Artikel

Franklin D. Roosevelt — de tweeëndertigste president van de Verenigde Staten — besloot om voor een niet eerder voorgekomen derde ambtstermijn te gaan en koos als zijn 'running mate' voor het vice-voorzitterschap, de minister van landbouw, de 32e-graads vrijmetselaar en zelfbenoemde "praktische mysticus" Henry Agard Wallace. Roosevelt zag in Wallace een fervent aanhanger van de New Deal, maar Wallace's invloed was zo groot, dat hij zowel de bovenste laag van zakenlieden als de grote-stads-unionisten en de blauwe-boorden-burgers van de natie kon strelen. De Democratische Nationale Commissievoorzitter Jim Farley kon Roosevelt's keuze voor zijn VP niet goedkeuren en hij heeft dat ook met zoveel woorden gezegd toen hij sprak met zowel Roosevelt als zijn first lady, Eleanor. Eleanor had een krachtige stem in de regering en was ook sterk betrokken bij het burgerrechten activisme. Nadat Farley zijn zorgen geuit had over Wallace' liberalisme en zijn gewroet in de diepe gewrochten van de mystiek en het occulte, kwam Eleanor met Farley overeen om de president te vragen iemand anders te kiezen. Roosevelt — ook een 32e graads Vrijmetselaar en Ridder van Pythias (Shriner) met eveneens een dorst naar het mystieke — verdedigde echter Wallace, en prees hem om zijn vermogen om anderen tot grotere verlichting te leiden; en daarna vervolgde hij met het opstellen van een toespraak die stevig zijn aanvaarding bevestigde voor de nominatie die alleen zou lukken na de aanvaarding van Wallace als VP. Eleonora was de eerste vrouw die een toespraak gaf in de Democratische Nationale Conventie; daarin gaf ze toe en vroeg de rest van FDR's aanhangers hetzelfde te doen. Wallace, dientengevolge, werd de drieëndertigste vice-president van de VS.

Maar een Witte Huis inter-bureau-memo was al begonnen met het aan de afgevaardigden aantonen, in 1935, dat deze twee mannen een bizarre relatie hadden, die zich op meer concentreerde dan alleen de politiek en overheid, omdat Wallace schreef aan FDR:

Ik voel sinds een korte tijd, dat we moeten omgaan met de "sterken", de "wilden", de "vurigen", en misschien zelfs met een tijdelijke opleving onder de "vlamlozen", die met de laatste stervende snik bezig met het reanimeren van hun stervende reus het "kapitalisme". Mijnheer de President, u kunt de "vlammenden" degenen met een ooit-opkomende geest leiden naar die tijd wanneer de mensenkinderen opnieuw kunnen gaan zingen.[i]

Dergelijke vreemde taal komt veel voor in Wallace's geschriften, aangezien hij al een toegewijd volgeling was van Roerich's filosofie.

Roerich was een kunstschilder, schrijver, filosoof, theosoof, archeoloog, een verlicht en groeiend publiek figuur, bekend onder zijn geboortenaam Nikolaj Konstantinovitsj Rerikh in Rusland, voordat hij daar in 1918 vertrok. Na een korte stop in Finland en Scandinavië, reisden hij en zijn vrouw Helena verder naar Londen in 1919, waar zij de Agni Yoga Society oprichtten, een school voor mystiek (aangeduid door Roerich en zijn vrouw als het "systeem van de levende ethiek") synthetiserende spiritualiteit en kunst. Volgelingen van de Roerich Agni Yoga Society vertellen hoe Roerich en zijn vrouw de geheimen doorkregen voor hun kunst door meester Morya, de goeroe van Helena Blavatsky, die een van de oprichters was van de Theosophical Society in New York, in 1875. Roerich olieverfschilderijen waren extravagant, maar gaven hem grote sociale contacten over heel Engeland met inbegrip van H.G. Wells en ook een opmerkelijke boeddhist met de naam van Christmas Humphreys. Zijn werk was zo diep beïnvloedend, dat zij herhaaldelijk werden genoemd als zijnde "hypnotisch". (Zijn standpunt ten aanzien van het behoud van cultuur en kunst tijdens een oorlog werd zo krachtig na verloop van tijd, dat toen het Inter-Amerikaanse "Verdrag over de bescherming van artistieke en wetenschappelijke instellingen en historische monumenten" werd geschreven in 1935, het al heel snel en adequaat een "Roerich-Verdrag" werd genoemd. Vervolgens werd vanwege deze zelfde en verwante inspanningen Roerich meerdere malen genomineerd voor de Nobel Prijs voor de Vrede.)

