Koning Abdullah van Jordanië minacht Amerika omdat hij dat kan doen

Door Caroline Glick - 1 februari 2018

Vicepresident Mike Pence had een ontmoeting met de Jordaanse koning Abdullah II in Amman in Jordanië. Hij loofde het bondgenootschap tussen de Verenigde Staten en Jordanië. In het bijzonder juichte Pence de rol van Jordanië toe in de campagne die het islamitische staatskalifaat in Syrië en Jordanië versloeg.

Abdullah was minder enthousiast.

Zittend naast Pence vernieuwde Abdullah zijn openhartig verzet tegen de aankondiging van President Donald Trump op 6 december in de erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël en dat de Verenigde Staten zich ertoe verbond zijn ambassade naar Jeruzalem te verhuizen, overeenkomstig de Amerikaanse wetgeving.

Afgelopen maand had Abdullah Trumps beslissing al aangevallen en deze beslissing als "nietig" bestempeld. In de weken die op de aankondiging van Trump van 6 december volgden, ging Abdullah naar Europa om bij de Europese regeringen te lobbyen tegen de Amerikaanse stap.

Minstens voor een deel als gevolg van de lobbyactiviteiten van Abdullah behoorden de Amerikaanse bondgenoten als Groot-Brittannië en Frankrijk tot de 178 naties, waaronder Jordanië, die op 21 december stemden voor de resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties waarin Amerika werd veroordeeld omdat het Jeruzalem als de hoofdstad van Israël had erkend.

Zittend met Pence, zei Abdullah: Vandaag de dag hebben we een grote uitdaging te overwinnen, vooral met enkele toenemende frustraties "in het kielzog van Trumps beslissing ten opzichte van Jeruzalem".

Hij zei dat het doel van de reis van Pence moest zijn "om vertrouwen te herstellen" betreffende de overeenkomst van Amerika een Palestijnse staat op te richten.

Het meest opvallende aspect van Abdullahs rol in de campagne is het hekelen van Trumps beleid ten aanzien van Jeruzalem, waar hij en zijn regime hun voortbestaan danken aan de VS en Israël.

De VS biedt Jordanië meer dan 1,5 miljard dollar per jaar aan militaire en civiele steun. De regering van de Trump heeft toegezegd dit steunniveau in 2018 te handhaven.

Zoals de Jordaanse deskundige David Schenker tijdens een briefing afgelopen september opmerkte, is Jordanië een van de armste landen in de Arabische wereld. Slechts een kwart van de volwassen bevolking heeft een betaalde baan.

Israël zorgt voor het overleven van het regime door Jordanië te voorzien van water en aardgas.

Er zijn meer dan 2800 Amerikaanse troepen in Jordanië gelegerd. De Amerikaanse troepen in Jordanië gebruiken het Koninkrijk als basis voor de anti-ISIS operaties in Syrië en Irak. Ze zijn ook belast met de bescherming van Abdullahs regime.

Pence' verdraagzaamheid ten opzichte van Abdullah was wel in overeenstemming met een Amerikaanse consistente tolerantie voor Abdullah met zijn diep problematische gedrag.

Op 23 juli 2017 probeerde een Jordaanse terrorist in Amman, Ziv Moyal, een Israëlische ambassadeofficier neer te steken met een schroevendraaier, in het appartement van Moyal naast de Israëlische ambassade. Moyal schoot zijn aanvaller dood. Ook doodde hij daarbij zijn huisbaas, die daar aanwezig was.

Moyal zocht snel zijn toevlucht tot de Israëlische ambassade. Binnen enkele ogenblikken waren alle Israëlische diplomaten daar samengekomen om wraakaanvallen te voorkomen en hem naar Israël te evacueren voor zijn veiligheid.

Wilde persberichten die beweerden dat Moyal twee Jordaniërs in koelen bloed had vermoord, brachten boze anti-Israël-protesteerders op straat. Deze omsingelden al snel het ambassadegebied en hielden de Israëlische diplomaten, waaronder Israëls ambassadeur in Jordanië, Einat Schlein, effectief in gijzeling.

Volgens het volkenrecht moest Abdullah de diplomaten beschermen. Maar hij weigerde, bijna 24 uur lang.

Een paar dagen voor dit evenement vermoordden islamitische terroristen in de al-Aqsa moskee op de Tempelberg in Jeruzalem drie Israëlische politieagenten. Israël reageerde door het installeren van metaaldetectoren bij de ingang van de moskeeën om het smokkelen van wapens in de moskeeën door de gelovigen moeilijker te maken.

