www.wimjongman.nl
Bijbelprofetie
"Onze vaderen hebben op deze berg aanbeden, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plaats is waar men moet aanbidden. Jezus zei tegen haar: Vrouw, geloof Mij, de tijd komt dat u niet op deze berg, en ook niet in Jeruzalem de Vader zult aanbidden. U aanbidt wat u niet weet; wij aanbidden wat wij weten, want de zaligheid is uit de Joden. Maar de tijd komt en is er nu, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid, want de Vader zoekt wie Hem zo aanbidden. God is Geest en wie Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid." Jezus zei dit tegen de Samaritaanse vrouw: "Ja, de Messias moet uit Israël komen. Redding is vanuit de Joden. Het is voorzegt, maar vertrouw niet op de tempel.
Bijbelgedeelte: In Geest en Waarheid
Terwijl de strijd van de mens tegen zijn vlees of vleselijke verlangens door de eeuwen heen verschillende verschijningsvormen zal hebben, is er één strijd die de mens in elk tijdperk gemeen heeft en dat is het verlangen om de controle te hebben. We gebruiken zelfs uitdrukkingen die deze waarheid onthullen, zoals "de kapitein van je eigen schip zijn" of "beheerder van je lot" en "uitkijken naar nummer één". Politieke leiders en ideologen zullen het hebben over "het verhaal beheersen" en we verwijzen zelfs naar dingen die "buiten onze controle" zijn als negatieve ervaringen.
Dit verlangen naar controle heeft zelfs de kerk geïnfiltreerd. Er zijn veel mensen die leren dat je de stroom van financiële zegeningen kunt beheersen of de status van je gezondheid kunt bepalen door middel van geloof. Maar de Bijbel zegt eigenlijk dat God de bepalende factor van zulke dingen is.
"Maar u moet de HEERE, uw God, in gedachten houden, dat Hij het is Die u kracht geeft om vermogen te verwerven, opdat Hij Zijn verbond zou bevestigen, dat Hij onder ede met uw vaderen gesloten heeft, zoals het op deze dag nog is.".
De mens houdt ervan om de controle te hebben, zelfs naar God toe en de aanbidding! In Lucas 4 las Jezus voor uit Jesaja 61 en stelde dat Jesaja 61 over Zichzelf ging en vervuld was "voor hun gehoor" zoals Hij het las. Vervolgens onthulde hij aan de mensen in de synagoge het feit dat ofschoon zij Joods waren, hen dit geen exclusief recht op redding en dus ook geen recht op aanbidding gaf en dat daardoor "al degenen" die in de synagoge waren van woede werden vervuld en Hem van een klif probeerden af te gooien. Maar wat Jezus in de synagoge impliceerde is precies wat in de profeten is vastgelegd en dat is; nationale of etnische verwantschap is niet het middel tot verlossing, zoals Paulus' citaat van Hosea 2:23 aantoont.
"En is het niet zo dat God, omdat Hij Zijn toorn wilde bewijzen en Zijn macht bekendmaken, met veel geduld de voorwerpen van Zijn toorn, voor het verderf gereedgemaakt, verdragen heeft? En dat met het doel om de rijkdom van Zijn heerlijkheid bekend te maken over de voorwerpen van Zijn ontferming, die Hij van tevoren bereid heeft tot heerlijkheid? Hen heeft Hij ook geroepen, namelijk ons, niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen. Zoals Hij ook in Hosea zegt: Ik zal Niet-Mijn-volk noemen: Mijn volk, en de Niet-geliefde: Geliefde. En het zal zijn dat op de plaats waar tegen hen gezegd was: U bent Niet-Mijn-volk, daar zullen zij kinderen van de levende God genoemd worden."
Wij zien dit als waar, door de ontmoeting die Jezus had met de Samaritaanse vrouw bij de put. De Samaritanen waren een volk dat door de Joden werd veracht, maar niet door de Koning der Joden. De vrouw zegt tegen Jezus: "Waarom spreek je tegen mij, een vrouw en bovendien een Samaritaanse vrouw terwijl de Joden geen omgang hebben met Samaritanen? Ze merkt dan een onderscheid op, zelfs over hun plaats van aanbidding.
"Onze vaderen hebben op deze berg aanbeden, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plaats is waar men moet aanbidden."
Jezus antwoordt aan de vrouw dat aanbidding niet gaat over de Gerizim of Zion (Jeruzalem) of een berg of locatie, noch over etniciteit of nationaliteit. Hij zegt tegen haar dat aanbidding niet over een plaats of specifieke mensen gaat, maar dat aanbidding een spirituele ontmoeting is die niet beperkt kan worden tot een tijd, plaats of volk. Hij zegt dan tegen haar:
"Maar de tijd komt en is er nu, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid, want de Vader zoekt wie Hem zo aanbidden. God is Geest en wie Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest en waarheid."
Hoe triest is het dat er vandaag de dag in de kerk er nog velen zijn die zeggen dat aanbidding deze stijl van muziek moet zijn, met dit soort instrumenten, terwijl anderen zeggen dat aanbidding zonder instrumenten moet zijn. Weer anderen zeggen dat aanbidding stil en etherisch moet zijn, terwijl sommigen beweren dat aanbidding energieke lofliederen moeten zijn. Het is ook historisch gezien waar dat sommigen zelfs anderen van de eredienst hebben uitgesloten vanwege etniciteit of huidskleur. De mens houdt ervan om de controle te hebben, zelfs naar God toe en in de aanbidding!
