Wij, Palestijnen, hebben de sleutel tot een betere toekomst in handen

Door Bassem Eid - 14 oktober 2017

Ik ben een trotse Palestijn, die opgegroeid is in een vluchtelingenkamp en een groot gezin heeft opgevoed. Ik wil vrede en welvaart voor mijn volk. Ik wil een einde maken aan de ellende en de vernietiging.

Na 66 jaar fouten en gemiste kansen is het tijd dat wij Palestijnen de voorwaarden voor vrede scheppen en werken aan een betere toekomst. Het wordt tijd dat we ophouden te doen alsof we Israël kunnen vernietigen of de Joden in zee kunnen drijven. Het wordt tijd dat we ophouden te luisteren naar moslimradicalen of Arabische regimes die ons gebruiken om een zinloze, destructieve en immorele oorlog met Israël voort te zetten.

Onze trieste stand van zaken

Laten we realistisch zijn. Wij, Palestijnen, doen het niet goed.

In Gaza worden onze scholen gecontroleerd door moslimfanatici die onze kinderen indoctrineren, en Hamas gebruikt onze burgers als menselijk schild in een verliezende strijd tegen Israël. Hamas handhaaft de macht door geweld en zorgt ervoor dat het geld wordt besteed aan een wapenarsenaal in plaats van aan het verbeteren van het leven van de Palestijnen. President Abbas klaagt Israël snel aan wanneer het Hamas aanvalt, maar hij kan Hamas absoluut niet beletten Israël te provoceren.

Op de Westelijke Jordaanoever is Abbas weliswaar niet in staat geweest de bouw van Israëlische nederzettingen tegen te houden, maar de enige goede banen liggen bij Israëlische bedrijven. En de BDS-beweging (Boycot, Sanctions en Divestment) doet haar best om die banen van ons weg te nemen. Abbas heeft een corrupte dictatuur die internationale fondsen gebruikt om het eigen bestuur te consolideren in plaats van de Palestijnse economie te ontwikkelen.

In Oost-Jeruzalem wordt de PA zo gewantrouwd dat de meeste Palestijnen liever onder Israëlische heerschappij zouden willen leven dan onder de PA-regering, en toch lijken sommigen van ons niet in vrede met de Joden te kunnen leven.

In de Palestijnse kampen in de Arabische landen worden onze mensenrechten voortdurend geschonden, en we worden door onze Arabische gastheren gewoon gebruikt, zodat ze hun eigen doelen kunnen bereiken.

De feiten over Israël

Ondanks wat we onszelf vertellen, is Israël hier gekomen om te blijven. Bovendien heeft het een bestaansrecht. Het is de natie van de Joden, maar ook een natie voor Israëlische Arabieren die een beter leven hebben dan de Arabieren, waar dan ook in Arabische landen. We moeten deze feiten accepteren en verdergaan. Het antisemitisme dat door Hamas, Fatah en de BDS-beweging wordt gepromoot, is voor ons Palestijnen niet het antwoord.

Het antwoord is om in vrede en democratie te leven, naast Israël. We hebben veel kansen gemist om dat te doen. We hebben het in 1947 gemist, toen de Arabische regimes ons aanmoedigden om het VN-partitieplan te weigeren. We hebben het tussen 1948 en 1967 gemist toen we weigerden een staat naast Israël te creëren. We hebben het daarna telkens weer gemist als we een tweestatenoplossing, die ons werd voorgelegd, weigerden.

Toch weten we dat de Israëli's in vrede willen leven en dat de overgrote meerderheid van de Israëli's vriendelijk zijn en goede buren. We weten dat Palestijns geweld ertoe leidde dat Israëli's ontmoedigd werden om vrede te stichten en steeds rechtsere regeringen kiezen. We weten dat Egypte erin is geslaagd een zeer gunstige vredesovereenkomst met Israël te sluiten, omdat Egypte ermee heeft ingestemd Israël te aanvaarden en het geweld op te geven. We weten dat een zachte aanpak werkt met Israël, en toch blijven we geweld en extremistische retoriek gebruiken.

