220 luchtaanvallen op Palestijnen - de wereld zwijgt

door Khaled Abu Toameh | 26 april 2018

Het laten vallen van vaten met dynamiet op huizen en ziekenhuizen in een Palestijns vluchtelingenkamp is blijkbaar niet interessant voor degenen die zich over de hele wereld voordoen als voorvechters van de Palestijnen. De kwestie lijkt de VN-Veiligheidsraad ook niet te raken.

Terwijl alle ogen gericht zijn op de wekelijkse demonstraties die Hamas en andere Palestijnse facties langs de grens tussen de Gazastrook en Israël organiseren als onderdeel van de zogenaamde terugkeermars, wordt een Palestijns vluchtelingenkamp in de buurt van Damascus geconfronteerd met een grootschalige militaire offensieve en etnische zuivering door het Syrische leger en zijn bondgenoten.

De oorlogsmisdaden die in kamp Yarmouk tegen de Palestijnen zijn begaan, hebben tot nu toe niet geleid tot een golf van verontwaardiging, laat staan tot het soort verontwaardiging dat de internationale gemeenschap losmaakte tijdens de gebeurtenissen in de afgelopen vier weken langs de grens tussen de Gazastrook en Israël.

De internationale gemeenschap lijkt onderscheid te maken tussen een Palestijn die wordt beschoten door een Israëlische soldaat en een Palestijns die wordt beschoten door een Syrische soldaat.

In het eerste geval hebben Hamas en verschillende Palestijnse groepen de Palestijnen aangemoedigd om naar de grens met Israël te marcheren, waarbij sommigen zelfs hebben geprobeerd om het veiligheidshek te vernietigen en door stenen en benzinebommen naar de Israëlische troepen te slingeren. De organisatoren van de demonstraties in Gaza zeggen dat hun werkelijke doel is het bereiken van "het recht op terugkeer en terugkeer naar heel Palestina".

Tientallen lokale en buitenlandse journalisten hebben grote belangstelling getoond voor de "Mars van Terugkeer". Verslaggevers uit verschillende delen van de wereld komen samen op de Gazastrook en de grens met Israël om verslag uit te brengen over de wekelijkse demonstraties en botsingen tussen Palestijnen en Israëlische soldaten.

Maar hoeveel journalisten zijn er naar Syrië gereisd om de benarde situatie van de Palestijnen in dat land te bespreken? Een klein handjevol misschien? Waarom? Omdat de Palestijnen die in Syrië verminkt en vermoord worden, het slachtoffer zijn van een Arabisch leger - en dat heeft niets met Israël te maken.

Het kamp in Yarmouk was ooit de thuisbasis van zo'n 160.000 Palestijnen. Sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië is het aantal bewoners van het kamp echter geschat op slechts nog een paar honderd.

Op 19 april hebben het Syrische leger en zijn bondgenoten, onder wie de Russen, een grootscheeps offensief ontketend tegen de in Yarmouk gevestigde oppositiegroepen en islamitische staatsterroristen.

Sindsdien zijn 5000 van de 6000 inwoners die volgens de Verenigde Naties en mensenrechtenorganisaties waren achtergebleven, het kamp ontvlucht. De meeste huizen van het kamp zijn in de afgelopen jaren verwoest als gevolg van de gevechten tussen het Syrische leger en oppositiegroepen die onderdak vonden in Yarmouk.

Yarmouk is sinds 2013 volledig belegerd door het Syrische leger, een situatie die een humanitaire crisis heeft veroorzaakt voor de bewoners. Volgens sommige rapporten is de situatie zo slecht geworden dat de bewoners die daar wonen zijn gedwongen om honden en katten op te eten om te overleven.

In de afgelopen week zijn in Yarmouk ten minste vijftien Palestijnen gedood door luchtaanvallen en artilleriebeschietingen.

Volgens de in Londen gevestigde Action Group for Palestinians of Syria zijn sinds het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011 3722 Palestijnen (waaronder 465 vrouwen) vermoord. Naar verluidt zijn nog eens 1675 personen door de Syrische autoriteiten in hechtenis genomen en staan nog eens 309 personen op de lijst van vermisten.

