Artikel

De Arabische en islamitische totale oorlog tegen Israël is een oorlog zonder einde. Dat is de reden waarom het niet correct is om het te beschrijven als een Arabisch-Israëlisch conflict, noch als het Israëlische-Palestijnse conflict. Het is in werkelijkheid het Islam-Israël conflict.

Het onherroepelijk islamitische en Koran-bevel aan alle moslims is om een eindeloze oorlog te voeren tegen elke niet-islamitische natiestaat die bestaat binnen wat islam de Dar al-Islam (het Huis van de Islam) noemt. Elk gebiedwaar de moslimvoet ooit in triomf binnentrad in de naam van Allah, wordt beschouwd als eeuwig islamitisch land. Als het verloren gaat, komt de Dar al-Harb (het Huis van de Oorlog) binnen en moet het ten koste van alles worden heroverd en de niet-moslimbevolking moet onder dwang bekeerd worden tot de islam, of onderworpen of uitgeroeid worden.

Het is niet alleen Israël, de Joodse staat, die wordt aangevallen door de volgelingen van de "religie van de vrede", maar alle landen die ooit zijn binnengevallen en bezet door islamitische legers en sindsdien zijn bevrijd van de Islam. Ze moeten worden heroverd door de aanhangers van de islam, hoe lang het ook duurt: deze landen zijn Spanje, Portugal, Sicilië, delen van Italië en Frankrijk, Hongarije, Oostenrijk, de Balkan, Griekenland, Zuid-Rusland - het zijn alle gebieden die nu als in de Dar al Harb worden beschouwd.

Het is niet toevallig dat een groot deel van Europa nu wegglijdt onder de kwalijke invloed van de islamitische sharia-wetgeving. Grote aantallen moslimmigranten die door slaafs vasthouden aan de twee goden van diversiteit en multiculturalisme werden toegelaten tot Europa en Groot-Brittannië, zijn in de plaats gekomen van de Joods-christelijke beschaving en vormen nu een hedendaagse islamitische voorhoede voor de herovering van een groot deel van het Europese continent - waarmee de islamitische opdracht om verloren land te heroveren, of wat moslims de Dar al-Harb noemen, wordt vervuld.

In het geval van Israël staat dit als een bolwerk - een voorhoede zo u wilt - tegen de verwoestende ram van islamitische suprematie die het Westen dreigt te overweldigen en opnieuw Joden en christenen ondergeschikt te maken, waardoor zij opnieuw worden veranderd in dhimmis dhimmis, burgers van een derde klasse, onder islamitische controle. Daarom moet de totale oorlog tegen Israël het islamitische-Israëlische conflict worden genoemd.

Hoe buitengewoon ironisch is het dan dat de goddeloze Europese Unie er bij Israël onophoudelijk op aandringt om steeds meer afstand te doen van haar beperkte land binnen haar bijbelse en voorouderlijke hartland (het Joodse Judea en Samaria, ook wel de Westelijke Jordaanoever) en daar nog een moslim-Arabische staat, een terroristische entiteit, te creëren die als enig doel heeft om het resterende deel van de kleine Joodse staat af te maken. Israël zou worden gereduceerd tot een smalle strook van slechts 9 à 15 mijl breed, en dat in zijn dichtstbevolkte regio. Een eenvoudige prooi voor een toekomstige islamitische aanval.

Dat is het waar het bij de zogenaamde tweestatenoplossing feitelijk om draait: de uiteindelijke moord op de ene en enige Joodse staat.

In reactie op de eerdere druk van de regering-Clinton aanvaardde Israël de vredesakkoorden van Oslo van september 1993 met aartsterrorist Yasser Arafat die onmiddellijk na het schudden van de hand van Israëls premier Rabin tijdens die betreurenswaardige ceremonie op het gazon van het Witte Huis, naar Durban in Zuid-Afrika vloog.

Arafat vertelde daar in het Arabisch in de moskeeën vrolijk aan zijn publiek dat hij niet van plan was ooit vrede te sluiten met Israël en dat de Joodse staat een groot deel van zijn bijbelse vaderland aan de PLO heeft gelaten en dat het voor hem slechts een springplank was voor steeds gruwelijkere terreuraanslagen met een langdurig lijdende Israëlische burgerbevolking.

Trouw aan deze slechte belofte en sinds die ondertekening van de "Vredesakkoorden" van Oslo - met Israëli's die altijd hopen en bidden dat er nu eindelijk eens een echte en duurzame vrede zou komen - zijn duizenden Israëlische burgers omgekomen door de hand van de overweldigende islamitische PLO, Hamas, Fatah en Palestijnse terreurgroepen.

Inderdaad, alleen al tijdens de Palestijnse zogenaamde Al-Aqsa Intifada (sept 2000 - dec 2005) zijn Israëlische burgers in gruwelijke aantallen omgekomen, velen zijn verbrand in afschuwelijke bomaanslagen op bussen. Sindsdien hebben Palestijnse terroristische aanslagen in Palestina duizenden Israëlische burgers het leven gekost, met honderden verschrikkelijk dodelijke slachtoffers tot gevolg - en allerlei islamitische barbaarsheid van de Palestijnse Autoriteit onder Mahmoud Abbas en Hamas komt nog dagelijks voor.

Onder de opvolger van Arafat, Mahmoud Abbas - zelf een ontkenner van de holocaust, die nu veertien jaar zonder verkiezingen aan de macht is gebleven terwijl zijn eerdere termijn na vier jaar afliep - zijn de Palestijnse media en scholen onder zijn hoede en bemoediging afgedaald naar een nazi-tijd met antisemitische indoctrinatie. Dit is de 'vrede' die Israël al decennia lang ontvangt van zijn zogenaamde moslim-Arabische Palestijnse vredespartner.

