Artikel

Met het oppakken van het deel veertien, hoeft men niet ver te kijken om gruwelijke moorden te zien (en andere misdaden), die nauw verbonden zijn met de Vrijmetselarij. Voormalig Vrijmetselaar Charles Finney, die een illuster Presbyteriaans leider was tijdens de Tweede Grote Opwekking, had heel wat te zeggen over zijn ervaringen in zijn artikel Waarom ik de vrijmetselarij verliet. Onder het kopje "Functies van een Anti-Christ" zei Finney hierover: "De Vrijmetselarij kent geen genade, en zweert haar kandidaten tot wraak bij het schenden van de maçonnieke verplichtingen tot in de dood" en "de sancties op deze eden zijn gruwelijk, zelfs barbaars."[i] Onder het kopje "Enkele eerlijke conclusies" noemt Finney vijf verontrustende redenen op waarom de christelijke kerk alle banden met de vrijmetselarij moet verbreken. Het vijfde punt is verbijsterend:

Ten vijfde: kan een man die de eed heeft aangenomen, de eed van de Royal Arch Mason, en die nog steeds daaraan voldoet, de openbare functie worden toevertrouwd [zoals een president of een politicus]? Hij zweert de zaak te omarmen als een metgezel die betrokken is bij elk probleem, tot aan zichzelf te bevrijden, of hij nu goed of fout is. Hij zweert zijn misdaden te verbergen, MOORD EN VERRAAD NIET UITGEZONDERD [hoofdletters in het origineel]. Kan zo'n man, gebonden door een dergelijke eed, een functie worden toevertrouwd? Kan hij worden geaccepteerd als getuige of jurylid wanneer een andere vrijmetselaar in een zaak een partij is? Kan hij worden vertrouwd in het ambt van rechter of van vrederechter, of als Sheriff, Politieagent, Federaal agent of een andere functie?...

Is iemand die onder een meest plechtige eed beloofde iedereen te doden die enig deel overtrad van deze maçonnieke eden, de juiste persoon onder de mensen?[ii]

Sommigen hebben misschien gehoord over de vreemde verdwijning van kapitein William Morgan in 1826. Zogezegd werd Morgan ontvoerd door de Vrijmetselaars en vermoord nadat hij dreigde hun geheimen bloot te leggen in een boek dat hij geschreven had. Hij werd gearresteerd en meegenomen naar de gevangenis wegens het in gebreke blijven om een schuld te betalen, en vervolgens werd hij bevrijd door een groep mannen voor zijn "redding". Onmiddellijk nadat hij de gevangenis verliet werd hij gedwongen in een nabijstaand voertuig te stappen en werd nooit meer levend terug gezien. Het is aannemelijk dat werd hij vermoord.

De zaak volgt een ingewikkeld spoor, en helaas, het verhaal is verteld met talrijke variaties om Morgan als een onschuldige heilige of een ontrouwe hansworst af te beelden, afhankelijk van wie de spreker is. Als het verhaal wordt verteld uit de mond van een Vrijmetselaar, dan is Morgan een dronken gokker en verrader, en nadat hij was "begeleid" naar het voertuig, kreeg hij geld in ruil voor zijn eigen verdwijning. Broederschapsleden hebben door de jaren heen herhaaldelijk toegegeven dat "misleide" leden van de geheime orde zeker schuldig waren aan het ontvoeren van Morgan (de bewijzen stemmen daarmee overeen), maar dat hij instemde om zichzelf gedeisd te houden in ruil voor geld en dat hij daarna in Canada een rustig leven ging leiden. Echter, er zitten veel gaten in deze samenzwering:

In de ingewikkelde nasleep van de ontvoering heeft Dr. J.W.S. Mitchell, de schrijver van History of Free-masonry, and Masonic Digest, de reflectie van het razende gevoel bij het publiek weergegeven toen hij schreef "dat William Morgan werd vermoord, en we oprecht geloven dat een of meer vrijmetselaars erbij betrokken waren en deelnamen aan die helse actie, en dat we ook geen reden hebben om daaraan te twijfelen."[iii]

Maar het verhaal van Kapitein William Morgan en de beweringen van de voormalige Vrijmetselaar Charles Finney, zijn slechts twee voorbeelden in een zeer, zeer lange lijn van samenzweringen die gekoppeld zijn aan de eden van vrijmetselaars. Talloze andere getuigenissen hebben verwezen naar bloed-eden met de gruwelijkste repercussies, met inbegrip van doorgesneden kelen, oogbollen die worden doorboord, uitgesneden tongen, voeten die gevild worden, lichamen in stukken gehakt, enzovoort, wanneer een vrijmetselaar de verkeerde informatie doorgaf.

