Stad van David: de strijd over de berg Sion, de stad van de grote Koning

"Zie, ik en de kinderen die de HEERE mij gegeven heeft, dienen tot tekenen en wonderen in Israël, afkomstig van de HEERE van de legermachten, Die op de berg Sion woont." (Jesaja 8:18)

De berg Sion is een heuvel net buiten de muren van de oude stad van Jeruzalem. Wat eigenlijk ouder is dan de oude stad: het is de oorspronkelijke stad.

De eerste keer dat Sion wordt genoemd in de Hebreeuwse geschriften is in 2 Samuel 5:7, toen David Jeruzalem op de Jebusieten veroverde.

"David nam echter de vesting Sion, dat is de stad van David [Ir David], in." (2 Samuël 5:7)

Zion was oorspronkelijk bedoeld om alleen de oude vesting te zijn en genoemd als de Stad van David (2 Kronieken 5:2).

Nadat Salomo de eerste tempel bouwde op de berg Moriah, werd Sion de verwijzing naar de tempel en haar omgeving. Later werd de hele stad Jeruzalem uitgebreid op de berg op- en noordwaarts, buiten de oorspronkelijke plek van de berg Sion.

Hoewel oude rabbijnse commentaren het gebied van de berg Sion als de stad van David beschrijven en het centrum van het Land van Israël (Zamib i 5), is dat vandaag de dag voornamelijk het Arabische dorp Silwan, dat zich uitstrekt tot aan Sion, waardoor het gebied onderwerp is van een gevoelige kwestie.

De bron die Silwan, Siloam en Shiloach doorloopt

De Arabische naam Silwan komt van het Griekse woord Siloam, wat is afgeleid van de Hebreeuwse naam Shiloach.

Zowel in het Arabisch als het Hebreeuws betekent de Gihon bron, die stroomt door de Kidron vallei die loopt van Noord naar Zuid tussen de Olijfberg en de Stad van David aan de zuidrand van de Tempelberg.

Deze bron drenkte eens de tuinen van de koning onder de muren van het paleis op de berg Sion. (2 Koningen 25:4)

Vanaf de tijd van koning Salomo's heerschappij tot het bewind van Hizkia, werd het water vanuit de Gihonbron opgebracht naar de tempel op de berg Moriah voor gebruik bij de offers tijdens Gods bevolen feesten.

Psalm 48:2 noemt de berg Sion de stad van de grote koning. Het klinkt majestueus en het was werkelijk zo in Salomo's dagen toen de Eerste Tempel daar stond in al haar glorie!

"Mooi van ligging, een vreugde voor heel de aarde, is de berg Sion aan de noordzijde, de stad van de grote Koning!." (Psalm 48:23)

Stad van David en de Olijfberg

Silwan is gelegen op een steile bergkam ten zuidoosten van de Tempelberg genaamd de Ophel in het Hebreeuws, wat betekent opklimmen, uit te breiden tot aan de kam van de zuidelijke piek van de Olijfberg.

De oorspronkelijke Stad van David werd gebouwd op de bergkam Ophel. Davids paleis was gelegen op de top en de huizen van het volk trapsgewijs op de heuvel naar beneden. Die helling, die het in feite mogelijk maakte dat koning David Bathsheba kon zien baden op haar dak (2 Samuël 11:2).

Vandaag staan de huizen nog steeds op de heuvel, gaande naar beneden, waarschijnlijk zien ze er net zo uit als ze dat deden in de tijd van koning David.

Deze gestapelde bouw is waarschijnlijk een defensief voordeel tijdens die periode, waardoor de Israëli's hun vijand konden zien als ze de heuvel beklommen om aan te vallen.

Hoewel op de bergrug van de Stad van David bijna geen woningen waren in het midden van de 19e eeuw, begon een Joodse nederzetting zich te vormen rond 1874 toen de Mayachus-familie daarheen verhuisde. In 1884 woonde er een gemeenschap van Jemenitische Joden op het zuidelijke einde van Silwan.

Tijdens de periode van het Britse mandaat (1920-1947), breidde het Arabische dorp van Silwan zich uit naar de stad van David.

Jordanië nam dat gebiedsdeel van Jeruzalem in, in de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog (1948). Toen Jordanië en andere Arabische landen opnieuw Israël aanvielen in 1967, won Israël het gebied terug.

Archeologisch bewijs van Joodse wortels

Het is al bekend sinds de 19e eeuw dat het centrale gedeelte van Silwan is gebouwd op een oude begraafplaats van Judea's elite, zoals blijkt uit ongeveer vijftig in de rotsen uitgehouwen graven, gevonden aan de voet van het dorp.

