Artikel

Gesteund door de jongste resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, met hun veroordeling van de Israëlische nederzettingen als illegaal, dreigen de Palestijnse leiders nu hun diplomatieke oorlog tegen Israël te intensiveren - een beweging die zeker elke toekomstige poging om het stervende vredesproces te doen herleven, zal saboteren. Andere Palestijnen zien ondertussen de resolutie als een licentie om de "weerstand"-aanvallen op Israël te laten escaleren. "Weerstand", maar natuurlijk bedoelen ze: terroristische aanslagen tegen Israël.

De resolutie van de VN-Veiligheidsraad van vorige week verzond het volgende bericht aan de Palestijnen: Vergeet het onderhandelen, oefen gewoon druk uit op de internationale gemeenschap om Israël te dwingen alles te geven wat u vraagt.

Ondertussen verspillen de Palestijnen geen moment om van de internationale gemeenschap te verwachten om namens hen op te treden tegen Israël. Integendeel, ze denken manieren uit om te profiteren van deze VN-Veiligheidsraad-stemming ter promotie van hun campagne om Israël te isoleren en te de-legitimiseren, met name in de internationale arena. Eén ding is zeker: Abbas en zijn trawanten van de Palestijnse Autoriteit zijn niet van plan om terug te keren naar de onderhandelingstafel met Israël. In feite zijn ze meer dan ooit gericht op oorlogvoeren, confronteren en uitdagen.

In de dagen die volgden op de VN-Veiligheidsraad komen er stemmen uit Ramallah en de Gaza-strook, waaruit duidelijk blijkt dat de Palestijnen zelf zich op ramkoers met Israël hebben gezet. Dit belooft slecht te zijn voor welk vredesproces ook.

Eerder deze week riep Abbas het PLO Uitvoerend Comité bijeen - een besluitvormend orgaan dat gedomineerd wordt door zijn loyalisten - om te spreken over de implicaties van de nieuwe resolutie. Het verklaarde doel van de vergadering was: de beslissingen te bespreken en de strategie die het Palestijnse leiderschap moet nemen in de nasleep van de resolutie.

De besluiten die werden aangekondigd na die vergadering van de PLO, zijn een duidelijk teken van de nieuwe aanpak waarmee Abbas en de Palestijnse leiders hebben ingestemd. De Palestijnse leiders hebben de weg van de confrontatie gekozen, en niet de weg van directe onderhandelingen met Israël. De resolutie van de VN-Veiligheidsraad, met name de onthouding van de VS, zien ze als een vrijbrief tegen Israël, die werkt als een hefboom voor hun diplomatieke inspanningen om Israël op zijn knieën te dwingen.

De PLO-besluiten omvatten onder andere dingen als een oproep aan het International Criminal Court (ICC) om een "onmiddellijk gerechtelijk onderzoek te lanceren naar de Israëlische koloniale nederzettingen op het land van de onafhankelijke staat Palestina." Een ander besluit overweegt een aanvraag bij Zwitserland om te kijken naar manieren om Israël te dwingen tot het toepassen van de vierde Conventie van Genève op de Westelijke Jordaanoever, de Gazastrook en Oost-Jeruzalem. De Geneefse Conventie, die werd aangenomen in 1949, definieert de "humanitaire bescherming voor de burgers in een oorlogsgebied".

Het beroep op de ICC en Zwitserland is onderdeel van Abbas' strategie om het conflict met Israël te "internationaliseren", door zoveel mogelijk partijen erin te betrekken. In dit verband hoopt Abbas dat de VN-Veiligheidsraad-resolutie ook zorgt voor het "succes" van de door Frankrijk aangestuurde en aanstaande vredesconferentie over het Midden-Oosten, die is gepland om volgende maand te worden gehouden in Parijs. De conferentie is voor Abbas een hulpmiddel om Israël te isoleren in de internationale gemeenschap, en het uit te beelden als een land dat vrede met zijn Arabische buren weigert.

Daarnaast willen Abbas en zijn plaatsvervangers in Ramallah de resolutie van de VN-Veiligheidsraad nu exploiteren ter bevordering van boycots, desinvestering en sancties tegen Israël:

"Het Uitvoerend Comité van de PLO herhaalde haar oproep aan de landen in de wereld voor een alomvattende en volledige boycot van de Israëlische kolonialistische nederzettingen op alle gebieden, evenals alle bedrijven die actief zijn in of omgaan met deze nederzettingen."

Een van Abbas' nauwste deelgenoten, Mohamed Shtayyeh, heeft laten doorschemeren dat de resolutie van de VN-Veiligheidsraad moet worden beschouwd als een groen licht, niet alleen tot een boycot van Israël, maar ook om geweld tegen hen te gebruiken. Hij zei dat dit de tijd is tot het "versterken van de populaire weerstand" tegen Israël. "Weerstand" is een codewoord voor het gooien van stenen en benzinebommen en het uitvoeren van messteek- en autoram-aanslagen op Israëliërs.