Zodra de eed van geheimhouding hardop is uitgesproken tijdens de ceremonie waarin de kandidaat is opgenomen, wordt een heropvoering gedaan van Hiram Abiffs dood, van begin tot het eind, met inbegrip van de rituele nep-slagen van de leerlingen naar de kandidaat/geïnitieerde. Bij deze dramatisering valt dan de geïnitieerde dood neer. Twee onder de broederschap doen een poging tot het herleven van het lichaam, maar deze pogingen mislukken. Een derde van de collega's slaagt dan in de nep-opstanding, en de geïnitieerde is "herboren" (reïncarnatie of opwekking in Rozenkruisers-stijl) in zijn rol als Meester Vrijmetselaar.

Voor de geïnitieerde is deze dramatisering een eer van de hoogste orde, aangezien het de trouw vertegenwoordigt van de band aan het broederschap en de integriteit om de belofte te houden. Degenen die het belang van het ritueel hebben beschreven naar buiten toe, hebben gezegd dat het ritueel de vrijmetselaars vertegenwoordigt die nodig zijn om te rijpen in de natuurlijke wereld, waarbij hun geestelijke volwassenheid een voorbereiding is op het volgende leven.

Echter, nu de Vrijmetselaarssymboliek (ongegeneerd tentoongesteld in de hoofdstad van onze natie) is opgenomen, waar rekening mee wordt gehouden en die gekoppeld is aan het karakter van Abiff, dan onderscheidt zich de ware betekenis van dit ritueel als iets wat meer sinister is dan louter een viering van integriteit. (Ik ben geneigd het gezond verstand te gebruiken dat een beetje te vaak het woord "integriteit" wordt geassocieerd met een ritueel dat belooft om een toekomstige onwaardige kandidaat te vierendelen, zoals Monteith het belichtte. Maar dit stuk is geschreven om informatie te verstrekken aan de lezers, en niet het delen van de persoonlijke ervaringen en meningen, ik zal deze zin hier dan ook eindigen.) Misschien dat Abiff iemand of iets anders vertegenwoordigde dan de grote bouwer van Salomo's dagen?

Om dit te beantwoorden moeten we een kijkje nemen bij de Egyptische god Osiris: de zeer geprezen rechter van de Rozenkruisers, zoals ik heb uitgelegd in het recente boek Unearthing the Lost World of the Cloudeaters:

Osiris was de wedergeboren en geregenereerde god van Egypte, getrouwd met zijn zuster Isis. Osiris broer, Set (of "Seth"), wilde de troon omver werpen voor zichzelf. Hij en zijn tweeënzeventig mede-samenzweerders (let op dit getal, want het is belangrijke numerologie die we later zullen bespreken) hebben Osiris bedrogen door hem in een gouden kist te laten klimmen. Eenmaal binnenin heeft Seth de kist gesloten en in de Nijl gegooid waar het de stroom afdreef en verstrikt raakte in... een acacia-boom, die het dak van een Fenicisch kustpaleis omhoog hield in Byblos. Isis was verdrietig over het verlies en zocht de Nijl af naar haar man. Toen ze hem vond, was hij verdronken, maar ze nam zijn lichaam mee terug naar huis om het te verzorgen. Seth wachtte tot Isis tijdelijk het lichaam onbewaakt liet en ontvoerde zijn broer voor een tweede keer en heeft het in veertien stukken gehakt en gooide die ook in de Nijl. Opnieuw rende Isis naar de Nijl op zoek naar haar mans stukken, en heeft er dertien gevonden. Het ontbrekende lichaamsdeel was, zoals u waarschijnlijk al heeft geraden, zijn mannelijke geslachtsorgaan. Volgens de mythe was het orgaan opgeslokt door een medjed (ook bekend als de "olifantsvis" vanwege de olifantachtige bek) — een vis aanbeden in Oxyrrhynchus in de oude Egyptische religies. Met een gouden obelisk, gebruikt als voor het geslachtsorgaan, heeft Isis zo Osiris gereconstrueerd en een ritueel uitgevoerd om zichzelf te bevruchten. De zoon van deze onheilige vereniging was Horus — een reïncarnatie van de letterlijke Osiris, die ze verloren had. In wezen, via de postume seks-magische ritueel uitgevoerd tussen Isis en het lijk van haar echtgenoot, is ze dan nu de moeder van haar eigen man door Horus — en de hoedster van de beschermende god van de hemel, die waakt over de wereld door het "oog van Horus."[iv]