Na het maken van indruk in de Staten met zijn olieverfschilderijen, werd Roerich uitgenodigd door de directeur van het Art Institute of Chicago om een tour door het land te maken. Hij aanvaarde dit en arriveerde met de boot in 1920, en bleef drie jaar op Amerikaanse bodem, gedurende welke tijd hij weer opmerkelijke sociale verbindingen maakte. Ze vestigden al snel verschillende particuliere maatschappijen en instellingen voor onderwijs, die zich allemaal diep richten op de theosofische mystiek. Ontevreden om ergens lang te blijven zitten, bleven Roerich en zijn vrouw door de wereld reizen, met een enorme impact op elke cultuur die zij bezochten. Zijn nalatenschap werd zelfs zo groot dat een planeet naar hem werd vernoemd (de "4426 Roerich").

Maar misschien was het grootste waarin de Roerichs zou worden herinnerd voor hun werk in de geestelijke meesterschap naar het gemeenschappelijke doel van een utopische wereld ("New Atlantis") met ideale samenlevingen, de filosofieën en plannen die beiden openlijk aan goden hebben toegeschreven en aan entiteiten die niet van deze wereld zijn, en dat via de lessen van Madame Blavatsky en haar Theosofische Geheime leer. Zijn leringen worden nog steeds tot op deze dag bijgebracht in de hele wereld, en zijn schilderijen worden nog steeds tentoongesteld in vele landen, waaronder het Nicholas Roerich Museum in New York, waarvoor mensen enorme afstanden reizen voor de ervaring van het hoogtepunt van de spirituele pelgrimsreis.

Wallace werd ingepakt door Roerich's occulte wijsheid, tradities en verlichtingstrainingen. Roerich's bijzondere toewijding aan de mystiek richtte zich echter steeds meer op apocalyptische thema's rond de komst van een nieuwe aardse orde, wat een snaar raakte bij Wallace op het hoogtepunt van zijn politieke invloed in de Staten. Maar vlak voor de derde termijn campagne met FDR, legde het Republikeinse Partij campagneteam zijn handen op Wallace's "Beste Guru"-brieven die hij naar Roerich had gezonden. Daarin verwees hij herhaaldelijk en liefdevol naar deze nieuwe utopie, gevuld met een speciaal ras van mensen in een mythisch Koninkrijk van Orde (hoewel het niet "mythisch" was naar Wallace's eigen mening). De Roerich/Blavatsky discipel brainstormde met zijn medewerkers en sloeg terug met een bedreiging van het onthullen van de buitenechtelijke affaire van de Republikeinse kandidaat Wendell Willkie, en ten minste voor een tijd werden de "Beste Guru"-brieven opgeborgen. Ze werden een jaar later gepubliceerd door tegenstander Westbrook Pegler toen Wallace ging voor het presidentschap in de verkiezingen van 1948. Daarom heeft het publiek er vandaag toegang toe.

