Artikel

We verlieten het vorige deel met te zeggen: "Om de krachten van de Grote Magische Vertegenwoordiger naar de juiste locatie te sturen, moet men een ontwerp over het ontvangende einde plaatsen om de occulte verbinding vast te stellen. Welk beter ontwerp is er te kiezen dan het "symbool van de aloude [pentagram]" waar Hall over sprak, wat "duidt op de vijf eigenschappen van de Grote Magische Vertegenwoordiger"? Maar wacht... We hebben reeds hét symbool, dat is gestationeerd in Washington, DC, als een vergaarbak. En het staat open en bloot op Rhode Island Avenue, net zoals Hall het heeft besproken, als de "voetafdruk van de duivel".

Laten we eens kijken wat Waite nog te zeggen heeft over de Grote Magische Vertegenwoordiger:

Deze kracht was bekend bij de ouden. Het bestaat uit een universele vertegenwoordiger die in balans is met zijn hoogste wet, terwijl de richting ervan onmiddellijk afhankelijk is van een Grote Geheime Transcendente Magie. Met de koers van deze vertegenwoordiger kunnen we de juiste volgorde van de seizoenen veranderen, in de nacht de verschijnselen van de dag produceren, onmiddellijk corresponderen met de ene kant van de aarde naar de andere, zoals Apollonius, wat plaatsvindt bij de Antipodes, genezen of pijn doen op een afstand, en het voorzien van een menselijke spraak met een universele galm en succes. De Gnostici presenteerden het als het brandende lichaam van een heilige geest, iets wat werd aanbeden in de geheime riten van de Sabbat of de tempel onder de symbolische figuur van Baphomet [het pentagram], of van de Androgyne geit Mendes (opnieuw, het pentagram).

Deze omvattende en een alles doordringende vloeistof en deze uitstraling werd losgekoppeld van de pracht van de zon, en bevestigd door het gewicht van de atmosfeer en de kracht van centrale aantrekking, middels dit lichaam van een heilige geest, die wij het Astrale Licht en de Universele Vertegenwoordiging noemen, deze elektro-magnetische ether, deze vitale en oplichtende warmte is vertegenwoordigd op de oude monumenten door de gordel van Isis.[i]

Wacht, wat? Isis? Er zijn oude monumenten van Isis, die de kracht van deze grote magische vertegenwoordiger presenteren? Dezelfde Isis die zichzelf via het lijk van haar dode man door magische seks heeft bevrucht?

Oh, maar dat is gestopt bij de "oude" monumenten en gedenktekens... Helaas, er is echter meer over Isis en haar herdenking door archaïsche Egyptische beeltenissen. Ik ben er zeker van dat veel lezers wel hebben gehoord over de uitlijning van de obelisk/koepel net buiten het Witte Huis. Maar nogmaals, voor diegenen onder u die nu toetreden tot deze discussie, laten we Isis/Osiris/Horus overwegen, deze magnetische aantrekkingskracht van de grote magische vertegenwoordiger, richting onze hoofdstad als een "voetafdruk van de duivel" met zijn pentagram.

Toerend door Washington, DC, of het Vaticaan, zijn de bezoekers zich over het algemeen niet bewust van waar ze naar kijken. Direct op de voorgrond van alles geplaatst, is er een diagram van de oude ronde, Osiris talisman, Isis en Horus, en dit diagram bevat de "magische" functies om deze goden te brengen vanuit waar zij momenteel nu wonen.

Ook op het Sint Pieterplein, in het Vaticaan en haar gewaardeerde binnenplaats is een ovaalvormig ontwerp met lijnen die lopen vanuit een kruis naar een obelisk in het midden. De obelisk van rood graniet staat daar veertig meter hoog, en werd gebeeldhouwd door de Egyptenaren in de 13e eeuw v.Chr. In 37 AD — slechts een paar jaar na de dood, opstanding en hemelvaart van Christus — heeft de Romeinse Keizer Caligula deze constructie verplaatst naar de centrale 'spina' van het Circus Gai et Neronis ("Circus van Nero" en vaak nu "Circus van Caligula"). In 1586 gaf paus Sixtus V opdracht aan de ingenieur en architect Domenico Fontana om nogmaals de obelisk te vervoeren, nu naar de huidige locatie in het Vaticaan. Deze taak duurde meer dan vier maanden en negenhonderd arbeiders, honderdveertig paarden en zeventig lieren zijn er gebruikt.

