The Hal Lindsey Report

10 februari 2017

In ons programma van vorige week besprak ik President Trumps 'executive order' dat een tijdelijk verbod instelde voor personen uit zeven landen die de naar Verenigde Staten willen - allemaal landen die broeinesten zijn van terrorisme, sponsors van terrorisme, of betrokken zijn bij burgeroorlogen met terroristische strijders.

Het heeft nogal wat opschudding veroorzaakt. Er werden protesten uitgevoerd op Amerikaanse luchthavens. Sommige werden geleid door immigratierechtenorganisaties en groepen die door de federale overheid worden betaald om vluchtelingen op te nemen.

De taxichauffeurs in New York protesteerden ook. Ze zeiden dat het tijdelijk verbod doelstellingen had tot vergelding. Ze stopten met het oppikken van passagiers op het JFK voor een uur, en gingen toen weer aan het werk.

Kort nadat ik dit programma had opgenomen, gaf een Districtsrechter in Seattle in Washington, een landelijke verbod dat het presidentiële inreisverbod blokkeerde.

Ongelooflijk, hij betwistte niet de zeer duidelijke bevoegdheid van de President om het verbod uit te vaardigen. Dat kon hij echt niet. De wet is zeer nauwkeurig en ook vorige presidenten, inclusief Obama, hebben precies gedaan wat president Trump deed. De rechter heeft gezegd dat hij dacht dat "er geen steun was" voor het idee dat "we de Verenigde Staten moeten beschermen tegen personen" uit die landen die zich op lijst bevinden.

Met andere woorden, hij zei dat naar zijn mening de President geen verstandige keuze had gemaakt met te doen wat hij deed. Het was niet nodig. Dus besloot de rechter dat het verbod moest worden opgeheven.

Velen op de linkervleugel hebben geprobeerd om het tijdelijke verbod op reizen naar de Verenigde Staten vanuit die specifieke naties af te schilderen als een "moslimban". Of ze zijn vreselijk gedesinformeerd of ze liegen. Ik ga er voor dat ze liegen.

De zeven landen die op de lijst staan zijn Irak, Iran, Libië, Somalië, Soedan, Syrië en Jemen. Zeven landen die door de vorige regering zijn gekozen. Het verbiedt de binnenkomst van alle reizigers uit deze landen, niet alleen van de moslims. In de 'executive order' worden moslims niet eens genoemd.

De vijf grootste overwegend islamitische landen in de wereld staan niet op de lijst. Van 's werelds 1,7 miljard aan moslims, wordt 90% niet beïnvloed door het tijdelijke verbod.

Dus hoe kan iemand die nog een greintje eerlijkheid bezit, zeggen dat dit een "moslimban" is? Als je iemand hoort bij de overheid of bij de media, die het zo noemt, dan weet je dat ze dat doen om hun eigen agenda te bevorderen.

Met het tijdelijke reisverbod wilde de President gewoon een pauze in het immigranten opnames proces voor een korte tijd, zodat het Department of Homeland Security (DHS) kan uitzoeken of er manieren zijn om meer veilig de mensen uit die landen naar hier te laten komen. Elk van de zeven landen vormt een unieke kwetsbaarheid voor de Amerikaanse veiligheid.

Zoals de zaken nu staan, is het bijna onmogelijk om naar behoren een visumaanvraag te krijgen uit deze landen. Dat is de reden waarom DHS wat tijd nodig heeft om nieuwe richtlijnen en procedures te ontwikkelen voordat het proces wordt hervat.

Zoals President Trump aan de leden van het Amerikaanse Centrale Commando vertelde, willen we niet de bedreigingen in Amerika importeren, waarmee onze soldaten worden geconfronteerd op het slagveld.

Nu, klinkt dit alles niet redelijk? En verantwoord? Wij, normale mensen, denken van wel. Maar blijkbaar denken de leden van de rechterlijke macht op de Westkust (als je het mij vraagt) van niet. Gisteren heeft een jury van het 9e Circuit Hof van Beroep in San Francisco het verbod van de oorspronkelijke rechter bevestigd.

Nogmaals, ze vonden geen fout betreffende het gezag van de president om dit te doen. (Dat maakt dat ik me afvraag hoe ze zouden hebben gereageerd op eenzelfde order van president Obama om het programma voor zes maanden te schorsen, indien elke Democratische procureur-generaal de moeite had genomen om President Obama aan te klagen om zijn ban te stoppen. Hmmm. Maakt dat niet dat hun motieven misschien een beetje verdacht klinken?)

Nogmaals, het hof van beroep leek geen fout te vinden in het tijdelijke verbod van de president, dan slechts dat het wat overlast zou kunnen veroorzaken voor enkele buitenlandse studenten die studeren aan de universiteiten in de staten Washington en Minnesota. De Presidents onbetwiste autoriteit om dit te doen vanwege het gevaar dat de inkomende 'vluchtelingen' zouden kunnen vormen voor de Amerikanen, doet er niet toe.

Of laat staan ​dat president Carter volledige het binnenkomen van alle Iraniërs verbood. Toen maakte de FBI jacht om alle sjiitische moslims uit Iran en de vele Iraanse studenten te deporteren.

