Gaza-rellen: Gaan die echt over de ambassade?

door Bassam Tawil | 18 mei 2018

Door de geschiedenis heen veranderen de excuses om Israël aan te vallen.

Gedurende 8 jaren onder de Obama-regering, hebben de Palestijnen zichzelf afgeschilderd als de "goede kerels", en zo zijn ze behandeld als de ware underdog. Nu een buitenlandse regering de Palestijnen eindelijk ter verantwoording roept voor activiteiten die zij als vanzelfsprekend beschouwden, zoals het aanzetten tot oproer en moord, of het financieren van terroristen en hun families, vinden de Palestijnen dit niet zo leuk.

Een groot deel van de wereld is ervan overtuigd dat de Palestijnse protesten van 14 en 15 mei rechtstreeks verband hielden met de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem.

Deze misvatting is rechtstreeks terug te voeren op de internationale media, die de indruk hebben gewekt dat de botsingen langs de grens tussen de Gazastrook en Israël tussen Palestijnen en de Israëlische strijdkrachten een reactie waren op het besluit van de Amerikaanse president Donald Trump om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen.

In plaats daarvan hebben we echter de afgelopen dagen gezien dat dit deel uitmaakt van de voortdurende Palestijnse strijd tegen Israël. Dit is een strijd die 70 jaar geleden begon met de oprichting van Israël en tot op de dag van vandaag voortduurt. Het is een strijd die zo nu en dan een nieuw excuus vindt om terreuraanslagen tegen Israël te lanceren en zoveel mogelijk Joden te doden.

Vooral de excuses om Israël aan te vallen veranderen in de loop van de geschiedenis.

Ooit was het zo dat Ariel Sharon, de toenmalige oppositieleider van Israël, "de Al-Aqsa-moskee was binnengevallen". Dit was in september 2000, en Palestijnen gebruikten die leugen om de tweede Intifada te lanceren: een enorme golf van zelfmoordaanslagen en drive-by schietpartijen en andere vormen van terrorisme waarbij duizenden Israëliërs verminkt of gedood werden. Destijds vroegen de Palestijnse leiders hun volk om de straat op te gaan en hun heilige plaatsen te verdedigen, omdat Sharon en andere Joden van plan waren deze te vernietigen.

Ongeveer drie jaar geleden logen president Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit (PA) en zijn in Ramallah gevestigde medewerkers opnieuw tegen hun volk. Deze keer vertelden ze de Palestijnen dat de toegestane bezoeken van Joden aan de Tempelberg, ook wel bekend als Haram Al-Sharif, waren ontworpen om de Al-Aqsa moskee te vernietigen.

Abbas ging zelfs zover dat hij beloofde dat de Palestijnen niet zouden toestaan dat Joden "onze heilige plaatsen met hun smerige voeten zouden bezoedelen". Deze bekende woorden van Abbas ontstaken een nieuwe opstand - deze keer bekend als de "Messen Intifada".

Het is geen geheim dat de Palestijnen nooit blij zijn geweest met de verkiezing van president Trump. Het is geen geheim dat de Palestijnen nooit blij waren met een president Trump die zich omringde met een aantal Joodse senior-adviseurs: Jason Greenblatt, Jared Kushner en de Amerikaanse ambassadeur David Friedman.

Vanaf het moment dat Trump aantrad, zagen de Palestijnen dat de goede oude tijd van de regering van Barack Obama voorbij was. De Palestijnen waren gewend geraakt om vanuit het Witte Huis en BuZa te horen dat Israël de zondebok gemaakt werd voor de misdaden van de Palestijnen. De Palestijnen merkten een tamelijk verbijsterende verandering van toon op tussen de twee regeringen.

Plotseling werden de Palestijnen wakker en zagen hoe er kritiek op hen werd afgevuurd. Dit kwam als een hele schok voor hen. Gedurende 8 jaren onder de regie van Obama hadden ze zichzelf geportretteerd en werden ze behandeld als de ware underdog - de "goede kerels". Nu een buitenlandse regering de Palestijnen ter verantwoording heeft geroepen voor activiteiten die zij als vanzelfsprekend beschouwden, zoals het aanzetten tot oproer en moord, of het financieren van terroristen en hun families, vinden de Palestijnen dit niet zo leuk.

De Palestijnen hebben een hekel aan de regering-Trump, niet vanwege het besluit de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen. Ze hebben een hekel aan de Trump-regering omdat ze die zien als pro-Israël. Ze haten de Trump-regering, omdat die de waarheid over hen spreekt en hun bedrog en boosaardigheid blootlegt. Ze hebben een hekel aan de regering-Trump omdat ze die zien als een obstakel op weg naar de eliminatie van Israël.