Afgezien van het feit dat er duidelijke parallellen lopen tussen de verhalen van Osiris en Hiram Abiff (beiden waren slachtoffers van een gewelddadige moord door "broeders" en beide graven hebben een verwijzing naar een acacia boom; beide sterfgevallen hebben betrekking op het verlies van iets belangrijks (fallus; geheime woorden of bouwplannen), beiden zijn uiteindelijk weer herboren (herrezen/gereïncarneerd); en verscheidene anderen zaken afhankelijk van de vertelde versie), door veel gerespecteerde experts in de vrijmetselarij (met inbegrip van gerespecteerde vrijmetselaarsautoriteiten) die direct gekoppeld zijn aan Osiris en Abiff.

Azariah T.C. Pierson schreef in 'De Tradities van de vrijmetselarij': "De legende en de tradities van 'Hiram Abiff'... vormen de voleinding van een koppeling in de banden tussen de vrijmetselarij en de oude mysteriën."[v] Later in hetzelfde werk zei Pierson: "We kunnen gemakkelijk in Hiram Abiff de Osiris der Egyptenaren herkennen."[vi] Drieëndertigste graad Vrijmetselaar en Auteur Daniel Sickels kwam in de Vrijmetselaar Gids tot dezelfde conclusie, verwijzend naar de rite als "grondig Egyptisch".[vii] Hij gaat verder met te zeggen: "Osiris en de Tyrische Architect (die Hiram Abiff is, zoals gezegd in sommige verenigingen die de koning van Tyrus was geweest) zijn één en dezelfde... In de Egyptische vrijmetselarij was Osiris een soort van schoonheid, goedheid, orde en waarheid. Dus in de tempel-mythe is de Tyrische [Abiff] het symbool van schoonheid en orde, en ooit klaar voor de creatieve kunst die het grote ideaal is en de incarnatie in materiële vormen."[viii] Albert Mackey bevestigt in Het Lexicon van de Vrijmetselarij, waaruit blijkt dat de legende van Abiff ook "grondig Egyptisch was, en nauw verwant aan de Opperste Rite van de Isianische Mysteriën"[ix] (de "Opperste Rite" als de hoogste graad; de "Isianische Mysteriën" was Mackey's verwijzing naar de religie van de mysterie van Osiris en Isis). Het lijkt vervolgens duidelijk door de beide duidelijke parallellen, alsmede de toelating en expertise van de Vrijmetselaars, dat het ritueel van Hiram Abiff niets anders is dan de rituele heropvoering van Osiris en zijn zuster/vrouw Isis.

Dus wat is het dan? Waarom hebben we zorg dat de vrijmetselaars een oude Egyptische god herdenken door middel van een pseudo-held als Abiff? In het licht van alles wat ze doen (Hellfire Club en tarten van menselijke offers, verkoolde beenderen in Franklins kelder, een verdwijnende kapitein komen dan voor de geest...) waarom we dan een dergelijke degelijk toneel vrezen? Er zijn allerlei religies en clubs die deelnemen aan oneigenlijke evenementen. Wat is het ene hier in het bijzonder waarover we zo bezorgd zijn?

