Tien stappen om het afschrikkingseffect van de IDF tegen de Hamasterreur te herstellen

 

1. Geef de 'dit-voor-dat-operaties' op en schakel over op verrassingsaanvallen. De Palestijnse terreurchefs gaan routinematig naar bunkers voordat ze de raketten en mortieren lanceren.
2. Het IDF heeft geen reden om op te pochen over zijn "terughoudendheid" ten aanzien van Palestijnse aanvallen. Hamas ziet het als een teken van zwakte, en ook als een vergunning om binnen bepaalde grenzen door te gaan, dat wil zeggen, alleen de gemeenschappen die grenzen aan de Gazastrook te terroriseren, niet steden als Ashkelon, Ashdod of Gedera.
3. Een beleid uitstippelen dat onderscheid maakt tussen de dreiging vanuit Gaza en de noodlijdende bevolking. IDF-functionarissen beweren dat de humanitaire crisis in het gebied moet worden aangepakt als voorwaarde voor het oplossen van het veiligheidsvraagstuk. Dit recept is verward en zal geen van beide doelstellingen bereiken. Elk veiligheidsvraagstuk moet afzonderlijk worden behandeld onder leiding van een officier en een team, op dezelfde wijze als het IDF de terreurtunnels heeft behandeld.
4. Israël kan het zich niet veroorloven om door vijandige kritiek bang te zijn om te doen wat nodig is voor de veiligheid van zijn burgers, of die kritiek nu van buitenlandse bronnen komt, van binnenlandse media of van lokale politici die beweren namens de Israëlische Arabische gemeenschap te spreken. Hamas en de Palestijnen zijn er in het algemeen paradoxaal genoeg in geslaagd een beeld op te bouwen van zowel heroïsche agressors als slachtoffers. Israël heeft die luxe niet.
5. De "Mars van terugkeer" van Hamas - de dekmantel voor het escalerende geweld vanuit de Gazastrook - kan worden aangepakt. Een Israëlische troepenmacht kan in één nacht oversteken en de symbolische tentenstad van Hamas ontmantelen, de wegen naar Hamas blokkeren, de grond omploegen en teruggaan. Israëlische soldaten hebben niets te zoeken in de Palestijnse enclave.
6. Omdat de Israëlische luchtmacht pas in actie komt na een Palestijnse raket, mortier of andere vorm van agressie, slaat het vliegtuig in op leegstaande gebouwen. Deze tactiek is nutteloos behalve misschien als trainingsoefeningen voor IAF piloten. In plaats daarvan zouden de luchtaanvallen systematisch en zonder voorafgaande kennisgeving de militaire infrastructuur van Hamas, de Islamitische Jihad en andere terroristische groeperingen moeten bombarderen op dezelfde manier als Israël de Iraanse faciliteiten in Syrië uitschakelt. Om de paar dagen zou de IDF - en niet alleen de luchtmacht - een basis, een konvooi, een wapendepot, een commandopost, een trainingskamp of een gieterij voor de productie van raketten en andere wapens moeten verbrijzelen. Pas als Hamas begrijpt dat haar commando en operationele ruggengraat geleidelijk worden afgebroken, zal het begrijpen dat Israël serieus van plan is om het als terroristische organisatie uit te roeien. Het opblazen van de terreurtunnels kost maar de helft van het werk dan wanneer andere agressiemiddelen van Hamas intact werden gelaten.
7. Er moet onmiddellijk een einde komen aan de brandgevaarlijke vliegers die de afgelopen maand Israëlische landbouwgewassen en bosgebieden hebben geteisterd. Ze hebben al duizenden duinen aan gewassen en groene vegetatie veranderd in grijze woestenij. Gady Yarkoni, hoofd van de districtsraad Eshkol, één die de hardste klappen kreeg, spoorde zondag de IDF aan om te schieten op individuen die beginnen met het oplaten van de vliegers en de faciliteiten vernietigen. De vlieger-aanval is vaak schadelijker dan de raketten, en zou zeker als terreur moeten worden behandeld, zei hij.
8. De agenten van de Egyptische algemene inlichtingendienst die verantwoordelijk zijn voor de Gazastrook kunnen niet worden ingezet voor hulp bij het bestrijden van Palestijnse terreur. Niet alleen zijn ze onverschillig, ze hebben ook geen probleem met de hulpeloosheid van de IDF bij het aanpakken van het geweld in Gaza. In plaats van de Palestijnse raketteams in toom te houden, blijven de Egyptenaren op veilige afstand en houden ze de gebeurtenissen vanuit Caïro of El-Arish in de gaten.
9. Sommige Israëlische bronnen bevestigden dat de schuld van de recentste ronde van raketvuur op zaterdagnacht, 2 juni, ligt bij de "schurken-staat-organisaties" in Gaza. Dat is pure fantasie. Hamas is zelf de schurkenstatenorganisatie.
10. De wijdverbreide oproep van veel Israëliërs, onder wie de IDF-officieren, om de ontberingen van de Gazaanse bevolking te verlichten, zou effectiever kunnen worden aangepakt vanuit een ander perspectief dan gekoppeld aan de veiligheidsuitdaging. Er moet aan worden herinnerd dat alle Israëlische inspanningen in het verleden om georganiseerde industrie- en landbouwsectoren in Gaza op te zetten door Hamas, werden gestript als "zionistische creaties". Sinds de terugtrekking uit het gebied in 2007 is Israël niet meer verantwoordelijk voor het welzijn; dat behoort toe aan de Palestijnse Autoriteit in Ramallah. Als Israël er desondanks voor kiest om deel te nemen aan de inspanningen ter verbetering van de levensomstandigheden van twee miljoen noodlijdende Gazanen, zou de meest effectieve manier zijn om een internationaal mechanisme op te zetten met vertegenwoordigers van Europa en bevriende Arabische regeringen zoals Saoedi-Arabië, Egypte en de VAE, als kanaal voor hulp.
    Het zou niet de eerste keer zijn. Een Israël-Qatar entiteit van dit type werkte een tijdje, voordat het instortte. In de afgelopen jaren, telkens wanneer Israël essentiële producten voor de algemene bevolking naar Gaza overgebracht, werden de brandstof, bouwmaterialen, verse levensmiddelen en medicijnen door Hamas-ambtenaren in beslag genomen en overgebracht naar de gewapende vleugel, de Ezz-a-Din al-Qassam. Sommige dingen werden doorgegeven aan winkels en verkocht voor hard contant geld.

Bron: Ten steps for restoring the IDF’s deterrence against Hamas terror - DEBKAfile