Een luchtfoto van deze attractie toont wat bekend staat als een "zonnewiel", met de verschillende lijnen, "stralen" die lopen vanuit het middelpunt daar waar de obelisk staat. De plaatsing ervan ten opzichte van het zonneontwerp is geen toeval. En let erop dat hoewel de lijn-patronen verschillend zijn, er een gelijksoortig ontwerp rond het Washington Monument ligt. Het heeft duidelijk een zonvormige lay-out, maar in plaats van die "macht-gaat-uit"-stijl, heeft het een "macht-gaat-in" archetypische eclips of objectief-achtige-gloed. Als gevolg van de opzettelijke gelijkenis van deze gestructureerde arrangementen, heeft de VS het aangeduid als een "spiegeling van het Vaticaan". Onze voorvaderen noemden onze hoofdstad in eerste instantie "Rome".

Het woord "obelisk", wanneer onderzocht, leidt meestal tot een dood einde, slechts met een beschrijving van hoe het eruit ziet en hoe het is gebouwd. Het was in feite pas in het begin van 1900 dat de symboliek achter de obelisk beter toegankelijk werd voor de moderne, openbare wereld dankzij de blootstelling in de Encyclopedia Americana Corporation (e.a.). Volgens hun bevindingen (geschreven in 1919):

De Obelisk vertegenwoordigt de zon. De oude Egyptenaren waren zonaanbidders: zij beschouwden het grote licht als de schepper van het heelal, de maker van alle goden boven en onder, en zelfs als de auteur van zichzelf. De zon als Ra, de grote god der Egyptenaren, werd door een zonneschijf vertegenwoordigd op de monumenten [Editor: tegenwoordig ook te zien op de gevels van huizen]. In die tijd werden verschillende andere namen en kenmerken op hem toegepast. De rijzende zon heette Har-em-khu, "Horus aan de horizon". Hij was tijdens zijn dagelijkse reis, Ra, "de levens-gever," op die dag, licht, enz. De ondergaande zon, het symbool van de nacht, duisternis en dood, werd aanbeden als Tum of Temu. Wanneer het aantal goden in het Egyptische pantheon zich vermenigvuldigde, verscheen Ra op de monumenten en op papyrus onder verschillende vormen en namen, en is vertegenwoordigd door levende en levenloze objecten. De twee meest opvallende en karakteristieke monumenten die hem op aarde doen vertegenwoordigen waren de obelisk en de piramide. De obelisk, symbolisch als van licht en leven, vertegenwoordigde zijn dagelijkse loop; de piramide, symbolisch als van duisternis en dood, de ondergaande zon.

Ra werd geprezen als "de dubbele Obelisk" en de "Dubbele Sfinx" godheid... De dubbele Sfinx is het symbool van zijn vroege opstanding, en heet Har-em-khu, en volgens het "Boek van de Dood" (q.v.) is het een symbool van de opstanding. De obelisk is de technische figuur van een straal of pijler van licht afkomstig van de zon.

Het materiaal dat is gekozen voor de obelisk was over het algemeen rood graniet en syeniet — een paar, echter zijn van hard zandsteen. De eerstgenoemde werd verkregen in de granietgroeven van Syene (het moderne Aswan). Rood graniet, zoals sommige Egyptologen denken, werd gekozen om twee redenen: ten eerste, als het meest duurzame materiaal, passend bij de eeuwige zon. Ten tweede vanwege haar rode tint, de kleur van de zonneschijf in zijn stijgende en de dalende toestand.

