Artikel

Het komt op dit moment via alle soorten media naar buiten - onmogelijk om te negeren - en je hoort over en weer de beweringen van vele radicale imams, moslimgeleerden, en predikers, dat de islam een religie van inclusiviteit is, dat iedereen een moslim kan worden door slechts een paar woorden te mompelen. Het lijkt heel simpel, toch?

Dit is niet nieuw. Ik ben opgegroeid met het horen van al deze beweringen in Iran, onder de islamitische wetten. Voor onwetende oren kan dit bijna magisch klinken. Wat echter belangrijk is, zijn de vele veel belangrijkere vereisten die de imams liever weglaten. Vooral dat zodra u een moslim bent geworden, er geen manier is om daarop terug te komen. Uw geloof is dan onder de controle van de extremistische imams, sjeiks, regeringen gekomen, of gewoon onder de gemeenschap. U kunt niet meer zelf besluiten om de islam te verlaten en vervolgens teruggaan naar hoe u voordien leefde. De straf op een poging daartoe is de dood.

Bovendien, deze imams en sjeiks die je laten geloven hoe gemakkelijk het is om toe te treden tot de islam, beweren dat de islam het christendom en het jodendom ("de mensen van het boek") accepteert, en dat er absoluut geen verschil is tussen de Abrahamitische religies. Dat klinkt mooi in de meeste oren. Maar het is absoluut onwaar. laten we eens kijken naar sommige mensen die de islam hebben verlaten voor een andere "Abrahamitische" religie, met name het christendom.

Maryam Naghash Zargaran, een 38-jarige christen die zich van de islam bekeerde, wordt momenteel geconfronteerd met ernstige gezondheidsproblemen in één van 's werelds meest ergste gevangenissen: de Evin-gevangenis in Teheran.

Een voormalig muziekleraar voor kinderen, Zargaran, raakte op al jonge leeftijd bekend met de leringen van het christendom. Hoewel zij in een moslimfamilie en onder de Sharia opgroeide, vond ze dat het christendom haar ware geloof was. Ze nam een besluit om zich te bekeren en haar leven te wijden aan het helpen van kinderen, en belandde in een weeshuis. Ze deed haar best om de zorg voor de kinderen op zich te nemen en hen te voorzien van de stabiliteit en liefde die ze hadden gemist.

Welk kwaad deed Zargaran aan de maatschappij? Ze was bezig bij te dragen aan de maatschappij door liefdadigheidswerk te doen en ze beoefende particulier haar geloof. Maar als je onder islamitische wetten leeft, is je geloof niet privé of persoonlijk. Je geloof wordt rechtstreeks beheersd door de islamitische autoriteiten of de staat.

Op 33-jarige leeftijd werd ze gearresteerd vanwege het zich bekeren tot het christendom. Volgens de rechten van de mens van Iran:

"Werd ze aanvankelijk voor vijf dagen vast gehouden in het Vozara detentiecentrum in Teheran onder onhygiënische omstandigheden samen met gewone misdadigers, met inbegrip van drugsverslaafden."

Op 9 maart 2013 veroordeelde rechter Mohammad Moghisseh van de afdeling 28, van revolutionaire rechtbank, haar tot vier jaar gevangenisstraf vanwege de vage aanklacht van "propaganda tegen het islamitische regime en een geheime verstandhouding om de nationale veiligheid te schaden." Ze mocht geen advocaat spreken.

Wanneer je een moslim wordt, en dan de islam verlaat, zelfs voor een andere godsdienst die zogenaamd is "geaccepteerd" door de islamisten, word je als een ernstig gevaar beschouwd. De islamitische autoriteiten wensen de controle te hebben over elk aspect van je geloof. Maar wat de islamitische leiders vooral vrezen, is dat je als een voormalige moslim de ware kennis hebt van wat de islam feitelijk is, en dat je deze informatie aan anderen bekend zult maken.

Zargaran begon haar tocht naar de Evin-gevangenis op hetzelfde moment dat de president van de islamitische staat Iran toezegde dat "alle etnische groepen, alle religies, zelfs religieuze minderheden, rechtvaardigheid moet voelen." Hoorde zij die woorden nog net voor de deur van de gevangenis dicht sloeg? Heeft zij die nu kunnen horen? Wat is volgens hem die "rechtvaardigheid"? Onder zijn presidentschap, ondanks zijn zijdeachtige woorden, is de doelgerichte vervolging van de christelijke bekeerlingen alleen maar verhoogd.

