Artikel

2016 was een moeilijk jaar voor de Palestijnen. Het was moeilijk, niet alleen om te wonen in de West Bank onder het regime van de Palestijnse Autoriteit (PA), of in de Gazastrook onder Hamas. Wanneer westerlingen horen spreken over het "lot" en "lijden" van de Palestijnen, veronderstellen zij direct dat het gesprek gaat over de bewoners van de Westelijke Jordaanoever of de Gazastrook. Zelden zal de internationale gemeenschap horen over wat er gebeurt met de Palestijnen in de Arabische landen. Dit is ongetwijfeld zo omdat de ellende van de Palestijnen in de Arabische landen moeilijk te verwijten is aan Israël.

De internationale gemeenschap en de mainstream journalisten weten alleen iets van de Palestijnen die wonen in de Westelijke Jordaanoever of de Gazastrook. Natuurlijk is leven onder de Palestijnse Autoriteit en Hamas niet makkelijk, hoewel dit lastige feit wellicht nogal onaangenaam in de oren klinkt van westerse journalisten en mensenrechten-organisaties.

Mainstream media-kanalen lijken er in ieder geval de voorkeur aan te geven blind te zijn voor de benarde situatie van de Palestijnen in de Arabische landen. Dit wegduiken schaadt vooral de Palestijnen zelf en laat de Arabische regeringen toe om te volharden in hun beleid van vervolging en onderdrukking.

De afgelopen jaren hebben we horrorverhalen gezien over de omstandigheden van de Palestijnen in Syrië. Waar is de media-aandacht voor de Palestijnen in dit door oorlog geteisterde land? Palestijnen in Syrië zijn vermoord, gemarteld, gevangen genomen en ontheemd. Het Westen geeuwt.

Buitenlandse journalisten die zich op het Midden-Oosten richten, zwermen met honderden door Jeruzalem en Tel Aviv. Ze doen alsof Palestijnen alleen kunnen worden gevonden op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Deze journalisten hebben er geen behoefte aan om naar Syrië of andere Arabische landen te gaan en te rapporteren over de mishandeling en overtredingen die daar begaan worden door Arabieren tegen hun Palestijnse broeders. Voor deze journalisten is Arabieren die andere Arabieren doden en martelen geen nieuws. Maar als Israëlische politieagenten schieten en een Palestijnse terrorist doden, die met zijn vrachtwagen inramt op een groep soldaten en hen doodt of verwond, dan haasten de Westelijke verslaggevers zich voor een bezoek aan zijn familie thuis om hen te interviewen en hen te voorzien van een platform om hun gedachten te uiten.

Palestijnen in Syrië zijn echter minder fortuinlijk. Niemand vraagt hoe zij zich voelen over de verwoesting van hun gezinnen, gemeenschappen en leven. Zeker niet de honderden Midden-Oosten correspondenten die werken in de regio.

"Het jaar 2016 was vol van alle vormen van moord, marteling en verplaatsing van Palestijnen in Syrië," volgens recente rapporten die gepubliceerd werden in een aantal Arabische media-afzetkanalen.

"Het afgelopen jaar was een hel voor deze Palestijnen, en de zware gevolgen ervan worden voor vele jaren die komen niet uitgewist. Tijdens het jaar 2016 werden Palestijnen in Syrië onderworpen aan de wreedste vormen van foltering en ontbering door de handen van gewapende bendes en door het heersende Syrische regime. Het is moeilijk om een Palestijnse familie in Syrië te vinden die niet is getroffen."

Volgens de rapporten houden de Syrische autoriteiten de lichamen achter van meer dan 456 Palestijnen die door martelingen in de gevangenis zijn gestorven. Niemand weet precies waar de lichamen worden bewaard of waarom de Syrische autoriteiten weigeren ze te overhandigen aan de nabestaanden.

Nog verontrustender zijn de rapporten die suggereren dat de Syrische autoriteiten de lichamen van dode Palestijnen hebben geoogst. Getuigenissen die werden verzameld door sommige Palestijnen, wijzen op een Syrische regerings-bende die de handelt in organen van de slachtoffers, inclusief vrouwen en kinderen zijn. Dan zijn er nog 1100 Palestijnen die wegkwijnen in Syrische gevangenissen sinds het begin van de oorlog, al meer dan vijf jaar geleden. De Syrische autoriteiten geven geen statistieken over het aantal gevangenen en gedetineerden; noch staan zij toe dat mensenrechtengroepen of het Internationaal Comité van het Rode Kruis deze gevangenissen en detentiecentra bezoeken.