Er waren vele obelisken in heel Egypte, maar An, was de stad van de zon (Hebreeën, On; Grieks, Heliopolis, het Beth-shemesh van de Bijbel), en het centrum van de aanbidding van de zon en ongetwijfeld bevatte het verschillende obelisken [met inbegrip van die nu in het Vaticaan staan op het Sint Pieterplein].[ii]

Naast de vereniging van de obelisk in het midden met aanbidding van de zon is er een directe correlatie in de vorm van het mannelijke geslacht-orgaan. De oorsprong van het woord "mausoleum", gaat zo ver terug als de meeste etymologie woordenboeken het kunnen traceren dat het Griekse is, obelischos, "kleine spies, obelisk, been van een kompas", met een verkleinwoord als obelos, "puntig pijler, naald".[iii] Deze uitleg wordt echter beperkt door een gemoderniseerde beschrijving van alleen de vorm, en dateert slechts uit (op zijn vroegst) de eerste Grieken, circa 1900-1600 v.Chr.. De Grieken die de klank van o-bel-isk ontwikkelden in hun taal, hadden een reden om deze pijler te noemen naar de betekenis die de vroege bewoners van die cultuur het hadden gegeven.

Het is een bekend feit dat "de oorspronkelijke Egyptische obelisken heel serieus zijn opgevat als fallussen."[iv] In feite gaat de occultisme onderzoeker/schrijver Charles Berger nog één stap verder wanneer hij verklaart dat,"alle pijlers of kolommen [in oude culturen] oorspronkelijk een fallische betekenis had, en daarom werden beschouwd als heilig."[v]

Voor sommigen zal het in de volgende verklaring van de etymologie wel duidelijk worden, maar ik heb opgemerkt, zo is mijn ervaring, dat veel lezers niet echt de etymologie overwegen, en veel anderen niet eens weten wat het is. Om deze reden zal ik het proces uitleggen.

Etymologie is de studie van hoe een woord oorspronkelijk werd gevormd. Het woord "internet" als voorbeeld, is een modern woord. Er is geen ander oud woord van dat we vandaag kennen als het World Wide Web omdat het niet bestond in de oude wereld. Als we zeggen "internet", weten de mensen wat we beschrijven 'een grote computernetwerk gekoppeld met kleinere computernetwerken wereldwijd... met [via] dezelfde set's van communicatieprotocollen "[vi] of eenvoudiger, dat waarmee we inloggen bij de computer in het controleren van de e-mail. Dus, als we zeggen "internet", weet iedereen wat we aan het beschrijven zijn en wat het woord betekent zo ook op dezelfde manier weten velen dat een obelisk een "puntige pijler" is. Het woord "internet" is echter een samengesteld woord dat bestaat uit: 1) het voorvoegsel "inter", betekend "'tussen,' 'onder,' 'in het midden,' 'onderling,' 'wederkerig,'"samen"[en] 'tijdens'"[vii] en 2) "net(werk)", wat betekent "een uitwendige combinatie van kabels, lijnen, aders, passages, of iets dergelijks."[viii] Onze cultuur heeft een voorvoegsel genomen dat, een wederzijdse actieve samenwerking tussen twee of meer bronnen betekent en het gecombineerd met een woord dat een koppeling van de trajecten beschrijft. Dit is hoe etymologie werkt.

Gelukkig, "internet" is zo'n jong woord dat we geen probleem hebben in het lokaliseren van de etymologische oorsprong. Helaas is "obelisk" een zodanig oud woord dat velen het moeilijk vinden de etymologische oorsprong ervan te zien. Tegen de tijd dat "internet" een woord was, hadden wij al een wereldwijde communicatie gevestigd, dus is het woord hetzelfde in veel vreemde talen, ondanks de lichte variaties van accenttekens, dialect, uitspraak, enzovoort, kan in het algemeen iedereen begrijpen dat het voorvoegsel "inter-" naast het zelfstandig naamwoord "net" komt omdat het woorden zijn die onze moderne wereld kent. Toen een "obelisk" werd benoemd met een woord, was er maar een beperkte communicatie tussen de ene regio en de andere, dus moet men terug kijken naar een specifiek gebied in de vroegste van alle talen om erachter te komen wat de "o" en "bel" en "isk" zouden kunnen betekenen wanneer ze samen komen.