Veel van deze oude graven, zijn verspreid over Silwan en het omliggende gebied, opgenomen in de Arabische bewoning en vaak zijn de inscripties gewist of beschadigd.

Een van die graven, die is opgenomen in een moderne huisvesting in Silwan, is die welke gezien wordt als van Shebna, koning Hezekiahs hofmaarschalk en hoofd van de huishouding. (Jesaja 22:15-16)

Hoewel Silwan aandacht heeft gekregen van archeologen, al vele jaren, en er inspanningen tot grondig onderzoek werden uitgevoerd door de Britse archeoloog Charles Warren (opgravingen in de Tempelberg) wat gedwarsboomd werd door de Arabische inwoners.

"De mensen van Siloam zijn een wetteloos stel, zo zette hij hen weg, als de meest gewetenloze schurken in Palestina," zo schreef hij. (BAS)

Sinds Israël Oost-Jeruzalem herstelde in 1967, vinden archeologen het bewijs van de waarheid inzake de historische aanwijzingen in de Bijbel, evenals bewijs van de oude wortels van het Joodse volk in Israël.

In 1968 werden de graven van de Silwan wijk onderzocht.

In 2010 ontdekte een team een massieve muur op de helling tussen de Tempelberg en Silwan die dateert uit de tiende eeuw voor Christus. Nabijgelegen fragmenten van aardewerk zijn gevonden met inscripties zoals "de koning".

Dit is het bewijs van de bouw in de stad van David tijdens de Koning Salomo's tijd (1 Koningen 3:1), wat veel Arabieren niet accepteren.

"Dit is de eerste keer dat is gebleken dat een structuur aan de beschrijvingen van Koning Salomo's bouw in Jeruzalem kan voldoen," verklaarde Dr. Eilat Mazar, voormalig directeur van de gezamenlijke opgraving van de Hebreeuwse Universiteit, de Israel Antiquities Authority (IAA) Israël, de natuur- en parkenautoriteit. (Haaretz)

Hoewel de vondsten ongelooflijk zijn, stopte de IAA de opgravingen op deze plek in 2013 om onduidelijke redenen. Er zijn echter nog andere opgravingen op verschillende locaties in de stad van David, die momenteel aan de gang zijn.

"Als de koning daartoe de opdracht gaf, voerden zij grote stenen aan, kostbare stenen, gehouwen stenen, om de fundering van het huis te leggen." (1 Koningen 5:17)

Een andere opmerkelijke ontdekking tijdens de bouw van het bezoekerscentrum in 1997 was de ontdekking van twee monumentale torens die dateren uit het tijdperk van de koningen van Judea: ter bescherming van de basis van Warrens schacht (een tunnel waarmee toegang tot de bron van Gihon mogelijk is vanuit binnen de stadsmuren), en de andere die de bron zelf beschermt.

Deze archeologische ontdekkingen ïnspireerden de stad Jeruzalem om de ontwikkeling te doen van een Nationaal Park via de restauratie van de vallei bodem.

Ze zijn van plan het gebied te herstellen waar eenmaal koning Solomo's tuinen gehuisvest waren en werden genoemd als de Koningstuin (Gan Hamelekh). De wateren van de Gihon lopen wederom zuidwaarts langs zijn oude koers.

Een microkosmos van het grotere plaatje

Deze plannen hebben, woede, wrok en controverse gewekt in de gemeenschap.

In zekere zin is Silwan gewoon een microkosmos van het veel grotere conflict — een geschil over het Heilige Land dat loopt sinds de oudheid.

Onderdeel van het geschil over de plannen van de stad is dat illegaal gebouwde huizen van de Arabieren zouden moeten worden gesloopt om plaats te maken voor het park.

Hoewel de stad heeft aangeboden om de families te verhuizen naar nieuw gebouwde huizen, wordt de afbraak bestreden doordat de Arabieren het zien als een onderliggend plan tot het vergroten van de Israëlische nederzettingen in het gebied.

De Arabieren van Silwan hebben daarom wettelijke vergunningen geëist voor hun bestaande, niet-geautoriseerde huizen, en te zweren: "We zullen nooit onze huizen verlaten." (JPost)

Tot hun woede werkt de non-profit organisatie die de Stichting Ir David (Stad van David) heet om land te laten terugkeren naar de erfgenamen van de Jemenitische Joden die emigreerde naar Israël in 1882 en zich vestigden in Silwan.

