Artikel

Wat kan er eventueel worden gezegd tegen een leider die kunst, muziek, zang en dans van jongeren ondersteunt en stimuleert? Een leider die dat doet, met name in de Arabische wereld, moet worden geprezen voor een dergelijke inspanning.

De valstrik: behalve wanneer een leider het ondersteunen van zangers en muzikanten voorrang geeft boven het oplossen van de fundamentele problemen van de honderdduizenden van zijn volk.

Neem bijvoorbeeld het geval van de President van de Palestijnse Autoriteit (PA), Mahmoud Abbas, die onlangs Beiroet bezocht voor gesprekken met de Libanese leiders om een breed scala van onderwerpen te bespreken die gaan over bilaterale relaties en over de status van de meer dan 500.000 Palestijnen die onder uiterst moeilijke omstandigheden wonen in de talrijke vluchtelingenkampen in Libanon. Veel van deze kampen zijn allang "no-go zones" voor de Libanese veiligheidstroepen; deze situatie is de basis geworden voor anarchie, wetteloosheid, evenals een tehuis voor verschillende rivaliserende gewapende bendes die elkaar soms doden.

Tijdens zijn driedaagse bezoek aan Libanon had President Abbas een reeks ontmoetingen met de president van de Libanon, Michel Aoun, en diverse andere Libanese regeringsambtenaren en politici. Ook ontmoette hij enige vertegenwoordigers van de Palestijnse gemeenschap in Libanon. Abbas hield zich echter duidelijk afzijdig van de vluchtelingenkampen, waar de Palestijnen zijn verstoken van fundamentele rechten, met name de werkgelegenheid.

Opvallend was het voor veel Palestijnen dat Abbas wel tijd kon vinden om drie jonge mannen te ontmoeten die deelnamen aan de immens populaire Arabische Idol-show, gebaseerd op de Britse show Pop Idol. Een van de deelnemers, Yacoub Shaheen, komt uit Bethlehem, terwijl de tweede, Ameer Dandan, een Arabische burger van Israël is en uit Galilea komt. De derde mededinger, Mohammed Alazaki, is uit Jemen afkomstig. (Overigens, Shaheen, een Palestijnse christen, won het televisie songfestival).

Het was niet zo dat Abbas' ontmoeting met de Arabische Idol-deelnemers aanleiding was tot een golf van klachten door de Palestijnen. Eerder was het zijn falen om voet aan wal te zetten in een van de vluchtelingenkampen rond Beiroet of in andere delen van Libanon. Vele Palestijnen vermoeden dat Abbas zijn bezoek aan Libanon zo geregeld heeft dat hij de Arabische Idol-deelnemers kon ontmoeten en daar zijn toen de winnaar werd aangekondigd. Zij wisten dat Abbas een grote fan is van de TV-show en het nauw gevolgd heeft in de afgelopen jaren. Zijn zoon Yasser en verschillende oudere Palestijnse mensen reizen vaak naar Beiroet voor het bijwonen van de Arabische Idol. Tijdens zijn bezoek aan Beiroet heeft Abbas ook tijd gevonden om de beroemde Emiraten zangeres Ahlam te ontmoeten en grappen uit te wisselen, die ook een van de juryleden is in de Arabische Idol-show.

Abbas' enthousiasme voor de zangers en de Arabische Idol-show is ronduit hartverwarmend. Veel Palestijnen waren echter benieuwd naar zijn compassie met de honderdduizenden Palestijnen die in Libanon wonen en worden blootgesteld aan apartheid, discriminerende wetten, en ernstige beperkingen ondervinden terwijl hun vluchtelingenkampen in getto's veranderden. De beschikbare tijd bij deze diplomatieke bezoeken is vrij beperkt. Hoe, zo vragen zij zich af, was er dan wel tijd voor de Arabische Idol-deelnemers en de zangeres en jurylid Ahlam, en niet voor het lijden van de landgenoten?

"Vanuit mijn oogpunt is er geen probleem met de zorg van President Abbas voor kunst en zangers, met inbegrip van de Arabische Idol-show of een ander programma. Maar er is wel een probleem als President Abbas tijd besteed aan een ontmoeting met de gewaardeerde zangeres Ahlam. Want het probleem is dat Abbas niet de president is van Zweden of Noorwegen, zodat hij zich kan veroorloven om zoveel tijd aan een tv-show te besteden. Is het denkbaar dat een Palestijnse president een bezoek brengt aan Libanon voor gesprekken met Libanese ambtenaren zonder om te zien naar zijn volk in de vluchtelingenkampen, waarvan sommige heel dicht bij de studio's van de Arabische Idols liggen?"

