De stemming van de Veiligheidsraad ging niet over de nederzettingen. Het was veel erger!

De Israëlische schrijver Barry Shaw legt uit waarom Judea en Samaria geen bezette gebieden zijn volgens het internationale recht, en wat Obama's motieven waren om geen veto uit te spreken tegen de resolutie van de VN-Veiligheidsraad.

27 december 2016 - door Barry Shaw

De stemming van de VN-Veiligheidsraad ging niet over "nederzettingen". Het was een Arabische uitvlucht, een val waarin de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Nieuw-Zeeland en andere naïeve of cynische diplomaten een actieve rol hebben gespeeld.

Het was allemaal rook en spiegels, een oplichterstruc met de kwestie van de nederzettingen als een zaak om de kiezers te verblinden, terwijl de echte bedoeling was Israël te verloochenen met de gebieden waarop zij een echte claim hebben en deze om te zetten in "illegaal bezet Palestijns gebied".

Voorzeker, President Obama verbond zich aan het idee. Het was de tijd voor terugbetaling, een niet te missen gouden kans om terug te slaan naar Bibi voor hij de sleutels moest overhandigen van het Witte Huis. Een schande!

Nu weten we dat hij dit kwaad al in november aan het brouwen was.

Het is niet veel mensen opgevallen dat Obama's minister van Buitenlandse Zaken in november naar Nieuw-Zeeland sloop voor een snel bezoek. Het bezoek was om te discussiëren over de aanstaande vergadering van de Veiligheidsraad. De pers kreeg te horen dat de zaak de brandende kwestie van Syrië was, maar niemand had door dat Kerry in het verleden niets deed om de Kiwi-leiders te betrekken in steun voor deze anti-Israëlische nederzettingen-resolutie. Nieuw-Zeeland heeft echter een zetel in de Veiligheidsraad.

Toen Egypte zijn steun introk van dit anti-Israël voorstel als gevolg van een interventie van President-Elect Trump, nam het waarschijnlijk niet meer dan een snel telefoontje naar Nieuw-Zeeland in beslag om samen met Maleisië, Senegal en Venezuela deel te nemen in het steunen van deze verraderlijke daad van de Verenigde Naties.

Dat Obama een vinger in de pap had bij alles, werd bevestigd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.

Obama trok aan de touwtjes, maar het was een Palestijns/Arabisch verhaal dat in de resolutie werd geschreven. Israëls stem, haar legitieme rechten en aanspraken op het geheel of delen van het grondgebied, werden genegeerd.

Dus, hoe gaat het verder met de kwestie van de nederzettingen?

De formulering van deze flagrante vooringenomen resolutie beweerde ten onrechte dat "nederzettingen in de Palestijnse gebieden, bezet sinds 1967 inclusief Oost-Jeruzalem, geen rechtsgeldigheid hebben en een flagrante volkenrechtelijke schending zijn."

Dit is flagrant onjuist.

Het tast VN-resolutie 242 van 1967 aan, dat de Israëlische strijdkrachten oproept zich terug te trekken uit grondgebied volgens een tijdschema. Resolutie 242 riep Israël niet op zich terug te trekken uit heel het grondgebied zoals deze eis van de VN-Veiligheidsraad doet.

Resolutie 242 erkent het recht van Israël om zichzelf te beschermen en in vrede binnen veilige en erkende grenzen te leven. Hoewel de resolutie van de VN-Veiligheidsraad deze essentiële voorwaarden herhaalt, heeft het de bravoure om te zeggen waar deze grenzen moeten worden gelegd, alles, wat dan ook, achter de zogenoemde 1967-lijnen als "bezet Palestijns grondgebied." Zo zette de Veiligheidsraad een valse definitie in het internationaal recht.

Ook negeerde het de lopende Palestijnse oorlogstoestand (terreur) en hun absolute gebrek aan respect voor en erkenning van de soevereiniteit, en de territoriale aanspraken, en de politieke onafhankelijkheid van elke staat om in het gebied te leven in vrede, met name Israël, zoals gevraagd in de VN-resolutie 242. Formeel werd de VN-Veiligheidsraad resolutie 242 verzonden naar en goedgekeurd door de Veiligheidsraad. Zij hebben nu deze verbinding uitgewist. Verpakt met eisen aan Israël om te voldoen aan specifieke verplichtingen, doet men geen dergelijke eis aan de Palestijnse Autoriteit, en ook niet aan Hamas. Hamas is feitelijk niet eens genoemd. Het is alsof de Hamas niet bestaat.

In plaats daarvan wees de VN-Veiligheidsraad resolutie Israël aan als de enige dader van internationale wetteloosheid met het negeren van de lopende Palestijnse oorlogstoestand, en het vermijden van vragen aan de PA om degenen te confronteren die betrokken zijn bij terreur, alsof het niets te maken heeft met de Palestijnse Autoriteit en hun aanzetten tot en verheerlijking van het Palestijnse terrorisme tegen Israël.