Is er iemand die serieus denkt of het een jonge Palestijn die in de Gazastrook woont, en nog nooit buiten de kustenclave is geweest, werkelijk iets kan schelen of de Amerikaanse ambassade zich in Jeruzalem bevindt? Deze Palestijn is nog nooit in Jeruzalem of op de Westelijke Jordaanoever geweest. In de meeste gevallen zijn jonge Palestijnen zelfs niet eens buiten de Gazastrook geweest.

Waarom zou een jonge Palestijn die in de Gazastrook woont, zich zorgen moeten maken over de verhuizing van de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem, terwijl de overgrote meerderheid van de Arabische inwoners van Jeruzalem en Arabische landen geen last van dit besluit van Trump lijken te hebben?

De Arabieren van Jeruzalem hebben deze week bewezen dat de kwestie van de Amerikaanse ambassade het laatste is wat in hun gedachten zit. Ze hebben niet geprotesteerd en zelfs niet gestaakt (slechts enkele Arabische burgers van Israël en een handjevol politieke activisten uit Oost-Jeruzalem kwamen opdagen voor een gepland protest bij de nieuwe Amerikaanse ambassade). Bovendien hebben we ook niet gezien dat miljoenen Arabieren en moslims in hun landen de straat op gingen om hun verontwaardiging uit te spreken over de verhuizing van de ambassade.

Het is waar dat de Palestijnen in de Gazastrook langs de grens met de Gazastrook hebben gedemonstreerd op 14 mei, de dag waarop de inauguratieceremonie voor de Amerikaanse ambassade plaatsvond in Jeruzalem.

De demonstraties vonden echter plaats in het kader van de zogenaamde Grote Mars van Terugkeer, een zes weken durende campagne van Hamas en andere Palestijnse groeperingen. De organisatoren zeiden dat de mars drie hoofddoelen had: - het "recht op terugkeer" te bereiken voor Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen, zodat zij naar Israël zouden kunnen verhuizen, - om het nog aan te kondigen plan van Trump voor vrede in het Midden-Oosten te dwarsbomen, - en de Palestijnse kwestie weer bovenaan de wereldagenda te plaatsen.

De demonstraties voor de "Grote Mars van Terugkeer" begonnen eind maart en bereikten hun hoogtepunt op 14 mei, een dag voor de Gregoriaanse kalenderdag die de 70e verjaardag van Israël markeert, die de Palestijnen de Nakba Dag (Katastrofedag) noemen. De demonstraties die plaatsvonden op de dag van de inhuldiging van de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem, vonden dus plaats in het kader van de "Grote Mars van Terugkeer" en waren niet specifiek gepland vanwege de verhuizing van de ambassade.

De demonstraties die op die dag plaatsvonden verschilden niet van de vorige wekelijkse protesten die Hamas en haar bondgenoten in de Gazastrook organiseerden. Op 14 mei probeerden duizenden Palestijnen opnieuw de grens met Israël te doorbreken, maar werden door Israëlische troepen afgeschrikt. Ze probeerden niet de grens te overschrijden om te protesteren tegen de verhuizing van de ambassade.

Integendeel, ze probeerden Israël te infiltreren om ravage aan te richten en Joden te doden. Jeruzalem ligt ongeveer 97 km van de grens met Gaza en ze wisten dat ze die stad nooit zouden kunnen bereiken.

Wat er gebeurde aan de grens tussen Israël en de Gazastrook was een daad van agressie door Hamas tegen de Israëlische overheid. Het was een oorlogsdaad. Het was een poging van een terreurgroep om tienduizenden burgers als dekmantel te gebruiken om de grens te infiltreren. ِTachtig procent van de dodelijke slachtoffers door het Israëlische leger die dag waren Hamas-leden. Zelfs Hamas heeft dit toegegeven; een hoge Hamas-functionaris en woordvoerder Salah Al-Bardaweels onthulde in een televisie-interview dat 50 van de 62 Palestijnen die door Israëlisch vuur zijn gedood lid waren van Hamas.

Terwijl de protesten in de Gazastrook gericht waren tegen de inauguratieceremonie van de Amerikaanse ambassade - wat deden dan die vijftig Hamas-leden daar om de grens met Israël te infiltreren? Waren zij op weg naar een vreedzaam protest tegen de regering-Trump? Waren zij op weg om een vreedzame sit-down te houden buiten de kantoren van de Verenigde Naties in Jeruzalem?