Het meest recente verslag over de benarde situatie van de Palestijnen in Syrië staat dat 3420 Palestijnen (455 van hen zijn vrouwen) sinds het begin van de oorlog zijn gedood. Uit het rapport, gepubliceerd door de actiegroep voor Palestijnen van Syrië, blijkt ook dat bijna 80.000 Palestijnen zijn gevlucht naar Europa, terwijl 31.000 naar Libanon gingen, 17.000 naar Jordanië, 6.000 naar Egypte, 8.000 naar Turkije en 1.000 naar de Gazastrook. Het verslag vermeldt ook dat 190 Palestijnen als gevolg van ondervoeding en gebrek aan medische zorg zijn gestorven omdat hun vluchtelingenkampen en dorpen belegerd werden door het Syrische leger en gewapende groepen.

Gealarmeerd door de onverschilligheid van de internationale gemeenschap over hun benarde situatie, hebben de Palestijnen in Syrië hun toevlucht genomen tot de sociale media om te worden gehoord in de hoop dat de besluitvormers in het Westen of in de VN-Veiligheidsraad, die zo geobsedeerd zijn met de Israëlische nederzettingen, misschien aandacht zullen besteden aan hun lijden. De nieuwste campagne over sociale media, die is getiteld "Waar zijn de gevangenen?" verwijst naar het onbekende lot van Palestijnen die verdwenen zijn na gevangen te zijn genomen door de Syrische autoriteiten. De organisatoren van de campagne is gebleken dat in de afgelopen paar jaar, 54 Palestijnse minderjarigen onder marteling in Syrische gevangenissen zijn gestorven. De organisatoren hebben opgemerkt dat honderden gevangenen en gedetineerden, nadat ze werden aangehouden door de Syrische autoriteiten, vermist zijn.

Uit een ander verslag bleek dat meer dan 80% van de Palestijnen in Syrië hun banen en bedrijven hebben verloren sinds het begin van de burgeroorlog. Het verslag voegde er aan toe dat ter ondersteuning van hun gezinnen, veel Palestijnse kinderen gedwongen zijn om te stoppen met een school of werk te zoeken.

Maar voor de internationale gemeenschap en de Westerse media zijn deze cijfers en de verslagen over de Palestijnen in Syrië slechts op zijn ergst vervelend. De Arabische landen geven niets om de Palestijnen die in Syrië zijn vermoord, gemarteld en uitgehongerd tot aan de dood toe. In de Arabische wereld zijn de schendingen van mensenrechten geen nieuws. Als de mensenrechten worden geëerbiedigd in een Arabische land, dan is dat nieuws.

Het Palestijnse leiderschap in de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook is ook blind voor het lijden van hun volk in de Arabische wereld, specifiek in Syrië. Deze zogenaamde leiders zijn te druk met elkaars politieke kelen door te snijden, dan om zich bezig te houden met het welzijn van hun volk, dat wordt verstikt onder de onderdrukkende ondemocratische en repressieve regimes van de Palestijnse Autoriteit en Hamas. Zulke leiders zijn er meer bezorgd over dat President Donald Trump de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem wil verplaatsen, dan over hun eigen mensen. In de afgelopen twee weken hebben Mahmoud Abbas en zijn ambtenaren geen kans gemist om te waarschuwen dat het verplaatsen van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem onrust in het Midden-Oosten zal veroorzaken. De moord, marteling en verplaatsing van de Palestijnen in een Arabische land lijken niet op hun radar te staan.

Het valt nog te bezien of de VN-Veiligheidsraad zijn prioriteiten op regel zal krijgen en een sessie zal houden om te discussiëren over een noodsituatie in de moordzuchtige campagne tegen Palestijnen in Syrië. Misschien zal het op de een of andere manier de overhand krijgen over de "nederzettingenbouw" als een onderwerp dat het waard is om door de wereld veroordeeld te worden.

Palestijnen van Syrië: een jaar van moord en marteling