Zij werden gedwongen om hun buurt te verlaten door de Britse mandaat-autoriteit als gevolg van de Arabische rellen in 1929. In 1930 keerden zij terug om alles op te bouwen, om weer door de Britten te worden geëvacueerd in 1938 op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog, dit keer werden hun huizen in beslag genomen.

Een inspanning is aan de gang geweest voor de vereiste bewaking voor de ongeveer 450 Joodse bewoners van Silwan vandaag de dag, voor hun veiligheid tegen Arabische aanvallen.

Arabische jeugdigen en volwassenen gooien met stenen en Molotov-cocktails naar taxi's en Joodse voertuigen. Rouwende bezoekers aan de Joodse begraafplaats op de nabijgelegen Olijfberg worden aangevallen met stenen, en grafplaatsen lopen schade op.

Omdat Joden de minderheid zijn in deze buurt, worden ze beschouwd als de oorzaak van het probleem.

Internationale druk voor het verdelen van Jeruzalem

Veel Joodse mensen voelen een dringende behoefte om te moeten werken aan het terugnemen van hun erfgoed, dat wordt aangetast door de illegale bouw en de snelle groei van de Arabische wijk. (Arabische geboortecijfers zijn bijna het dubbele van de Joden.)

Hun hoop en gebed is, dat er een aaneengesloten Joodse nederzetting komt van de oude stad tot aan de nederzetting stad Ma'ale Adoemim vóór een eventuele toekomstige landruil tussen Israël en een voorgestelde Arabische staat.

Waarom is dit belangrijk?

Helaas hebben 46 jaar nadat de Israeli's vochten en Oost-Jeruzalem terugwonnen van Jordaans bezit in de Zesdaagse oorlog van 1967, de meeste landen nog steeds niet Jeruzalem erkend als de hoofdstad van Israël.

Zij achten Oost-Jeruzalem als "betwist grondgebied" of erger nog, "bezet grondgebied".

UNESCO (United Nations Educational, wetenschappelijke, culturele organisatie van Wereld Erfgoed Raad) heeft als zodanig, meerdere resoluties opgesteld door de moslimnaties, waarin ze verklaren dat Oost-Jeruzalem en de Tempelberg moslimplaatsen zijn.

En in juli 2017 werd een UNESCO-resolutie aangenomen die "het falen van de Israëlische autoriteiten veroordeelde om te stoppen met de voortdurende opgravingen, ondertunneling, werk, projecten en andere illegale praktijken in Oost-Jeruzalem, met name in en rond de oude stad van Jeruzalem, wat volgens internationaal recht illegaal is." (TimesofIsrael)

Natuurlijk voorkomt het stoppen van dergelijke opgravingen de ontdekking van de bijbelse waarheid van de Tempel van Salomo en het Joodse volk om aanspraken op het land te maken, en dat is het uiteindelijke doel.

Als de internationale druk Israël naar een tweestatenoplossing duwt, wordt elke stap van de Joodse bevolking om het graven uit te breiden, door de wereld bekeken als "bezetting van Arabische land" en een "systematische, opzettelijke en provocerende" inspanning om te voorkomen dat Jeruzalem de hoofdstad wordt van twee staten. (Israël Today)

Bovendien voelen de facties aan dat vrede alleen kan worden verkregen door Jeruzalem te delen, wat een onaanvaardbaar afstand doen is voor het Joodse volk, dat dan opnieuw geen toegang meer heeft tot de stad van David en hun mogelijkheid om te bidden bij de Klaagmuur.

Het Joodse volk - inheems voor Israël

Temidden van al deze onrust lijkt het alsof het uitgebreide bewijs van de oude Joodse geschiedenis die wordt gevonden in het gebied, onopgemerkt zal blijven voor de wereld.

Alan Baker, een Israëlische expert in het internationaal recht, verklaarde dat "de Joden een een inheems volk zijn in dit land. Als de internationale gemeenschap dit feit niet kan aanvaarden, dan is er geen basis om zelfs maar vredesonderhandelingen te starten." (Israël Today)

Wanneer de God van Abraham, Izaäk en Jakob Zijn Naam geplaatst heeft in Jeruzalem en het zijn Heilige Woonstede maakte (2 Koningen 21:7), was de stad voorbestemd om een broeinest van onrust te zijn totdat de Messias terugkeert.

Niettemin, God belooft dat hij vrede naar Jeruzalem zal brengen en voor geheel Israël.

"Zie, Ik doe de vrede naar haar toestromen als een rivier, en de luister van de heidenvolken als een alles wegspoelende beek." (Jesaja 66:12a)

Bron: City of David: The Struggle over Mount Zion, City of the Great King | Messianic Bible