Nee, de Hamas-terroristen waren op weg om Joden te doden. Zij waren op weg om te infiltreren in de Israëlische gemeenschappen nabij de grens met de Gazastrook. Zelfs de terroristen zeiden niet eens dat ze protesteerden tegen de verhuizing van de ambassade.

De terroristen en de rest van de Palestijnse demonstranten zongen "Dood aan Israël" en "Dood aan Amerika". Ze zeiden dat hun doel is om Israël te vervangen door een islamitische staat. Ze zeiden dat er in deze regio geen plaats is voor Joden. Er waren slogans tegen de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman, die ze beschuldigden van een te vriendschappelijke houding ten opzichte van Israël en de regering-Trump.

De Palestijnen gebruiken de kwestie van de Amerikaanse ambassade als het zoveelste excuus om hun oorlog tegen Israël voort te zetten. Abbas en zijn handlangers gebruiken de ambassade als excuus om hun campagne voor het delegitimeren en demoniseren van Joden op te voeren. Hun doel is Israël in de internationale gemeenschap te isoleren.

Is er iemand die serieus denkt dat Abbas zich echt bekommert om de precieze locatie van de Amerikaanse ambassade? Waarom heeft hij nooit geprotesteerd tegen het feit dat het Amerikaanse consulaat-generaal zich al in Jeruzalem bevindt? Waarom heeft hij nooit geprotesteerd tegen het feit dat de Knesset en het kabinet van de premier en het Israëlische Hooggerechtshof al in Jeruzalem zijn gevestigd? Waarom zou Abbas of welke Palestijn dan ook geschokt zijn als de Amerikaanse ambassade in West-Jeruzalem is gevestigd en niet in een Arabische wijk in Oost-Jeruzalem? Abbas maakt geen bezwaar tegen de ambassade. Abbas maakt bezwaar tegen de Israëlische staat, die hij herhaaldelijk heeft omschreven als een "kolonialistisch project" dat door westerse machten aan de Arabieren wordt opgelegd.

Als hij werkelijk om de inauguratie van de Amerikaanse ambassade zou geven, zou hij de dagen voorafgaand aan deze ceremonie niet in Chili, Venezuela en Cuba hebben doorgebracht.

Het idee dat Hamas zich zorgen maakt over de verhuizing van de Amerikaanse ambassade is een lugubere grap. Het enige wat we moeten doen is heel goed luisteren naar wat Hamas zegt, namelijk dat het zijn strijd is om "heel Palestina te bevrijden, van de Middellandse Zee tot aan de Jordaan". Hamas zegt dat de protesten die het heeft georkestreerd erop gericht zijn miljoenen Palestijnen in staat te stellen Israël te overspoelen en om te vormen tot een islamitische staat met een joodse minderheid. Hamas zal zich niets gelegen laten liggen aan de locatie van de ambassade. Hamas wil "Palestina", en "Palestina" in zijn geheel.

Abbas en Hamas gebruiken de verhuizing van de VS-ambassade om een ander bloedsprookje tegen Israël te gebruiken, door het te beschuldigen van het doden van onschuldige en ongewapende burgers - een aanklacht die volledig contra-feitelijk is in het kielzog van Hamas dat toegeeft dat de meeste slachtoffers terroristen van Hamas waren. De Palestijnen hebben opnieuw een excuus gevonden om oorlog te voeren tegen Israël en de Joden, deze keer in de vorm van een verhuizing van de ambassade.

Zij proberen de valse indruk te wekken dat het conflict met Israël begon - en zich nu concentreert op het besluit van Trump om de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen - alsof de Palestijnen vóór het besluit het bestaansrecht van Israël als het vaderland van het Joodse volk wel hadden erkend. Alsof de Palestijnen vóór het besluit niet betrokken waren geweest bij de bijna dagelijkse moorden op Joden. Alsof de Palestijnen vóór het besluit niet hadden aangezet tot geweld tegen Joden en dat niet hadden bevorderd.

Helaas zijn er veel internationale media die de Palestijnen helpen om de leugen te verspreiden dat het op dit moment in het Israëlisch-Arabische conflict draait om het besluit de ambassade van de VS naar Jeruzalem te verplaatsen. In werkelijkheid gaat het op dit moment - en ook op alle andere momenten - om het Israëlisch-Arabische conflict dat sommige Arabieren überhaupt verwerpen dat Israël bestaat in het Midden-Oosten, binnen welke grenzen dan ook.

Bassam Tawil is een islamitische Arabier uit het Midden-Oosten.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Gaza Riots: Really About the Embassy?