Alles wijst terug naar het oude Rozen Kruis, Rozenkruisers, Vrijmetselaars/Freemasonic agenda.

Tegenwoordig heeft bijna iedereen in het land de aardse afbeeldingen gezien van het pentagram in Washington, DC. Programma's zoals Google Earth hebben onmiddellijke toegang gegeven voor iedereen over de hele wereld, die het wenst om het voor zichzelf te zien. En niemand kan meer zeggen dat het niet bestaat. Velen kiezen ervoor om te zeggen dat het een toevalstreffer en per ongeluk was, maar die theorie valt weg wanneer het pentagram ontwerp wordt vergeleken met alle andere heidense beelden en monumenten daarom heen. Hun claim zou kunnen zijn dat het ontwerp niet een echt pentagram vormt, aangezien Rhode Island Avenue niet volledig aansluit bij de rest van de vorm zoals het klassieke symbool wel doet. Meerdere malen hebben vrijmetselaars deze redenering gebruikt om te wijzen op de "toevalligheid" van de architectuur met opmerkingen zoals "Oh, alsjeblieft zeg! Het is niet eens een echt pentagram!"

Echter dat is gemakkelijk verklaard door Manly P. Hall in De geheime leringen door alle eeuwen, en dat het ook opzettelijk is. Onmiddellijk onder het kopje "HET PENTAGRAM" werpt Hall enig licht op wat het pentagram eigenlijk betekent en waarom het vaak wordt weergegeven in de zwarte magie zonder een volledige verbinding:

In de symboliek betekent een omgekeerde figuur [als een ster ondersteboven] altijd een perverse macht. De gemiddelde persoon kan zelfs niets vermoeden over de occulte eigenschappen van deze karakteristieke pentakels. Over dit onderwerp heeft de grote Paracelsus geschreven: "Ongetwijfeld zullen velen spotten over de zegels, hun personages en hun toepassingen, die worden beschreven in deze boeken, omdat het ongelooflijk lijkt dat metaal en tekens die dood zijn [zoals monumenten, koepels, zegels, dollarbiljetten, standbeelden, architectonisch ontwerp van een stad, en andere levenloze objecten] macht en effect kunnen hebben. Maar niemand heeft ooit aangetoond dat de metalen en ook de tekens zoals wij die kennen en die dood zijn, het zout, zwavel, de hypothetische energievorm van metalen zijn en de hoogste conserveermiddelen van het menselijk leven en veruit superieur zijn aan alle andere eenvoudige vormen. "[x]

Dit bewijst ons vandaag dat, zelfs als het mainstream publiek niet gelooft dat levenloze objecten macht hebben — als we niet geloven in de kracht dat er "leven" is in "zouten, zwavel en energie van metalen" — er mensen zijn die geloven in hun levende kracht en plannen om het te zien opbloeien in het beoogde ontwerp. Zulk een onderneming in een grote stad moet worden voltooid door mannen met macht. Wie denken we, of over wie denken we, dat zij de machtigste mannen ter wereld zijn? Misschien de gekozen leiders van het machtigste land in de wereld die tot de eveneens krachtige geheime broederschappen behoren?

De zwarte magiër kan niet de symbolen van de witte magie gebruiken zonder dat over hemzelf de krachten van de witte magie komen, die fataal zouden zijn voor de blauwdruk. Hij moet daarom de hierograms vervormen [of ondersteboven keren, in het geval van het pentagram] zodat zij het occulte feit kenmerken dat hijzelf de beginselen verstoort waarvoor de symbolen staan. Zwarte magie is geen fundamentele kunst; het is het misbruik van een kunst. Het heeft dus geen symbolen vanuit zichzelf. Het neemt alleen de symbolische figuren vanuit de witte magie, en door ze om te keren, ook de betekenis om te keren, en dat betekent dat het linkshandig is.[xi]

In het bekijken van de kaart van het geliefde Washington, DC, staat de onderste punt van de omgekeerde ster aan de achterkant van de Oval Office en strekt zich verder uit in een nauwkeurig en perfect uitgevoerd ontwerp, behalve voor de Rhode Island Avenue waar de verbinding ontbreekt... wat, zoals gezegd, opzettelijk is. Dit is de positie in de markering van het symbool dat rechtuit wijst naar het huis van onze presidenten, de eerste daarvan was de Vrijmetselaar George Washington was.