Terwijl ze werd vastgehouden in onaanvaardbare omstandigheden, kreeg Zargaran een paar maanden na haar gevangenneming een hartaanval. Ze kreeg geen passende medische behandeling, ondanks haar ernstige aandoening. Ze veroorloofde zich meerdere hongerstakingen. Op 15 juli 2016 ging ze voor onbepaalde tijd in hongerstaking. De autoriteiten weigerden, zelfs met de wetenschap van haar ernstige medische aandoening, nog steeds om het op te pakken. Uiteindelijk mocht ze met medisch verlof en bleef onder zware beperkingen toen ze naar de gevangenis terugkeerde, en haar straf werd uitgebreid ter compensatie van de tijd die ze in het ziekenhuis was opgenomen.

De Amerikaanse Commissie voor internationale Religieuze Vrijheid (USCRIF) heeft de Iraanse regering dringend verzocht om Maryam Naghash Zargaran vrij te laten. Het verklaarde onlangs:

"Niet alleen wordt ze ten onrechte vastgehouden vanwege haar christelijke geloof, maar de Iraanse autoriteiten hebben haar de dringende noodzakelijke medische zorg onthouden. Op deze dag een jaar geleden lanceerde Maryam een hongerstaking, helaas één van vele, om te protesteren tegen de autoriteiten en hun minachting van haar medische behoeften en de weigering om haar voorwaardelijke invrijheidstelling te verlenen of medisch zorg."

USCRIF commissaris Clifford D. May wees op de doelgerichtheid van christenen door te verklaren:

"Gedurende meer dan vier jaar heeft Maryam Naghash Zargaran geleden in een Iraanse gevangenis, ten onrechte beschuldigd van "propaganda tegen het islamitische regime en van een geheime verstandhouding om de nationale veiligheid schade toe te brengen". De Iraanse regering moet ophouden met haar aanval tegen christenen, en Maryam en andere religieuze gevangenen vrijlaten. Zij moeten worden geëerd vanwege hun bijdrage aan de maatschappij in plaats van te worden bestraft voor wie ze zijn of wat zij geloven."

"Mevrouw Zargaran lijdt aan een ernstige hartkwaal, ASD (atriale septal defect), welke reeds chirurgie nodig had vóór haar arrestatie. Haar toestand vereist een voortdurende monitoring en begeleiding van een cardioloog. Maar sinds haar detentie had ze geen regelmatig toegang meer tot een dergelijke zorg. Mevrouw Zargaran lijdt ook aan diabetes, hoog gehalte aan cholesterol, en artritis."

Islamitische landen die christenen en andere religieuze minderheden onrechtvaardig behandelen en hun religieuze vrijheden schenden, moeten worden aangewezen als "land van een bijzondere bezorgdheid" door het US State Department.

Internationale druk moet ook voor de islamitische staat Iran worden aangewend voor het vrijlaten van Zargaran, of om haar op zijn minst een medische behandeling te geven.

Als u zou wonen, studeren, werken, of opgroeien onder de islamitische wetten, zoals ik, dan is het eerste wat je leert, dat de islamisten, de radicale imams en sjeiks - ondanks hun mooie beweringen en prediking - alle religies, zelfs de "Abrahamitische", absoluut inferieur achten aan de islam. Elke andere indruk die gegeven wordt door islamitische leiders moet met de grootst mogelijke scepsis worden bezien. Misschien wordt, als u luistert naar hun woorden, de leugens die zij verspreiden, de waarheid duidelijk door te kijken naar een vrouw, eerst moslim, dan christen, nu een gevangene van een geloof waar geen clementie is. Of kan misschien de werkelijkheid worden ontdekt door te kijken naar de verlaten en verwaarloosde wezen, van wie ze de levens probeerde te helen, voordat ze werd vastgezet voor haar geloof in - wat wordt gezien als - de 'verkeerde' godheid.

Dr. Majid Rafizadeh is president van de International American Council on the Middle East. Hij is een aan Harvard opgeleide en wereldberoemde Iraans-Amerikaanse politicoloog, zakenman, en de auteur van "Peaceful Reformation in Iran's Islam".

Dodelijk verhaal: Christen bekeert zich van de islam