Artikel

Irak is net toegetreden tot de lange lijst van Arabische landen die schaamteloos de Apartheid tegen de Palestijnen in de praktijk brengen. Het aantal Arabische landen waarop dit van toepassing is, met deze discriminerende maatregelen tegen de Palestijnen, terwijl ze doen alsof ze de Palestijnse zaak ondersteunen, is adembenemend. De Arabische hypocrisie is weer duidelijk te zien, maar wie kijkt ernaar?

De internationale media - en zelfs de Palestijnen - zijn zo bezig met de aankondiging van de Amerikaanse President Donald Trump over Jeruzalem, dat de benarde situatie van de Palestijnen in het Arabische landen geen nieuws is. En onder deze apathie kunnen de Arabische regeringen doorgaan met hun anti-Palestijnse beleid, omdat ze weten dat niemand in de internationale gemeenschap erom geeft - de Verenigde Naties is te bezet met het veroordelen van Israël dat ze niet veel meer kunnen doen.

Dus wat is het verhaal van de Palestijnen in Irak? Eerder deze week werd onthuld dat de Iraakse regering een nieuwe wet heeft goedgekeurd die heel effectief de rechten afschaft die waren gegeven aan de Palestijnen die daar wonen. De nieuwe wet verandert de status van de Palestijnen van onderdanen in buitenlanders.

Onder Saddam Hussein, de voormalige Iraakse dictator, genoten de Palestijnen veel voorrechten. Tot 2003 waren er ongeveer 40.000 Palestijnen in Irak. Sinds de omverwerping van het regime van Saddam, is de Palestijnse bevolking geslonken tot 7000.

Duizenden Palestijnen zijn Irak ontvlucht nadat ze het doelwit werden van verschillende strijdende milities in dat land, dit vanwege hun steun voor Saddam Hussein. Palestijnen zeggen ze in Irak worden geconfronteerd met een "etnische zuivering".

De condities voor de Palestijnen in Irak gaan van kwaad tot erger. De nieuwe wet, die werd bekrachtigd door de Iraakse President Fuad Masum, berooft de Palestijnen in Irak van hun recht op gratis onderwijs, gezondheidszorg en reisdocumenten en ontzegt hen het werken in staatsinstellingen. De nieuwe wet (nr. 76 uit 2017 genoemd) trekt rechten en voorrechten in die aan de Palestijnen waren toegekend onder Saddam Hussein. De wet trad onlangs in werking, nadat hij werd gepubliceerd in de Iraakse officiële Staatscourant nr. 4466.

"In plaats van de Palestijnse vluchtelingen te beschermen tegen de dagelijkse schendingen en hun humanitaire levensomstandigheden te verbeteren, neemt de Iraakse regering beslissingen die catastrofale gevolgen zullen hebben op het leven van deze vluchtelingen," zei Euro-Mediterranean Human Rights Monitor.

"De terugkerende intimidatie en het beperkingen opleggen aan Palestijnse vluchtelingen heeft de meesten van hen in de afgelopen jaren gedwongen opnieuw de toevlucht te nemen tot andere landen zoals Canada, Chili, Brazilië en andere Europese landen. Als gevolg van deze schendingen zijn slechts ongeveer 7000 over van de 40.000 Palestijnse vluchtelingen nu nog woonachtig in Irak. Het is een schande waaraan een einde moet komen."

De wet betekent simpelweg dat Palestijnen liever in Canada, Brazilië of elk Europees land leven dan in een Arabische land. Ze hebben meer rechten in niet-Arabische landen, dan ze in de Arabische landen hebben. In die eerste kunnen zij op zijn minst de aankoop doen van onroerend goed, en genieten van gezondheidszorg en sociale voordelen. Palestijnen kunnen zelfs burgerschap in niet-Arabische landen aanvragen en ontvangen. Maar niet in landen als Irak, Egypte, Libanon, Tunesië, Saudi-Arabië en Koeweit. Het is makkelijker voor een Palestijn om het Canadese of VS burgerschap te verkrijgen dan van de meeste Arabische landen.

Het is in een extreem ironische notitie, dat de Arabische Liga aan haar leden heeft geadviseerd geen burgerschap te geven aan de Palestijnen. Het excuus: door het erkennen van het burgerschap van de Palestijnen door Arabische landen, ontkent u het "recht op terugkeer" naar hun vroegere woonplaatsen binnen Israël. - Dus de Arabische landen willen dat de Palestijnen vluchtelingen blijven, en dat door tegen hen te liegen en hen te vertellen: op een dag gaat u terug naar uw voormalige dorpen en steden (waarvan vele zelfs niet eens meer bestaan) binnen Israël.

