Libanons val zou winst voor Iran zijn

door John R. Bolton - 14 november, 2017

Bijna ongemerkt onder de bedekking van de de reis van President Trump door Azië, komt Libanon geleidelijk aan onder Iraanse controle. Op 3 november nam premier Saad Hariri, een soennitische moslim, ontslag onder vermelding van vrees te worden vermoord door Hezbollah, de Shia-islamitische terreurgroep die gefinancierd en beheerd wordt door Iran. Niemand kan zeggen of Hariri's vrees wel of niet gerechtvaardigd is, omdat zijn vader, de voormalig premier Rafic Hariri, in 2005 werd vermoord — bijna zeker op Syrische of Iraanse aanwijzing.

Terwijl de volledige consequenties van Saad Hariri's ontslag nog te bezien blijven, hebben de ayatollahs van Teheran nu hun kwaadaardige bereik aanzienlijk uitgebreid in het Midden-Oosten. Dit is slecht voor de bevolking van Libanon; slecht voor Israël, dat met Libanon een gemeenschappelijke grens deelt en tevens een omstreden geschiedenis; en slecht voor Arabische staten als Jordanië, evenals de olieproducerende Arabisch monarchieën op het schiereiland; en slecht voor Amerika's vitale nationale belangen in deze kritieke regio.

Helaas was de voortgang van Iran te verwachten vanaf de start van Barack Obama's strategie om de Iraakse strijdkrachten en sjiitische militie-eenheden te gebruiken als essentiële elementen in de campagne voor de uitroeiing van het ISIS-kalifaat in Syrië en Irak. De regering van Bagdad is een effectieve satelliet van Iran. Dienovereenkomstig heeft Obama met zijn beslissing om dat regime te voorzien van militaire hulp en advies, de Iraanse hand nog verder versterkt en wezenlijk bijgedragen aan haar inspanningen voor dominantie in de Iraakse Shia-regio's.

Bovendien heeft Iran zelf, gesteund door de Russische strijdkrachten in Syrië, het Bashar Assad regime geholpen en hen geleid in de strijd tegen ISIS evenals de Syrische oppositie. Iran heeft Hezbollah ook bevolen om vanuit Libanon naar Syrië te trekken en zo een door sjiieten gedomineerde controleboog te creëren vanuit Iran naar het Middellandse Zeegebied.

Blijkbaar heeft noch het Pentagon, noch het State Department, noch de nationale Veiligheidsraad de nieuwe Trump-regering geadviseerd over de implicaties van het faciliteren van deze grote Midden-Oosten strategie door Iran. Obama's aanpak was ironisch genoeg gemakkelijker te begrijpen, gezien zijn vastberadenheid om zijn "erfenis" veilig te stellen door vitale Amerikaanse nationale belangen op te geven en zo de nucleaire overeenkomst met Iran vast te spijkeren. Het laat nu zien hoe Irans hegemoniale aspiraties in de hele regio daarmee zijn versterkt, en dat was volgens hem weer een kleine te betalen prijs om de weg te banen voor het nucleaire akkoord. De adviseurs van Trump hebben dat excuus niet.

Hariri's ontslag toont de onvermijdelijke gevolgen van het blindelings volgen van Obama's aanpak. Zeer weinig staat er Hezbollah nu nog in de weg voor de totale overheersing van de Libanese regering, waardoor deze vervolgens een onmiddellijke bedreiging voor Israël vormt. In de afgelopen jaren bleef Teheran wapensystemen leveren aan het regime van Assad en aan de Hezbollah, welke gevaarlijk zijn voor Israël. Nog meer Israëlische zelfverdedigingsaanvallen zijn nu waarschijnlijk, aangezien ook de conventionele dreiging van Iran bij Israël's grenzen groeit.

De naburige Arabische Staten zien ook de mogelijke gevaren van een ongebroken Shia militaire controleboog aan hun noordelijke buitengrens. Het Midden-Oosten wordt dus geconfronteerd met een oprukkend Syrië, gesteund door het dreigende nucleaire wapen vermogen van Iran, nu leverbaar in de hele regio — en waarschijnlijk met de mogelijkheid Amerika te bereiken binnen korte tijd.

De Trump-regering kan niet blijven toekijken indien Iran zonder tegenstand verder gaat. Washington en haar regionale bondgenoten moeten een alomvattende strategie ontwikkelen van hoe om te gaan met Iran, en niet een reeks ad hoc reacties op regionale ontwikkelingen. De tijd raakt snel op.

John R. Bolton, voormalige Amerikaans ambassadeur bij de Verenigde Naties, is voorzitter van Gatestone Institute, een senior medewerker bij het American Enterprise Institute, en auteur van "Surrender Is Not an Option: Defending America at the United Nations and Abroad".

Dit artikel verscheen voor het eerst in de Pittsburgh Tribune Review en is hier overgenomen met de vriendelijke toestemming van de auteur.

© 2017 Gatestone Institute. Alle rechten voorbehouden. De artikelen hier afgedrukt geven niet noodzakelijkerwijs de standpunten weer van de vertalers of van Gatestone Institute.

Bron: Lebanon's Fall Would Be Iran's Gain