LIVNI EN GEVAREN VAN HET VREDE-THEATER

Door Caroline Glick - 19 juni 2017

Ervan uitgaande dat Livni de waarheid vertelt, en dat Likuds ontkenning onwaar is, moeten we ons afvragen waarom Netanyahu de voormalige minister van buitenlandse zaken het hof maakt.

De huizen van de terroristen die vrijdagavond grenspolitieagent Hadas Malka hebben vermoord, zijn nu versierd met Fatah-vlaggen en -spandoeken waarop te lezen staat: "Onze helden".

Verre van een veroordeling van deze terroristische aanslag, veroordeelden de President van de Palestijnse Autoriteit en Fatah-leider Mahmoud Abbas en zijn kameraden, Israël. De veiligheidstroepen, zo beweren zij heel obsceen, hebben een "oorlogsmisdrijf" gepleegd toen ze de drie terroristen doodden om hen te laten stoppen met hun aanval.

De enige reden dat deze acties niet genoeg zijn om te rechtvaardigen dat de VS en de rest van het westen – en niet te vergeten het Israëlische links – Fatah en de PLO zullen behandelen als een terreurgroep - wat ze altijd al zijn geweest - is immers door dat te doen, dit zou vereisen dat zij zouden stoppen met het toneelspel van vrede sluiten.

En dat kunnen zij niet doen.

In plaats daarvan bootsen ze een "vredesproces" na met koeterwaals over een "raam van mogelijkheden", en een reïncarnatie van een mislukt vredesproces.

In een schijnbare poging om dat laatste te doen, meldde afgelopen vrijdag Kanaal-10 dat premier Benjamin Netanyahu aan Knessetlid Tzipi Livni heeft gevraagd om zich aan te sluiten bij zijn regering met haar Knesset-fractie en als zijn Minister van Buitenlandse Zaken te dienen.

Terwijl Likud het verslag ontkende, claimde Livni dat Netanyahu het aanbod gedaan heeft via bemiddelaars die indirecte onderhandelingen uitvoerden tussen de twee politici.

Livni heeft ook gezegd dat ze Netanyahu's aanbod verworpen heeft, omdat ze niet gelooft dat hij bereid is om haar expansieve pro-PLO standpunten over te nemen.

Ervan uitgaande dat Livni de waarheid vertelt en dat de ontkenning van Likud vals is, moeten we ons afvragen waarom Netanyahu deze poging gedaan heeft.

Er is zeker geen liefde verloren gegaan tussen de twee. Netanyahu's laatste campagne concentreerde zich op Livni's radicalisme.

Het feit dat de Labourpartij een gezamenlijke kandidatenlijst met Livni vormde, radicaliseerde de partij, zo betoogde hij. Livni was voor haar deel de belangrijkste reden dat de laatste regering-Netanyahu uiteenviel. Ze was ontrouw en subversief tijdens haar korte ambtsperiode als Minister van Justitie.

Politiek heeft Livni niets te bieden aan Netanyahu. Bij de stand van zaken van vandaag heeft Livni geen toekomst in de politiek. Ze is ook niet populair in de Labourpartij. En als ze met een onafhankelijke lijst komt, dan is het onwaarschijnlijk dat ze zelfs de kiesdrempel kan passeren om te worden herkozen in de Knesset.

Yair Lapid, wiens Yesh Atid-partij het voortouw heeft genomen in Labour als de meest populaire centrum-linkse politieke partij, heeft er geen belang bij om de krachten te bundelen met Livni.

Dus waarom zou Netanyahu erin geïnteresseerd zijn om haar politieke carrière te doen herleven door haar tot zijn Minister van Buitenlandse Zaken te maken? Er zijn, zo lijkt het, drie mogelijke verklaringen voor de gemelde stap.

Ten eerste kan Netanyahu hebben besloten om Livni in zijn regering te halen om ervoor te zorgen dat hij beschikt over een meerderheid in de Knesset voor zoiets als een beginnend vredesakkoord met de PLO.

Afgezien van de aannemelijkheid van een dergelijke deal vanwege het feit dat als het zou worden gesloten, Netanyahu Livni niet nodig heeft. Een geloofwaardige deal met de PLO zou de steun krijgen van tenminste drie vierde van de Knessetleden, met inbegrip van die van Livni en haar fractieleden.

Dus kan het niet zo zijn dat hij haar wil vanwege politieke dekking.

En dan is er de mogelijkheid dat hij haar wil, omdat als men een deal wil sluiten met Abbas de terrorisme-supporter, dat Livni veel ervaring heeft met Abbas en zijn afgevaardigden om te onderhandelen.

Maar dan opnieuw, Livni's enorme ervaring is betrekkelijk, ze heeft nooit een deal afgesloten met de PLO. De enige overeenkomst die ze ooit heeft gesloten was die met Hezbollah. En dat was een verschrikkelijke deal voor Israël.

Als Minister van Buitenlandse Zaken tijdens de oorlog van 2006 met Hezbollah onderhandelde Livni over een staakt-het-vuren-akkoord dat uitmondde in resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad.

Haar deal was een diplomatieke en strategische ramp voor Israël. Resolutie 1701 legitimeerde Hezbollah – wat een terroristische organisatie is en een Iraans proxy leger – op het wereldtoneel. Resolutie 1701 behandelde Israël en Hezbollah als gelijken. Het veroorzaakte ook dat de Libanese Strijdkrachten (LAF) een geloofwaardige militaire macht zouden zijn, evenals de onafhankelijk van Hezbollah, terwijl de waarheid was dat Hezbollah hand in de hand samenwerkte met het LAF tijdens de oorlog.