De resolutie van de VN-Veiligheidsraad heeft de Palestijnen ook aangemoedigd tot het voortzetten van hun verhaal dat Joden geen historische, religieuze of emotionele verbondenheid hebben met Jeruzalem, of welk ander deel van Israël. Sheikh Ekrimah Sabri, een toonaangevende Palestijnse islamitische geestelijke en prediker bij de Al-Aqsa moskee, was er snel bij om te verklaren dat de Klaagmuur, de heiligste Joodse site in Jeruzalem, alleen aan de moslims toebehoort. Verwijzend naar de muur met zijn islamitische naam, heeft Sheikh Sabri aangekondigd: "De muur Al-Buraq is de westelijke muur van de Al-Aqsa moskee en moslims kunnen dat niet opgeven."

Terwijl Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit overwegen om de resolutie van de VN-Veiligheidsraad te gebruiken als een licentie om door te gaan met hun diplomatieke oorlogvoering en delegitimisering en isolatie van Israël, vieren ook Hamas en de Islamitische Jihad dit streven naar de afschaffing van Israël. De twee in Gaza gevestigde groepen zien de resolutie als een volgende stap in de richting van het bereiken van hun doel om Israël te vervangen door een islamitische rijk. Leiders en woordvoerders van Hamas en de Islamitische Jihad waren onder de eerste Palestijnen die de lof zongen op de VN-Veiligheidsraad-leden die ten gunste van de resolutie hebben gestemd. Zij verklaarden ook openlijk dat de resolutie hen machtigt tot het intensiveren van de "weerstand" tegen Israël om "heel Palestina te bevrijden".

"Weerstand is het enige middel om de nederzettingen te beëindigen," zei een woordvoerder van Hamas in de Gazastrook. "Wij waarderen de positie van de landen die tegen de nederzettingen hebben gestemd." Hij greep ook de kans aan om de eis van Hamas te vernieuwen dat de Palestijnse Autoriteit alle vormen van samenwerking met Israël zal stoppen, als eerste en vooral de coördinatie van de veiligheid.

Wanneer Hamas spreekt over "weerstand", betekent dit het lanceren van zelfmoordaanslagen en raketten tegen Israël. De islamistische beweging gelooft niet in "licht" terrorisme zoals stenen gooien en met messen steken tegen Joden.

Hamas-leider Khaled Mashaal, die in Qatar woont, reageerde op de VN-Veiligheidsraad-stemming door te zeggen dat de wereld nu de terreurcampagne van zijn beweging tegen Israël moet steunen:

"We willen dat de wereld achter het Palestijnse verzet zal staan, want dat is rechtvaardig... De gewapende weerstand is het pad naar de bevrijding van Palestina en Jeruzalem. Hamas gaat door met het produceren en smokkelen van wapens ter voorbereiding van een confrontatie met Israël."

Mashaal vergat niet om de lof te zingen over de onthouding van de Amerikaanse regering als "een correctie van een deel van het Amerikaanse beleid".

Islamitische Jihad kenmerkte van haar kant de resolutie van de VN-Veiligheidsraad als een "overwinning" van de Palestijnen, omdat het hen toelaat om "Israël te isoleren en te boycotten" en aan te klagen tegenover de internationale instellingen. Daoud Shehab, een van de leiders van de Islamitische Jihad, voegde eraan toe dat de resolutie betekent dat de Arabieren elke poging om de betrekkingen met Israël te "normaliseren", of het beheer van veiligheidssamenwerking, moeten stoppen. De Arabieren en moslims zou nu moeten toewerken naar het confronteren en ontmoedigen van Israël, zei hij.

Duidelijk zien Hamas en de Islamitische Jihad de resolutie van de VN-Veiligheidsraad als een waarschuwing aan alle Arabieren en moslims die zoeken naar enige vorm van "normalisering" met Israël. De twee groepen doelen op de Palestijnse Autoriteit, wier veiligheidsstrijdkrachten zich op de Westelijke Jordaanoever blijven coördineren met de veiligheidsdiensten van Israël. Ook doelen zij op de Arabische landen die hebben gesproken over een vorm van toenadering naar Israël toe. Maar de bij de Verenigde Naties verworven "overwinning" is een zuivere Pyrrhus-overwinning, en in feite een echte nederlaag voor het vredesproces en voor de paar Arabieren en moslims die nog steeds geloven in de mogelijkheid van een co-existentie met Israël.

Dus zo heeft de VN-Veiligheidsraad-resolutie al diverse gevolgen gehad, die geen van alle de vrede tussen Israëliërs en Palestijnen zal vergroten. Behalve dat het groen licht geeft aan de Palestijnse groepen die wensen Israël te vernietigen, vraagt de resolutie aan Abbas en de Palestijnse Autoriteit om hun houding te verharden, en die lijken nu radicaler te zijn dan de radicalen.

Verre van de regio te bewegen richting vrede, heeft de resolutie de Palestijnen aangemoedigd om verder te gaan op de twee parallelle wegen -- enerzijds in de richting van een diplomatieke confrontatie met Israël in de internationale arena, en anderzijds in de richting van toenemende terreuraanslagen tegen de bevolking. De komende weken en maanden zal men er getuige van zijn dat het geweld zich zal opbouwen van de kant van de Palestijnen, richting de Israëliërs - een zeer schadelijke erfenis van de Obama-regering.

VN en Obama radicaliseren de Palestijnen nog verder