Dit is een oorlog die zal bepalen of de toekomst zal behoren aan het westen of aan de islam.
28 oktober 2016 | door Daniel Greenfield
Lange tijd verklaarde dezelfde regering meerdere malen dat de gevechten in Irak worden gewonnen tegenover ISIS. Het tijdschema voor hun druk tegen de Islamitische Staat lijkt weinig te maken te hebben met de christelijke en de yazidische slachtoffers, die verhinderd werden om hierheen te komen als vluchteling ten voordele van de Syrische moslims met de presidentiële campagne van Clinton. Zoals Obama de verklaringen aflegde dat de oorlogen in Afghanistan en Irak voorbij waren, zo zal ook de aankondiging dat ISIS verslagen is, voorbarig zijn.
Het is gebaseerd op een diepgaand misverstand en een verkeerd verstaan van het islamitische terrorisme.
Lang voor de huidige reeks nederlagen, was ISIS al begonnen zich te ontwikkelen tot een nieuw Al Qaeda; een multinationale alliantie van jihadisten verspreid over de hele wereld. Mosul bombarderen is niet zo moeilijk, maar probeer het met de bombardementen van Marseille, Brussel of Londen. Het lijdt geen twijfel dat het vermogen van ISIS om tijdelijk een kalifaat in te stellen dat hen toestond een netwerk op te bouwen dat terroristische aanslagen van New York tot aan Miami toe, en van Nice tot aan München kon uitvoeren. Maar het zou gevaarlijk zijn om te veronderstellen dat verliezen in Irak en Syrië ISIS zou stoppen.
ISIS doet er niet toe. Het idée van ISIS, dat doet het. En het idee van ISIS is een islamitische superioriteitszin.
De organisatie die we ISIS toedenken, heeft zich ontelbare keren getransformeerd en omgedoopt. Zelfs nu onze leiders schipperen tussen hoe we het noemen, ISIS, ISIL of het meer kinderlijke Daesh, terwijl het zichzelf de Islamitische Staat noemt. We hebben ertegen gevochten in de één of andere vorm, al meer dan een decennium. Het zou onrealistisch optimistisch zijn om te veronderstellen dat de oorlog zal zijn te beëindigen, juist als deze oude vijand blijk geeft van haar aanvalsvermogen diep in onze eigen steden.
De grotere fout is echter te denken dat wij een organisatie bestrijden. Wij bestrijden een idee. Dat is niet te bevechten zoals Obama doet, wat we dood kunnen debatteren. Het is niet het soort idee dat met woorden weerstaan kan worden, maar alleen met kogels, bommen en zwaarden. Maar het gaat ook niet gewoon weg als je een stad inneemt.
Al Qaeda in Irak heeft niet alleen de dood van Zarqawi overleeft, maar het werd nog gevaarlijker onder Baghdadi. Het zou riskant om te veronderstellen dat ISIS met hem sterven zal. In plaats daarvan kan het zelfs heel goed uitgroeien tot een nieuwe fase van Al Qaeda, die banden heeft met enkele van 's werelds dodelijkste islamitische terreurgroepen, en dat in een netwerk dat genoeg gedecentraliseerde is, en dat niet zal lijden onder een vermoeid Al Qaeda's leiderschap.
De opkomst van het islamitisch terrorisme is een oplopend proces, waarin nieuwe groepen leren van de fouten van de oude en die dan vervangen. Als ISIS in een gelokaliseerde vergetelheid wegzakt, herstelt dit alleen de gelegenheid van een zelfmoordaanslag van iets of iemand in Bagdad, een groep die dodelijker en waarschijnlijk zelfs meer effectiever zijn plaats zal innemen. Elke groep zal een stap verder zetten, dichter bij het realiseren van het kalifaat.
Om de cyclus te doorbreken, moeten we het idee van een kalifaat in het hart van het islamitische terrorisme aanpakken.
ISIS is niet on-islamitisch. Het is genadeloos en compromisloos islamitisch. En dat in tegenstelling tot zijn voorgangers in de Moslimbroederschap en Al Qaeda. Het doet de minste compromissen aan culturele gevoeligheden. De doelen zijn dezelfde als die van elke islamitische politieke organisatie, met inbegrip van het als gematigd benoemen. Het beoogt te herstellen en te handhaven een islamitisch systeem in elk deel van de islamitische wereld, alvorens over te gaan tot het veroveren en onderwerpen van de niet-islamitische wereld. Als dit alleen maar een marginaal geloof was, aangehouden door een kleine minderheid van extremisten, dan zou het aan stukken kunnen worden gebombardeerd in sommige Syrisch of Irakese vergeten hoekjes.
