinion - Jerusalem Post