Neem bijvoorbeeld het geval van Amal Saker, een Palestijnse vrouw die in 1976 met haar familie naar Irak verhuisde. Hoewel ze is getrouwd met een nationale Irakees, en hoewel ook haar kinderen het Iraakse burgerschap hebben gekregen, heeft zijzelf niet het Iraakse burgerschap gekregen. Ze zegt dat de nieuwe wet haar nu verbiedt een reisdocument te verkrijgen voor een bezoek aan haar familieleden buiten Irak. Zij en vele Palestijnen zijn ervan overtuigd dat de timing van de nieuwe wet - die samenviel met Trumps aankondiging over Jeruzalem - niet toevallig is. Zij geloven dat de nieuwe Iraakse wet deel uitmaakt van Trumps vermeende "ultieme oplossing" voor het Israëlisch-Arabische conflict, waarvan zij overtuigd is dat die gericht is op het "liquideren" van de Palestijnse zaak en de Palestijnen te beroven van hun "recht op terugkeer".

Met andere woorden, de Palestijnen pleiten voor een samenzweringstheorie volgens welke sommige Arabische landen zoals Irak, Saoedi-Arabië en Egypte samen met de Trump-regering een voor de Palestijnen totaal onaanvaardbare en zelfs schadelijke oplossing zal opleggen.

De Palestijnen zijn "geschokt" door de nieuwe Iraakse wet, en sommigen zijn begonnen met het voeren van een campagne die druk zet op de Iraakse regering om deze wet terug te trekken. Maar de Palestijnen weten ook dat ze deze campagne niet gaan winnen, want ze gaan niet de sympathie winnen van de internationale gemeenschap. Waarom? Omdat de naam van het land dat deze apartheidswet heeft aangenomen Irak is en niet Israël.

Jawad Obeidat, voorzitter van het Palestijnse advocatensyndicaat, legde uit dat de nieuwe Iraakse wet "ernstige gevolgen" zal hebben voor de condities en de toekomst van de Palestijnen in Irak. "De Palestijnen worden nu beroofd van de meeste van hun fundamentele rechten," zei Obeidat.

Hij voegde eraan toe dat Palestijnse advocaten met hun Iraakse collega's druk uitoefenen op de Iraakse regering om de nieuwe wet te ontbinden. Obeidat heeft een beroep gedaan op de Arabische Liga om in te grijpen bij de Iraakse autoriteiten en het ontbinden van de wet en de "onrechtvaardigheid" richting de Palestijnen in Irak te stoppen.

"De Iraakse wet is onaanvaardbaar en inhumaan," verklaarde Tayseer Khaled, een hoge ambtenaar van de PLO. Hij wees erop dat de Iraakse autoriteiten hebben nagelaten bescherming te bieden aan de Palestijnen in Irak, reden waarom zij een gemakkelijke prooi zijn voor de verschillende milities, zodat velen van hen het land ontvluchtten tijdens de afgelopen 15 jaar. Khaled merkte op dat veel Palestijnse gezinnen werden gedwongen om te leven in geïmproviseerde tijdelijke vluchtelingenkampen langs de grens van Syrië en Jordanië na te zijn verdreven uit hun huizen. "Wij roepen de Iraakse autoriteiten op tot een humane behandeling van de Palestijnen," zei hij.

Iraakse leiders kunnen het zich echter veroorloven achterover te leunen en zich te ontspannen bij het zien van de Palestijnse oproepen en veroordelingen. Niemand gaat aandacht besteden aan de ellende van de Palestijnen in een Arabische land. Belangrijke mediakanalen over de hele wereld zullen nauwelijks het nieuws doorgeven van deze controversiële Iraakse wet of van de verplaatsing van duizenden Palestijnse gezinnen in Irak. Journalisten zijn te druk met het nalopen van een handvol Palestijnse stenengooiers in de buurt van Ramallah. En een Palestijnse meisje dat een Israëlische soldaat in het gezicht slaat, trekt meer belangstelling van de media dan de Arabische apartheid tegen de Palestijnen. Een protest van 35 Palestijnen in de oude stad van Jeruzalem tegen Trump en Israël trekt meer fotografen en journalisten dan een verhaal over de endemische Arabische apartheid en discriminatie tegen duizenden Palestijnen.

De hypocrisie van de Arabische landen is in volle gang. Terwijl ze doen alsof ze solidariteit tonen met hun Palestijnse broeders, werken de Arabische regeringen onvermoeibaar om hen etnisch te zuiveren. De Palestijnse leiders doen ondertussen niets voor het lot van hun eigen mensen in de Arabische landen. Ze zijn veel te druk met het aanzetten van de Palestijnen tegen Israël en Trump, dan om aan zo'n schamele kwestie enige aandacht te geven.

Arabische Apartheid richt zich op Palestijnen