Maar het is de drijvende kracht van de islam. Die is het waarom het niet weg wil gaan. Geen enkele hoeveelheid verzoening zal het kunnen verbannen.
Meer moslim-kolonisten opnemen, en de druk op Israël, en de Moslimbroederschap toelaten om zich in ons buitenlands beleid te vestigen, zal niet werken. Wij hebben het geprobeerd, maar dat heeft het islamitische terrorisme eigenlijk veel erger gemaakt.
Wanneer de aankondiging wordt gedaan, zullen de gebruikelijke verdachten zichzelf op de schouders kloppen voor het verslaan ISIS door een moslim-coalitie te mobiliseren. Maar het was niet Obama die een moslim-coalitie gemobiliseerd heeft. De coalitie, zoals die er was, is gemobiliseerd door henzelf. Obama verleende nuttige steun aan de sponsors van de terreur van deIslamitische Staat, zoals Iran en Turkije, en zocht islamitische jihadisten uit op de grond, sommige schaamteloos gekoppeld aan Soennitische en Shiitische terreurgroepen wat betreft hun interne jihadistische conflict met ISIS over wie ons zal bevechten.
De "bondgenoten" die wij hulp geven vandaag, zullen ons morgen bombarderen.
En dat is het waarom de eer nemen voor het verslaan van ISIS niets oplevert. ISIS is een uitdrukking van een islamitische impuls, gecodeerd in de Koran. Islamitische groepen verschillen in de tactische expressie van die impuls. ISIS was gemener en lelijker dan de meeste islamitische terreurgroepen die we hiervoor hadden. Hoewel zelfs bleek dat haar filiaal van Boko Haram in Nigeria af en toe ook een beetje te veel voor onze maag was.
Als ISIS van het wereldtoneel verdwijnt, is het islamitisch terrorisme gemakkelijker te verslaan... zo gaat het denken. De islamitische staat was beter met de rondgaande video's dan de media die de islamitische terreur wilden witwassen. Het was moeilijk te negeren. Maar een uitstrooiing van islamitische terreurgroepen over de hele wereld zal worden vergeten door het publiek.
Geschiedenis suggereert dat dit wensdenken is.
Islamitisch terrorisme heeft geen tekenen van terugtrekken getoond. Groeiende moslimbevolking, zowel thuis als in de islamitische nederzettingen in het westen, en de toename van reizen en communicatie, de infrastructuur van het globalisme, verspreidt het van de meest achtergebleven tot de meest geavanceerde delen van de wereld. Rijke en onstabiele moslimlanden, rijk aan olie, maar arm in macht, financieren de verspreiding ervan door middel van moskeeën en kanonnen.
Dat zijn de ingrediënten die ons zijn gegeven door ISIS of door een andere combinatie van letters die staat voor de islamitische terreur. Om iets te doen wat zinvol is, zouden we de afdaling van het westen moeten keren.
Islam verspreidt zich als vanouds in een vacuüm dat is gecreëerd door de afdaling van de beschavingen. De afdaling van de beschavingen is de reden waarom het opnieuw opstijgt. ISIS is uiteindelijk een obscure lokale terreurgroep geworden door het invullen van een machtsvacuüm. Zelfs als Obama op een andere manier tracht te scoren, zal er een andere groep komen die dezelfde reis maakt. Haar missie zal gelijk zijn aan die vorige om onze beschaving te vervang door die van hen.
Totdat we recht komen te staan met deze beschavingsstrijd, gaan we door in gevechten met eindeloze oorlogen in het zand en met het omgaan met eindeloze terreuraanslagen in onze eigen steden, omdat wij hebben gefaald hebben om de aard van de vijand te herkennen. We strijden niet tegen een acroniem, of het nu ISIS is of ISIL, we bestrijden een Islamitische Staat.
Dit is een oorlog die zal bepalen of de toekomst aan het westen of aan de islam zal behoren.
Bron: What Will Replace ISIS? | Frontpage Mag