Een goed exemplaar van deze praktijk wordt gevonden in het pentagram, of de vijf-puntige ster, gemaakt van vijf aaneengesloten lijnen. Deze figuur is het aloude symbool van de magische kunsten, met de betekenis van de vijf eigenschappen van de Grote Magische Vertegenwoordiger, de vijf zintuigen van de mens, de vijf elementen van de natuur, de vijf uiteinden van het menselijk lichaam. Door middel van het pentagram binnen de eigen ziel, kan de mens niet alleen beheersen en regeren alle wezens die inferieur zijn aan hemzelf, maar het zelfs verlangen aan de hand van zijn superieur-zijn aan zichzelf.

Het pentagram wordt dus uitgebreid gebruikt in de zwarte magie, maar wanneer het gebruikt wordt, verschilt zijn vorm altijd op drie manieren: de ster kan worden gebroken op een gegeven moment door niet toe te staan dat de convergerende lijnen elkaar raken; het kan worden omgekeerd door het wijzen van één punt naar beneden en twee naar boven of het kan worden vervalst door het gebruik van punten met verschillende lengtes. Wanneer gebruikt in de zwarte magie, is het pentagram genoemd het "teken van het gespleten hoofd", of de voetafdruk van de duivel. De ster met twee punten omhoog wordt ook wel de "geit van Mendes" genoemd, omdat de omgekeerde ster dezelfde vorm heeft als het hoofd van de geit [of Baphomet].[xii]

Deze "Grote Magische Vertegenwoordiger" met het inkapselen van de "vijf elementen uit de natuur", waar Hall naar refereert, wordt herkend door verschillende andere namen, vooral die van de "Grote Telesma", aldus bedacht door Hermes Trismegistus in de heilige geschriften van de Hermetische Corpus zoals eerder genoemd. Extra (het vertellen van) informatie over dit onderwerp, is afkomstig van de gerenommeerde wetenschappelijke mysticus Arthur Edward Waite.

Waite was een vrijmetselaar en een lid van de Hermetische Orde of the Golden Dawn, evenals de stichter van de Fellowship van de Roze Kruis opgericht in 1915. Hij schreef verscheidene veelgeprezen boeken, met inbegrip van The Real History of the Rosicrucian, en was een van de medescheppers van de Rider-Waite Tarot (de populairste tarotkaarten die in gebruik zijn in Engels-sprekende landen van vandaag). In zijn boek lezen we onder artikel "IV. — De Grote Magische Vertegenwoordiger, of De Geheimen van het Astrale Licht" in de sectie "Doctrines van Occulte Macht":

Er bestaat een kracht in de natuur die veel krachtiger is dan stoom, door middel waarvan een alleenstaande man, die daar meester over kan zijn en weet hoe het is te sturen; dit zou de wereld overhoop gooien en haar aangezicht transformeren. Het wordt verspreid door middel van een oneindigheid; het is de stof van hemel en aarde, voor de vaste of vluchtige volgens haar graden van polarisatie. Het werd genoemd door Hermes Trismegistus de Grote Telesma... Het is stof en beweging op een en dezelfde tijd; het is een vloeistof en een eeuwigdurende trilling. De inherente kracht waaruit een activiteit vloeit welke magnetisme wordt genoemd... [Een klein moment zeker... Magnetisme is de drijvende kracht van het ene object naar het andere. Overwegende, dan, wat deze occulte bouwers wellicht ook heeft geïnteresseerd in de 'aftekening van' Washington D.C....] De wil van intelligente wezens reageert rechtstreeks op dit licht en door middel daarvan, op heel de natuur, die is onderworpen aan de aanpassingen van een intelligentie.[xiii]