Reeds lang ben ik me af en toe bewust van de geur van die andere wereld, die de echte wereld is. Maar nu moet ik wonen in deze uiterlijke wereld en tegelijkertijd mijn lichaam en geest te laten dienen als goede instrumenten voor de Lord of Justice. De veranderingen in het bewustzijn moeten komen als gevolg van een gestage, serieuze herbezinning. Ik zal ernaar streven om het zo snel mogelijk te laten groeien... Ja, de Kelk vult zich.[ii]

Dit is een verrassend iets om te zeggen voor een man in Wallace's positie, gezien het feit dat Blavatsky's boek Geheime leer de Lord of Justice gedefinieerd heeft als Osiris. Het reciteren van deze credo's, is overgenomen uit het zeventiende hoofdstuk van het boek van de doden, daar zegt Blavatsky:

Zo vindt men in het zeventiende hoofdstuk... Osiris zegt dat hij is Toum (de creatieve kracht in de natuur, die vorm geeft aan alle wezens, geesten en mensen), als zelf gegenereerd en zelf-bestaand...

Hij is het Vuur en Water, dat wil zeggen, naam voor de oorspronkelijke oudere, en hij creëerde de goden uit zijn ledematen...

Hij is Wet van het bestaan en Wezen (v. 10), de Bennoo (of phoenix, de vogel van opstanding in eeuwigheid), in wie de nacht volgt op de dag en de dag volgt op de nacht — een toespeling op de periodieke cycli van kosmische opstanding en menselijke re-incarnatie; wat kan dit betekenen? "De zwerver die miljoenen jaren in de naam van Ene, en het grote groen (oorspronkelijke water van de Chaos) de naam van de andere steekt" (v. 17), en de miljoenen jaren die achter elkaar volgen, de ander hen opvrolijkt, om hen te herstellen.

Hij spreekt van de zeven lichtgevenden die hun Lord of Justice volgen, en aan hen recht verleent...

Dit alles wordt nu getoond de bron te zijn geweest, en de oorsprong van de christelijke dogma's. Dat wat de Joden vanuit Egypte hadden, door Mozes en anderen geïnitieerd, maar dat was in de war geraakt en genoeg vervormd in de latere dagen; en dat wat de kerk kreeg was beide, nog meer verkeerd geïnterpreteerd. [In het geval je het gemist hebt, Blavatsky heeft net gezegd dat de Osiris/Horus/Isis-theologie de werkelijke oorsprong was van het christendom!...]

Maar hun systeem zo is nu bewezen, is identiek [hierdoor meent ze, identiek aan haar geliefde ideologieën ontleend aan de Egyptische theologie en voorbode van Osiris als de ware god en rechter] in deze speciale afdeling van symbologie — is de sleutel, namelijk naar de geheimen van de astronomie als verbonden met die van generatie en conceptie [de mystieke bevruchting door middel van zonnestralen-aanpassingen die we eerder hebben besproken] — die met deze ideeën van oude religie's de theologie van het fallische element ontwikkelden [monumenten zoals de buik van Osiris en de "schacht van Ba'al/Osiris" in Washington, DC]. Het Joodse systeem van heilige afmetingen ten aanzien van religieuze symbolen is hetzelfde, zover als de meetkundige en numerieke combinaties gaan, zoals die van Chaldea, Griekenland en Egypte, die door de Joden tijdens de eeuwen van hun slavernij en gevangenschap in die naties zijn overgenomen.[iii]

Haar opmerkingen over de "Zeven Lichtgevenden" is een directe verwijzing naar de zeven sterren waar Wallace later over zou spreken en waaronder de Verenigde Staten zouden dienen naar aanleiding van de inhuldiging van de nieuwe wereldorde en de wederopstanding van Osiris/Apollo.

Wallace' woorden, "Ja, de Kelk vult zich" verwijzen naar de leer van Roerich met betrekking tot de "Kelk van Boeddha" (ook wel bekend als "De Gezegende Ene"). Deze Heilige Beker was, ten minste figuurlijk, een opslag van kennis en verlichting aangeboden aan degenen die de verheven aankomende Messiaanse Verlosser is, waarvan de identiteit — wanneer de context wordt overwogen en nageleefd door Roerich, Blavatsky, de Vrijmetselarij en Wallace — is: Osiris/Apollo. Wanneer deze figuur aankomt, zo dacht Roerich, zou de Kelk worden gevuld. Wallace's commentaar ontbloot hoe dicht hij geloofde dat deze dag nabij was.