Erger nog, de resolutie gaf Zuid-Libanon in feite over aan het bestuur door Hezbollah en effende de weg voor Hezbollah tot een openlijke overname van de Libanese regering – en de strijdkrachten – in het daarop volgende jaar.

Livni beweerde dat ze de Israëlische belangen had verzekerd door een uitbreiding van UNIFIL - dat zijn de VN-troepen onder wiens neus Hezbollah de bases in Zuid-Libanon inrichtte en de oorlog opende tegen Israël door het doden en ontvoeren van de lichamen van IDF-reservisten die patrouilleerden bij de grens.

Het idee dat op de UNIFIL-uitbreiding kon worden vertrouwd om Hezbollah te blokkeren bij zijn controle over de grens met Israël, was een belachelijke en gevaarlijke fantasie.

En het was een fantasie die door Livni enthousiast werd omarmd.

Wat betreft haar onderhandelingen met de Palestijnen, belastten zowel Netanyahu als premier Ehud Olmert haar ook met het onderhandelen over een vredesakkoord met de PLO.

Ze mislukte om een deal te bereiken, ondanks het feit dat ze bereid was tot een overgave van de strategische belangen van de staat Israël.

Haar herhaalde mislukkingen versterken de vanzelfsprekende conclusie, toen deze week ook nog duidelijk werd met de PA-verering van de moordenaars van Hadas Malka, dat de PLO nooit een akkoord met Israël zal bereiken.

Gezien Livni's opeenvolgende incompetentie en roekeloosheid, is het moeilijk te geloven dat Netanyahu de natie in gevaar zou durven brengen door haar wederom aan te stelen aan het hoofd van het onderhandelingsteam.

Dit laat ons achter met de derde reden, en eerlijk gezegd de enige plausibele reden, dat Netanyahu kan hebben besloten om Livni het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan te bieden... onder de druk van de VS.

Deze week heeft de Amerikaanse President Donald Trump zijn toponderhandelaars naar Israël gestuurd - Senior-adviseur Jared Kushner en Senior-vertegenwoordiger voor internationale onderhandelingen Jason Greenblatt – om de onderhandelingen met de PLO te pushen.

Een persbericht van het Witte Huis heeft hun reis afgekondigd: "President Trump heeft duidelijk gemaakt dat werken aan de verwezenlijking van een duurzaam vredesakkoord tussen de Israëliërs en de Palestijnen een topprioriteit voor hem is. Hij is ervan overtuigd dat vrede mogelijk is."

Ervan uitgaande dat het Witte Huis dit ernstig is, lijkt het dat Netanyahu heeft willen meespelen met de waan die Trump en zijn adviseurs delen met betrekking tot de vooruitzichten om een vrede te bereiken.

Overwegende dat het dezelfde PA is die de moordenaars van Hadas Malka bejubelt als "helden", en men de moeite neemt om de salarissen van tienduizenden andere "helden" elke maand te betalen, zullen zij nooit en te nimmer vrede sluiten met Israël. Toch heeft Netanyahu besloten om samen te spelen met Trump en zijn adviseurs.

Door zo te doen, neemt hij aan dat dit minder kostbaar is, dan proberen uit te leggen waarom hun overtuiging dat een deal mogelijk is, pure waan is

En dus heeft hij Livni de baan aangeboden.

Het probleem is dat Netanyahu's stap - ervan uitgaande dat hij die werkelijk gedaan heeft – niet risicoloos is. Inderdaad, het is ronduit gevaarlijk.

Het is ten eerste gevaarlijk omdat het de Amerikaanse waan voedt, dat vrede mogelijk is. Deze waan heeft ertoe geleid dat de VS al 24 jaar lang doet alsof er een verschil is tussen terrorisme gericht tegen de Israëli's en terrorisme gericht tegen de rest van de wereld.

Deze waan heeft ertoe geleid dat de VS dit Palestijnse terrorisme financiert en de training doet van Palestijnse terroristen, en de PLO als terroristische organisatie ook nog wordt gelegitimeerd.

Deze waan heeft ertoe geleid dat de VS Israël ten onrechte de schuld geeft voor het ontbreken van vrede. En, zoals al honderden en honderden keren is gebeurd, eiste deze waan de afgelopen vrijdag weer een menselijke tol toen Malka werd vermoord door leden van de door de VS gesteunde Fatah-terreurgroep van Abbas.

Hopelijk is de ontkenning van Likud echt waar en heeft Netanyahu de baan nooit aan Livni aangeboden.

Misschien heeft Livni het verhaal samengesteld om zichzelf als relevant persoon te laten zien in de schaduw van haar mislukte politieke carrière.

Waarschijnlijk ligt de waarheid ergens in het midden.

Maar waar of onwaar, het verhaal maakt duidelijk dat Netanyahu niet aan de centrale uitdaging heeft voldaan, waarmee hij door de Trump-regering wordt geconfronteerd.

Netanyahu's centrale uitdaging is niet om Trump, Greenblatt en Kushner te plezieren, door lid te worden van hun vrede-theater. Zijn uitdaging is hen te overtuigen dat de kansen om een deal te bereiken met hen, die de moordenaars van Hadas Malka bejubelen en belonen, zelfs kleiner zijn dan dat Livni kans heeft op een herverkiezing in de Knesset.

Bron: Our World: Tzipi Livni and dangers of peace theater - Opinion - Jerusalem Post