Laten we even stoppen en een kijkje nemen op de enorme implicaties van die laatste zin: wij mensen, de "intelligente wezens", daarover zegt Waite, dat bij het opleggen van onze "wil", "alle natuur" door middel van de Grote Telesma of het Astrale licht, men de wetten van de natuur kan manipuleren (waardoor een bovennatuurlijke effect ontstaat). In het geval dat men ervan kan uitgaan dat ik het verkeerd begrepen heb, of dat het verkeerd geciteerd werd in deze fantastische lijn van denken, op pagina 73 van dit zelfde werk, zegt Waite, "de grote Magische Vertegenwoordiger heeft... eigenschappen, [die, wanneer] geregisseerd door de wil van de mens, hij alle fasen van de natuur kan wijzigen."[xiv] Misschien door simpel deze reflectie toe te passen op de Vrijmetselaarsagenda: Volgens de meester occultisten, kan de mens de krachten van de natuur beheersen en daarom hun wil opleggen aan anderen binnen het bestaande (in dit geval, de Amerikaanse burgers) via de macht van de grote Magische Vertegenwoordiger/Grote Telesma — het symbool van wie, volgens deze zelfde occulte modellen, het pentagram is. De "inherente kracht" achter het pentagram, is zoals Waite heeft uitgelegd, een "magnetisme," dat dient om te trekken of te duwen van iets naar iets anders.

Hij gaat verder met te verklaren dat hoewel de kant van de chemie van deze krachten nog niet wordt beheerst (op het moment van zijn schrijven), er een dag zou komen waarop "de komende synthese van chemie waarschijnlijk onze natuurkundigen tot de kennis van de universele vertegenwoordiger leiden zal, en vervolgens: wat zal de belemmering zijn in het bepalen van de sterkte, getal en richting van de magneten? Een volledige omwenteling van de wetenschap zal volgen, en wij zullen terugkeren naar de transcendente magie van de Chaldeeën [Babyloniërs]."[xv] En ik zou daaraan willen toevoegen: wat zou hen verhinderen om Washington, DC, te bepalen als de locatie van de magnetische aantrekkingskracht?

Maar natuurlijk, om de krachten te sturen van de Grote Magische Vertegenwoordiger naar de juiste locatie, moet u een ontwerp plaatsen voor het ontvangende einde om de occulte verbinding tot stand te brengen. Welk beter ontwerp is te kiezen dan het "symbool van de aloude [pentagram]" waar Hall over sprak, wat "duidt op de vijf eigenschappen van de Grote Magische Vertegenwoordiger"? Maar wacht... We hebben reeds hét symbool, dat is gestationeerd in Washington, DC, als een reservoir. En het staat open en bloot op Rhode Island Avenue, net zoals Hall heeft besproken, als de "voetafdruk van de duivel". In het volgende deel zullen we onthullen hoe de Deep State occultisten in Washington vandaag roepen om De Grote Magische Vertegenwoordiger voor de Isis impregnatie...

[i] Charles Finney, Why I Left Freemasonry, a work of antiquity as quoted by Isaiah 54 Online, last accessed April 26, 2017, http://www.isaiah54.org/finney.htm.

[iii] Dr. J. W. S. Mitchell, History of Free-masonry, and Masonic Digest, as quoted by: A. P. Bentley, History of the Abduction of William Morgan, and the Anti-Masonic Excitement of 1826–30 (Van Cise & Throop: Mt. Pleasant, Iowa, 1874), 26.

[iv] Thomas Horn and Steve Quayle, Unearthing the Lost World of the Cloudeaters (Defender Publishing: Crane, MO, 2017), 437–438.

[v] Azariah T. C. Pierson, Traditions of Freemasonry and Its Coincidences with the Ancient Mysteries (Masonic Publishing Company: University of California Press, 1870), 159.

[vii] Daniel Sickels, The General Ahiman Rezon and the Freemason’s Guide (Masonic Publishing Company: New York, NY, 1871), 195.

[ix] Albert Mackey and Donald Campbell, A Lexicon of Freemasonry (C. Griffin, third edition, 1867), 195.

[x] Manly P. Hall, Secret Teachings of All Ages, locations 6391–6408; emphasis added.

[xiii] Arthur Edward Waite, The Mysteries of Magic (Kegan Paul, Trench, Trubner & Co.: London, 1897), 68–69; emphasis added.

Saboteurs