Maar laten we niet vergeten dat FDR geen onbekende was in deze mystiek, en dat ook hij waardering had voor de wijsheid die Roerich en Blavatsky naar de wereld hadden gebracht. In American Dreamer: The Life and Times van Henry A. Wallace, auteurs zijn John C. Culver en John Hyde staat de opmerking:

Roosevelt, misschien beïnvloed door zijn moeders enthousiasme voor oosterse-kunst en mystiek, had een persoonlijk belang in Roerichs zaken. Roosevelt ontmoette Roerich ten minste een keer, en ook aan Roerich verbonden mensen bij deelnemingen in verschillende gelegenheden; en tussen 1934 en 1936 correspondeerde hij meerdere malen persoonlijk met Helena Roerich. "Meneer de President," schreef ze in een typisch brief, "uw bericht is naar mij verzonden. Ik ben blij dat uw grote hart zo prachtig het bericht aanvaard heeft en uw lichtdragende gedachten vrij van vooroordeel zijn."

Inderdaad, het was Roosevelt die voorgesteld heeft aan Wallace dat hij een allegorie zou lezen geschreven door Arthur Hopkins genaamd The Glory Road, die als basis diende voor de gecodeerde taal in de Guru-brieven.[iv]

Maar is het mogelijk dat FDR en Wallace dit alles slechts speelden uit verveling? Hebben ze echt gelooft dat een Messiaanse Verlosser — een ander dan Christus — op weg was naar de aarde via gemoderniseerde portalen, gebaseerd op de eeuwenoude architectuur en symboliek? Het lijkt een beetje schokkend en sensationeel, nietwaar?

Voordat het ontwerp van ons huidige dollarbiljet bekend was als een biljet van de Federal Reserve, hadden we verschillende andere bankbiljetten met de waarde van een dollar, beginnend vanaf de biljetten met de Greenback Verenigde Staten dollar tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog tot aan het Zilveren Certificaat, de achterkant daarvan had bijna geen ontwerp maar alleen de woorden "ONE DOLLAR" daaronder "Verenigde Staten van Amerika." Het werd tijdens het leiderschap van FDR besloten dat het Grootzegel voortaan werd toegevoegd aan ons meest gebruikte en verhandelde stuk papier van valuta. (Bijna de helft van alle door de regering gedrukte geld omvat de vervanging van een versleten dollarbiljet.) Het Grootzegel toevoegen aan het biljet, daartoe werd besloten in het midden van de jaren 1930, rond de tijd dat de twee mystici FDR en Wallace vreemde Inter-Office memo's uitwisselden en werden betrapt op de Dear-Guru-brief-schandalen.

Het is ook interessant dat sinds toen de $5, $10, $20, $50 en $100-biljetten allemaal dramatisch zijn veranderd, vanaf hun oorspronkelijke ontwerp, maar dat het one-dollar biljet niet is gewijzigd sinds het tijdperk van FDR/Wallace. Dit betekent dat elk ontwerp voor de gemeenschappelijke munt dat in omloop is, door VS Financiën is bijgewerkt met uitzondering van het dollarbiljet (en het bijna ongebruikte en verouderde 2 dollar biljet, welke amper wordt gezien in productie, en die het licht zag in de jaren 1960 en '70 en daarom niet beschouwd werd als waardig om te worden bijgewerkt). Wees gerust, dit is niet maar een eenvoudige onoplettendheid. In feite hebben de burgers van ons land gevraagd of het niet tijd was om het dollarbiljet een 'makeover' te geven, zoals de rest van onze biljetten hebben gekregen, maar de begrotingen zijn doorgevoerd zonder expliciet daartoe te komen. The Atlantic had het verhaal in een artikel: "One Is the Loneliest Dollar Bill":

Waarom heeft George Washington geen 'make-over' gekregen in 50 jaar? De automaten lobby, natuurlijk...

