Het smerige geheim van de Palestijnse journalistiek - en samenheulen met het Franse Persagentschap

door Bassam Tawil - 13 maart 2017

Nasser Abu Baker, voorzitter van het Palestijnse journalistenbond (PJS), die ook werkt als correspondent voor Agence France-Press (AFP), haalde uit naar Al-Quds voor het plaatsen van een Israëlische advertentie. "We zijn vastbesloten tot de bestrijding van normalisatie en degenen die dit bevorderen," zo heeft hij gezworen.

Palestijnse journalisten komen in het geweer. De Palestijnse Autoriteit (PA) op de Westelijke Jordaanoever en Hamas in de Gazastrook arresteren en martelen hen, een ernstige beperking op hun werk en de vrijheid van meningsuiting. Maar dat is het niet wat schokkend is voor hen.

Nee, de journalisten zijn boos omdat een Palestijns dagblad een betaalde advertentie van de Israëlische autoriteiten durfde te plaatsen. De journalisten eisen nu dat de krant Al-Quds, zijn excuses aanbiedt voor de advertentie van het Israëlische burgerlijk bestuur op de Westelijke Jordaanoever.

Vorige week kwamen tientallen boze journalisten bijeen voor een protest buiten bij de kantoren van het door Fatah-gecontroleerde Palestijnse Journalisten Syndicaat (PJS) in Ramallah, waar ze dreigden met een boycot van de krant vanwege het "bevorderen van de normalisatie" met Israël door het plaatsen van een advertentie.

Murad Sudani, de voorzitter van de Palestijnse Schrijvers Unie, veroordeelde Al-Quds krachtig voor het plaatsen van de advertentie, en beschuldigde de redacteuren van "de bevordering van het Israëlische verhaal en de nederzettingen." Hij beschuldigde de krant ook van het aanmoedigen tot normalisatie met Israël, met erop te wijzen dat de Palestijnse professionele vakbonden het erover eens waren, dat het een noodzaak is om zich te verzetten tegen alle vormen van normalisatie met Israël.

Nasser Abu Baker, voorzitter van de PJS, die ook werkt als correspondent voor Agence France-Press (AFP), haalde ook uit naar Al-Quds voor het plaatsen van de advertentie. Hij vertelde de demonstranten dat Al-Quds niet "het beleid van Israël mag dienen".

"We dringen erop aan dat Al-Quds een nationale instelling blijft van het Palestijnse volk," zei hij. Abu Baker herhaalde dat zijn syndicaat oppositie voert tegen de normalisatie met Israël en prees zijn collega's voor het verheffen van hun stem tegen Al-Quds. Abu Baker eiste dat de krant excuses aanbiedt aan de Palestijnen in het algemeen, en aan de journalisten in het bijzonder door de vermeende normalisatie met Israël te bevorderen. "We zijn vastbesloten tot de bestrijding van de normalisatie en van degenen die het bevorderen," zo heeft hij gezworen.

Abu Baker, die onlangs meedeed aan de verkiezing voor de Revolutionaire Raad van Fatah, is de architect van de campagne van het Palestijnse Journalisten Syndicaat met een boycot van Israëlische journalisten en media. Zijn politieke activisme vormt een flagrante schending van de regels en de beginselen van het AFP en geeft een belangenconflict. Dit lijkt echter zijn werkgevers bij het Franse persbureau niet te storen; die lijken geen probleem zien in het feit dat een van hun werknemers actief is in de verkiezing voor de Revolutionaire Raad van Fatah.

Vorig jaar riepen Abu Baker en zijn syndicaat de Palestijnse journalisten en ambtenaren op tot een boycot van de Israëlische mediakanalen. In een verklaring beweerde het syndicaat dat Israëlische journalisten "het grondgebied betreden van de bezette staat Palestina en samenwerken met, en onder bescherming van, het bezettingsleger." De verklaring beschuldigde de Israëlische journalisten ervan "onprofessioneel" te zijn en te dienen als "spreekbuis voor de bezetting, om haar misdaden tegen het Palestijnse volk te rechtvaardigen."

AFP lijkt deze oproep door één van hun senior journalisten echter niet als problematisch te zien. Door de Israëlische journalisten te beschuldigen van het dienen als een "spreekbuis" voor de Israëlische autoriteiten en te werken "onder de bescherming" van Israel Defense Forces, brengen Abu Baker en zijn syndicaat daadwerkelijk het leven van de Israëlische journalisten in gevaar door ze om te turnen in zogenaamde legitieme doelen. Dit is dus nu het geval: een journalist die werkt voor een gerespecteerde internationale nieuwsorganisatie doet een aanzet tegen de Israëlische verslaggevers en de AFP neemt het.

