TRUMPS TRAGISCHE VERGISSING

Door Caroline B. Glick - 4 mei 2017

Israël is het meest directe slachtoffer van Trumps beslissing om Abbas en de PLO te omhelzen, omdat de PLO Israëls vijand is.

Door de bank genomen is de Amerikaanse President Donald Trump een vriend van de Joodse staat.
Het is dankzij Trumps oprechte steun voor Israël en het bondgenootschap tussen de VS en Israël dat zijn vergadering op woensdag met PLO chef Mahmoud Abbas in het Witte Huis toch zo ontmoedigend is.

Door zijn ontmoeting met Abbas, en door zichzelf toe te wijden aan het bereiken van een vredesakkoord met Abbas en zijn PLO, ondermijnt hij Israël.
Hij ondermijnt ook zichzelf en zijn volk.

Israël is het meest directe slachtoffer van Trumps beslissing om Abbas en de PLO te omhelzen, omdat de PLO Israëls vijand is.

Abbas is een antisemiet. Zijn proefschrift, dat hij later heeft gepubliceerd als een boek, is een lang en vervelend verhaal over het ontkennen van de Holocaust.

Abbas houdt zich bezig met dagelijkse antisemitische ophitsing, zowel direct als indirect. Het was Abbas die zijn volk opriep om de Joden te doden door te beweren dat de meest heilige plaats in het Jodendom, de Tempelberg in Jeruzalem, besmeurd werd met onze "vuile voeten." De Palestijnse media en het schoolsysteem, welke hij controleert met een ijzeren vuist, beelden regelmatig de Joden af als kwade monsters, die een fysieke vernietiging verdienen.

Abbas' PLO en zijn Palestijnse Autoriteit hebben een algemene praktijk van het verheerlijken van terroristische moordenaars. Zoals wijd en zijd is gemeld in de afgelopen weken, stimuleren en onderschrijven de PA en PLO het terrorisme met een bedrag van 300 miljoen dollar per jaar, wat rechtstreeks betaald wordt door de PA aan de veroordeelde terroristen die in de Israëlische gevangenissen zitten en hun gezinnen.

En dat is gewoon geld waarvan we weten.

Bij de gastvrije ontvangst van Abbas in het Witte Huis, koos Trump ervoor om dit alles te negeren in het belang van de bevordering van een vredesakkoord tussen Israël en de PLO.

Er zijn drie problemen met deze doelstelling. Ten eerste is er het vredesproces tussen Israël en de PLO dat is gebaseerd op de gedachte dat de VS Israël onder een enorme druk moet zetten voor concessies aan de PLO. Dus gewoon door zich te verbinden aan een onderhandelingsproces met de PLO, heeft Trump een tegenstrijdig standpunt naar Israël toe.

Het tweede probleem is dat Abbas zelf heeft bewezen, en dat herhaaldelijk, dat hij nooit een vredesakkoord met Israël zal steunen. Abbas verzette zich tegen Israëls vredesaanbod in Camp David in 2000. Hij verwierp het vredesaanbod van de toenmalige premier Ehud Olmert in 2008. Hij verwierp het vredesaanbod van de toenmalige president Barack Obama in 2013. Sindsdien heeft Abbas geen enkel teken gegeven dat hij zijn positie wil matigen.

Het derde probleem met Trumps beslissing om deel te nemen aan de vredesonderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen is dat een hypothetische deal een hypothetische Palestijnse leider zal accepteren, daarbij Israëls voortbestaan in gevaar brengend. Dus in het onwaarschijnlijke geval dat hij "de deal" bereikt, zal zijn prestatie Israël in gevaar brengen, veel eerder dan het te beschermen.

Nogmaals, Israël is niet de enige partij die geschaad wordt door Trumps besluit om de Palestijnse dictator te omarmen wiens juridische ambtstermijn acht jaar geleden al eindigde.

Trump zelf is aangetast door zijn stap.

Trumps stap is zelf-destructief om twee redenen. Ten eerste gaat hij zelf daarmee voor een mislukking zorgen. Door zichzelf in het midden van een diplomatiek initiatief te positioneren dat zal mislukken, heeft de garantie dat hij zal mislukken.

Trumps stap brengt ook de steun van één van zijn belangrijkste kiesdistricten in gevaar. Evangelische christenen in de VS hebben overweldigend voor Trump gestemd in zowel de Republikeinse voorverkiezingen als in de algemene verkiezingen. Ze hadden zich aan zijn zijde geschaard als gevolg van Trumps belofte om anti-abortus rechters bij het Hooggerechtshof te benoemen, en de ondersteuning van Israël. Door het beginnen van een diplomatieke proces waarbij zijn regering kuilen graaft voor Israël, brengt Trump die steun in het gedrang.

Dan is er de VS zelf.