Gedurende de laatste paar jaar werden begrotingen gecomponeerd door de President (Obama ten tijde van dit artikel) en het Congres heeft de specifieke taal overgenomen om te voorkomen dat het Treasury Department met behulp van een fonds tot een herontwerp zou komen van het $1-biljet...

De Federal Reserve herontwerpt grotendeels de valuta ter vermijding van valsemunterij, en $1-biljetten zijn geen frequent doel. Potentiële criminelen worden vaker gelokt door grotere biljetten, volgens de informatie gegeven aan de Fed door de geheime dienst en andere agentschappen van de wetshandhaving.

De automaten-industrie heeft betoogd dat de kosten van het herontwerpen van haar machines om de nieuwe biljetten te herkennen onbetaalbaar zou zijn. De nationale vereniging voor automatische handel schatte in 2008 dat 20 miljoen Amerikanen een van de 7 miljoen automaten elke werkdag wel gebruikt.

Deze zorgen waren instrument voor de regering-Bush bij het blokkeren van de $1-biljet voor een makeover in de vroege jaren 2000.[v]

Volgens dit artikel komt het neer op automatenkosten en namaak. Eigenlijk, lijkt de uitleg heel goed, en kunnen er geen directe redenen zijn om te geloven dat er een grotere samenzwering achter zit waarom de Amerikaanse regering de make-over van het een-dollar biljet niet als een prioriteit ziet.

Echter, onze goede vriend "Logica" zou graag willen weten: als de automaten een herontwerp nodig hebben om de bijgewerkte valuta te herkennen, hoe zat het dan met het probleem van de $5, $10 en $20 biljetten wanneer elk van deze wordt bijgewerkt? We weten dat de machines dan ook moeten worden omgebouwd, zodat de nieuwe biljetten gemakkelijk geaccepteerd worden.

Onmiddellijk met het inkomende signaal van onze vriend "Logica" opnieuw: als een "aanstaande crimineel" alleen geïnteresseerd is in de grotere biljetten om die na te maken, waarvoor dan die de notitie dat een-dollar biljet een nonissue is voor redesign, maar waarom gaan diezelfde criminelen wel met het 5 dollar lopen knoeien dat inmiddels al weer een makeover heeft gekregen om vervalsingen te voorkomen? Er is zeker nog steeds een reden voor de preventieve maatregelen met een vijf dollarbiljet, zeker, maar door het niet bijwerken van het een-dollarbiljet, waarom gaat die zelfde criminele meesterbreinen, die blijkbaar wel een moord doen voor het afdrukken van de valse vijf dollar biljetten (lijkt een beetje onrealistisch in de eerste plaats) niet gewoon wat meer inkt kopen en de valse een-dollar biljetten afdrukken. Als een fortuin kan worden gemaakt door vals geld van vijf dollar, kan het worden gedaan in een-dollar stappen of anders is het waarschijnlijk zo dat het helemaal niet gedaan wordt met de kleinere biljetten. Dus de uitleg over vervalsing bevat dus gaten.

Plus dat er een kwestie van nationale trots is. Als er genoeg reden is om in alle muntbiljetten die we momenteel in productie hebben tot een nieuwe gelijkheid in ontwerp te komen, is het dan niet een soort doorn in het oog dat wij niet hetzelfde zouden doen voor onze meest-verhandelde bankbiljet in naam van de patriottische uniformiteit?

