Accepteert Buitenlandse Zaken in de VS de Arabische propaganda?

door Nonie Darwish - 9 augustus 2017

Na eeuwen van islamitische vervolging, vaak was het genocidaal of dhimmitude onder de sharia, bleef het christendom in het Midden-Oosten onvolgroeid, en zo niet, dan werd het effectief verpletterd. Om discriminatie te voorkomen, gaven christenen hun kinderen Arabische namen in plaats van Bijbelse. Hun religieuze feesten worden binnenshuis gehouden, omdat christelijke feesten de moslims beledigen. Net als in het Stockholmsyndroom gaan de Midden-Oosten-christenen vaak uiteindelijk over tot het verdedigen en prijzen van de islam, zelfs als dat ten koste gaat van hun eigen religieuze rechten.

Het is gevaarlijk voor het Westen om de Arabische antisemitische propaganda te aanvaarden, zoals wel is uitgesproken door enkele christelijke leiders in het Midden-Oosten. Zij zijn gegijzeld door de moslimmeerderheid om hen heen. Sinds het tijdperk van het internet zijn zelfs veel Arabieren gestopt met het accepteren van deze Arabische propaganda.

Een recente blijk daarvan werd gegeven door de kolonel in ruste, Lawrence Wilkerson, de voormalig stafchef van Colin Powell die toen Minister van Buitenlandse Zaken was. Wilkerson zei onlangs op MSNBC, tijdens de recente crisis over de Tempelberg, dat Joden de grootste bedreiging vormen voor christenen in het Midden-Oosten. Hij had dit geleerd, zo zei hij, in 2002-2003 in Ramallah tijdens een zakenreis om Yasser Arafat te ontmoeten, van een katholieke bisschop in het Midden-Oosten, die had hem verteld dat de grootste vijand voor christenen in de regio niet de Arabieren waren, maar de Joden. Dus bekritiseerde Wilkerson de Israëlische Premier Benjamin Netanyahu in plaats van de talloze niet-uitgelokte terroristische aanslagen tegen Israël te veroordelen.

Het is zeer betreurenswaardig dat een voormalige hoge ambtenaar van het Ministerie van Buitenlandse Zaken besloot om Israël te beschuldigen tijdens de recente crisis, waarbij Joden de voor de hand liggende slachtoffers waren. Het is meer dan betreurenswaardig dat Wilkerson de bisschoppelijk verklaring aannam tegen wat het waard was, in plaats van de complexiteit van het Midden-Oosten te herkennen, waar "nee" en "ja" zelden "nee" en "ja" betekenen.

Ondanks de in het oog springende waarheid dat er onderdrukking van christenen plaatsvindt in het Midden-Oosten, weet Wilkerson blijkbaar niet dat de kudde van de bisschop van Ramallah in een Arabische stad woont, en spreekt en bidt in het Arabisch, en dat in een tijdperk van Arabisch nationalisme, terwijl velen dachten dat ze allereerst Arabisch waren en al tweede christelijk.

Egypte's voormalige President, Gamal Abdel Nasser, had de naam van het land veranderd in "Verenigde Arabische Republiek", en dan later, onder President Anwar al-Sadat werd het "Arabische Republiek Egypte" - een naam die de instructie in zich heeft dat elke Koptische christen in Egypte allereerst Arabisch is. Libanon, dat toen in meerderheid een Maronitisch christelijk land was, sloot zich bij de Arabische Liga aan als een Arabische staat. Als Libanon dat had geweigerd, zouden de gevolgen verschrikkelijk zijn geweest. Daarom was voor de bisschop, de grootste vijand in de regio niet de Arabieren (zijn kudde), maar de Joden.

Veel Arabische christenen zijn ongetwijfeld antisemitisch, wat mogelijk veroorzaakt is door vele factoren, maar het is zeker dat in het Midden-Oosten de christenen zijn onderworpen aan dezelfde anti-Joodse propaganda als de moslims - iets wat in antisemitisme resulteerde. Christelijke kinderen zijn opgevoed met diezelfde opleiding, op Arabische scholen, gevuld met haat tegen Joden, ze leren leugens zoals "Jezus was een Palestijn", "Jeruzalem was een Arabische stad veroverd door de Joden", "de Joden zitten achter alle kwalen van de Arabische maatschappij", "Yasser Arafat werd vergiftigd door Israëli's", "Joden doodden de Christus en alle profeten", "Mohammed werd vergiftigd door een Joodse vrouw", "Israëlische geneeskunde steriliseert Arabische mannen", en zo verder; de variaties zijn eindeloos.

Arabische propaganda kan overal worden gevonden, om in feite de geschiedenis te herschrijven. Controleer dat maar in de dagelijkse vertalingen van Arabische media door betrouwbare bronnen zoals MEMRI of Palestinian Media Watch. Hoewel de beschuldigingen in de Arabische media tegen Israël vals zijn, zijn de Westerse media niet geïnteresseerd om dat bloot te leggen.

Midden-Oosten christenen, helaas, ze worden net zoveel aangevallen als de Joden. Ze zijn eeuwenlang beroofd van te weten wie hun echte vrienden zijn, en ze zijn bevreesd en verstandig genoeg om iets te zeggen dat verder kwaad zou kunnen voortbrengen. Christenen in Egypte hebben de Hebreeuwse wortels van het christendom al gewist.