Natuurlijk had op dat moment de Moslim Broederschap nog niet verscheidene jarenlange invloed uitgeoefend op de presidentiële regering en waren de Democraten niet zo wanhopig om Amerika te overspoelen met miljoenen van de twijfelachtige op militair-leeftijd zijnde allochtone mannen uit het Midden-Oosten.

Bovenop dat alles hebben we een extra 40 jaar van waanvoorstellingen in de anti-Amerikaanse houding ingeprent in onze jeugd bij de Amerikaanse hogescholen en universiteiten.

Dus zijn de praktische gevolgen van de vernietiging door de rechter van dit verbod van de President, en van het hof van beroep om de weigering tot verblijf omver te werpen, dat er een stormloop komt voor mensen die willen reizen uit die zeven landen om maar zo snel mogelijk naar Amerika te komen. In feite is dit precies wat de kop van de New York Times verkondigde: "Opheffing van het inreisverbod zet een trek naar Amerikaanse in gang"

Nu zijn we op weg naar het Hooggerechtshof.

Niemand ontkent dat het verbod nogal rommelig was in de uitvoering ervan. Het werd plotseling bekend gemaakt op een vrijdagmiddag. Lagere ambtenaren werden overrompeld. Interpretatie van de nieuwe wet varieerde van locatie tot locatie. Het creëerde verwarring.

Er waren een paar ongelukkige aanhoudingen, maar op het einde werd iedereen toegelaten en niemand werd vastgehouden gedurende meer dan een paar uur. In alle gevallen, op slechts een paar honderd reizigers na (van meer dan de 350.000 op die dag mochten het land binnen) werden de mensen onderworpen aan een toetsing, allen vrijgelaten.

Binnen een paar dagen waren veel van de onregelmatigheden weggewerkt en werd aangekondigd dat alle geldige "green card" houders, hetzij in het land, of onderweg, of aan de start zouden worden aanvaard.

Maar om eerlijk te zijn, was er een dwingende reden voor het abrupte karakter in de aankondiging van het verbod. Om ervoor te zorgen dat zoiets als dit vlot te laten verlopen, zou het van tevoren in het openbaar moeten worden aangekondigd. Seminars zou moeten worden gehouden om het DHS- en TSA-personeel te leren hoe het te implementeren. Met andere woorden, ze zouden de eigenlijke terroristen, waarvan we proberen te voorkomen dat die in het land worden aangemeld, op voorhand de nodige tijd moeten geven om in de Verenigde Staten voor de intrekking.

Dat slaat het hele doel van de operatie. Om de order te laten werken, moest het gebeuren zonder waarschuwing.

Maar de terreurorganisaties hoeven zich geen zorgen te maken. De rechters aan de westkust hebben jullie dekking gegeven. Je hebt nu genoeg tijd om je spullen bij elkaar te pakken en hier te komen voordat het rationele denken is hersteld!

Deze week zal ik eveneens ook iets bespreken wat enige verlichting aan steun van de nieuwe regering kan geven betreffende het recht van Israël om de nederzettingen uit te breiden in Jeruzalem. Ook betreffende onze vastberadenheid om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verplaatsen. Tijdens de campagne heeft president Trump geen blad voor de mond genomen. Hij zou de ambassade te verplaatsen.

Maar nu lijkt het erop dat de overheid weer een beetje wegloopt van die belofte. Is het een terugkeer naar het beleid van de vorige regeringen? Of is het een besluit om maar geen brandstof toe te voegen aan de branden die momenteel branden?

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu zal het Witte Huis bezoeken over een paar dagen. Het zal interessant zijn om te zien wat er blijkt uit deze bijeenkomsten.

Toch moeten we doorgaan, zoals de psalmist aangemoedigd om "te bidden voor de vrede van Jeruzalem." [Psalm 122:6]

Ten slotte kan het u verrassen om te leren dat ik niet opnieuw werd geboren als een volwassen, als volwassen christen. Ik begon als een baby in Christus, net zoals jij.

We zijn allemaal een werk in uitvoering. We zijn allemaal voortdurend "onder constructie". Simon, de twijfelaar, werd later Petrus, de rots. Saul, de wettische, werd Paulus, de kampioen van de genade.

Het proces van snoeien en cultiveren blijft doorgaan van dag tot dag, van seizoen tot seizoen, tot we naar huis gaan om met onze Vader te zijn.

Deze week zal ik het gevaar bespreken van het "Galatianisme". Dat is de verkeerde leer die zegt dat Gods genade betrekking heeft op al onze tekortkomingen tot aan het punt dat we gered worden. Maar daarna moeten we het christelijk leven leiden op een of andere manier te mengen de "genade" met het "goed zijn" om ons te kwalificeren voor de hemel.

De apostel Paulus was er zo overstuur door dit onderwijs, dat hij de gelovigen in Galatië "dwaas" noemde! Hij schreef ze: 'Bent u zo dwaas, na begonnen te zijn in de Geest, bent u nu geperfectioneerd door het vlees?" (Galaten 3:3)

Ik ben zo blij dat we, zodra we wedergeboren zijn in het lichaam van Christus, we niet meer afhankelijk hoeven te zijn van onze eigen middelen om ons daar te houden. We kunnen volledig vertrouwen op dezelfde genade die ons verlost heeft, om ons daar ook te houden.

God's zegen,

Hal Lindsey