12 januari 2018

12 januari 2018

Aan het begin van elk jaar is het mijn gewoonte om in "The Hal Lindsey Report" het voorgaande jaar te evalueren en zowel grote als kleine gebeurtenissen of ontwikkelingen te belichten die naar mijn mening van profetische betekenis zijn.

Deze week presenteer ik het eerste deel van "2017: Het profetisch jaar in een terugblik".

Toen Jezus de omstandigheden beschreef aan het eind van deze eeuw, zei Hij: "U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen" (Matteüs 24:6). In brede zin gold dat voor al die jaren. Maar 2017 was anders. Het was rijk aan geruchten over oorlogvoering op een niveau dat misschien wel nooit eerder op aarde werd gezien.

Twee naties stonden prominent voorop in die bedreigingen. Een of beide kunnen ze op een dag deel uitmaken van een alliantie die in de Bijbelse profetie bekend staat als de "koningen uit het Oosten" (Openbaring 16:12).

Natuurlijk heb ik het dan over China en Noord-Korea.

De Eurazië-groep zegt dat China het komende jaar alle geopolitieke risico's op zich neemt. Om te beginnen is hun oorlogsproductie buitengewoon. Hun fabrieken werken de klok rond om het nieuwste van het nieuwste te produceren aan futuristische wapens die specifiek ontworpen zijn om de sterke punten van het Amerikaanse leger te verslaan.

En sommige van hen, zoals de DF-17 raket, die gebruik maakt van hypersonische zweeftechnologie, is iets waar de westerse militaire leiders zich zorgen over maken.

China werkt zelfs koortsachtig aan de bouw van genetisch gemodificeerde supersoldaten.

Hoe serieus is China? Onlangs gaf de Chinese president Xi Jinping een drie uur durende toespraak, waarin hij de plannen van China uiteenzette voor een wereldoverheersing binnen 30 jaar. En dat was precies wat hij in het openbaar wilde onthullen!

Het spreekt voor zich dat de posterboy van geruchten en oorlogsdreigingen in 2017 de waanzinnige dictator Kim Jong-un uit Noord-Korea was. In de loop van het jaar testte Noord-Korea een reeks ICBM's uit die uiteindelijk een raket opleverde die in staat zou zijn om ook elk doelwit in de Verenigde Staten - of de wereld - te bereiken.

Kim beweerde verder dat Noord-Korea zijn eerste waterstofbom heeft getest. Seismische gegevens uit die regio suggereren dat hij misschien wel de waarheid heeft verteld.

Wat nog verontrustender is, is dat Kims regime in december aankondigde dat het "preventieve aanvallen met nucleaire kracht" zal blijven voorbereiden. "Preventief" betekent dat ze klaar zijn om het eerste schot te lossen.

Als gevolg daarvan zijn landen in de Stille Oceaan begonnen met het serieus voorbereiden van hun reacties op een nucleair conflict.

En net toen 2017 ten einde liep, kwamen er berichten uit Japan dat Noord-Korea de ICBM's al van antrax voorzag. De aanwezigheid van miltvuur in het bloed van een recente overloper lijkt te bevestigen dat Noord-Korea betrokken is bij een ernstig biowapenprogramma.

Hoe klinkt dat in: "geruchten van oorlogen"?

In 2017 zijn de Europese leiders misschien eindelijk gaan inzien hoe kwetsbaar zij zijn voor de moslimmigranten die zij nu al decennia lang verwelkomen.

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken waarschuwde zijn collega's dat "... zij zijn begonnen met de ineenstorting van Europa... De heilige oorlogen zullen spoedig in Europa beginnen".

In Nederland moest de liberale premier klinken als een ultra-nationalist, om herkozen te worden! Hij haalde uit in een krantenpagina met de boodschap aan migranten: "Ga normaal aan het werk of ga weg... terug naar Turkije". Dat is een complete ommekeer! [Vertaler: maar alleen in woorden.]

Zweden lijkt nog steeds in de ontkenning te leven. Dat land begon in 1975 met grote aantallen moslims te accepteren. Sindsdien zijn geweldsmisdrijven met 300 procent toegenomen. Verkrachtingen zijn in 2014 met 1472% toegenomen. We ontvangen e-mails van oudere Zweedse burgers die ons vertellen dat ze hun land niet langer herkennen, en dat ze 's nachts bang zijn om uit te gaan. Velen van hen zullen alleen in groepen het huis verlaten.

De bottom-line is deze: ongeacht wat Angela Merkel zegt, of de burgemeester van Londen, of de leiders van de EU, de meeste Europese moslims zullen NIET integreren!

In april 2017 hebben de burgers van Turkije in grote meerderheid voor de grondwetswijzigingen gestemd die alle restricties van de macht van president Recep Tayyip Erdogan hebben verwijderd. En voor een man die al langer waandenkbeelden heeft van een wereldwijd islamitisch kalifaat met zichzelf als de baas, belooft dat om iets gevaarlijks te zijn.

Erdogan heeft al stappen ondernomen om een Turkse militaire aanwezigheid in de Perzische Golf te vestigen. De Jeruzalem Post meldde dat zijn volgende doel de Rode Zee is: "Terwijl Iran de aandacht van de wereld heeft getrokken, streeft Turkije er stiekem naar zijn doel te ontwikkelen om een militaire en inlichtingeninfrastructuur in de Rode Zee te krijgen".