Maar zoals Jezus tegen de vrouw zei: (in parafrase) aanbidding is niet wat de mens denkt dat het is, aanbidding is wat God zegt dat het is en het uur is gekomen dat de ware aanbidding een geestelijke daad is die gebaseerd is op waarheid. Hier is het waar de mens de controle moet loslaten en moet erkennen wat ware aanbidding is. Het Griekse woord voor aanbidding betekent letterlijk: de hand kussen. Het beeldt het buigen uit voor een Overste en het kussen van de hand in absolute gehoorzaamheid. Het betekent ook om te machteloos te zijn en zich te onderwerpen.
Het is opmerkelijk dat Jezus tijdens deze ontmoeting de Samaritaanse vrouw eraan herinnert dat redding vanuit de Joden is en dat Hij zelf de langverwachte Messias van Israël is, zoals Hij de Joden vertelde in de synagoge van Nazareth in Lucas 4. We moeten echter oppassen dat we niet moeten vergeten wat het onderwerp of het voorwerp van onze aanbidding is dat wordt geïntroduceerd. Jezus zegt dat de Vader, het voorwerp is van onze aanbidding en diegenen zoekt die zich aan Hem onderwerpen. De zinsnede 'zoekt hen' betekent dat de Vader 'op zoek is naar zulke individuen' die Hem in de Geest en in Waarheid aanbidden. Ons begrip hiervan kan niet beperkt blijven tot oprechtheid in aanbidding, want mensen kunnen oprecht zijn, maar toch oprecht verkeerd. De waarheid die hier in zicht is, is van wie God is. Ware aanbidding moet niet worden afgemeten aan gevoelens, emoties en ervaringen, maar aan op waarheid gebaseerde feiten over de aard en het karakter van God. God is op zoek naar mensen die Hem willen aanbidden voor wie Hij niet is hoe de aanbidding hen doet voelen.
Israël worstelde met het beperken van de aanbidding tot een object of een plaats. In 1 Samuel lezen we dat Israël dacht dat de aanwezigheid van de Ark in het kamp hen de overwinning over de Filistijnen verzekerde. In het boek Handelingen in hoofdstuk 7 zien we dat de Joodse leiders Stephanus aanvielen omdat hij tegen "deze plaats" (de Tempel) sprak alsof die plaats heilig was, afgezien van degene die daar het voorwerp van aanbidding was.
"Zo zegt de HEERE: De hemel is Mijn troon en de aarde de voetbank van Mijn voeten. Waar zou dan het huis zijn dat u voor Mij zou willen bouwen en waar de plaats van Mijn rust? Want Mijn hand heeft al die dingen gemaakt, en daardoor bestaan al die dingen, spreekt de HEERE. Maar Ik zal zien op deze, op de ellendige en verslagene van geest, en wie voor Mijn woord beeft."
De Heer herinnert Israël eraan, dat het huis, dat zij voor Hem gebouwd hebben, materieel was, wat God zelf gemaakt heeft en dat Hij zich niet kan beperken tot een geografische locatie of structuur. Hij is niet op zoek naar mensen op de juiste plaats voor aanbidding, Hij is op zoek naar mensen die beven onder Zijn woord. Dit zou aanbidding in Geest en in Waarheid zijn.
Want de HEERE is een groot God, ja, een groot Koning boven alle goden. In Zijn hand zijn de diepste plaatsen van de aarde en de toppen van de bergen zijn van Hem. Van Hem is ook de zee, want Híj heeft haar gemaakt, Zijn handen hebben het droge gevormd. Kom, laten wij ons neerbuigen en neerbukken, laten wij knielen voor de HEERE, Die ons gemaakt heeft. Want Hij is onze God en wij zijn het volk van Zijn weide en de schapen van Zijn hand.
Kijk goed naar deze prachtige Psalm, de majesteit en de kracht van God als Schepper worden eerst vastgesteld en dan gevolgd door een oproep tot aanbidding en een erkenning dat wij als Zijn volk als schapen onder de zorg van Zijn hand zijn.
De ontmoeting met de vrouw bij de bron is rijk aan leer en toepassing. Als er één les voor ons is om mee te nemen, is het dat aanbidding niet beperkt is tot een plaats of tijdsbestek. Aanbidding is een manier van leven. Het kan en moet plaatsvinden in alles wat we doen en waar we ook gaan, gewoon vanwege de waarheid van wie God is. Ware aanbidding is het onderwerpen van ons leven aan Hem. Aanbidding is geen muziekstijl of een bepaalde tijd in een kerkdienst en het vereist geen bepaalde plaats of sfeer. Aanbidding kan de hele dag gebeuren, overal en in alles wat we doen.
Dus laten we niet vergeten dat de Heer, onze Maker, eigenlijk de baas is, in plaats van een volk dat graag de baas is. Vanaf nu, als je het woord aanbidding hoort, of denkt aan het woord aanbidding, denk dan niet meer aan een plaats of zelfs maar aan een tijd voor de preek van de pastor. Denk aan aanbidding als een leven dat te allen tijde en in alle dingen onderworpen is aan de autoriteit van Gods Woord.
Breng dat dagelijks in de praktijk en je leven zal werkelijk een leven van aanbidding in Geest en Waarheid zijn. Onze Vader is op zoek naar zulke mensen die ons herinneren aan:
"Want de ogen van de HEERE trekken over de hele aarde, om Zich sterk te bewijzen aan hen van wie het hart volkomen is met Hem."
Het is nu de tijd om in Geest en in waarheid te aanbidden. De Vader is op zoek naar zulke mensen om Zichzelf sterk te tonen voor hen omdat ware aanbidding uit een hart komt dat Hem trouw is.
Jezus komt spoedig!
Bron: Amir's Bible Bites Devotionals