Jordanië fungeert als de islamitische beheerder van de moskeeën op de Tempelberg. In plaats van Israëls stap te steunen, veroordeelde Abdullah deze.

Maar toen Israëls diplomaten in gevaar waren, sloot de Trump-regering een overeenkomst met Abdullah om hen te redden. In ruil voor een Israëlische belofte om de metaaldetectors op de Tempelberg te verwijderen, stuurde Abdullah zijn strijdkrachten naar de ambassade om de diplomaten op te halen en hen in staat te stellen de grens met Israël over te steken.

Met andere woorden, om de levens van Israëls diplomaten te redden, heeft de Trump-regering premier Benjamin Netanyahu ervan overtuigd om concessies te doen aan Jordanië, die rechtstreeks ten goede kwamen aan terroristen, zoals die welke de Israëlische politieagenten hebben vermoord.

Israël hoopte dat Abdullah, zodra de menigte was verspreid, de diplomaten in staat zou stellen terug te keren om hun normale werk in de ambassade te hervatten, overeenkomstig de voorwaarden van het vredesverdrag met Jordanië. Maar Abdullah deed niets van dat alles.

Abdullah stond er eerst op dat Israëls ambassadeur Schlein zou worden vervangen. Netanyahu heeft eind november uiteindelijk ingestemd met het vervangen van deze senior-diplomaat. Maar vervolgens liet Abdullah zijn eisen oplopen.

Hij drong erop aan dat Moyal berecht zou worden voor moord en dat Israël zich zou verontschuldigen voor het incident en de families van de Jordaanse huiseigenaar en Moyals aanvaller schadeloos stellen.

In het weekend hebben de Jordaanse media bericht dat Israël zijn eisen had ingewilligd. Israël zou naar verluidt hebben toegezegd miljoenen dollars te zullen betalen aan de families en heeft zich officieel verontschuldigd.

Netanyahu verduidelijkte dat de regering haar "spijt" had betuigd over de doden. Een overheidsbron zei wel dat Moyal niet voor welke misdaad dan ook zal worden berecht. Israël bevestigde dat het 5 miljoen dollar aan de Jordaanse regering heeft overgemaakt.

Netanyahu dankte de hoge adviseur van president Tromp, Jared Kushner, en zijn hoofdonderhandelaar Jason Greenblatt voor het sluiten van de overeenkomst met Abdullah, die de Israëlische ambassade in staat zal stellen om te heropenen.

Echter, Abdullahs weigering om Israëls diplomaten te beschermen, was in overeenstemming met zijn algemene steun aan het anti-Israël terrorisme.

In 2011 heeft Israël meer dan duizend veroordeelde Palestijnse terroristen vrijgelaten in ruil voor de vrijheid van Gilad Shalit, een Israëlische legersergeant die al meer dan vijf jaar door Hamas in Gaza werd gegijzeld.

Onder de bevrijde terroristen was Ahlam Tamimi.

In augustus 2001 had Tamimi een zelfmoordaanslag gepleegd op de pizzeria Sbarro in Jeruzalem. Vijftien mensen werden bij die aanslag gedood en zeven van de doden waren jonge kinderen. Tamimi koos specifiek de pizzeria uit als doelwit van de aanslag omdat het een populaire plek was voor ouders met kleine kinderen tijdens de zomervakantie.

Twee van de slachtoffers waren burgers van de VS. Eén van de 122 mensen die gewond werden bij de aanval was een Amerikaanse vrouw die sindsdien in vegetatieve toestand is geweest.

Na haar vrijlating verhuisde Tamimi naar Amman, waar ze een koninklijke welkom ontving van het Abdullah-regime. Ze kreeg ook een tv-show. In de uitzendingen verzoekt Tamimi routinematig aan haar kijkers om haar voorbeeld te volgen van het vermoorden van de Israëli's.

In januari 2017 plaatste de FBI Tamimi op de lijst van meestgezochten. Het Ministerie van Justitie heeft formeel om haar uitlevering verzocht om te worden berecht voor de moord op, en de verminking van Amerikaanse burgers.

Jordanië ondertekende in 1995 een uitleveringsverdrag met de VS. Afgelopen maart verwierp Jordanië het Amerikaanse verzoek voor Tamimi, omdat het verdrag niet was geratificeerd. De macht om verdragen in Jordanië te ratificeren behoort toe aan de koning.

Dus heeft Abdullah in de afgelopen jaren een uitleveringsverzoek van de VS afgewezen, en heeft hij bij de Europeanen gelobbyd om Trumps erkenning van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad te veroordelen. Hij faciliteerde de belegering van de Israëlische ambassade. Hij heeft een gijzelingssituatie aangegrepen om de inspanningen van Israël op de Tempelberg in Jeruzalem te ondermijnen. Ook heeft hij bloedgeld van Israël afgeperst.