Herodotus, de Griekse reiziger, wordt grotendeels toegeschreven de schrijver te zijn die de culturen die hij bezocht gedocumenteerd heeft en de structuren heeft benoemd die hij heeft waargenomen als object. Zo had hij de gelegenheid om te kijken naar een bouwwerk en het benoemen ervan met wat het betekende voor de mensen in die landen, maar binnen in zijn eigen taal. O is een voorvoegsel dat vaak gekoppeld is aan "zaad"; bel betekent "heer" of "meester", in het Grieks; en isk is een achtervoegsel, wat betekent "klein". Dus het verhaal gaat dat Herodotus door de beschavingen van de oudheid dwaalde, vertrouwdheid had met het concept dat de structuur die fallisch was voor de oorspronkelijke Egyptische steenhouwers, en het, in wezen, "een kleinere weergave van des meesters zaad." Als de o voor Herodotus betekende (als, in feite, het de oorsprong van het woord is), wat het betekende met andere woorden met o als voorvoegsel in associatie met "zaad", dan komen we bij: "een kleinere vertegenwoordiging van des meesters zaad (en in het verlengde daarvan zijn mannelijk geslachtsorgaan)."

Naar welke "meester" zou het verwijzen? Dat is het waar we in de eenvoudiger etymologie gaan naar het woord bel van de eerste Grieken. "Belzebub" is een oud-Engels woord, gebaseerd op het Grieks, wat afkomstig is uit het oorspronkelijke Hebreeuws voor de Filistijnse god aanbeden in Ekron, "ba'al-z'bub" (Hebreeuws; 2 Koningen 1:2) en de Babylonische "zonnegod" Baäl, de "heer van de vliegen" werden op zichzelf gebruikt. Vandaag hebben de christenen gehoord van de naam "Baälzebub" (steeds vaker "Beëlzebub") en horen het als een andere naam voor Satan, maar ze begrijpen zeer zelden dat de oude "Baal" een voorvoegsel/titel was door de Hebreeën toegewezen aan de buitenlandse kleine "goden" die werden aanbeden in de naburige gebieden. (Zie dan als voorbeelden Baäl-Berith, die de "de verbondsheer" was van de Shechemiten en Baäl-Peor, die de "heer van de opening" was voor de Moabieten en Midianieten.) Dit geeft ons de eerdere conclusie om "een kleinere weergave van Baäl's zaad" te lezen, of, meer afgekapt, "de schacht van Baäl."

De obelisk is een lange puntige vierzijdig schacht, waarvan het bovenste gedeelte een piramide vormt. Het woord "mausoleum" betekent letterlijk "Baäls Schacht" of Baäls orgaan voor reproductie. Dit moet vooral schokkend zijn wanneer we ons realiseren dat we een gigantische obelisk hebben staan in de hoofdstad van onze natie, welke bekend staat als het Washington Monument.[ix]

(Om de lezer er aan te herinneren dat ten minste één ding wat Baäl betekende voor de Egyptenaren, alsmede over de eerdere hoofdstukken in dit boek, dat aan het kannibalisme was verbonden met de komst van de reuzen en/of die culturen die de goden aanbaden van de demonen en de reuzen die gemigreerd waren over de oude wereld met inbegrip van Amerika: Cahna-Bal betekent "priester van Baäl." Het is hieruit dat we het westerse woord afleiden: "kannibaal", een persoon die het vlees en bloed van een ander mens opeet, gebaseerd op de dezelfde rituelen die de priesters van Baäl uitgevoerd hebben ter ere van hun god. Baäl werd sterk geassocieerd met het kannibalisme in Jeremia 19. Merk op dat door de Rooms-Katholieke doctrine van de Eucharistie, men van mening is dat de consumptie van brood en wijn in de communie het deelnemen is van het werkelijke eten, ja het letterlijke eten van vlees en bloed van Jezus Christus. Ik ga geen persoonlijke aanval doen op degenen binnen het katholieke geloof die de Avondmaalstafel oprecht bezoeken om dichter bij Hem te zijn. Echter, veel gerenommeerde christelijke geleerden hebben erop gewezen dat de Katholieke Eucharistie een herinvoeren is van het rituele vlees-eten door de Baäl-priesters, en ik betwijfel of veel oprechte katholieken zich dat wel bewust zijn.)