Er zijn internationale wetten waarmee aan staten wordt toegestaan het grondgebied dat verworven is in oorlogen, te behouden vanwege agressieve vijanden voor de defensieve staatsveiligheid en de veiligheid van de burger. Dat was het geval met Israël, dat het grondgebied in een defensieve oorlog heeft verworven tegen de binnenvallende Arabische legers. Dit geeft een internationale legitimiteit aan Israëls aanspraak op de gebieden die niet in één agressieve oorlog door de Joodse Staat zijn verworven (1948), maar in twee (1948 en 1967).

Dit alles werd genegeerd door een Veiligheidsraad die vastbesloten was om zijn weg te banen naar de juridische misleiding tegen Israël in hun haast om een Palestijnse entiteit op te richten op het land waarop Israël langdurige en juridische claims heeft.

De Verenigde Naties schoof het feit opzij om het Palestina waarnaar ze hunkeren, vast te stellen: dat dit een blijvende, disfunctionele, verdeelde, gewelddadige en ondemocratische samenleving is die weigert het recht van Israël te erkennen om te bestaan als de Joodse staat. Beide zijden van de Palestijnse politieke kloof hebben permanente agenda's voor de uitroeiing van de Joodse staat op een wat handiger later tijdstip. Als bewijs daarvoor pleiten de handvesten van de PLO en de Hamas voor de uiteindelijke vernietiging van Israël en de moord op Joden. Als verder bewijs, luister eens of lees de aanmoedigingen die afkomstig zijn uit hun officiële verklaringen en door de officiële Palestijnse media.

Dit werd niet aangepakt door de VN-Veiligheidsraad. Het is niet onwettig genoemd. Het wordt genegeerd, als niet relevant voor hun enige ambitie om dit monster te creëren en de partijen de gevolgen te laten uitzoeken.

De stemming van de VN-Veiligheidsraad wiste ook de Oslo-akkoorden uit, die zijn ondertekend op het Witte Huis-gazon tussen Yasser Arafat en Yizhak Rabin in aanwezigheid van President Bill Clinton met als getuigen de EU en Rusland.

De Oslo-akkoorden verdeelden de gebieden dat bekend staan als Judea en Samaria ofwel de Westelijke Jordaanoever in drie zones. Gebied A werd onder het burgerlijk en veiligheidsbeheer gebracht van de Palestijnse Autoriteit. Gebied B werd aan de PA gegeven voor hun burgerlijke regering, terwijl overeengekomen is dat de beveiligingselementen een gezamenlijk Israëlisch-PA-project is. Gebied C werd aangewezen als volledig onder Israëls civiele en veiligheidscontrole te staan tot aan een toekomstig permanent vredesakkoord, afhankelijk van de bepalingen en voorwaarden van een dergelijke overeenkomst.

In gebied C wonen momenteel bijna 600.000 Joden en amper 100.000 Arabieren, hoewel de Palestijnse Autoriteit met de materiële en financiële assistentie van de Europese landen en de EU de feiten op de grond samenstelt door de overdracht van bedoeïenen Arabieren in gebied C. Deze mensen wonen in gebouwen die de EU bouwt in weerwil van de bepalingen van gebied C.

Volgens de Oslo-akkoorden zal over gebied C worden onderhandeld in de onderhandelingen betreffende een permanente status die zich niet heeft voorgedaan, omdat de Palestijnse Autoriteit, en zeker niet de Palestijnse Hamas, de neiging te hebben om te gaan zitten met de Israëlische leiders om te onderhandelen over wederzijdse erkenning, de grenzen of alle overige bepalingen van een definitieve status.

De formulering van de nieuwe stemming in de VN-Veiligheidsraad wil ons laten geloven dat deze bepaling van het Akkoord van Oslo nietig is. Gebied C is vervangen en heeft de status van "illegaal bezet Palestijns gebied" gekregen. Niet dus. De veronderstelling dat Israël zich moet terugtrekken uit alle gebieden, en of er geen Joden zullen blijven wonen en werken in Judea en Samaria is een grove en opzettelijke misstap.

Wat het meest weerzinwekkend is in de formulering van deze met eenparige stemmen goedgekeurde resolutie van de VN-Veiligheidsraad, is de verwijdering van alle Israëlische claims naar de meest heilige Joodse plaatsen en die te brengen aan de voeten van de Palestijnen.

Wanneer de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties uitroept dat de Joodse wijk in de oude stad van Jeruzalem met haar synagogen, yeshivot, Joodse bevolking en bedrijven, de Joodse Tempelberg en de Klaagmuur en al haar oudheden, en de Joodse begraafplaats op de Olijfberg, het Hadassah Ziekenhuis en andere diep joodse/Israëlische instellingen en ander erfgoed, tot "Palestijnse gebieden, bezet sinds 1967 met inbegrip van Oost-Jeruzalem", dan het is een overgave die geen Israëlische regering of welke zorgzame Jood bereid is te accepteren.

Ik betwijfel dat er veel Joden in de wereldgemeenschap zouden toestaan dat de Verenigde Naties zo lichtvaardig omgaan met drieduizend jaar aan Joodse geschiedenis.

Het feit dat de Verenigde Staten, Nieuw-Zeeland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk hun hand hebben in deze beruchte daad is schrikbarend.

Bron: JerusalemOnline