Maar in plaats van tegen Abdullah op te staan, laat de Trump-regering hem dit alles toe.

En het is goed om dit te doen.

Omdat men geen andere keuze heeft.

Volgens een Pew-peiling uit 2014 is 85 procent van de Jordaniërs anti-Amerikaans. Een studie van de Pew uit 2006 bevond dat 100 procent van de Jordaniërs anti-Joods zijn.

Abdullah en zijn Hasjemitische stam vormen een minderheid onder de Jordaanse Bedoeïenenstammen. En ook de Bedoeïenen als geheel zijn een minderheid in Jordanië. En volgens de Congressional Research Service maken de Palestijnen 55 tot 70 procent van de bevolking uit.

Indien Abdullah wordt omvergeworpen, is er weinig kans dat een opvolgend regime pro-Amerikaans zal zijn.

Met Abdullah aan de macht is de VS in staat om zijn macht vanuit Jordanië uit te dragen in het Midden-Oosten en het Perzische Golf gebied. Zeker wanneer het Pentagon tot de conclusie komt dat het nodig is om het hoofdkwartier van Air Operations op de luchtmachtbasis Udeid in Doha in Qatar te sluiten, kan Jordanië dienen als de locatie voor een vervangende basis.

Niets dergelijks zou waarschijnlijk het geval zijn onder een ander regime. De Moslimbroederschap is de grootste politieke macht in Jordanië buiten het regime om.

Dus ondanks deze bedrieglijkheid is de VS beter af met de ondersteuning van Abdullah dan met het loslaten van hem.

Deze sombere situatie is nog frustrerender als je bedenkt dat Abdullah aantoonbaar Amerika's meest stabiele Arabische bondgenoot is.

En dat is de essentie van het probleem. Amerika's allianties in de Arabische wereld zijn gesloten met regimes, niet met de naties. Tijdens zijn ambtstermijn probeerde George W. Bush die relatie met zijn democratiseringsagenda ongedaan te maken. De verwoestende resultaten van deze strategie zijn nog steeds een spookbeeld in de regio en de VS.

Zolang meerderheden de waarden van liberale democratieën in het algemeen verwerpen en de VS haten, is er weinig kans op dat Amerika een democratiseringsbeweging kan leiden die in iets positiefs zal resulteren. Minderheidsregimes kunnen onbetrouwbare bondgenoten blijken. Maar ook de door het volk gekozen regimes die onverdraagzaamheid omarmen en de Amerikaanse en democratische waarden verwerpen, zullen op bepaalde wijze vijanden zijn.

In het geval van Abdullah garandeert zijn afhankelijkheid van de V.S. zijn loyaliteit, maar is zijn regime inherent zwak omdat het geen draagvlak heeft bij de bevolking. Om wijdverbreide onrust te voorkomen, verkondigt Abdullah extremistische standpunten tegenover Israël en de VS ten gunste van de terroristen.

Abdullah profiteert tweemaal van zijn vijandige beleid. Enerzijds houdt hij zijn tegenstanders op afstand door hun anti-Amerikanisme en haat jegens Israël te bevredigen, en aan de andere kant maakt hij het, door het publiek aan te moedigen Amerika en Israël te haten, minder waarschijnlijk dat er pro-Amerikaanse alternatieven voor zijn regime zullen ontstaan die de Amerikaanse en Israëlische afhankelijkheid van hem persoonlijk kunnen verminderen.

Om zijn gedrag aan te passen, kan en moet de VS eisen dat Abdullah de anti-Amerikaanse en antisemitische uitlokking in zijn staatsmedia aan de kaak stelt. Hij zou moeten worden verplicht om Tamimi aan de VS uit te leveren en een programmering uit te voeren die uitlegt waarom zij een terrorist is en geen held.

Dergelijke stappen kunnen beginnen om de klok van het anti-Amerikanisme en antisemitisme in Jordanië terug te draaien, al was het maar minimaal.

Na verloop van tijd kunnen dergelijke fundamentele stappen Abdullahs begrijpelijke behoefte verminderen om de menigte bij zijn poorten af te kopen met pro-terreurbeleid, en tevens Amerika's behoefte verminderen om een tweeslachtige-houding te aanvaarden, zoals Pence werd gedwongen om dat in Amman te doen.

Overgenomen met toestemming van de auteur, Caroline Glick

Bron: Jordan’s King Abdullah Disrespects America Because He Can - Israel News