27 december 2018 - door Vic Rosenthal

Dinsdagavond raakte Israël verscheidene plaatsen in Syrië, waarvan wordt verondersteld dat het wapendepots zijn, die misschien een zending Fajr-5 raketten uit Iran bevatten. Maar ook wordt gemeld dat "hogere Hezbollah-personeel" werd geraakt, kort na aan boord te zijn gegaan van een vliegtuig naar Teheran, waar zij van plan waren om een begrafenis voor een Iraanse ayatollah bij te wonen. Er is zelfs een gerucht - waarschijnlijk niet waar - dat de Iraanse generaal Qasem Soleimani, commandant van de Iraanse Revolutionaire Garde "Quds Force", aanwezig was en bij de aanval om het leven kwam. Was het maar waar!

Soleimani is een legendarische figuur in Iran, en de Quds Force is verantwoordelijk voor extra-territoriale activiteiten van de IRGC, waaronder het helpen van terroristische groeperingen zoals Hezbollah en diverse Iraakse milities, evenals het uitvoeren van terroristische operaties over de hele wereld. De Quds Force is ervan beschuldigd de explosief gevormde 'penetrators' te hebben gemaakt die in IED's worden gebruikt voor dodelijk treffen tegen Amerikaanse troepen in Irak. Als strateeg en commandant is hij zeer bekwaam en gevaarlijk, en hij zou een belangrijk doelwit moeten zijn in een Israëlisch-Iraanse oorlog.

De beginfasen van die oorlog zijn al in volle gang. De strategie van het Iraanse regime lijkt erop gericht te zijn om eerst zijn strategische positie zoveel mogelijk te verbeteren zonder openlijke vijandelijkheden uit te lokken. Men heeft het raketarsenaal van Hezbollah opgebouwd - en blijft proberen dit te verbeteren door middel van het aanpassen van nauwkeurige geleidingssystemen. Het bereidt zich voor op de productie van geleidingssystemen en geleide raketten op Libanese bodem. Het groef aanvalstunnels onder de Libanese grens met Israël, die de IDF laat exploderen of vult met beton terwijl ik dit schrijf. Het werkt aan de verbetering van zijn bevoorradingssystemen voor Hezbollah via zijn nieuw beveiligde landbrug door Irak en Syrië (de kleine Amerikaanse troepenmacht die Trump heeft beloofd zich terug te trekken, diende als een gedeeltelijke afschrikking voor het gebruik van deze route, wat een van de redenen is waarom Israël de terugtrekking als een probleem ziet). Het regime steunt Hamas en andere terroristische groeperingen in de gebieden. En het blijft zich voorbereiden op de dag dat het openlijk kernwapens kan inzetten. Uiteindelijk is het de bedoeling dat Israël door zijn proxy-bondgenoten wordt vernietigd, onder hun eigen nucleaire paraplu.

De aanpak van Israël tot nu toe is geweest om te proberen de verzending van geavanceerde wapens te onderscheppen, aanvalstunnels te vernietigen en druk te blijven uitoefenen op de Iraanse pogingen om zich militair te vestigen in Syrië. Israël verzamelt op agressieve wijze inlichtingen over de locatie van het materieel van Iran en Hezbollah in Libanon en Syrië, zodat ze in geval van oorlog raketwerpers en andere doelwitten snel kan vernietigen. Waarschijnlijk zijn er ook doelwitten in Iran zelf, zoals nucleaire installaties.

Ik hoop van wel. Iran zou graag zien dat de volgende oorlog op Israëlisch grondgebied wordt uitgevochten. Het zou ook graag zien dat de slachtoffers Libanezen, Palestijnen en Irakezen zijn, en niet Iraans. Het zou graag zien dat Israël gewond raakt, maar dat het er zelf ongedeerd van af komt. Het is aan Israël om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt.

De grootste zwakte van Israël is haar gebrek aan strategische diepgang. Het kan nergens meer op terugvallen, en een invasie vanuit Libanon of Syrië zou al snel de dichtbevolkte gebieden bereiken. Israël is geen Rusland, dat bij verschillende gelegenheden heeft kunnen rekenen op haar enorme omvang en bittere winters als haar grootste bondgenoten.