De redenen gegeven in dit artikel voor het gebrek aan belangstelling getoond in het geven van een facelift aan het dollarbiljet kunnen heel goed waar zijn, ondanks de argumenten die zojuist genoemd werden en ook waarom deze redenen gebrekkig zijn, echter degenen die het onderwerp van het dollarbiljet-ontwerp benaderen met begrip van de symboliek van het mystieke / alchemistische / metafysische / vrijmetselarij / "Als Boven, Zo Beneden", kan er toe komen, zoals ik, om te vragen: Kan er een motief achter zitten waarom bepaalde ambtenaren van de overheid en de lobbyende groepen niet willen dat aan het dollar biljet ontwerp wordt geknoeid? Zelfs het samenroepen van een herontwerp-commissie betekent de een-dollar onderwerpen aan het gezag en onderzoekende blik van sommigen die het wensen te verwijderen, te wijzigen of in ieder geval een mindere focus te maken van dergelijke esoterische insignes.

Wallace en FDR zouden dit niet hebben toegestaan... en mijn gok is dat ze niet alleen staan in die fervente positie.

Hoewel Roosevelt degene was die druk uitoefende en de zaak in gang heeft gezet om het Grootzegel van de Verenigde Staten te plaatsen op het Amerikaanse one-dollarbiljet, beweerde Wallace dat hij het was die als eerste de orakelachtige betekenis van het Zegel onder de aandacht van Roosevelt heeft gebracht, gelovend in de symboliek van de emblemen wat voerde tot een inleiding in Roosevelts 'New Deal', en, nog belangrijker, een vrijmetselaars-profetie richting een nieuwe wereldorde. Wallace beschrijft de ontmoeting die hij had met Roosevelt:

Toen Roosevelt keek naar de gekleurde reproductie van het Zegel werd hij verkikkerd op de vertegenwoordiging van het Al-Ziend Oog — een vrijmetselaarsvertegenwoordiging van de grote Architect van het universum. Vervolgens was hij onder de indruk van het idee dat de basis voor de nieuwe orde der tijden was gelegd in 1776, maar dat het alleen onder het oog van de Grote Architect zou worden afgerond. Roosevelt, net zoals ikzelf, is een 32e graads Mason. Hij suggereerde dat het Zegel kon worden uitgebracht op het dollarbiljet... en nam de zaak op met de Minister van de Schatkist [ook een vrijmetselaar]... Hij bracht het op in een kabinetsvergadering en vroeg James Farley [General Postmaster en een rooms-katholiek] of hij dacht dat de katholieken een bezwaar zou hebben tegen dit "Al-Ziende Oog," waar hij als een Vrijmetselaar naar keek als een vrijmetselaarssymbool van de Godheid. Farley zei: "Nee, er zou geen enkel bezwaar tegen zijn."[vi]

Het gezonde verstand zou zeggen, dat als de voorzijde en achterzijde van het Grootzegel zou worden geplaatst op de achterkant van het een-dollar biljet, de voorzijde (front) van het zegel op de linkerkant zou staan, want dat is de natuurlijke richting waar onze ogen naar toegaan wanneer we voor eerst kijken of opnieuw kijken naar een zinvol beeld. Maar FDR keerde deze natuurlijke orde om, en de achterzijde van het zegel wordt weergegeven aan de linkerkant.

Niet bepaald. De wetenschap erachter, waarom de ogen naar de linkerzijde kijken van een afbeelding is vrij ingewikkeld, en we hebben niet de ruimte hier om te graven naar het hoe en waarom van hoe het allemaal werkt. Maar in Amerika en andere Engels sprekende landen is er de menselijke neiging om te kijken van links naar rechts wat wordt versterkt door het feit dat we in onze cultuur de literatuur lezen van links naar rechts. In feite is dit feit van links-naar-rechts dus ook bekend onder de kunstenaars in de States aangezien zelfs sommige hoogst betaalde Hollywood acteurs/actrices hebben geëist dat ze alleen aan de rechterkant van hun mede-sterren willen staan in front van de camera's tijdens het filmen, zodat wanneer de film later wordt geprojecteerd ze op het scherm aan de linkerkant zullen staan omdat daar het brandpunt van de scène zal zijn. Een voorbeeld hiervan is Geoffrey Rush, die Captain Hector Barbossa speelde in Disney's Pirates of the Caribbean serie. In een artikel genaamd "Geoffrey Rush is van de links naar rechts theorie" uit The Daily Star, lezen we over zijn eis dat zijn aap op zijn linker schouder zat om zo niet de meest linkse positie in te pikken in een scène die dan omgekeerd op het scherm komt, als resultaat :

