Een grote gemiste kans

Door Orna Grinman - 28 maart 2018

God heeft ons in de Bijbelse kalender genoeg speciale gelegenheden gegeven om Hem te ontmoeten. In het Hebreeuws worden ze Mo'ed of Mo'adim genoemd, wat een bepaalde datum betekent. Elk met zijn unieke rituelen en betekenis.

Als we ons aan Zijn oorspronkelijke ontwerp hadden gehouden, dan zouden ze naar de Messias hebben verwezen, en elk ervan zou ons een ander aspect van Zijn werk hebben onthuld. Maar kort nadat ons volk het Beloofde Land was binnengekomen en zich had gevestigd, waren de meeste van deze speciale datums al vertekend. Zoals we ze nu vandaag vieren, is het ver verwijderd van het oorspronkelijke plan. En dus worden keer op keer meer kansen om Hem te zien gemist.

Pesach is daar zeker er een van. Gods uitnodiging om Hem in deze tijd te ontmoeten omvat de drie afzonderlijke Mo'adim (Pesach, Het Feest van het ongezuurde brood en het Feest van de eerste vruchten). Door de tijd heen verloren we alle onderscheiding tussen deze drie, terwijl ze verwijzen naar de verborgen Engel, die ons uit Egypte bracht (bijv. Ex. 14:19), naar de zondeloze Messias, en naar de opname van de eerstgeboren Zoon naar de hemel, maar het is volledig verdronken in bepaalde door de mens gemaakte tradities.

Pesach is voor de gemiddelde Jood meestal een heerlijke maaltijd voor veel deelnemers en het lezen van de Haggadah - het boekje dat eeuwen geleden door rabbijnen is geschreven en waarin hun argumenten centraal staan. Haggada betekent vertellen. Inderdaad, de Bijbel geeft ons de opdracht om onze kinderen het verhaal van de uittocht te vertellen. De traditionele Haggada heeft echter nauwelijks iets meer te maken met de Bijbelse haggada. Mozes wordt er niet eens in genoemd.

Tijdens de ballingschap van Israël in Babylonië werd de hele Bijbelse kalender gedwarsboomd. De namen van de maanden zijn veranderd, en we gingen zelfs zover dat we een paar namen van Babylonische afgodsbeelden (bijv. Tamuz) eraan toeschreven. Vandaag begint het Joodse jaar niet meer met de maand Nisan (ongeveer met april), maar op Tishrei (september-oktober).

Een complexe en briljante rabbijnse berekening, gemaakt in de 2e eeuw, zorgde ervoor dat de nieuwe maan NOOIT op een zondag, woensdag of vrijdag zou vallen. Deze verschuiving betreft het hele jaar. Pesach zal dus nooit op de dag vallen dat christenen de opgestane Messias vieren. Dit was bedoeld om een mogelijke situatie te voorkomen waarin een Jood, die met de bundel van de Eerste Vruchten zwaait op de nauwkeurig vastgestelde tijd, het ooit zou doen op dezelfde dag dat zijn christelijke buurman de verrezen Messias uit de dood erkent (en zo een mogelijke verbinding zou waarnemen die het onderzoeken waard is). De officiële verklaring heeft te maken met de herfstfeesten, maar de belangrijkste reden is het verbergen van de Joodsheid van Jesjoea.

Ik weet dat dit ingewikkeld en enigszins onredelijk klinkt. Een langere en gedetailleerdere verklaring is te vinden in mijn boek "Zijn Gezichten" - een nieuw boek dat nu beschikbaar is.

Mijn punt in dit blog is om gebed te vragen. Terwijl de natie Israël zich voorbereidt op het komende feest, kun je bidden dat we op de een of andere manier achter alle goed verborgen hints en oorspronkelijke, maar vergeten geboden, de God zullen zoeken die echt kan redden, de verborgen Engel die ons uit de slavernij heeft gehaald, die als de Eerste Vrucht uit de dood is opgestaan. De tijd nadert dat het Joodse volk in de ogen zal kijken van Degene die wij doorboord hebben.

Wees genadig over ons, Heer. Vergeef ons dat we zo ver zijn gegaan in een poging om u te verbergen. Onthul ons het Joodse gelaat van uw Zoon. Open onze ogen en onze oren, en smelt het vet weg rond onze harten, zodat we zullen weten, zien en begrijpen, en uiteindelijk worden hersteld (Jesaja 6:9-10).

Bron: A Great Opportunity Missed – Orna Grinman | Ot OoMofet Ministries | A Sign and Example