Artikel

Op vrijdag 23 december, terwijl Israël zich verheugde op de Shabbat, ontketenden Barack Obama, John Kerry, en Samantha Power ten slotte hun opgebouwde toorn tegen Israël. Door de onderlinge afstemming binnen de VN-Veiligheidsraad met het opstellen van een anti-nederzettingen resolutie, en door vervolgens niets te doen om deze resolutie te blokkeren, brachten ze een wereldwijde veroordeling over Israël, vanwege de uitbreiden van het aantal woningen in een paar Joodse dorpen.

De stemming van VN-resolutie 2334 was 14-0-1. De onthouding was van de Verenigde Staten.

Bij Root Source is het ons voortdurende doel om het werk van God op aarde te begrijpen, en om soms, op basis van Zijn principes, realistische voorspellingen te doen van wat God zou kunnen doen. In ons boek 'Israël First!' schreven we twee hoofdstukken over de gevolgen van Genesis 12:3, over de belofte aan Israël, dat degenen die Israël zegenen gezegend zullen worden, en degenen die Israël vervloeken, vervloekt zullen worden. We vroegen ons af, en hebben vervolgens naar beste vermogen geprobeerd, om te beantwoorden welke presidentiële acties de grens zou doen overschrijden naar een vloek met nationale impact.

Dus laten we onszelf enkele harde vragen stellen, en ons best doen om ze te beantwoorden.

Nee, niet de Verenigde Staten. Maar Obama, Kerry en de regering hebben geprobeerd om dit te doen.

Ging deze resolutie helemaal zoals we ons in het boek bezorgd over maakten, dat de President Obama-regering officieel een Palestijnse staat zou erkennen, dan zou het antwoord helaas 'Ja' zijn geweest. Maar met wat er met name gebeurd is in deze zaak ligt anders.

Ten eerste is Obama een 'lamme eend', en leidt hij een partij die net de macht heeft verloren. Hij spreekt niet langer namens de wil van het volk. Veel belangrijke leidende Congres-leden in beide partijen staan naast elkaar, tegenover Obama.

Ten tweede was de aankomende President-elect Donald Trump tegen en probeerde het te stoppen. In feite heeft hij snel gereageerd, en op aandringen van premier Netanyahu zette hij Egypte onder druk om de resolutie te vertragen.

Ten derde heeft de resolutie zelf geen echte angel. Het veroordeelt, maar geeft geen bestraffing.

Stel je voor een moment voor dat hun acties door God worden beschouwd als een vloek op Israël. Wat dan?

Genesis 12:3 is een verbazingwekkende vers. De eerste helft, het deel over zegen, impliceert een maximalisatie-element. Wanneer iemand Israël zegent, dan wenst God de zegen te maximaliseren zo veel als Hij kan.

Ik zal zegenen hen die u zegenen"

Maar wanneer iemand Israël vervloekt, dan is Gods normale aanpak om de gevolgen zo veel mogelijk te lokaliseren.

en degene die u vervloekt, zal Ik vervloeken."

Onze interpretatie van Gods "lokalisatie" is in dit geval, dat de vloek zal worden beperkt tot de bovenstaande drie personen en tevens alle anderen in Obama's binnenste cirkel die vrijwillig deel uitmaakten van dit plan om een "afscheidsschot" te geven richting Israël. Hoe kan Gods vloek er dan voor die mensen uit zien, als Hij inderdaad hun daden als een vloek interpreteert? Wat als Obama in het bijzonder in de komende jaren zal ondervinden dat sommige van de mensen die hij beschouwd als zijn belangrijkste partners, rustig en zonder waarschuwing, besluiten om zich tegen hem te keren, net zoals hij zich rustig en zonder waarschuwing tegen Israël keerde? Dit is eenvoudig: "zaaien en oogsten".

Het is interessant dat, terwijl de wereld over de resolutie VN-2334 stemde op 23 december (Kislev 23 op de Hebreeuwse kalender) dat voor Israël zelf, de agenda-pagina al bij zonsondergang naar de 24 Kislev draaide.

24 Kislev is een dag van historische zegen voor Israël! In Haggai 2:18,19 God zegt:

Let toch aandachtig op, vanaf deze dag en daarna, vanaf de vierentwintigste dag van de negende maand, vanaf de dag dat de tempel van de HEERE gegrondvest is; let aandachtig op wat er gebeurde. Ligt er nog zaad in de schuur? Zelfs tot de wijnstok, de vijgenboom, de granaatappelboom toe, en de olijfboom, die geen vrucht gedragen heeft, die zal Ik vanaf deze dag zegenen."

Het feit dat deze geschriften naar de bouw van de tempel verwijzen, is niet ons beoogde punt, maar eerder het feit dat het verwijst naar het bouwen dat God vereiste.

God gaat over naar een andere belofte op dezelfde dag in de toekomst, als Hij de troon en de macht van de koninkrijken van de Naties zal omkeren. In feite lijkt het erop dat Trump tekenen gaf om Israël te steunen in vele opzichten, inclusief hen toe te staan om hun eigen beslissingen te nemen over de beste manieren om in vrede te willen leven. Als hij voortgaat deze aanwijzingen te volgen, zal hij zeker gezegend worden, en daarmee ook de Verenigde Staten.

Ironisch genoeg is er nu een zekere vrijheid, die met deze resolutie aan Israël gegeven is. Israël hoeft zich niet langer zorgen te maken over een beteugeling van het bouwen in Judea en Samaria, om dan te wachten op de veroordeling van de VN. Dat schip is al afgevaren. Dus gezien het feit dat Israël nu "op zichzelf" staat, hoe dan ook, kan het ook de vrijheid voelen om vooruit te gaan in een manier die aangenaam is voor God. Het lijkt waarschijnlijk dat er geen sterkere resolutie meer zal passeren zo lang Trump in functie is.

Deze UN 2334 resolutie, kan vervolgens, juist het tegenovergestelde effect hebben op Israël. De 15 landen van de Veiligheidsraad, die probeerden om de uitbreidingen binnen Israël te beteugelen, kunnen nu eindigen met te kijken naar de uitbreiding van nederzettingen in Judea en Samaria, die optreedt met hogere cijfers dan ooit tevoren. Drieduizend jaar voordat Obama, Kerry en Power plannen beraamden tegen Israël, schreef een oude koning een lied over Gods antwoord: "Hij die in de hemelen zit lacht." (Psalm 2:4). Gewoon een lichte glimlach tegenover deze "wesp zonder een angel" zou meer dan genoeg antwoord zijn als respons voor de Almachtige God.

VN-resolutie 2334 – beide: vloek en zegen?