Het Hamas-plan voor de Westelijke Jordaanoever

Het is inmiddels duidelijk dat Hamas achter enkele van de recente terreuraanslagen tegen Israëliërs op de Westelijke Jordaanoever zit. Deze aanslagen dienen de belangen van Hamas en haar vrienden en sponsors, met name de Palestijnse Islamitische Jihad-organisatie - en Iran.

Hamas en zijn bondgenoten hebben een plan, en ze houden het zelfs niet geheim -- om hun "gewapende strijd" tegen Israël buiten de Gazastrook op te voeren en uiteindelijk de controle over de Westelijke Jordaanoever over te nemen.

De laatste terroristische aanslag vond plaats op 9 december buiten de Westoever nederzetting Ofra, ten oosten van Ramallah. Een Israëlisch-Canadese burger, Amichai Ish-Ran en zijn zwangere vrouw Shira waren onder de zeven mensen die gewond werden in een drive-by schietaanval. De baby die voortijdig geboren werd als gevolg van de terroristische aanslag stierf op 12 december, nadat artsen bijna 72 uur lang gevochten hadden om zijn leven te redden.

Hamas, dat later de verantwoordelijkheid voor de aanslag opeiste, was de eerste Palestijnse factie die de terroristen prees. Tot nu toe heeft nog geen enkele Palestijnse factie zich tegen de aanslag uitgesproken, waaronder de regerende Fatah-fractie van president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit.

Door het beschrijven van de schietaanval als een "heroïsche en kwalitatieve operatie", zeiden vertegenwoordigers van Hamas en de verschillende Palestijnse facties dat het aantoonde dat het Palestijnse "verzet nog in leven was op de Westelijke Jordaanoever". Ze riepen de Palestijnen dan ook op om "de intifada (opstand) tegen Israël op te voeren, in het bijzonder tegen de kolonisten en soldaten van de Israëlische defensiemacht.

"De Westelijke Jordaanoever heeft het initiatief genomen om zich te verzetten tegen de bezetting," zei Hamas in een verklaring die kort na de terroristische aanslag in de Gazastrook werd gepubliceerd. De aanval, zo voegde Hamas toe, "kwam als de bevestiging van ons wettige recht als volk om ons tegen de bezetting te verzetten in een tijd dat de bezetting samen met Israël heeft geprobeerd om ons verzet te criminaliseren."

Dit standpunt van Hamas wijst op twee belangrijke factoren; ten eerste, dat Hamas en zijn bondgenoten nu openlijk werken en zij de uitbarsting van een nieuwe anti-Israëlische opstand op de Westelijke Jordaanoever aanmoedigen; en, ten tweede, dat Hamas en zijn vrienden zijn aangemoedigd door het recente falen van de Algemene Vergadering van de VN om een door de VS gesponsorde resolutie goed te keuren die Hamas en andere Palestijnse groepen veroordeelde voor het afvuren van raketten op Israël en het oproepen van geweld.

De droom van Hamas om zijn ideologie te verspreiden onder alle Palestijnen is zo oud als de oprichting 31 jaar geleden. Hamas is niet geïnteresseerd in het bestuur van alleen de Gazastrook. Het wil de Westelijke Jordaanoever, Jeruzalem, en al het land "van de rivier [Jordanië] tot de [Middellandse] Zee." Hamas gelooft niet in onderhandelingen of vreedzame nederzettingen. Hamas gelooft eerder dat de enige manier om moslimland te "bevrijden" is door middel van de jihad. Dit doel is de reden waarom het zich blijft inzetten voor de optie van "gewapende strijd" tegen Israël.

"De Islamitische Verzetsbeweging streeft ernaar om het vaandel van Allah te hijsen over elke centimeter van Palestina, want onder de vleugels van de Islam kunnen volgelingen van alle religies in veiligheid en vrede naast elkaar bestaan als het gaat om hun leven, bezittingen en rechten". (Artikel 6)

Het handvest van Hamas laat geen twijfel bestaan over de methoden die volgens Hamas moeten worden gebruikt om het Israëlisch-Arabische conflict op te lossen:

"Er is geen oplossing voor de Palestijnse kwestie, behalve door middel van de jihad. Initiatieven, voorstellen en internationale conferenties zijn allemaal tijdverspillingen en vergeefse inspanningen. (Artikel 13)

Het handvest van Hamas, dat vandaag de dag meer dan ooit relevant is, stelt ondubbelzinnig dat de beweging "gelooft dat het land Palestina een islamitische Waqf is die tot aan de Dag des Oordeels voor toekomstige moslimgeneraties is ingewijd. Het land, of een deel ervan, mag niet worden verspild; het mag, of een deel ervan, niet worden opgegeven. (Artikel 11).