We ontdekken dan Geoffrey het eerst en onze ogen dwalen ook terug naar hem. Hoe slim Geoffrey is om te komen tot die conclusie en dit te gebruiken in zijn voordeel. Hij verzocht zelfs dat wanneer hij het scherm deelde met zijn "aantrekkelijker" castleden, hij zo veel mogelijk aan de linkerkant zou staan [van het publiek links, de castleden rechts], vooral wanneer het Kiera Knightly was.[vii]

Ongeacht of het FDR en Wallace het eerst was over de zegel met de Masonieke profetische betekenis, de overleverde verslagen laten duidelijk zien dat het FDR was (en niet minder dan in zijn eigen handschrift), die geïnstrueerd heeft dat de voorzijde van het Zegel moest worden geplaatst aan de rechterzijde op de achterkant van de dollar, en de achterzijde van het Zegel met de piramide en het alziende oog moest worden gezet aan de linkerkant, dus zo dat dit het eerste zou zijn wat een persoon zag wanneer men de achterkant van de dollar bezag, van links naar rechts. Dus de meeste Amerikanen "werden achtergelaten met de indruk dat de mysterieuze piramide, de voorbode van een "nieuwe orde" de belangrijkste symbolen waren van de Amerikaanse Republiek,"[viii] zo noteerde Mitch Horowitz in Occult Amerika.

Waarom dat is gebeurd en wat het te maken heeft met de hedendaagse chaos staat centraal in "The Secret Destiny of America" en ontvouwt zich nu — en wordt tenslotte onthuld — in wat iedereen me vertelt dat mijn belangrijkste werk ooit is, Saboteurs. Ik vertrouw erop dat u hebt genoten en geprofiteerd hebt van dit 20-delige onderzoek naar deze geheimen in wat zelfs ik beschouw als mijn meest kritische werk tot nu toe. Gedenk mij en het SkyWatch-team in uw gebeden, en als u akkoord bent met onze beoordeling, deel dan Saboteurs met iedereen die je kent... omdat de tijd echt kort lijkt te zijn.

[i] Mitch Horowitz, Occult America: White House Seances, Ouija Circles, Masons, and the Secret Mystic History of Our Nation (New York, NY: Bantam Books, 2010), 172.

[ii] John C. Culver and John Hyde, American Dreamer: The Life and Times of Henry A. Wallace (W. W. Norton & Company, 2001), 135.

[iii] Helena Blavatsky, The Helena Blavatsky Collection: Isis Unveiled, The Secret Doctrine, The Key to Theosophy (Timeless Wisdom Collection) (Business and Leadership Publishing; Kindle edition), Kindle locations 39444–39467.

[v] Sarah Mimms, “One Is the Loneliest Dollar Bill,” January 28, 2014, The Atlantic, last accessed May 16, 2017, https://www.theatlantic.com/politics/archive/2014/01/one-is-the-loneliest-dollar-bill/450378/.

[vi] “How the Great Seal Got on the One Dollar Bill,” GreatSeal.com, last accessed May 16, 2017, http://www.greatseal.com/dollar/hawfdr.html.

[vii] “Geoffrey Rush’s Left to Right Theory,” March 8, 2015, The Daily Star last accessed May 16, 2017, http://www.thedailystar.net/geoffrey-rushs-left-to-right-theory-19575.