Trumps betrokkenheid met de PLO schaadt de kernbelangen van de VS op twee manieren. Ten eerste is er de kwestie van het bouwen van een coalitie.

Overweeg een moment die andere anti-Amerikaanse autocraat waar Trump zijn hand naar uitstak deze week.

Trumps recente uitnodiging aan de Filippijnse president Rodrigo Duterte om hem te bezoeken in Washington is ronduit bekritiseerd door de buitenlandse elite in Washington. Vorig jaar schokte Duterte Washington, toen hij een met vloeken gevulde opzegging tegen Obama lanceerde en aankondigde dat hij het langdurige Filippijnse Bondgenootschap met de VS zou begraven ten gunste van een alliantie met China.

Obama deed niets om Duterte te overtuigen om van koers te veranderen. Terwijl dat begrijpelijk is vanuit het perspectief van Obama, is het een feit dat de VS het nodig heeft om haar alliantie met Manilla te herstellen om de belangen in het Verre Oosten veilig te stellen.

De meest acute bedreiging die de VS nu tegemoet ziet is de Noord-Koreaanse bedreiging van het starten van een nucleaire aanval op Amerika. Wegens de passiviteit en de ongelukkige diplomatie van Trumps voorgangers heeft Pyongyang wellicht ook de middelen voor het uitvoeren van die bedreigingen.

Om zichzelf en haar belangen te beschermen tegen Noord-Korea, moet de VS een coalitie in het Verre Oosten van bondgenoten opbouwen en versterken. De Filipijnen, door zijn strategische ligging en marinebases, is een essentieel onderdeel van elke Amerikaanse coalitie tegen Noord-Korea.

Op de langere termijn heeft de VS met een vitaal belang te kampen om de alliantie met de Filippijnen te herstellen in de snel stijgende strategische dreiging die China toont in hun belangen.

Vandaar, ondanks het feit dat Duterte een vuil-gebekte sterke man is en onverdraagzame autoritair, vereisen de Amerikaanse belangen dat Trump hem zal omhelzen.

Dit stuurt ons weer naar Abbas.

In tegenstelling tot Duterte zijn er geen Amerikaanse belangen gediend bij het omarmen van Abbas.

De belangrijkste uitdaging van de VS in het Midden-Oosten vandaag de dag is een coalitie van staten en spelers te vormen tegen Irans opkomst als een nucleair bewapend en terrorisme sponsorende regionale macht. De leden van een dergelijke coalitie zijn duidelijk.

Israël, Egypte, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn vandaag eensgezind in hun verzet tegen Irans nucleaire programma en zijn steun voor de soennitische en sjiitische jihadisten en terroristische groeperingen, en zijn stappen ten behoeve van een imperium van vazallen omspant westwaarts door Irak, Syrië en Libanon heen, en zuidwaarts naar Jemen en naar het oosten door Afghanistan heen.

De leden van Iraanse coalitie omvatten het Libanese legioen van Hezbollah, het regime van Assad, de sjiitische milities in Irak, Hamas, en andere soennitische terroristische groeperingen die op één lijn staan met de Moslimbroederschap en de Houthis in Jemen.

Door het omarmen van de PLO, in plaats van het bouwen en versterken van de anti-Iraanse alliantie van Israël en de anti-Iraanse, anti-Moslimbroederschap Arabische Staten, verscheurt Trump die alliantie. In plaats daarvan gaat hij samenwerken met de anti-Israël alliantie die bestaat uit Irans bondgenoten in Qatar en op zekere hoogte in Turkije, de PLO en tenslotte passief met Hamas. Deze anti-Israël alliantie wordt ondersteund, met tegenzin, door de Saoedi's, Egyptenaren en anderen die zich niet kunnen veroorloven om te worden gezien als tegen de Palestijnen .

Met andere woorden, door het omarmen van de PLO, versterkt Trump Iran en zijn aanhangers ten koste van Israël, de met de VS uitgelijnde Sunni Staten, en de VS zelf.

Bovendien, door te kiezen voor de PLO, ondermijnt Trump direct het doel van de VS om het terrorisme op twee belangrijke manieren te verslaan.

Ten eerste ondermijnt Trump daarmee de inspanning van het Congres de verdere Amerikaanse financiering van het Palestijnse terrorisme te blokkeren. Vandaag is de Taylor Force Wet, die kan rekenen op een massale steun in beide huizen van het Congres, op haar weg door het Congres. De wet zal de VS-financiering van de PA blokkeren vanwege haar betalingen aan terroristen en hun families.

Woensdag heeft Trump toegezegd om die fondsen door te laten stromen. Dit zet hem tegenover het Republikeins-gecontroleerde Congres. Bronnen in het Congres wijzen erop op dat de Taylor Force Wet slechts de eerste stap is in de richting van de PLO, die verantwoordelijk is voor "het monsterlijke gedrag".

