Gidon noemde het met recht: Omdraaien en terugkeren

Door Bob O'Dell | 11 mei 2018

Je kon fictie niet beter schrijven dan dit, maar toch was het geen fictie.

Weet u nog hoe u zich voelde in het voorjaar en de zomer van 2015? Het was een tijd waarin de christelijke wereld de hysterische niveaus van de eindtijd bereikte als nooit tevoren.

We zaten midden in de vier bloedmanen, twee waren in 2014 onheilspellend gepasseerd en nog eens twee kwamen eraan. We zaten ook midden in het Shemitahjaar, op weg naar de dramatische conclusie in september 2015. Het patroon was uiterst onweerstaanbaar: aan het eind van het Shemitahjaar in 2001 9/11 en precies zeven jaar later, in 2008, de grootste beurscrash in decennia. Alle ogen waren gericht op de herfst van 2015. Bankfaillissementen? Oorlog met Israël? Gog/Magog? Apocalyps? De Grote Verdrukking? En midden in deze emotionele wervelwind kwam de 4e Bloedmaan, perfect getimed en uniek zichtbaar vanuit Jeruzalem.

Gidon en ik zagen het anders, tenminste met betrekking tot de Bloedmanen. Zeker nu tussen ons tweeën nu ik dit onderwerp bij hem introduceerde. Voordat ik Gidon ontmoette, verraste God me in een kritieke periode van persoonlijke bekering met de onthulling dat ik de voorgaande zes maanden de bloedmanen helemaal verkeerd had gezien. Daarover een andere keer meer, maar mijn punt hier is dat het Gidon, omdat hij mijn opvattingen kende, op geen enkele manier weerhield tot zijn eigen onafhankelijke denken.

Ik heb door de jaren heen geleerd dat Gidon altijd zal luisteren naar wat iemand te zeggen heeft. Iedereen! Echt! Maar als het op spreken aankomt, is hij zijn eigen persoon. Ik vertel mensen vaak dat ik elke keer dat hij spreekt wel iets nieuws leer (want er zit gewoon zoveel in hem)! Hij grapt vaak wanneer hij spreekt dat hij nooit helemaal zeker weet wat hij gaat zeggen (ik heb begrepen dat het om precies dezelfde reden is). Dus, als het gaat om een onderwerp als de Bloedmanen, geloof ik dat het nauwelijks een invloed had.

Dus toen het in het voorjaar van 2015 voor Gidon tijd werd om af te wegen betreffende de Bloedmanen, om de wereld te vertellen wat hij erover dacht, temidden van al die Eindtijd-hysterie, is dit precies wat hij zei:

In de joodse traditie wordt het joodse volk in veel traditionele gelijkenissen vergeleken met de maan. En de naties van de wereld worden vergeleken met de zon. Er zijn veel ideeën die zich hiernaar uitstrekken, maar ik denk dat de enorme belangstelling voor de huidige verduisteringen en bloedmanen de relatie tussen deze twee hemellichamen benadrukken en op zijn beurt de relatie tussen het Joodse volk en de naties van de wereld. In de loop van de joodse geschiedenis is er een bijna ononderbroken traditie van angst en achterdocht van Joden voor de rest van de naties, en daar zou ik een goede reden aan kunnen toevoegen.

Maar in onze generatie merken we een enorme uitstorting van teshuva (bekering) van de kant van vele rechtschapen christenen; erkenning van de historische misstanden begaan door christenen tegen Joden, wroeging, en een poging om deze misstanden recht te zetten. Het bloedmaanfenomeen van dit jaar is misschien eigenlijk een boodschap van God aan het Joodse volk, om te erkennen dat deze uitreiking in vriendschap door christenen een teken voor ons is om de oprechtheid van die opening te erkennen en samen te werken tot uitbreiding van de kennis van God onder Joden, christenen en alle mensen wereldwijd te bewerkstelligen.

Ik was het daar destijds mee eens, maar nu, zo'n drie jaar later, zou ik er twee perspectieven aan willen toevoegen, die baat hebben bij het voordeel van de tijd.

Ten eerste vind ik het verbazingwekkend dat een Jood zou spreken voor Joden en christenen, en de noodzaak voor Joden om een boodschap van God te erkennen om zich te bekeren met betrekking tot alles wat christen is! Wij als christenen verdienen het niet om dergelijke woorden van vrijgevigheid en oprechtheid te horen. We hebben niet het recht om te verwachten dat alles wat we eeuwenlang zouden kunnen doen om ons te bekeren over eeuwenlange misstanden uit het verleden, wat ertoe zou moeten leiden dat Joden hun manier van werken naar ons toe zouden veranderen in één enkele generatie. Ik herinner me wat ik vorige maand een voorganger hoorde zeggen tegen een groep mannen: "Telkens als uw vrouw u respecteert (d.w.z. zich aan u onderwerpt), denkt dan niet dat u het verdiend hebt, maar ontvang het dankbaar als een geschenk. Dat er Joden als Gidon zijn, die zo'n uitspraak willen doen - lees het nog eens als het nodig is - is niets minder dan een geschenk uit de hemel. Moge de enorme omvang ervan inwerken.

Ten tweede vind ik het verbazingwekkend dat Gidon tegen de heersende eindtijd-hysterie inging, en datgene naar voren riep wat daadwerkelijk gebeurde. Neem een paar feiten in overweging: Rabbi Yitzchak Ginsburg zei dat het tijd is voor een Joodse revolutie - de tijd om de Joodse geschiedenis te veranderen en te beginnen met het onderwijzen van Thora aan de niet-Joden. Israël brak in 2017 records in het toerisme met een ongehoorde 25%. Netanyahu zei dat de rollen worden omgedraaid, waardoor de naties van de wereld nu Israël zoeken om de betrekkingen te versterken en handel te initiëren in plaats van andersom. Bijna elke maand werd een nieuwe directe vlucht vanuit een nieuw land naar Israël gemaakt. In de Knesset is men begonnen met gemengde joods/christelijke bijbelstudies. De nucleaire dreiging van Iran heeft Israël ertoe aangezet nieuwe betrekkingen aan te knopen met onder andere Saoedi-Arabië. Naties beginnen hun ambassades naar Jeruzalem te verplaatsen. De lijst gaat door en verder. Het omdraaien en terugkeren (teshuva) gaat aan beide kanten door.

Zeventig jaar is het tellen van de tijd van een generatie. Leg het gerucht van oorlog maar even terzijde en kijk wat er de afgelopen drie jaar daadwerkelijk is gebeurd! Het omdraaien en terugkeren is de groot thematisch verhaal geworden na alles.

We hoeven alleen maar wakker te worden om te zien wat het is.

Bedankt, Gidon.

Bron: Root Source Studio See – 001 – Gidon Called it Right: Turning and Returning