In zoverre hebben we het Zonnewiel in het Vaticaan en de "eclips" of "objectief-achtige gloed" zonne-patronen bij de Washington Monument aangeduid als zon-aanbidding — zowel met een structuur die bedoeld is als "Baäls fallus" die in het midden staat. Laten we nu kijken naar de vorm en locatie van de koepels.

Oude heidense religies zagen een altaar als symbool voor het vrouwelijk lichaam. De Egyptische en Babylonische tempels werden gebouwd met een strategische plaatsing, zodat het heiligdom en de ingang van de tempel in de richting stond van de zon die opstijgt in de zomer. Op één dag in het jaar, als de zon dan direct boven de obelisk stond ("blijft hangen", zo te zeggen), en als de zon daalt, strekt de schaduw van de obelisk zich uit over de binnenplaats naar de ingang van de tempel en naar voren toe in de "koepel". Als plaats van aanbidding was het bedoeld als een symbool van het vrouwelijk lichaam met de koepel gebouwd in de vorm van een zwangere buik, dan hoeft men geen groot geleerde te zijn om te zien dat dit een vertegenwoordiging was van een "bevruchting" van Baäls zaad rechtstreeks in de tempel van de mensen.

Het oerconcept dat is ontworpen in de oudheid voor het uitdrukkelijke doel van regeneratie, opstanding en een apotheose, voor de incarnatie van de godheid van de onderwereld naar het aardoppervlak door een vereniging van de respectievelijke figuren — de koepel (oude structurele vertegenwoordiging van de baarmoeder van Isis) en de obelisk (oude vertegenwoordiging van de mannelijke fallus van Baäl — en Osiris— zullen wij binnenkort bespreken).

De vraag die dan moet worden gesteld: Waarom heeft 's werelds huidige meest krachtige regering op aarde (de VS) en 's wereld meest politiek invloedrijke kerk op aarde (met het hoofdkantoor in het Vaticaan) deze symbolische schematische bevruchting-bouwsels op hun grond, en wat verwachten ze daarmee te bereiken?

Graven we een beetje dieper in de theologie achter dit alles, dan moet men niet vergeten dat zowel de apostel Paulus in zijn geschriften, maar ook het boek Openbaring, verwezen naar dit eschatologische huwelijk tussen de politieke en religieuze autoriteiten (de Antichrist en de valse Profeet) bij de wederkomst van Osiris/Apollo.

Volgens de officiële bouwverslagen van beide locaties was het koepel/obelisk ontwerp overgenomen van het Romeinse Pantheon, dat als een cirkel-, koepelvormige rotonde "gewijd was aan alle goden", iets wat geregisseerd werd door Thomas Jefferson. Het gebouw van het Capitool in de hoofdstad is ook historisch gebaseerd op de heidense maçonnieke tempel-thema's. Jefferson schreef een brief aan de architect achter het project, Benjamin LaTrobe, verwijzend naar het ontwerp als "de eerste tempel gewijd aan... het verfraaien met een Atheense smaak in de koers van een natie die veel verder gaat dan een hoeveelheid Atheense vormen."[x] Het "Atheense" rijk heette eerst 'Osiria," het Koninkrijk van Osiris. In 1833 was de vertegenwoordiger van Massachusetts, Rufus Choate het eens met Jeffersons esoterische benadering, schrijvend: "We hebben geen nationale tempels gebouwd, maar het Capitool."[xi] William Henry en Mark Gray in hun boek Freedom's Gate: verloren symbolen in het Capitool, voegden toe dat "Het Capitool talrijke architecturale en andere functies heeft, die het ongetwijfeld identificeren met de oude tempels."[xii] Na de aanbieding van de verschillende functies om hun zaak vast te stellen, dat het Capitool-gebouw is als een "religieuze tempel" — met inbegrip van de huisvesting van het beeld van een vergoddelijkt wezen, hemelse wezens, goden, symbolen, inscripties, heilige geometrie, pilaren, gebeden en een oriëntatie op de zon — concluderen zij:

De ontwerpers van de stad Washington DC hebben zich op de zon gericht — met name op de oprijzende zon op 21 juni en 21 december. Voor deze oriëntatie in de afmetingen van de locatie met in het middelpunt de koepel van het Capitool, waardoor zij een "zonne-tempel is". De uitlijning en de gecodeerde numerologie wijzen op zowel de zon als de sterren. Een gouden cirkel in het Rotonde verhaal en een witte ster in de Crypte markeren deze plek... Het is duidelijk dat de bouwers van het Capitool dit als Amerika's enige tempel hebben bekeken: een plechtige... Zonnetempel om precies te zijn.[xiii]

Profetische en bovennatuurlijke alchemie. Nogmaals, deze notie klinkt sensationeel. Er blijft echter een stroom van bewijzen. Voorzover de obelisk werd gezien als de "schacht van Baäl", was het ook de "schacht van Osiris".

Het legendarische ritueel voor de reïncarnatie van Osiris (die, zoals we hebben besproken, het ritueel is dat wordt uitgevoerd door vrijmetselaars bij elke ceremonie van de Meester Vrijmetselaar) vormde de kern van Egyptische kosmologie en is fantasierijk op de meest imposante schaal in alles van wat er in Egypte werd vereerd door torenhoge obelisken (als de fallus van Osiris) en de koepels (als de zwangere buik van Isis) inclusief zoals in Karnak, waar de opgerichte obelisken "gevitaliseerd" of "gestimuleerd waren" uit de energie van de masturbatie-zonnegod Ra (genoemd als voorafgaand) die omlaag op hen schijnt.

Er is historisch bewijsmateriaal dat deze doorwrochte mythe en haar rituelen kunnen zijn gebaseerd op de oorspronkelijk echte personages en gebeurtenissen. We gaan daarop in, en ook op het waarom, iets wat heel belangrijk is in het volgende deel.

[ii] The Encyclopedia Americana: A Library of Universal Knowledge in Thirty Volumes: Volume 20, “Obelisk,” (Albany, NY: J. B. Lyon Company, 1919), 536–537.

[iii] “Obelisk,” Online Etymology Dictionary, last accessed April 27, 2017, http://www.etymonline.com/index.php?allowed_in_frame=0&search=obelisk.

[iv] Barbara G. Walker, The Woman’s Dictionary of Symbols and Sacred Objects (San Francisco, CA: Harper & Row Publishers, 1988), 469.

[v] Charles G. Berger, Our Phallic Heritage (New York: Greenwich Book Publishers, 1966), 60; emphasis added.

[vi] “Internet,” Dictionary.com, last accessed November 3, 2016, http://www.dictionary.com/browse/internet?s=t.

[vii] “Inter-,” Dictionary.com, last accessed November 3, 2016, http://www.dictionary.com/browse/inter-.

[viii] “Network,” Dictionary.com, last accessed November 3, 2016, http://www.dictionary.com/browse/network.

[ix] Cathy Burns, Masonic and Occult Symbols Illustrated (Mt. Carmel, PA: Sharing Publishers, 1998), 341.

[x]“Growth of a Young Nation,” U.S. House of Representatives: Office of the Clerk, last accessed November 4, 2016, http://artandhistory.house.gov/art_artifacts/virtual_tours/splendid_hall/young_nation.aspx.

[xi]“1964–Present: September 11, 2001, The Capitol Building as a Target,” United States Senate, last accessed November 4, 2016, http://www.senate.gov/artandhistory/history/minute/Attack.htm.

[xii] William Henry and Mark Gray, Freedom’s Gate: Lost Symbols in the U.S. (Hendersonville, TN: Scala Dei, 2009) 3.

Saboteurs