Meer dan tweehonderd Palestijnse slachtoffers kwamen om door gebrek aan voedsel en medische zorg, waarvan de meesten in Yarmouk. Sinds het begin van de burgeroorlog zijn zo'n 120.000 Palestijnen Syrië ontvlucht naar Europa. Nog eens 31.000 vluchtten naar Libanon, 17.000 naar Jordanië, 6.000 naar Egypte, 8.000 naar Turkije en 1.000 naar de Gazastrook.

Op 24 april voerden Syrische en Russische gevechtsvliegtuigen meer dan 85 luchtaanvallen uit op kamp Yarmouk en lieten 24 vaten met explosieven vallen. 24 raketten en tientallen raketten werden naar het kamp afgevuurd.

Een dag eerder lanceerden Syrische en Russische gevechtsvliegtuigen 220 luchtaanvallen op kamp Yarmouk. De gevechtsvliegtuigen lieten 55 vaten dynamiet vallen op het kamp, dat ook doelwit was voor 108 raketten en projectielen.

Volgens de Organisatie van de Verenigde Naties voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen (UNRWA) "blijft het conflict in Syrië het leven van burgers ontwrichten met doden en gewonden, binnenlandse ontheemden, een grote schade aan de civiele infrastructuur en aanhoudende humanitaire behoeften tot gevolg. Getroffen gemeenschappen worden het slachtoffer van willekeurig geweld, beperkingen van hun bewegingsvrijheid en voortdurende schendingen van de internationale humanitaire en mensenrechten-wetten. De Palestijnen behoren tot de zwaarst getroffenen in het conflict.

De UNRWA verklaarde dat van de naar schatting 438.000 Palestijnse vluchtelingen die nog in Syrië verblijven, meer dan 95% (418.000) dringend behoefte heeft aan duurzame humanitaire hulp. Bijna 254.000 mensen zijn ontheemd en naar schatting 56.600 mensen zitten gevangen op moeilijk bereikbare of volledig ontoegankelijke locaties.

Het stilzwijgen van de internationale gemeenschap over de oorlogsmisdaden die worden begaan tegen weerloze Palestijnen in een vluchtelingenkamp in Syrië is een belediging.

Het laten vallen van vaten dynamiet op huizen en ziekenhuizen in een Palestijns vluchtelingenkamp is blijkbaar niet interessant voor degenen die zich over de hele wereld voordoen als voorvechters van de Palestijnen. De kwestie lijkt de VN-Veiligheidsraad ook niet te raken.

Maar aan de grens tussen de Gazastrook en Israël ontvouwt zich voor de wereld het echte verhaal. Zeker niet in Syrië, waar Palestijnen dagelijks geconfronteerd worden met etnische zuiveringen.

Wat betreft de leiders van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook? Die zijn met andere zaken bezig. De Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas en Hamas hebben het te druk met elkaar naar de keel te vliegen en te proberen Israël onderuit te halen om nog veel aandacht te besteden aan het lijden van hun volk in Syrië.

De afgelopen vier weken hebben de twee concurrerende Palestijnse partijen Israël aangeklaagd voor de acties langs de grens met de Gazastrook. Zij hebben de internationale gemeenschap ook opgeroepen om Israël ter verantwoording te roepen voor "misdaden" tegen de Palestijnen.

Maar als het gaat om de gruweldaden tegen hun volk in een Arabisch land, schieten woorden kennelijk tekort voor de Palestijnse leiders. Assad en zijn leger kunnen Palestijnen vermoorden en luchtaanvallen op een Palestijns kamp lanceren zonder dat ze een protest van Hamas of de Palestijnse Autoriteit horen jammeren. In feite hoort men alleen maar de stilte van de doden.

Khaled Abu Toameh, een bekroonde journalist, is gevestigd in Jeruzalem.

Vertaling door W.J. Jongman en H. Sleijster

© 2018 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: 220 Airstrikes on Palestinians; World Yawns