Helaas zijn christenen in de regio, in plaats van te erkennen dat Joden waarschijnlijk hun natuurlijke bondgenoten zijn, uiteindelijk in de Midden-Oosten val gelopen van het proberen de moslimmeerderheid om hen heen te sussen, en een abonnement te nemen op hun opruiende antisemitisme.

Het is verder in het grootste belang van de extremistische moslims om Joden en christenen gescheiden te houden door haat en wantrouwen. Door het sympathiseren met de Joden werden christenen meestal beoordeeld als "medewerker" tegen moslims. Een dergelijke "verraad" op zijn beurt, wordt vaak beschouwd als een schending van de beschermde status die gegeven is aan christenen als "dhimmi's" - dat zijn niet-moslim en nauwelijks getolereerde tweederangs bewoners - en hen te degraderen met apartheidswetten en hogere belastingen ter "bescherming" van hun leven en goederen.

Na eeuwen van islamitische vervolging, vaak genocidaal of dhimmitude onder de sharia, bleef het christendom in het Midden-Oosten onvolgroeid, zo niet, dan werd het effectief verpletterd. Om discriminatie te voorkomen, gaven christenen hun kinderen Arabische namen in plaats van Bijbelse. Hun religieuze feesten worden binnenshuis gehouden, omdat christelijke feesten de moslims beledigen. Net als in het Stockholmsyndroom gaan de Midden-Oosten-christenen vaak uiteindelijk over tot het verdedigen en prijzen van de islam, zelfs als dat ten koste gaat van hun eigen religieuze rechten.

Zelfs hier in de Verenigde Staten vermijden veel Koptische christen-immigranten het volledig om te praten over de islam. Soms uit angst voor hun familie die nog steeds in Egypte woont, verdedigen ze vurig de islam. Hoewel ze nu hier in de Amerikaanse vrijheid wonen, gaan hun gedachten nog steeds terug.

Toen ik een paar jaar geleden in een toevallige ontmoeting met de Egyptische Koptische Paus op een Amerikaanse luchthaven, hem vertelde over mijn bekering tot het christendom, en mijn steun voor de rechten van christenen in het Midden-Oosten, en voor Israël, gaf hij geen antwoord, maar keek angstig om zich heen om te controleren of iemand het had gehoord en misschien ons gesprek had gehoord. Je kunt je niet beledigd voelen; het was gewoon een trieste herinnering aan de reflexieve angst die Egyptische christenen nog altijd bezitten vanwege de spionerende oren van de Egyptische Mukhabarat geheime politie - zelfs op een Amerikaanse luchthaven.

Het is verbazingwekkend om te zien, hoe aan de ene kant, Buitenlandse Zaken en de media de genocide bagatelliseren die vandaag gaande is tegen christenen in het Midden-Oosten, maar aan de andere kant onmiddellijk de moslims geloven als een van hun leiders een Amerikaanse delegatie vertelt dat hij niet de Arabieren moet vrezen maar de Joden.

Wat Buitenlandse Zaken zou moeten doen, is goed begrijpen dat wanneer zij Arabieren, christenen of moslim in het Midden-Oosten ontmoeten, om het even van wat zij zeggen, zij altijd moeten worden gehoord met omzichtigheid en scepticisme. Als Wilkerson's zakenreis hem naar Caïro, Bagdad of Saudi-Arabië gebracht had, in plaats van Ramallah, zou hij waarschijnlijk hetzelfde hebben gehoord, maar helaas, dat maakt het nog niet waar. Moslims hebben vanaf de zevende eeuw geprobeerd om het Westen te veroveren. Zij slaagden erin het te verspreiden in Perzië, het grote christelijke Byzantijnse Rijk in Turkije, Noord-Afrika, het Midden-Oosten, de Balkan, Zuid-Spanje - en onlangs Noord-Cyprus en groot deel van Zuid-Amerika.

Dan rekenen we niet eens de islamitische veroveringen verder oostwaarts mee, in landen zoals Pakistan, Afghanistan, Bangladesh, Kasjmir, Indonesië, Maleisië, en nu de Filippijnen.

Maar veel afdelingen van de Amerikaanse regering zijn blijkbaar vastbesloten om de werkelijkheid te vervormen, en lijken een reeks weloverwogen beslissingen te negeren - om maar te voorkomen dat het Amerikaanse publiek zal weten wat er echt gaande is.

"Politiek incorrecte" taal is gecensureerd door Buitenlandse Zaken, de FBI, het Ministerie van Justitie en Binnenlandse Zaken (het Department of Homeland Security), de vorige uitvoerende macht, en het meest recent, het Ministerie van Veiligheid (de National Security Council), die onlangs het hele departement lijkt te hebben opgeschoond.

Dit soort Orwelliaanse onderhorigheden kunnen alleen eindigen met het beschadigen van de Amerikaanse nationale veiligheid en haar relaties in het Midden-Oosten en de wereld.

Nonie Darwish, geboren en getogen in Egypte, is de auteur van "Geheel anders; Waarom ik bijbelse waarden koos boven islamitische waarden".

© 2017 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Is the State Department Buying Arab Propaganda?