Met het omarmen van Abbas moet Trump ofwel een veto uitspreken over de Taylor Force Wet en de andere Congres initiatieven, of aandringen op het verkrijgen van een presidentiële vrijstelling voor de uitvoering ervan. Dergelijke ontheffingen, zoals de presidentiële opheffing van het blokkeren van de overdracht van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, zal ervoor zorgen dat de Amerikaanse belastingbetaler zal blijven betalen voor het stimuleren van het Palestijnse terrorisme tegen Israël.

De tweede manier van schade voor de VS bij de inspanningen ter bestrijding van het terrorisme wegens Trumps besluit de PLO te omarmen, werd deze week duidelijk met het nieuw PR-document van Hamas. Deze nieuwe beleidsnota van Hamas verandert niet één jota aan zijn toewijding aan de Moslimbroederschap betreffende het doel van de vernietiging van Israël.

Bij de vaststelling van haar nieuw document, dat verlangt dat Israël zich terug zal trekken, eerst en vooral uit Judea, Samaria en Jeruzalem, heeft Hamas de succesvolle PLO-strategie geadopteerd van het aangaan van een dubbele actie tegen Israël: terroristische oorlog voeren tegen Israël aan de ene kant, en onderwijl het winnen van steun uit het Westen anderzijds.

Het Hamas-document is een herhaalde mededeling van het PLO-stappenplan van 1974 voor de vernietiging van Israël.

Het PLO-plan – dat het blijft uitvoeren tot op vandaag – impliceert het aanvaarden van beperkte territoriale winsten uit Israël. Het grondgebied dat Israël in elke fase afstaat wordt geen Palestijnse staat. Eerder zal het dienen als grond om een een nieuwe oorlog tegen Israël te starten.

Op grond van dit stappenplan heeft de PLO de list geadopteerd dat het geïnteresseerd is in een territoriaal compromis met Israël, met het oog op het werkelijke doel, de vernietiging van Israël beetje bij beetje.

Trumps besluit om de vierde president van de VS te worden die een PLO-leider in het Witte Huis verwelkomt, en zijn besluit om de terreurgroep te blijven financieren, is nieuw bewijsmateriaal van het grote succes van de PLO-strategie.

Net zoals het document van Hamas niet zijn genocidale belofte heeft tegengesproken van het intrekken van de uitroeiing van Israël, zoals het stoutmoedig beweert in zijn handvest, evenals de geleidelijke omhelzing van het PLO-plan in het "vredesproces", die ook niet haar oprichtingshandvest heeft weersproken of vervangen betreffende de vernietiging van Israël.

PLO-leiders zijn gewoon gestopt met het bespreken van hun oprichtingsdocumenten in hun onderhandelingen met goedgelovige westerlingen die graag de vredesprijs willen winnen.

Op een gelijksoortige manier ontvingen de westerse media het nieuws over de Hamas PR-stunt met respect en belangstelling. Gezien de ontvangst heeft Hamas alle reden om te verwachten dat op de gepaste tijd, zijn transparante list de deuren zal openen van de kanselarijen van Europa en daarbuiten voor zijn terreurleiders.

Met andere woorden, door op woensdag te kiezen voor Abbas en de PLO, heeft Trump daarmee Hamas versterkt. Hij seinde daarmee naar Hamas – en naar elke andere terroristische groepering in het Midden-Oosten – dat voor het ontvangen van internationale steun, met inbegrip van zijn regering, je alleen moet zeggen dat je bereid bent de tweeledige PLO-strategie te volgen van het gelijktijdig aangaan van terrorisme en politieke oorlogvoering, en de drogredenen.

Er is geen goede kant in Trumps stap. Het zal geen vrede brengen. Het schaadt de vooruitzichten op vrede door het bekrachtigen van Abbas en zijn terroristische handlangers.

Israël zal het niet versterken. Het plaatst Israël op een ramkoers met Trump in het Witte Huis, en het ondergraaft de regionale situatie.

Het helpt de Verenigde Staten niet met het vormen van een coalitie om Iran en zijn vazallen te verslaan. Het ondermijnt de coalitie die al bestaat, door de soennieten te beschamen door zich aan te sluiten bij de terroristen tegen Israël.

Het brengt de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme niet verder. Het machtigt de terroristen tot het doden van Israëli's en anderen met behulp van de fiscale inkomsten van de VS voor de financiering van de PA, en het verstrekt een blauwdruk voor andere terroristen om een politieke oorlog te voeren tegen het westen en Israël.

En het schaadt Trump zelf door zich te vervreemden van een belangrijk kiessegment en het ondermijnt zijn betrekkingen met het Congres.

Het is moeilijk in te zien hoe Trump, na het inzetten van deze gevaarlijke domheid, daarmee kan wegkomen. Maar om de schade te verminderen, moet daartoe een manier gevonden worden, snel.

Bron: Column One: Trump’s tragic mistake - Opinion - Jerusalem Post