Vanaf hier is het gemakkelijk te begrijpen waarom Hamas elke terroristische aanslag tegen Israël blijft vieren en blijft applaudisseren, of dat nu in de Gazastrook, op de Westelijke Jordaanoever of in Israël zelf is. Hamas ziet deze "heroïsche en moedige operaties" als een implementatie van haar ideologie van het voeren van de jihad om "het land Palestina te bevrijden". Zelfs als de terroristen die de recente schietpartijen op de Westelijke Jordaanoever hebben uitgevoerd niet tot Hamas behoren, zijn hun aanvallen volledig verenigbaar met de verklaarde doelen en ambities van Hamas, waarvan de meest prominente is om Israël van de kaart verwijderd te zien.

Hamas heeft goede redenen om niet alleen de aanslagen te vieren, maar ook wat het ziet als een reeks "prestaties" die het de afgelopen weken heeft bereikt. Deze "prestaties" omvatten de $30 miljoen in Qatari cash subsidies die de afgelopen weken aan Hamas werden geleverd, zodat Hamas salarissen en stipendia kan betalen aan tienduizenden van haar werknemers en supporters, evenals het falen van de Algemene Vergadering van de VN om de anti-Hamas resolutie aan te nemen. Deze twee stappen hebben ertoe geleid dat de leiders van Hamas blijven lachen tot de volgende schietaanval op Israël.

De Qatarifondsen worden aan Hamas geleverd als onderdeel van ongeschreven afspraken over een staakt-het-vuren in de Gazastrook. Het doel van de fondsen is om de humanitaire crisis in de Gazastrook op te lossen en het uitbreken van een nieuwe grote militaire confrontatie tussen Hamas en Israël te voorkomen. Hamas heeft tot nu toe echter niets gedaan om het geweld te stoppen, met inbegrip van de wekelijkse protesten die afgelopen maart langs de grens met Israël zijn begonnen. Integendeel, Hamas zegt nu - en er zijn goede redenen om het te geloven - dat de demonstraties zullen doorgaan. Hamas zegt ook dat het niet verplicht was om een "politieke prijs" te betalen voor een vermeend staakt-het-vuren.

De staakt-het-vuren afspraken tussen Hamas en Israël, die naar verluidt tot stand zijn gekomen door bemiddeling van Qatar, Egypte en de VN, hebben alleen betrekking op de Gazastrook en hebben niets te maken met de Westelijke Jordaanoever. Omdat deze afspraken beperkt zijn tot de Gazastrook, gelooft Hamas dat het groen licht heeft om door te gaan met het lanceren en leiden van terroristische aanslagen vanuit de Westelijke Jordaanoever zonder dat het ervan beschuldigd wordt het staakt-het-vuren te schenden.

De VN, Qatar en Egypte hadden moeten eisen dat een staakt-het-vuren-overeenkomst ook de Westelijke Jordaanoever omvatte, waar Hamas nog steeds verschillende gewapende cellen heeft en aanzienlijke steun geniet.

De aanvallen van Hamas vormen niet alleen een bedreiging voor Israëlische burgers en soldaten, maar ondermijnen ook de door het Westen gefinancierde Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas. Elke "succesvolle" aanval van Hamas krijgt meer populariteit op de Westelijke Jordaanoever, ten koste van Abbas en zijn regime.

Kennelijk hebben de leden en vrienden van Hamas het uitblijven van het aannemen van de Amerikaanse resolutie geïnterpreteerd als een vergunning van de VN en de internationale gemeenschap om hun "verzet" tegen Israël voort te zetten. Zij zien het falen van de Amerikaanse regering als een "grote prestatie" - een die de Palestijnen in staat stelt alle vormen van "verzet" tegen Israël voort te zetten, inclusief de "gewapende strijd". Het is dan ook geen toeval dat Hamas heeft gereageerd op het debacle in de Algemene Vergadering van de VN door te beloven zich te blijven inzetten voor een "gewapende strijd" tegen Israël.

Elke dollar en elke concessie die aan Hamas wordt gedaan, zal de eetlust van Hamas alleen maar doen toenemen om zijn plan om de controle buiten de Gazastrook uit te breiden, voort te zetten. Vanuit het oogpunt van Hamas heeft het plan van Hamas legitimiteit gewonnen van de VN en belangrijke spelers in de regio, zoals Qatar en Egypte. Zolang Hamas het gevoel heeft dat het de goede kant op marcheert, zullen de gewapende aanvallen en andere vormen van geweld op de Westelijke Jordaanoever waarschijnlijk toenemen.

Nu Hamas krijgt wat het wil in de Gazastrook - miljoenen dollars en geen oorlog met Israël - wil het zijn aandacht verleggen naar de Westelijke Jordaanoever, allemaal met de hulp van zijn vrienden in Teheran. Dit heeft een tweeledig doel: het ondermijnen of omverwerpen van Abbas' Palestijnse Autoriteit, het toebrengen van zware slachtoffers aan Israël en het dwarsbomen van elk vredesplan dat door de Amerikaanse regering naar voren wordt gebracht. Met andere woorden, Hamas en Iran hebben nu het vizier op de Westelijke Jordaanoever gericht en dat is niet alleen reden voor Israël om zich zorgen te maken, maar ook voor Abbas.

Khaled Abu Toameh, een bekroond journalist uit Jeruzalem, is een Shillman Journalism Fellow bij Gatestone Institute.