Abu Zayda's visie is sindsdien herhaald door een groot aantal Palestijnen, vanwege Abbas' opzettelijke negeren van de Palestijnse vluchtelingen in Libanon, en die zien het als onderdeel van een reeds lang bestaand beleid van het Palestijnse leiderschap om de rug toe te keren naar de benarde situatie van hun volk, en liever "triviale" kwesties te behandelen. Terwijl Abbas in Libanon was, barstte er gewapende botsing uit in het vluchtelingenkamp Ain Al-Hilweh, tussen de Abbas-loyalisten en de volgelingen van zijn belangrijkste rivaal, Mohammed Dahlan. Ten minste één persoon werd gedood en drie raakten er gewond in deze confrontatie.

Abbas had in feite geen tijd om zich bezig te houden met de verslechterende veiligheidssituatie in het vluchtelingenkamp, omdat hij bezig was met na te denken over wie de Arabische Idol-wedstrijd zou winnen (Palestijnen stellen dat zijn voorkeur uitging naar Yacoub Shaheen uit Bethlehem).

"We dachten dat President Abbas en zijn hele Palestijnse leiderschap naar Beiroet kwamen voor het bespreken van de tragische omstandigheden van de Palestijnen in de vluchtelingenkampen," schreef een aantal Palestijnen op sociale media. "Maar we ontdekten al snel dat het werkelijke doel van het bezoek het bijwonen van de Arabische Idol-show was. Wat een schande!"

Verwijzend naar Abbas' obsessie met de Arabische Idol, lanceerden andere Palestijnen een hashtag op Twitter: #AbbasFollowUsToo. Het doel van de campagne is om uitdrukking te geven aan de teleurstelling van de Palestijnen over de onzorgvuldigheid en de minachting van hun leiders.

De Palestijnse leiders hebben reeds lang de benarde situatie genegeerd van hun mensen in Libanon en andere Arabische landen. In Libanon zijn de levensomstandigheden van de Palestijnen ongetwijfeld onmenselijk. Dit volgens 'United Nations Relief and Works Agency' voor Palestijnse Vluchtelingen (UNRWA), over de Palestijnen in Libanon

"Zij genieten niet van verschillende belangrijke rechten; bijvoorbeeld, ze kunnen niet werken in maar liefst 20 beroepen... Ongeveer 53 procent van de Palestijnen in Libanon leeft in 12 vluchtelingenkampen, en lijden onder ernstige problemen, zoals armoede, overbevolking, werkloosheid, slechte huisvesting en gebrek aan infrastructuur."

Abbas is niet gek, maar heel snugger. Hij weet heel goed dat als hij een voet had gezet in een vluchtelingenkamp in Libanon, het de laatste stap zou zijn geweest die hij ooit zou nemen. Dus was hij slim genoeg om weg te blijven uit de vluchtelingenkampen waar zijn mensen bloeden, en waar de kampen geworden zijn tot een militie-bases voor gewapende bendes die verbonden zijn aan vele groepen, met inbegrip van zijn eigen Fatah-Factie.

Het zijn echter niet alleen de Libanese vluchtelingenkampen waarin Abbas zich een beetje ongemakkelijk voelt. Soortgelijke kampen zijn er ook op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, die ook vol met bitterheid zijn. De bewoners zijn woedend op hun leiders, die hen decennialang daar hebben gehouden, en tegen hen liegen over een mythische terugkeer naar hun voorouderlijke huizen in Jaffa, Haifa, Akko en Ramla. Dat is de echte reden waarom Abbas en andere Arabische leiders liever zo ver mogelijk weg blijven van deze ellendige plekken. Dat is ook waarom Palestijnse leiders het niets kan schelen of Libanon of enig ander land de Arabische Palestijnen behandelen als tweede- of derderangs "burgers". (Palestijnen kunnen daar in ieder geval geen staatsburgers zijn, met uitzondering van Jordanië, aangezien de Arabische landen hun het recht op een burgerschap ontzeggen). En dat is waarom Abbas liever zijn tijd wil besteden aan de Arabische zangers en Arabische Idol-deelnemers, dan zich te confronteren met hen die hij dagelijks verraadt - mensen die aan echte apartheid en discriminatie worden onderworpen in Libanon.

Palestijnen: De Arabische 'Idols' of Arabische Apartheid?