Dit is een van de redenen waarom "tweestatenoplossingen" onaanvaardbaar zijn, zelfs als de Palestijnse Arabieren betrouwbaar zouden zijn (wat ze niet zijn). Ik heb een reliëfkaart aan mijn muur hangen die ik laat zien wanneer iemand over de verschillende tweestatenideeën spreekt. Hij laat zien hoe de Golanhoogten en de Jordaanvallei (om precies te zijn, de heuvels aan onze kant ervan) natuurlijke barrières zijn voor een invasie en een strategisch voordeel bieden voor wie ze controleert. Het toont ook het belang van de heuvels in Judea en Samaria, die overzicht bieden over de dichtstbevolkte delen van Israël.

Vooral de Golanhoogten zijn belangrijk. Als Israël ze niet in bezit had gehad aan het begin van de Jom Kippur-oorlog, dan zouden de Syrische tanks door Israëlische steden en dorpen zijn gerold, met hun moorddadige gevolgen. Meer recent zouden we dan te maken hebben gehad met invallen van ISIS en soortgelijke groepen.

Er wordt momenteel gesproken over een vredesakkoord als dat van München, waarbij een deel van de regeling de terugkeer van de Golan naar het Syrië van Assad zou omvatten! Om dit te voorkomen, zouden Israël en sommige Amerikaanse politici graag zien dat de VS de permanente eigendom van de Golan erkennen. Uiteindelijk kan alleen Israëls standvastigheid en vechtlust haar beschermen, maar het zou zeker helpen om de diplomatieke steun van de VS te krijgen.

Wanneer de oorlog eindelijk gaat opwarmen, moet Israël die naar het Iraanse vaderland overbrengen. Maar Iran is een groot en dichtbevolkt land, en Israël heeft niet de grondtroepen om het binnen te vallen. We zijn zeker in staat om een grootschalige kernaanval uit te voeren, maar dit zou in tegenspraak zijn met onze strategische doctrine, die het gebruik van kernwapens alleen voorschrijft als vergelding voor een aanval op Israël met kernwapens of met andere massavernietigingswapens, of als laatste redmiddel wanneer het land dreigt te worden overspoeld. Er zou morele bezorgdheid bestaan over het doden van 28 miljoen Iraniërs. Men kan ook raden wat de waarschijnlijke reactie zal zijn van de internationale gemeenschap.

Er is echter nog een andere optie, namelijk een aanval gericht op het vernietigen van infrastructuur, zoals elektriciteitsnetten, industriële installaties, overheidskantoren, financiële centra, olievelden, pijpleidingen, raffinaderijen, transport- en communicatiefaciliteiten, enzovoort. Het bombarderen van belangrijke doelen kan worden gecombineerd met cyberattacks en elektromagnetische puls (EMP) aanvallen. Indien zorgvuldig uitgevoerd, zou een dergelijke campagne direct weinig mensen doden, maar het zou grote chaos kunnen veroorzaken en de Iraanse economie in grote effectief vernietigen, zodat het tientallen jaren zou duren om te herstellen. Ik ben van mening dat Irak nog steeds te lijden heeft onder de gevolgen van de infrastructuurbombardementen die in de eerste dagen van de oorlog tussen de VS en Irak in 2003 zijn uitgevoerd.

Israël is heel goed in staat om een dergelijke aanval uit te voeren en dit vermogen zou een effectief afschrikmiddel kunnen zijn, een vermogen dat veel meer kans maakt om te worden ingezet dan een massale nucleaire aanval. Iran controleert Hezbollah rechtstreeks en het regime moet begrijpen dat een aanval van zijn bondgenoot op ons vaderland zou leiden tot een onmiddellijke reactie tegen hun eigen land.

In de tussentijd hoop ik dat we de bewegingen van Qassem Soleimani zorgvuldig volgen. Hij heeft veel Amerikaans, Israëlisch en ander bloed aan zijn handen. Het zou een schande zijn (voor het regime) als er iets met hem zou gebeuren.

Bron: Our Iranian War | Abu Yehuda