Israël zal nooit een grote toestroom van Palestijnen accepteren, aangezien die het joodse karakter van Israël zou veranderen. Dat betekent dat het volhouden van de terugkeer van miljoenen vluchtelingen naar Israël pure waanzin is. Daarnaast zeggen we tegen de dorpen dat de Palestijnse vluchtelingen op een dag zullen terugkeren naar hun geboorteplaats. We liegen onszelf gewoon voor.

Een nieuwe aanpak

Om vrede met Israël te bereiken, moeten we onze aanpak veranderen. We moeten accepteren dat het recht op terugkeer zal worden opgelost door middel van financiële compensatie, zodat Palestijnse vluchtelingen zich in Arabische landen of Palestina kunnen vestigen. We moeten accepteren dat de veiligheid van Israël een sleutel is tot elke oplossing. We moeten accepteren dat Oost-Jeruzalem misschien deel moet blijven uitmaken van Israël.

Onze belangrijkste verandering in benadering is echter die waarbij we de hulp van de internationale gemeenschap nodig hebben, dat we een democratisch gekozen en seculiere regering nodig hebben die beantwoordt aan de behoeften van ons volk. Zoals ik in augustus 2008 schreef samen met Nathan Sharansky, een voormalige Sovjet-dissident en de auteur van het boek "The Case for Democracy": er zal geen vrede zijn zonder democratie. Zolang de zogenaamde Palestijnse leider in staat is om internationale fondsen te gebruiken om zijn eigen netwerk van corrupte bondgenoten te consolideren, zullen de Palestijnen hem niet vertrouwen en kijken naar het alternatief, en dat is helaas Hamas.

Zoals Sharansky en ik in 2008 schreven: de Israëlische en de internationale redenering werkt niet, dat het versterken van een niet-democratische corrupte leider ervoor zal zorgen dat hij "in staat is om Hamas te bestrijden en een definitieve vrede met Israël te smeden." Bijna zeven jaar later is het nog duidelijker, dat deze aanpak nergens toe leidt. President Abbas heeft geen geloofwaardigheid onder de Palestijnen, en zelfs als hij een vredesakkoord wil (wat twijfelachtig lijkt), heeft hij geen mogelijkheid om dat aan het Palestijnse publiek te verkopen.

Wat wij Palestijnen nodig hebben, is een sterk maatschappelijk middenveld en sterke democratische instellingen, en we hebben een einde nodig aan de mensenrechtenschendingen, ook door Palestijnen en andere Arabieren. Welwillende internationale donoren moeten ervoor zorgen dat hun geld wordt besteed aan dit doel en niet aan het steunen van Hamas of Fatah. Er is ongetwijfeld veel werk nodig, maar we moeten op zijn minst de huidige trend ombuigen, waarin de Palestijnse samenleving nog verder afglijdt naar een corrupte en wrede heerschappij, zowel in Gaza als op de Westelijke Jordaanoever. Ironisch genoeg voelen de meeste Palestijnen in Oost-Jeruzalem zich alleen onder Israëlische heerschappij voldoende vertegenwoordigd door hun politici.

Hoop voor de toekomst

Ondanks onze huidige situatie denk ik dat onze toekomst rooskleurig zal zijn, als we doen wat nodig is om vrede te bereiken. We kunnen een seculiere democratie hebben die onze eigen belangen nastreeft. We kunnen in vrede leven met Israël en de joden en we kunnen profiteren van het economische succes en de democratische waarden van Israël. We hebben het binnen onze macht om een oude vijand om te vormen tot een vriend. We hebben een keuze en we kunnen die keuze maken naar een betere toekomst voor onze mensen.

Bassem Eid is de oprichter en voormalig directeur van de in Jeruzalem gevestigde Palestijnse Groep voor Toezicht op de Mensenrechten (PHRMG). Hij is een pleitbezorger van vrede met Israël en een criticus van terroristen.

Bron: We Palestinians hold the key to a better future -