Abu Baker is niet de enige journalist die werkt voor een internationaal media-kanaal en betrokken is bij het politieke activisme. Verschillende andere Palestijnse journalisten die hebben deelgenomen aan het protest tegen Al-Quds en openlijk pleiten voor een boycot van Israël, hebben al lang gediend als producenten en verslaggevers voor de westerse media. Dit is het "kleine smerige geheim" dat de westerse media niet wil onthullen om verschillende redenen. Een van de redenen is dat ze bang zijn voor het verlies van toegang tot de bronnen in de Palestijnse Autoriteit. Een andere is omdat deze mediakanalen sympathiseren met hun Palestijnse producenten en verslaggevers en hen als "slachtoffer" van Israël zien. Nog eerder zou de hel bevriezen dan dat zij een Israëlische politieke activist als verslaggever of producent zouden gebruiken.

Het geval van AFP's Abu Baker zet de schijnwerpers op het vooroordeel van de mainstream-media tegen Israël. Journalisten zoals Abu Baker zwijgen over alles wat negatief reflecteert in de Palestijnse Autoriteit in het algemeen of voor de Palestijnen in het bijzonder. Deze journalisten die zichzelf beschouwen als "soldaten", bedienen hun leiders en hun zaken. Zij zijn uitsluitend geïnteresseerd in wandaden van Israël, en ze zijn geobsedeerd door nieuws dat Israël kan zwart maken.

Deze trend heeft zelfs zijn weg gevonden naar sommige Israëlische nieuwsorganisaties, waarvan verslaggevers eigenlijk die verhalen vermijden, waardoor hun Palestijnse collega's zich tegen hen zouden kunnen keren. Gevraagd waarom hij geen rapportage deed over het belangenconflict van sommige Palestijnse journalisten die een dubbelrol hebben als activist, heeft een Israëlische journalist uitgelegd dat hij niet de "toegang" tot de Palestijnse bronnen wil verliezen en hij de Palestijnen niet boos wil maken, maar samenwerkt als hij streeft naar een interview.

Abu Baker en zijn collega's hebben een missie: de "bestrijding van de normalisering" met Israël. Voor hen is deze taak veel hoger dan het belang bloot te leggen van de financiële corruptie bij de Palestijnse Autoriteit of de rapportage over aanvallen op de vrijheid van meningsuiting. Het is blijkbaar ook belangrijker dan te protesteren tegen de willekeurige arrestaties en martelingen van hun collega's door toedoen van de PA en Hamas.

De nieuwste campagne tegen Al-Quds is niet de eerste in zijn soort. In oktober 2016 kwam de krant al onder vuur voor het interviewen van de Israëlische defensieminister Avigdor Lieberman. Nogmaals, de veroordelingen die werden aangevoerd door de Palestijnse journalisten, waarmee ze de krant beschuldigen van het bevorderen van "normalisering" met Israël. Het ministerie van Informatie van de Palestijnse Autoriteit beschuldigde Al-Quds ervan aan een "moordenaar" platform te bieden.

Hier is vermeldenswaardig dat er geen dergelijk verbod bestaat voor Palestijnse ambtenaren richting de Israëlische media. Palestijnse ambtenaren, met inbegrip van Jibril Rajoub, President Mahmoud Abbas en Saeb Erekat worden regelmatig geïnterviewd door Israëlische kranten, televisiezenders en radiostations. Men kan zich de reactie van de westerse mainstream-media wel voorstellen als de Voorzitter van de Israëlische Journalisten Unie of de persdienst van de regering zou hebben opgeroepen tot een boycot van de Palestijnse journalisten .

De campagne tegen Al-Quds is in het kader van de Palestijnen hun oorlog tegen de "normalisering" met Israël. Het doel van de campagne is vooral intimidatie - zeker naar een Palestijn toe die wenst om een Israëli te ontmoeten. Als zodanig is het een campagne die ernstig de vooruitzichten op vrede schaadt tussen Palestijnen en Israëliërs.

Een dergelijke campagne van intimidatie wordt nog gevaarlijker als het wordt gevoed door journalisten van wie er sommigen voor de grote Westelijke media organisaties werken. De Palestijnse journalisten in hun "anti-normalisatie" aanval laten zien dat zij geslaagd zijn in een infiltratie en beïnvloeding in de westelijke nieuwsorganisaties, waarin ze bijna altijd het dictaat van hun Palestijnse werknemers dienen. Geen groot wonder dus, dat Israël een banvloek is in de westelijke media.

Bassam Tawil is een geleerde gevestigd in het Midden-Oosten.

© 2017 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: The Dirty Little Secret of Palestinian Journalism - with Agence France-Presse Collusion