Wat de ontwikkelingen in Turkije nog interessanter maakte, was misschien het grootste profetische verhaal van 2017 door de historische aansluiting van Turkije bij Rusland en Iran. Ezechiël 38 geeft een lijst van naties die op een dag een massale aanval op Israël zullen lanceren. Twee van de naties zijn Rusland en Perzië, of het moderne Iran. Een aantal van de kleinere genoemde naties correspondeert nu met plaatsen binnen de grenzen van het moderne Turkije.

Hoe had Ezechiël deze onwaarschijnlijke alliantie van naties 2600 jaar geleden kunnen voorzien, terwijl dit tien jaar geleden nog absurd leek? (Dat is natuurlijk een retorische vraag, we weten het allemaal!)

Rusland en Iran zijn traditionele vijanden. Twee jaar geleden vlogen Rusland en Turkije elkaar nog naar de keel. Maar met verbluffende snelheid heeft Turkije zich aangesloten bij een actieve alliantie met Rusland en Iran.

Vanuit seculier oogpunt is het ongelooflijk. Vanuit profetisch oogpunt is het onvermijdelijk.

2017 sloot af met een Iraanse bevolking die opnieuw op straat opging om te protesteren tegen hun despotische regering. Wat begon als demonstraties tegen de economische onderdrukking van de mullahs, is verworden tot een opstand tegen hun betrokkenheid bij Syrië, Jemen en Libanon. Mensen op straat hebben riepen; "Dood aan Hezbollah".

Waarom? Omdat daar hun geld naartoe gaat. Nadat de nucleaire overeenkomst van president Obama met Iran de sancties had opgeheven en hen in staat stelde hun olie en gas volledig te verkopen, is er geld naar Iran gegaan. Hun koffers moeten overvol zijn. Maar dat zijn ze niet.

Zo snel als het binnenkomt, geeft Iran het geld uit om zijn eigen leger op te bouwen, Hamas in Israël te bewapenen, Hezbollah in Libanon, en de Houthis in Jemen. Nu willen ze raketfabrieken bouwen in Syrië. Met andere woorden, het geld van de Iraanse olie- en gasverkoop heeft het Iraanse volk niet geholpen. (Geloofde iemand echt dat dit zou gebeuren?) In plaats daarvan heeft het de buitenlandse avonturen gefinancierd van de naar macht hongerende mullahs die Iran regeren. (En ieder verstandig persoon wist dat het zou gebeuren!)

In 2017 vecht Amerika nog steeds in Afghanistan. Waarom? Omdat we in oorlog zijn met de Taliban, Al Qaida en ISIS, die allemaal nog steeds vechten in Afghanistan. En zoals 9/11 heeft aangetoond, is Afghanistan belangrijk voor de Amerikaanse veiligheid in eigen land.

Sprekend over ISIS, dat werd in 2017 grotendeels verslagen op het traditionele slagveld. Het grootste deel van de bolwerken in Irak en Syrië werden heroverd. Maar de geest van ISIS blijft bestaan. En die achtervolgt de wereld.

In 2017 - ISIS noemde het "officieel goedgekeurde operaties" - waren er acties in Australië, Bangladesh, België, Egypte, Frankrijk, Duitsland, Frankrijk, Indonesië, Iran, Israël, Italië, Jordanië, Jordanië, Kenia, Rusland, Rusland, Spanje, Zweden, Tunesië, Turkije, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.

ISIS heeft in 2017 veel verloren, maar ze zijn niet verdwenen.

Tot slot bracht 2017 meer van dezelfde onrust en wereldwijde veroordeling die Israël's geschiedenis zo kenmerkt. Van de Palestijnse rellen over de metaaldetectoren bij de ingang van de Tempelberg tot aan de veroordeling als apartheidsregime door een agentschap van de Verenigde Naties.

Toen Donald Trump president werd, reisde de PA-president Mahmoud Abbas naar het Witte Huis. Hij was uitbundig in zijn lof voor de nieuwe president. Hij applaudisseerde over zijn "leiderschap... moed... wijsheid". Hij probeerde de heer Trump te vleien met het woord "uw grote onderhandelingsvermogen". In het Engels voegde hij daaraan toe: "Nu, mijnheer de president, met u hebben we hoop."

Aan het eind van het jaar was de situatie veranderd. Op 6 december erkende president Trump Jeruzalem officieel als de hoofdstad van Israël. Op dat moment besloot Abbas de Verenigde Staten van elk vredesproces af te snijden.

Hoewel Abbas wanhopig probeerde om een verenigde regering met Hamas te vormen, lijken die inspanningen te mislukken. Een geleerde uit het Internationaal Instituut voor terrorismebestrijding. Dr. Ely Karmon zei: "Hamas wacht gewoon op de dood van Abbas." Ondertussen blijft Hamas zich inzetten voor terrorisme en onderhoudt het steeds nauwere banden met Iran en Hezbollah.

Mensen, de dingen zijn zeker aan het opwarmen! Als je niet echt bereid bent geweest om je klaar te maken om deze wereld te verlaten als Jezus voor ons terugkomt, verspil dan nu geen ogenblik meer!

Ik ga de volgende week verder met deel twee van "2017: Het profetisch jaar in een terugblik."

Gods zegen,

Hal Lindsey

Bron: Hal Lindsey