In het verleden waren er de zelfmoordbeslissingen van Israël - altijd gedaan in een vergeefse en naïeve zoektocht naar duurzame vrede, maar met een blijvend vijandige moslimwereld. Ook Israëls toenmalige premier Ariel Sharon haalde in 2005 met geweld 10.000 Israëlische dorpelingen in de Gazastrook uit hun huizen en boerderijen, en heeft het gebied overgedragen aan de Fatah-vleugel van de zogenaamde Palestijnse Autoriteit. In ruil voor die rampzalige daad hebben Israëlische steden, dorpen en boerderijen langs de grens met Gaza en daarbuiten inmiddels duizenden inkomende raketten van de Iraanse Hamas-bezetters van Gaza op zich zien afgevuurd.

Israël trok zich enkele jaren eerder ook dwaas genoeg terug uit de veiligheidsstrook langs de Libanese grens, vanwege het besluit van de toenmalige minister van Defensie, Ehoed Barak, en voorspelbaar, dat gebied werd onmiddellijk bezet door het Iraanse surrogaat, de terroristische organisatie Hezbollah.

Opnieuw tevergeefs op zoek naar vrede met de moslimwereld, worden de Israëlische steden en dorpen in Galilea, en een groot deel van Noord- en Midden-Israël nu geconfronteerd met meer dan 100.000 Iraanse geperfectioneerde raketten waarin Iran heeft voorzien, en waarvan de meeste opzettelijk door Hezbollah in Libanese scholen, ziekenhuizen en privéhuizen zijn geplaatst. Deze islamitische daad van de Iraanse terreurvertegenwoordiger om dodelijke wapens onder de Libanese burgers te verbergen - zoals Hamas dat ook in Gaza doet - is een misdaad tegen de menselijkheid.

Aldus zien wij duidelijk wat gebeurt als Israël nog meer land zal weggeven. Dit keer aan de genocidale Abbas en zijn PA-terreurgroepen.

Ook zijn er de bittere vruchten die de onheilspellende alliantie tussen de Linkse en islamitische-Arabische propaganda heeft voortgebracht, vooral binnen de veel te veel achterlijke hogescholen en universiteiten. Met het antisemitisme in de kern bouwen ze voort op de vroegere boycotten van Israël door de olierijke Arabische wereld, en hebben we de Boycot, Divestment and Sanctions (BDS) beweging die streeft naar de uitbanning van de herstelde Joodse staat.

En de BDS onttrekt zich ook niet aan het boycotten en demoniseren van niet-Joden die wel de natie Israël aanvaarden, zoals het ook zo heel gemakkelijk de geesten manipuleert van onwetende studenten en deze vervuilen.

Vele malen is Israëls overleving aangevochten door de Arabieren op het slagveld. De Arabieren hebben verachtelijke terreur tegen Israëlische burgers geprobeerd. Alles heeft gefaald en dus bedenken ze nu met hun bedrogen supporters in het westen, met inbegrip van niet alleen de BDS-schurken, maar ook met de moreel aangevochten Verenigde Naties en de Europese Unie, om deel te nemen aan het afgeven van anti-Israël bedreigingen en afpersing. Mahmoud Abbas negeert nu openlijk de signalen van het rottende lijk, dat bekend is als de vredesakkoorden van Oslo en de ware genocidale en anti-Joodse dweperij is nu voor iedereen te zien.

Het voortbestaan van Israël is door de Arabieren op het slagveld vele malen uitgedaagd. De Arabieren hebben een afschuwelijke terreur tegen de Israëlische burgers uitgevoerd. Alles heeft gefaald en daarom doen ze het nu met hun bedrog naar hun aanhangers in het Westen, waaronder niet alleen het BDS-tuig, maar ook de moreel uitgedaagde Verenigde Naties en de Europese Unie, met een beroep op het uitgeven van anti-Israël-dreigingen en afpersing. Mahmoud Abbas schendt nu openlijk de bepalingen van dat rotte lijk, bekend als de vredesakkoorden van Oslo, en zijn ware genocidale en anti-joodse onverdraagzaamheid is nu voor iedereen te zien.

Al deze openlijke druk is bedoeld om de belaagde Joodse staat te dwingen om een frauduleus Arabisch volk, dat zich Palestijnen noemt, toe te staan een terreurstaat te creëren binnenin Judea en Samaria (de zogenaamde Westelijke Jordaanoever), het bijbelse en voorouderlijke joodse kerngebied, en aan Israël een suïcidale grens te geven langs zijn dichtstbevolkte regio, totdat de islam hen vernietigt.

Hoe ironisch en beschamend is het dat diezelfde wereld, die de hereniging van Berlijn toejuichte, maar nog steeds zwijgt over de Turkse moslim-bezetting en verdeeldheid van Nicosia op Cyprus, op schandalig wijze het Heilige Jeruzalem tegen zichzelf wil verdelen.

Het lijkt erop dat de duistere legioenen van haat in de 3000 jaar oude Joodse stad, die blijft bestaan als de onverdeelde hoofdstad van Israël, dit niet kunnen verdragen, maar steeds opnieuw moeten proberen om deze uit te roeien en de Joodse aanwezigheid in hun ene en enige vaderland moeten uitwissen. Daarom hebben degenen die de weerzinwekkende alliantie steunen tussen Links en het islamitisch triomfalisme zo'n hekel aan President Trump.

Deze president is de enige die de moed heeft opgepakt en op moreel hoge grond het Joodse bijbelse en voorouderlijke Jeruzalem heeft erkend als de hoofdstad van Israël.

Ik voor mij wil hulde brengen aan hem, en zonder enig voorbehoud zeggen: dank God voor President Trump.

De oorlog tegen Israël moet het Islam-Israël conflict worden genoemd.